Tasodifiy hikoya: "Ona Qardi" juda tasrli Rivoyat
Bir kun manga 1ta odam ozini onasini yomolap qaynansini juda maqtap ketti meni onam diydi ahmoro ayo...davomi

qarshi gap aytishdan tiyildi. Yaqin-yaqinlarda undan-da million hissa zo'rroq jangariga aylanishini haqiqat deb bildi.
— Tushungan bo'lsangiz, ketimdan yuring! — buyurdi Javhariy. — Tezroq bo'ling!
Ular ikki hatlab o'sha joyga yetishdi. Yelkasiga avtomatlar ilingan, yuzlariga qora niqob tortilgan jangarilarning o'rtasida boshiga qop kiydirilgan bir kimsa tiz cho'kkancha sukut saqlardi. Jangarilar Javhariy qarshilarida hozir bo'lishi bilan qo'llarini ko'ksilariga qo'ygancha undan buyruq kuta boshlashdi.
— Qopni yeching! — buyurdi Javhariy to'g'risida turgan o'zi qolib soqoligacha malla, keng yelkali jangariga.
Jangari darhol buyruqni ado etdi. Mehmonalining ko'z o'ngida kalbosh, yuzlari ichga botgan, moviy ko'zli erkak namoyon bo'ldi.
— Xo'sh, nima bilan qatl etasiz bu nusxani? — Mehmonaliga yuzlanib so'radi Javhariy. — O'zingizga ma'qul usulni tanlayvering! Bunisiga ruxsat bor. Faqat cho'zmaysiz. Agar imtihondan o'ta olmasangiz, xafa bo'lish yo'q, sizni boshqa ish bilan band qilishga majbur bo'laman!
— Menga o'tkir pichoq bilan bitta piyolami, chashkami bersangizlar bo'ladi, — dedi Mehmonali o'ylab o'tirmay. — Shularning o'zi kifoya demoqchiydim.
— Piyola? Uni nima qilasiz?
— Hozircha sir bo'la qolsin, — dedi Mehmonali hanuz qovog'ini uyib. — Faqat… Buni aybga yo'ymaysiz-da, komandir! Shu mening yoqtirgan usulim.
— Ha-a, shunaqami? Demak, bu dinsizning qonini ichmoqchisiz. Topdimmi?
— Xuddi shunday.
— Ho'qandiy, chop, ichkaridan bitta piyola bilan qora sopli pichoqni opchiq!
Chetroqda turgan bo'yi Mehmonalidan pastroq jangari buyruqni eshitishi bilan qaddini bir rostlagan bo'ldi-da, bino ichkarisiga chopa ketdi…
Ko'z ochib yumguncha jangari qo'lida o'tkir pichoq hamda bir dona chashka bilan chiqib keldi.
Javhariy ham, atrofini o'rab turgan jangarilar ham Mehmonali nima qilishi mumkinligini fahmlashsa-da, atayin sir boy berishmadi. Tosh qotgancha unga tikilib, voqea rivojini kuta boshlashdi.
Tiz cho'ktirib qo'yilgan asir esa pichoqni ko'rgandayoq titrab-qaqshab, nuqul Mehmonaliga javdiray boshlagandi. Lekin geroin ta'siri Mehmonaliga bu javdirashlarni ko'rsatmadi, sezdirmadi. Deyarli toshga aylanayozgan qalbini yumshatmadi. Aksincha ko'nglining to'rini egallab olgan Samad, tog'asiga bo'lgan nafratini, g'azabini haddan oshirdi. Ular ikkovlashib qo'zg'olonni kuchaytirayverishdi. Bir yoqdan iblis hozir-u nozir bo'lib, hadeganda Mehmonalini gij-gijlayverdi.
U shoshilmasdan bordi-da, bir muddat asirga tikilib turgach, qo'lidagi pichoq tig'ini uning tomog'iga tiradi va «Bismillohi Ollohu Akbar», deya sira shoshilmasdan, namoyishkorona bir necha bor tig' tortdi. Asir xirillay-xirillay, oxiri indamay qoldi. Mehmonali esa so'yilgan tomoqdan tirqirab pastga tushayotgan qonning pichasini chashkaga to'kdi-da, ohista qaddini ko'tardi va oldin Javhariyga, so'ng jangarilarga ijirg'angannamo qarab qo'yib, bir ko'tarishda sipqordi. Shundan keyingina jangarilarga birdan jon kirdi. Javhariy yetagida baravar qichqira boshlashdi:
— Ollohu Akbar! («Olloh buyuk»)… Ollohu Akbar! Ollohu Akbar!..
Qichqiriqlar chamasi bir necha daqiqa davom etdi. Mehmonali bo'lsa, iblis battar ko'ksini qitiqlab, gij-gijlab oq og'u va qon ta'mi ta'sirida ko'ksiga urib-urib olar, qon o'tgan galgidek ko'nglini alg'ov-dalg'ov qilmasdi. Ora-orada yerda yuztuban yotgan asirning murdasiga ko'z tashlab, aftini bujmaytirar, «Kofirchalishlarga o'lim», deya so'zlanardi.

