Tasodifiy hikoya: 810 да танишган кенайишка билан.
Салом исмим Бобур. Утган йили кузда ишхонада бекор утириб uссеl компанияси так,дим этадигон *810# ра...davomi

kirishdi. Ichkarida uch-to'rt chog'li, barvastalikda bir-biri bilan poyga o'ynashga hozir askarlar shay turishgan ekan. Sal narida esa keng yelkali, malla, yuzlari zaxildan zaxil mayor qo'lida charm tayoqni o'ynatgancha turardi.
— Shumi qahramon? — soqchidan so'radi mayor Mehmonaliga ishora qilib. — O'sha aytilgani shumi?
— Xuddi o'zi, — dedi soqchi mayor bilan so'rashish asnosida. — «Derzkiy» emas lekin. Qo'rqmasangizlar ham bo'ladi. Xuddi yuvosh itga o'xshaydi. Hurmaydi, sakramaydi. Jim yuradi.
— Hali ko'ramiz-da yuvoshligini, — dedi mayor Mehmonaliga yaqin kelib. — Xo'sh, qahramon, nega qotib qolding? Yechin!..
— Nimani yechay? — so'radi Mehmonali tushunmay. — Nega yechinaman?
— Vey, bu yer katta xolangning uyimas, — baqirdi uni yelkasidan tortqilagan ko'yi nari surib mayor. — Bu yerda savolni men beraman! Yechin dedim senga!
— Nimani yechay? Kurtkamnimi?
— Trusiginggacha yechasan, — yanada qattiqroq baqirdi mayor. — Bo'l tez!
— Turtma meni, — oxiri toqati toq bo'lib Mehmonali mayorning qo'lini yelkasidan olib tashladi. — Haqqing yo'q turtishga!
— Nima?
Jahli burnining ustida turarkan. Mayor shu zahoti yuzlari qizarib, Mehmonalining yelkasiga charm tayoq bilan tushirib qoldi.
— Kimning haqqi yo'q? Gapir, isqirt!
— Xudodan qo'rqlaring hech bo'lmasa, — bo'sh kelmadi Mehmonali mayorning ko'zlariga nafrat aralash boqib. — Qarshingda hayvonmas, odam turibdi-ku!
— Ie, tiling uzunmi hali? Bu yerda xudo menman, bildingmi? Yechin dedim!..

* * *

Turma haqidagi dastlabki taassurotlari shulardan iborat bo'ldi.
Mayorning turtkilari ostida yechindi, nimalarnidir tekshirishdi, kursiga o'tqazib suratga olishdi, kaftlariga qora bo'yoq surib qaysidir qog'ozga bostirishdi. Shu amallar yakun topgachgina goh yelkasi, goh beliga avtomat qo'ndog'i bilan turtib yo'lakka olib chiqishdi. Uyog'iga turma nazoratchisi, xomsemiz, nuqul beo'xshov irshayaveradigan erkak uni oldiga solib kameralarning biriga olib kirdi.
Kameraga ikki qavat qilib karavotlar qo'yib chiqilgan. Yuqoridagi bir qarich darichadan Ollohning mo''jizasi — yorug'lik tushib turardi.
Ammo kamera ichkarisidan badbo'y hid taralardi. Agar bunday hidga o'rganmagan odam kirsa, ko'ngli ag'darilib qusib tashlashi aniq edi. Mehmonali hayotida bu taxlit hidlar-u, holatlarni ko'p ko'rgan, ko'p bor dimog'ida tuyib ko'rgani sababli jirkanib o'tirmadi.
Karavotlardan beriroqqa uzun stol qo'yilibdi. Atrofida to'rt ariston o'tirardi. Ular kamera eshigi ochilgani hamono dast o'rinlaridan turishdi-yu, karavotlari tomonga yo'rg'alashdi va shu ko'yi hammalari baravar Mehmonalini kuzata boshlashdi. Aftidan salom berishini kutishdi.
— Salom, bratva, — deya o'ng qo'lini ko'ksiga qo'yib o'tirganlarga bir-bir nigoh tashladi Mehmonali. — Men Mehmonman!
— Xush kelding, yaxshi odam, — deya asta o'rnidan turib Mehmonaliga yaqin keldi yoshi oltmishlarga borgan, tepakal, qalin qoshlarigacha buralib o'sgan ariston. — Demak, sen Mishasan bundan buyog'iga.
— Mayli, Misha bo'lsam Mishaman-da, — dedi Mehmonali unga so'rashish uchun qo'l uzatarkan. — Joningiz salomat bo'lsin!
— Meni Saveliy amaki deb chaqiraver, — dedi ariston. — Anavi bukchayib o'tirgan akang Vasya, chapdagi dumaloq yuzli akang Jenya. Yonidagisi Marat.
— Tanishganimdan juda xursandman, — dedi Mehmonali barchalariga jilmayib boqib. — Nasib bo'lsa, kelishib yashaymiz-da endi!
— Sen hurmatga loyiqsan, — dedi Saveliy amaki. — Qilib yurgan ishlaringni bilamiz. Sen qahramonlarcha ish tutgansan. Omadingni bersin! Shuning uchun sen hov birinchi qavatdagi karavotga joylashasan! Qani, marhamat!
Mehmonali asta borib ko'rsatilgan karavotga qo'lidagi kerakli buyumlar solingan xaltachani tashladi.
— Endi biz seni mehmon qilamiz, — dedi kaftlarini bir-biriga ishqalab Saveliy amaki. — Senga atab qo'yganimiz bor. Qani, yigitlar, hamma buyoqqa kelsin!

