Tasodifiy hikoya: wun4aki s6rov kim qanday fikrda
ayol zoti nega bezgaltr taqadi qomati u4unmi yo qadimdan odad b6lgani u4unmi. Kim qanday fikrda...davomi

ishga qaytamizmi? Bizga ola qaraydiganlarni tinchitishni boshlaymizmi yana?
Mirsoli bir muddat o'yga toldi. Nogiron, yarimta, nobop oyoqlariga boqdi. So'ngra qaytadan shivirlab so'radi.
— Manavi holim bilan bir ishni qoyillata olamanmi? Mana, aravachaga mixlanib qolganman!
— G'alchaga o'xshab valdirayverarkansan-da, — urishib tashladi iblis. — Sendan battarlarini bilaman. Qo'shni davlatda umuman qo'l-oyolari yo'q barzangi shogirdim bor. O'sha-chi, miltiqni sonlariga qisib olib bemalol ota biladi. O'qiyam hech qachon xato ketmaydi. Miltiqni o'ziga moslashtirib olgan. Yo'lini topib allaqaeri bilandir tepkiniyam bosadi qoyillatib. Xullas, o'sha shogirdim tengsiz mergan va zo'ravon. Butun boshli shahar undan qo'rqadi. Gapingni qara-ya, nodon! O'ylanmasdan rozi bo'laver! Biz manaman deganni yer tishlatamiz, yo'rig'imizga yurishga majbur etamiz. Anavi bankdagi egasiz qolgan pullaring ming barobarga ko'payadi. Sen suvmas, pullarning ichida cho'miladigan bo'lasan. Hamma sening so'nggi so'zingni kutib turadigan bo'ladi.
— Yo'g'-e, — dedi Mirsoli biroz ishonqiramay. — Rostdan shunaqa bo'larmikan-a? Negadir ikkilanyapman. Har holda…
— Tezroq bir qarorga kel! Aks holda sendan yuz o'girishim hech gapmas. Sendaqalar yo'limda qalashib yotibdi.
— Xo'p, roziman, — dedi jo'shib Mirsoli. — Faqat bashoratlarni ortga qaytar tezroq! Yo'qsa yorilib ketaman hozir.
— Mana bu boshqa gap, — deya go'yo dunyoni larzaga keltirib xoxoladi iblis. — Kelishib ketishimizga ishonardim. Endi hech narsani o'ylama, hech kimdan qo'rqma! Menga suyan, shogird! Hammasini muhayyo qilaman. Ishni boshla, shovvoz!..
Shu ondayoq Mirsolining qalbi yanada jo'shdi, miyasida qisqa tanaffusdan so'ng ilk ma'lumotlar jo bo'ldi.
— Ishni polkovnikning joniga qasd qilishdan boshlaysan, — endi xotirjam ohangda yo'l ko'rsata boshladi iblis. — U sendaqalarga hech qachon do'stlik qilmaydi. Ishi bitguncha «uka»lashni biladi. O'lib ketganingdayam bir tuki seskanmaydi.
— Nega uni o'ldirishim kerak? Axir…
— Qanaqa anqovsan o'zi? O'sha sening poyingni qirqish niyatida yuribdi. Bir muammosi bor. O'shani bitirvolsa, seni yo'q qilib yuboradi. Murdangni hech kim topa olmaydi keyin. Kallani ishlatsang-chi munday!
— Qurolim bo'lmasa, qaerdan olaman uni?
— Hozir bir manzilni aytaman. O'sha yerga borib Misha ismli erkakka ro'baro' bo'lasan. Qo'rqma, seni bu shaharda it ham tanimaydi. Basharang o'zgarganini unutma!
— Ha, shunday qilaman, — dedi Mirsoli shoshilmaygina aravachani oldinga g'ildiratarkan. — O'zi boyadan beri jonim chiqib turuvdi. Bir ablah meni «cho'loq» deb haqorat qildi, ishonasanmi? Men cho'loqmanmi?
— Xuddi o'sha yaramas qurol sotish bilan shug'ullanadi, — Mirsoliga tayinlay ketdi iblis. — O'shandan olasan qurolni. Bir tiyin pul bermaysan. U senga qurolni qarzga beradi. Keyin… O'sha yerning o'zida birinchi bo'lib uni o'ldir! Ikkilanma! Bu dunyoda zo'r bo'lmasang, «cho'loq» deyish ham gapmi, tepkilab o'tib ketaverishadi seni! Aytgancha, sen hech kimni o'z qo'llaring bilan o'ldirmaysan.
— Kim o'ldiradi unda mening o'rnimga?
— O'zlarini o'zlari o'ldirishadi.
— Qanaqasiga?
— Sen shaytoniy qobiliyatingni ishga solasan. O'limga mahkum kimsalarni gipnoz ta'siriga tushirasan. Ana shu yo'l bilan o'ldirasan.
— Tushunmadim baribir. Qanday qilib gipnoz yo'li bilan o'ldirish mumkin?
— Buni keyin bilasan. Hozir yo'lga otlan!