* * *

Dastlabki sinovdan a'lo darajada o'tganini Javhariyning zaxil yuzlariga tabassumga o'xshash tus yo'laganidan ham bilib olish qiyin emasdi. Hoynahoy, hech qachon kulish tugul, mayin jilmayishni ham unutib yuborgan bu jangari kallakesar anchadan beri tabassumni yuzlariga ishongan bo'lsa kerak. Ammo nigohlaridagi sovuqqon, qonga tashnalik, shafqatsizlik nuqsi baribir bir lahzalik tabassumni qora parda kabi to'sib qo'yaverdi. Javhariy kazarmaga kelishgach, Mehmonaliga sovuq tirjayish bilan boqdi.
— Haqiqiy xudo lashkari senga o'xshagan bo'lishi kerak, — dedi u o'zi bilan ovora jangarilarga zimdan qarab qo'yib. — Ishonsang, mana shularning hammasiyam uch oy oldin kelib bizga qo'shilgan. Hali qonxo'rlik tugul, vintovkadan eplab otishni yaxshi o'zlashtira olishmadi. O'zimga qolsa, hammasini bir chuqur kovlab tiriklay ko'mvorardim. Axir, bunaqalarminan xalifalik qurib bo'larmidi…
— Xalifalik? — hayron bo'lib Javhariyga boqdi Mehmonali. — Nima o'zi u?
— Ie, bilmaysanmi xalifalik nimaligini?
— Yo'q… Ochig'i, ertaklarda o'qiganim bor. Ammo hozir…
— Eslab qol, xalifimiz arabistonlik Said as Qo'rg'oniy bo'ladi. Hozircha Bag'dodni o'zimizga bo'ysundirdik. Lokigin senga o'xshagan mard, cho'rtkesar, sovuqqon yigitlar ko'paysa, Suriyaniyam o'zimizniki qilvolamiz. Bungayam hali bor. Hozircha Afg'onistonni egallaylik, uyog'i bir gap bo'lar!.. Xullas, xalif butun dunyoni o'ziga bo'ysundirishni xohlaydi. Hoynahoy, sen haqingda aytsam, qabuliga chorlab qolsa kerak. O'shanda ko'rasan u odam qandayligini.
— Ajabmas. Nasib qip qolar…
Shu tobda Mehmonali charchoq yengibmi, ko'zlari yumila borayotganini his eta boshlagandi. Biroq dala komandirining qarshisida uyqusi kelayotganini sezdirish to'g'ri kelmasligini o'ylab tetik turishga urinardi.
— Hozir sening oldingda yana bir sinov ko'ndalang turibdi, — dedi Javhariy Mehmonaliga sirli qarash qilib. — Tayyormisan? Yo anavilarga o'xshab charchab qoldingmi?
— Menga charchash, qo'rqish, hayiqish degan narsalar umuman begona. — dedi Mehmonali sir boy bergisi kelmay. — Faqat… Sal xumor tutganday bo'lyapti.
— Shunaqa demaysanmi? Senday qahramonlardan aylansin shu geroinlari. Ma, manavini olib qo'y. Hozircha ozroq dozada qabul qil. Besh daqiqadan keyin tashqariga chiqamiz. Sen navbatdagi imtihonni topshirasan!
Mehmonali xaltachadagi kukundan keragini odatga ko'ra milklariga ishqaladi-da, avval Javhariyning gapini ma'qullab, bosh irg'adi. Keyin esa ikki yarusli karavot temiriga suyanib ko'zlarini yumdi.

* * *

Charchoq yengdimi, yo boshqa sababdanmi, tik turgan holda ko'zi ilingan ekan. Javhariyning turtkisidan uyg'onib ketdi.
Uyg'ondi-yu, bu gal ilk bor narkotik ta'sirida kayfiyati ko'tarilganini his etdi. Negadir o'zi sezmagan holda qarshisidagi Javhariy bilan hazillashgisi keldi. Bahona ham topila qoldi.
Dastlab komandiri o'zini tanishtirganda, hayron bo'lgandi. «Shu so'tak shoirmikan?», degan gap xayolidan o'tgandi. Hozir shu narsani hazil aralash so'ramoqqa tutindi.
— Komandir, nega familiyangiz Javhariy? — so'radi u qaddini rostlab. — Shoirmisiz deyman?
— Topding? Seni professional terrorchi desam, bilog'on ham ekansan-ku-a? Ha, shoirman. Oxirgi she'rimni o'qib beraymi?
— Y-yo'-o'q, shart emas, — dedi Mehmonali. — Ya-yana bitta savolim boridi. Maylimi o'sha savolimniyam bersam?
— Beraver!
— Haligi… Muhammad Sayyidni bilasiz-ku-a?.. Meni buyoqqa kuzatib qo'ygan odam bor-ku, o'sha!..
— Xo'sh, unga nima qipti? Savolga uning nima aloqasi bor?
— Bilasizmi, Muhammad aka kelayotganimda «uyoqqa borganingdan keyin o'zlari qizlardan topib beradi», deb edi. Shuni… So'ramoqchiydim.
— Ha-a,