Tasodifiy hikoya: Мжмж оилавий 8 кисм
8 қисм кўзимни очганимда бир ўзим ётардим аста секин ўрнимдан туриб ташқарига чиқдим ташқарида басен ёнига жойлаштирилган стол стулда Асал ва Бегзодни кўрдим лекин хотиним ёқ эди хайрон бўлиб улар томонга юра бошладим. олдиларга борганимда мани кўриб дастурхонга таклиф қилди кечга шашлик заказ қилиб еб ўтиришган экан улардан энди хотинимни сўриман деганимда Шахнозни овози эшитилиб қолди. ортимга қарасам қўлида сочиқ билан ман томонга келарди. хотинимни кўзлари ёниб турарди кайфияти хам ало дара...davomi

ko'rishim kerak. Mayli kechqurun bo'lsinchi? Kechga vaqtiz bo'ladimi o'zi?
-Bir kunda 24 soat vaqt bo'lsa, shundan 25 soat bo'shman ayni kunlarda)
-Xop unda men uyga ketaman. Charchamang paxta terib.
-Normamni bajarib bo'ldingizku) Mayli yaxshi boring. Raxmat)
-Raxmat.
Shu qizga nisbatan menda qandaydir o'zgacha tuyg'u paydo bo'ldi. Nima ekanligini bilmadim. Lekin menga yoqayotgandi. Paxta maydonni ichiga kirib, tushlikdagi uyquga ketdim.
-Javloooon...
-Javlooooon. Qayerga ketdi u?
-Biror joyda uxlab qolgandurda. Javlooooon.
Kursdoshlarim jon jaxdi bilan qidirishining sababini ko'zimni ochib, atrofga qaraganimda bildim. Atrofga qorong'u tushib bo'lgan ekan.
Kursdoshlar bilan kvartiramizga keldik. Ovqatlanib bo'lgandan keyin kimlardir karta, kimlardir narda o'ynayapti, yana kimlardir o'z qizlari bilan telda gaplashishayapti. Go'zal umuman hayolimdan ko'tarilibdi.
Soat 22.00 lar chamasi. Karta o'yini ayni avjiga chiqqan vaqtda telimga sms keldi. Qarasam Go'zaldan ekan. Tashqariga chiqib tel qildim.
-Allo.
-Yigit, bezovta qilmadimmi?
-Yo'q. Qachon tel qilar ekansiz deb kutib turgan edim.
-Men sizni charchagansiz. Uxlab qolgansiz deb o'ylabman.
-Charchaydigan ish qilganim yo'qku.
-Charchatadiganlaringiz ko'pmi?
-Meni charchatish hali hech kimning qo'lidanam boshqa joyidan ham kelmagan
-Balkim)
-Siz menga kechqurun nimanidir aytmoqchi edingiz.
-Shaxsiy muammoku.
-To'g'ri shaxsiylikka shaxsiy. Shunchaki do'stona taklif. Aytsangiz yengil tortasiz dedimda.
-Balki shunaqadir.
-Pochcha bilan sevishib turmush qurganmisizlar?
-Shunaqa desa ham bo'ladi. Men qo'shni qishloqqa kelin bo'ldim. Erim bilan maktabda birga o'qiganmiz. Maktab vaqtlarida barcha bizning sevgimizga havas qilardi. Barcha bizning sevgimizni bilardi. Keyin sovchilik, o'zbekchilik, to'y tomosha bo'ldi. Birinchi kechani ham bir amallab o'tkazib oldik. Yuzim yorug'bo'ldi.
-Qiyin bo'lmadimi)
-Oson ham bo'lgani yo'qda. Gapni bo'lmay turing. Xullas baxtli hayotim boshlangandek edi. Har kuni erkalashlar, maqtovlar, kelajak haqidagi uzoq uzoq suhbatlar, hayollar... Bu baxtlardan sarmast holda yashay boshladim. Chillam chiqmasidan erim o'zgara boshladi. Erkalashlar kamayib, o'rnini e'tiborsizliklar egalladi. Bir kuni kechqurun telefoniga sms keldi. Ochib qarasam'kelayapsizmi jonim, o'g'lingiz sizni sog'inayapti'deb yozilgan ekan. Oyoq qo'lim muzlab qoldi. Nima qilarimni bilmay o'tirgan edim, erim kirib keldi. Erimdan bu smsning ma'nosini so'raganimda sen men uchun Zaynabsan. Mening Kumushim bor edi. Buni hamma biladi. Hatto 3 yoshar o'g'lim ham bor. Bu gaplarni u shunchalik oddiy aytdiki, unga tekkan kunimga la'natlar o'qidim...
U yig'lashni boshladi. Men esa uni nima deb ovutishni bilmasdim. Chunki bunaqa holatga birinchi bor tushishim edi.
-Keyin esa xuddi kinolardagidek uyimga ketdim. Hammasi tamom edi. Biz ajrashdik... Ana shunaqa gaplar. Sizni miyangizni o'zimning hayotim bilan achitib yubordimmi?
-Yo'q aksincha hayotingizga qiziqib qoldim.
Nega unda menga boya erim rossiyada dedingiz?
-Unaqa deganimda yomon hayolga borgan bo'lardizdaQaytib kelganimda so'ng, qishloq bolalari har xil gaplar qilishdi. Hammasini niyati bir - To'shak. Men ham xohlardimu lekin qishloqda nomim chiqib ketishidan qo'rqardim. Qiziq, nega bularni sizga aytayapman o'zim ham hayronman.
