Tasodifiy hikoya: BAXTSIZLIK ORTIDAGI BAXT!!! by Rea1ist 1-qism!
BAXT ORTIDAGI BAXTSIZLIK! -Nega inson o'z jonini qiynaydi, unga azob beradi. Baxt tog'ining cho'...davomi

ichkarisiga burilishgach, polkovnik bezovtalanib qoldi. Avval ikki tarafga alanglab, goh Mirsoli, goh orqalaridan kelayotgan navbatchi mashinaga boqdi. Nimanidir tushunmagandek bir necha marotaba bosh qashib oldi. So'ngra mashina oynasini ochib yubordi. Havo yetmay, nafas olishga qiynaldi chog'i, entikib-entikib ketaverdi. Sal o'tib, oynani qaytadan yopdi. Bu orada mashina Mirsoli ko'rsatgan manzilga yetib taqqa to'xtagandi.
— Xo'sh, nega bizni bu changalzorga boshlab kelding? — ochiqchasiga dag'dag'ali ohangda Mirsolini savolga tutdi polkovnik. — Murda shu yerga ko'milgan demoqchimisan? Shu yerga-ya?..
Mirsoli o'tirgan yerida boshini eggan ko'yi polkovnikning dag'dag'asini tek eshitdi. Ortiqcha xijolat, qo'rquvga erk bermay, shoshilmasdan polkovnikka tikilib qaradi.
— Nima, mening sirli qobiliyatimga ishonmayapsizmi? — so'radi u. — Ochig'ini aytavering!
— Mahmadonalik qilmagin, bola, — endi rostakamiga qo'rqitishga tushdi polkovnik. — Mening kimligimni bilasan-a? Jahlimni chiqarsang, nogironliginggayam qarab o'tirmayman.
— Albatta, albatta, — dedi Mirsoli nafratga yo'g'rilgan nigohlarini polkovnikka tikib. — Siz maqsadingiz yo'lida hech narsadan qaytmaysiz. Sizdan qo'rqqulik!.. Aytgancha, bir narsani tushunmadim. Nimaga bezovtalanib qoldingiz? Nima sababdan asablaringiz taranglashdi? Tinchlikmi?
— Jonimga tega boshlading, yigit, — deya mushtlarini tugdi polkovnik. — Biz qidirayotgan odam yuqori lavozim egasi edi. Jinoyati ham shunga yarasha katta. Aks holda maxsus xizmat idorasi ovora bo'lib qidirmasdi murdani. Mentlarning o'ziga tashlab qo'ya qolardik. Generaling esa seni juda maqtovdi. Aniq topa bilishingga kafolot beruvdi. Demak, noto'g'ri gapiribdi-da!..
— Polkovnik, — deya asabiy lab tishladi Mirsoli. — Birinchidan, u mening generalimmas. Ikkinchidan, sizning kimligingiz menga chikora… Mayli, agar yo'q demasangiz, tashqariga chiqsak. Siz bilan gaplashadigan muhim gapim bor.
— Gapiraver! Haydovchi o'zimizning odam. Menday odamga buyruq berishga qanday hadding sig'di? Istasam-chi…
— Yaxshi, — dedi Mirsoli sabr kosasi to'lib. — Unda shu yerning o'zida gaplashaveramiz.
— Gapir! He sendaqangi bashoratchidan o'rgildim! Gapir dedim! Qani jasad? Qay go'rda yotibdi?..
— Jasad hov anavi chakalaklar ostiga ko'milgan, — xotirjamlik bilan so'z boshladi Mirsoli. — Buni o'zingizam juda yaxshi bilasiz.
— Yo'g'-e, men-a?
— Ha-da, o'sha o'zingiz aytgan yuqori lavozimli erkak shu yerga ko'milgan. Ammo uni noma'lum kimsalarmas, sizning o'zingiz o'ldirtirib, ko'mdirib tashlagansiz.
— Nima-a?..
Polkovnik kutilmagan gapni eshitdi-yu, rangi bo'zarib, beixtiyor Mirsolining yoqasiga chang soldi.
— Nima deding, maraz? Qaytar!
— Siz anchadan beri xuddi shu yerda yotgan jasad egasidan ulush olib kelardingiz. Oxiri oralaringda janjal chiqqan. U tinch qo'ymasangiz, tegishli joyga shikoyat qilishini aytgan. Siz bo'lsangiz, darhol harakatga tushib killer yollagansiz. Ajablanarlisi, uni o'ldirishgandan keyin uyini tintuv qildirib, bor boyligini talon-taroj qilgansiz. Agar yolg'on bo'lsa, aytavering!..