Bu tanbeh va ko'rsatmalarni eshitgach, Mirsoli allaqachon bir qarorga kelib bo'lgandi.
U birovlarga bo'ysunmaslikka, har qanday vaziyatda ham ojizlarga hukmini o'tkazishga qasam ichdi.

* * *
Mirsolini «cho'loq» deya haqoratlagan, qalbiga bir parcha muz tashlab ham pinagini buzmagan barzangi shahardan chetroqdagi ko'rimsizgina hovlida kun kechirarkan. Hovli ko'rimsiz bo'lsa-da, darvozasi mustahkam edi. Qalin temirdan tiklangan darvozani o'ta mustahkam qilib o'rnatishibdi.
Iblis yetagidagi ko'rinmas yo'l ko'rsatuvchilar Mirsoliga hammasini oqizmay-tomizmay aytib berishdi. U begona ko'zlardan, politsiya ta'qibidan saqlanish uchun ham shu yerda yasharkan. Buni Mirsoli aravachada hovliga yaqin borib darvozani qayta-qayta taqillatgandan keyin bildi. Darvozani chamasi uch-to'rt daqiqacha taqillatib turdi. Iblisning «farishta» niqobi ostidagi ko'makchilari Mirsolini ketishga qo'yishmadi. Darvoza baribir ochilishiga ishora qilishdi. Haqiqatan, ichkaridan xuddi o'sha yoqimsiz tovush egasi darvoza tirqishiga og'zini to'g'rilab shivirladi.
— Kim u?
— Ocha qoling, brat, — dedi Mirsoli hazin tovush bilan. — Bratvalardan salom opkeldim sizga.
— Qaysi bratva? — so'radi barzangi. — Kimsan o'zing?
— Chiqsangiz tanib olasiz. «So'tak» jo'natdi meni.
Bu laqabni ham Mirsoli behuda tilga olmagandi. Iblis yetagidagilar shipshitishgandi. Shu yerda u «So'tak» shaharni o'z nazorati ostiga olish harakatiga tushganini, ko'zga yaqin bozorlar, giyohvand moddalar savdosi qiziydigan manzillarni allaqachon egallab ulgurganini bildi.
Nihoyat zulfin tushirilib, darvoza ochildi va qarshisida xuddi o'sha barzangi hozir bo'ldi.
— Sen? — barzangi Mirsolini ko'rdi-yu, jahli oldingidan-da yuz chandon battarroq qo'zg'aldi. Jahli chiqqanda yuz-ko'zlari qizarib, titray boshlarkan. Mirsoli shu qiyofasiga qarab turib, barzangi sport bilan umuman shug'ullanmasligiga amin bo'ldi.
— Sen, cho'loq, mendan nima istaysan o'zi? — dag'dag'a qilishda davom etdi barzangi. — Nega u yimga kelding? Pul kerakmi?
Mirsoli javob o'rniga iblis va ko'makchilar ko'rsatmasiga quloq tutdi. Chap qo'lini oldinga cho'zib, birpas tek qoldi. Gipnoz ta'sir eta boshladi shekilli, barzangi titrashdan to'xtadi. Endi ehtiyotkorona qadam tashlagan holda ortga tislana boshladi. Shubhasiz, Mirsoli ham uni ta'qib qila bordi. Hovliga kirganlari hamono, Mirsoli darvozani ichkaridan qulfladi.
— Sen yashashdan juda to'yib ketgansan, — asta so'z boshladi u barzangining ko'zlariga qattiq tikilib. — Buni nigohlaring oshkor qilib qo'yyapti. Hozir shoshilmasdan garajga kirasan-u, ikki dona moyi qurimagan to'pponcha olasan. Qani, asta-asta yur!
Barzangi hanuz ortga tislangan ko'yi garajga bordi. Eshikni ochgach, Mirsoli amalni davom ettirdi.
— Seni hech kim qadrlamay qo'ygan. Yarim tunlari uyg'onib ketib, xudodan joningni olishini so'raysan. Lekin o'la qolmading haliyam!..
Barzangi Mirsolining o'ta ta'sirchan ohangda yangragan jumlalarini eshitgach, ko'zlari yoshlanib, iyagi qaltirab, qur-qur xo'rsina boshladi. Shu asnoda tayinlanganidek, qaysidir burchakdan ikkita to'pponcha oldi-da, darhol Mirsoliga tutqazdi.
— Ishni tezlashtir, — qistalang qilishardi iblis yetagidagi ko'makchilar. — Vaqtni behuda sarflama! Tez to'pponchaning bittasini barzangiga tutqaz!
Mirsoli to'pponchalarning biriga maxsus ovoz pasaytirgich trubachani mahkamladi-da, barzangiga tutqazib, ikkinchisini kissaga urdi.
Barzangi esa vujud-vujudi bilan gipnoz ta'siriga tushib, hayqirishga shay turardi.
— Meni o'ldiring! — qichqirmasa-da, baland ovozda yolvora boshladi Mirsoliga. — Yashash jonimga tekkan, aka! Iltimos, tezroq o'ldiring! Ishoning, sizga aslo da'voyim yo'q. Aksincha minnatdor bo'laman!