* * *

Mehmonali ilgari bu kabi aristonlar, jinoyat olami vakillari bilan osh-qatiq bo'lib ko'rmagan. U aristonlarni o'ta sovuqqon, alamzada, noinsof, hamisha darg'azab, ikkiyuzlamachi, ta'magir deb hisoblardi. Hozirgi mulozamatni ko'rib hayratdan yoqa ushlay dedi…
Yo'q, avvaliga ishongisi kelmadi. Shunaqa yo'l bilan sinab ko'rishsa kerak deb xayol qildi. Biroq bu yerda sinovning hidi kelmasdi. Saveliy amaki hash-pash deguncha stol ustiga bir xil hajmda kesilgan qora non, bir shisha ichkilik, dudlangan go'sht qo'ydirib chiqdi. Joylashib olib, alyumin krujkaga to'ldirilgan ichkilikni xuddi askarchasiga bir aylantirib, gazagiga dudlangan go'sht bo'lagidan tishlashgach, Saveliy amaki qo'ynidan bir dona papiros chiqarib Mehmonalining oldiga qo'ydi.
— Bu nimaligini bilasanmi, o'g'lim? — so'radi u kameradoshlarga bir-bir yer ostidan razm solib. — Qo'lingga olib ko'rganmisan?
— Bu oddiy papiros, — dedi Mehmonali yelka qisib. — Lekin men chekmayman. Shuning uchun qo'limgayam olib ko'rmaganman.
— Tushunaman, — dedi Saveliy amaki sovuq tirjayish qilib. — Unda qo'lingga olib ko'r! Yo mening ra'yimni qaytarasanmi?
— Yo'g'-e, — Mehmonali xijolat tortgan ko'yi papirosni shoshib qo'liga oldi. — Sizning yaxshi insonligingizni, qolgan bratvalarniyam yomon insonlarmasligini ko'rdim. Do'stlar uchun zahar yutsa arziydi, amaki!
— Barakalla, — dedi Saveliy amaki quvonib. — Demak, sen bilan do'stlashsak arziydi. Biroq bu papirosmas, tamakisi olib tashlanib, o'rniga nasha tiqilgan. Bilasanmi nasha nimaligini?
— Albatta, ko'p eshitganman. Ammo ochig'ini aytaman. Bunday narsalarning yaqiniga yo'lamaganman.
— Ishonamiz, — dedi Saveliy amaki. — Bugun sen bizning aziz mehmonimizsan. Xudo xohlasa, kelgusida ota-bola, aka-ukaday bo'p ketamiz. Sen aristonlarning dushmani bo'lmish mentni tinchitibsan. Hali o'g'riboshi ko'rgani yo'q seni. Chaqirtiradiyam. O'shanda senga o'g'riboshimiz mukofotning zo'rini beradi. Ha endi… Bizniki shunaqa… Kamtargina-da…
— Rahmat, — dedi bosh egib Mehmonali. — Xudo meni sizlarday ajoyib insonlar bilan uchrashtirdi. Men… Bratvalar uchun kerak bo'lsa jonimni fido qilaman…
— Endi tutat-da, tort! Buniyam ichkilik kabi aylantiramiz. Xuddi askarchasiga aylantiramiz!..

* * *

Hali og'uni tutatib ulgurmagandi. Endigina gugurtni qo'liga olgandi. Kamera eshigi sharaqlab ochilib, ichkariga turma nazoratchisi kirib keldi.
U ostona hatlab ichkariga kirishi bilan mahbuslar baravar o'rinlaridan turishdi.
— Sen men bilan yurasan, — Mehmonaliga yuzlanib so'z qotdi nazoratchi. — Qo'llaringni orqaga qilib oldimga tush!..
Mehmonali hayron bo'ldi-yu, kameradoshlarga bir-bir qarab olib buyruqni ado etdi.
Turmaning uzun yo'laklari orqali yurib borib chapga burilishdi. Sal narida navbatchilik qismi joylashgan. Ichkaridan turma xodimlari yo ofitserlarning baqir-chaqiri atrofni tutgan edi.
Nazoratchi bu yerdan ham indamay o'tib, taxminan ellik metrcha yurishgach, o'ngga burilishni buyurdi. Shundoq ro'parada turma rahbarining kabineti joylashgan ekan. Eshik qarshisiga yetishgach, nazoratchi Mehmonalini devorga qaratib turg'azib qo'ydi-da, o'zi eshikni ochdi.

— O'rtoq podpolkovnik, mahbus Murodov olib kelindi, — hisob berdi u turgan