* * *
— Sen… Ablah, kim bilan o'ynashayotganingni bilasanmi? — polkovnik bu gaplarni eshitgach, a'zoyi badani titrab, zarda aralash mashina eshigini ochdi-da, pastga tushdi. — Qani, buyoqqa chiq, o'g'ri, battol!
Mirsoli o'zgalar ko'magisiz mashinadan tusha olmasdi. Azbaroyi jahl otiga mingan polkovnik bir muddat bu haqiqatni unutib qo'ygandi. Sal o'tib, o'ziga kelgan kabi haydovchisiga buyurdi.
— Tushirib qo'y manavi cho'loqni!..
Mirsoli bunday haqoratni halokatga uchragandan beri ilk bor eshitdi. Eshitdi-yu, yuragi muzlab ketdi. Javob yo'llashga chog'langan tili tanglayiga yopishgandek talmovsirashdan nariga o'ta olmadi. Xayriyatki, qalbi, notanish ovoz sohibi ko'mak berishga oshiqdi.
— Sen bu yaramasning ko'zlariga tikil-da, — dedi u. — Bir necha o'n soniya tosh qot! Polkovnik bo'shashib, tiz cho'kadi. Bunga ishon! Tiz cho'kkandan keyin unga buyur. Nimani buyursang, so'zsiz ado etadi. Sen uchun asosiysi, bu battolning qo'lidan xalos bo'lish. Aks holda seni o'ldirib yuboradi. Shoshil!..
Mirsoli bu maslahatlardan ko'ngli xotirjam tortib, tepasida ko'zini lo'q qilgancha masxaraomuz tirjaya boshlagan polkovnikning ko'zlariga tik boqdi. Va shu holatda tek o'tiraverdi. Haqiqatan, polkovnik soniya sayin bo'shasha boshladi. Tirjayishlar, masxarali boqishlar o'rnini ojizlik egalladi. U daf'atan Mirsolining qarshisida tiz cho'kdi-yu, lablari pulkillagan ko'yi jim qoldi.
— Sen hoziroq meni anavi mashinada kuzatib qo'yasan, — o'ta ehtiyotkorlik bilan so'z boshladi Mirsoli. — Oldin qilmishlaring uchun uzr so'raysan. Oyog'imni o'pishing shart emas. Oyoqlarim shundog'am yarimta. Harom lablaring tegib, bulg'anishini xohlamayman. Xo'sh, tushunarlimi gaplarim?
— H-ha, tushundim, — shivirladi polkovnik titroq aralash. — Meni kechiring, uka! Men ahmoqni kechiring! Bu hech qachon qaytarilmaydi, qasam ichaman!
— Juda soz, — dedi Mirsoli boshini orqaga tashlab, og'ir xo'rsinarkan. — Holing shu ekan-ku, nima qilarding men bilan olishib?
— Bilmay qoldim! Meni shayton yo'ldan urdi, shayton!
— Shaytonni tinch qo'y, — deya ko'rsatkich barmog'ini polkovnikka o'qtaldi Mirsoli. — Shaytonning sensiz ham gunohi ko'p. Qani, endi a-astagina o'rningdan tur!
Polkovnik buyruqni so'zsiz ado etdi.
— Endi meni qaytadan o'z qo'llaring bilan mashinaga o'tqaz! Haydovchingga tayinla! Meni o'zim aytgan yerga eltib qo'ysin! Mabodo orqamdan tezak irg'itishni mo'ljallasang, bilib qo'y, qarg'ishimga qolasan. Men qarg'asam, albatta tegadi qarg'ishim. Uqdingmi, polkovnik?
— Albatta uqdim, uka, — dedi polkovnik Mirsolini avaylab mashinaga o'tqazarkan. — Qaerga desangiz, o'sha joyga eltadi. Eltmay ko'rsin-chi, terisiga somon tiqaman!..
Mashina joyidan jildi deguncha Mirsoli yon ko'zguchadan polkovnikka nazar tashladi. U hanuz tek qotgancha turar, ora-orada bosh chayqab olardi.

* * *
Polkovnik voqeasi Mirsoliga juda alam qilgandi. Agar oyoqsiz qolgandan beri to shu kunga qadar o'tmishga qaytmaslikka ahd qilgan bo'lsa, endi ahdidan qaytishga, hech qursa, oz bo'lsa-da, halol xizmatini qilgan, go'yo yaqin do'st, jonajon ukadek bo'lib qolgan Vadimning alamini olishga ont ichdi. Yorug' dunyoda past tushish, beozor bo'lish dahshatli tushdan-da dahshatliroq ekanini yana bir karra anglab yetdi. To klubga yetguncha kelgusi rejalarini miyasida pishitib bordi.
Taxminan qirq daqiqa ichida mashina klub ro'parasiga yetib to'xtadi va haydovchi tayinlanganidek shoshilinch pastga tushdi-da, Mirsolini o'tirgan aravachani tashqariga oldi.
— Sen xafa bo'lma, oshna, — dedi unga Mirsoli. — Qo'pol so'zlagan bo'lsam, uzr! Lekin bir narsani bilib ol, rahbaring maraz odam!
— Bilaman, — dedi haydovchi ehtiyot shart atrofga alanglab olib. — Nima qilaylik? Chidaymiz-da! Biz kichkina odam bo'lsak…
— Yordam kerak bo'lsa, to'g'ri shu yerga kelaver! Men yaxshi insonlardan yordamimni ayamayman!..
Mashina jo'nab ketgach, Mirsoli aravacha tutqichidagi kerakli tugmachani bosdi. Aravacha avtomat tarzda klub tomon yo'rg'aladi. Ammo eshikka yetmay,