-Taqdir majburlayapti,-deb kuldim.
U ham biroz vaqt kuldi.
-Soat ham 12 bo'libdi. Endi yotib uxlay qoling.
-Ertagayam chiqasmi paxta terishga?
-Xa albatta.
-Unda menga berasizda.
-Paxtanimi?- kuldi.
-Nimani berolsangiz, hammasini.
-Paxtani beraman. Mayli yaxshi yotib turing. Ertagacha.
-Xayr. U bilan xayrlasharkanman, hayron edim, nega u menga buncha narsani aytdi, qishloqda nomim chiqib ketishidan qo'rqaman dedimi? Bundan chiqdi... Yaxshi, ertaga nimalar bo'larkin unda... Hayollarga cho'milgan bo'yi uxlab qolibman.
Ertalab kursdoshlarning uyg'otishidan uyg'ondim. Paxta dalalari bugun ko'zimga boshqacha ko'rina boshladi. Ozgina vaqtdan keyin Go'zalni qidirishni boshladim. Tel qildim. Teli o'chgan ekan. Keyin polyaga kirib uxladim. Soat 10 larda telim asabiy jiringladi. Qarasam Go'zal ekan.
-Alo, yigit yaxshimisiz?
-Go'zal, bormisiz? Qayerdasiz?
-Bugun uyda hech kim qolmaganligiga paxtaga chiqolmadim.
-Menga paxta qani unda?
-Dugonam Feruzaga aytganman. Sizga beradi.
-Unisini tushundim. Paxtani kimdan olay.
-Jinni,-kulgancha javob qaytardi.-tushlikka nima ovqat ekan.
-Bilamayman. Mosh bo'lsa kerakda.
-Unda tushlikka keling. Uyda kichkina ukamdan boshqa hech kim yo'q. Tushlik tayorlab turaman.
-Yaxshi. Avval Feruza bilan gaplashaychi.?!
-Gaplashishingiz shart emas. Men aytdim. Sizning nomimgizdan topshiradi.
-Unda yaxshi. Qishloqqa yaqinlashib tel qilaman. Uyingizni aytasiz.
-Xop kutaman.
-Ok.
O'zimcha xursand edim. Chunki moshni yoqtirmas edim. Polyadan chiqib qishloqqa qaytdim. Go'zalning tushuntirishi bo'yicha bir uyning eshigidan kirib bordim. Go'zal kutib turgan ekan. Chiroyli, istarali, qomatli qiz ekan.
-Assalomu alaykum. Xush kelibsiz, Yigit.
-Voalekum assalom. Mullo bo'ling. Xush ko'rdik,- deya hazillashdim.
-Keling uyga kiramiz,-deb yo'l boshladi.
Ichkarida dasturxon to'shalgan, non, choy, ikki xil salat va kompot turgandi.
-Siz hozir o'tirib turing, men ovqat olib kelaman,- deb ketdi.
Shu vaqtda kichkina ukasi ham keldi. U bilan ko'rishib gallashib o'tirdim. Ovqat suzib kelgach, uchalamiz o'tirib ovqatlandik. Ovqatlanish jarayonida Go'zalning ikki ko'zi menda edi. Men esa xontaxtaning tagidan oyog'imni uning oyoqlari ustiga qo'yib oldim. Indamadi. Bir balosi bo'lmasa, shudgorda quyruq na qilur deganlaridek kulib qo'ydim. Ovqatlanib bo'lgach, ukasi chiqib ketdi. Go'zal ham dasturxonni yig'ishtirish uchun egildi. Egilganida uning ikki ko'kragi yaqqol ko'rinib turardi. Bunday manzaradan asbob sakrab turdi. Dasturxonni yig'ishtirib bo'lgach yonimga kelib, meni televizor bor xonaga olib o'tdi. Men asta yelkasidan quchib,'hali hammasi yaxshi bo'ladi, hali yoshsiz'dedim. U ham boshini yelkamga qo'yib oldi. Men sekin qo'limni ko'kragi tomon yo'naltirdim. Avvaliga tashqarisidan ozroq vaqt ushladim. Qarshilik yo'q. Keyin esa ko'ylakning yoqa tarafidan ichkariga qo'l yugurtirdim va ikkinchi qo'lim bilan yuzini menga qaratib, labiga labimni bosdim. Avvaliga javob bo'lmadi, ozgina vaqtdan keyin esa javob kela boshladi. Bir qo'lim ko'kragida bo'lsa, bir qo'limni orqasiga jo'natib, eza boshladim. U sekingina'immm'deb qo'ydi va nafas olishi tezlasha boshladi. Orqasidagi qo'limni ishtonining ichiga tiqib, jinsiy lablariga yo'naltirgan edim, birdan cho'chib tushib:
-Hozir emas, kechga,-dedi.
-Kechgacha chidolmayman.
-Men esa birov xalaqit bersa, keyin chidolmayman. Qirqiga chidadiz, qirq biriga ham chidang.
-Menku chidayman, lekin u chidamaydida,-deb asbobga ishora qildim.
U esa asbobni oldin shimni ustidan keyin esa ichkarisidan ushlab:
-Bu narsani ko'rmaganimgayam 5 oy bo'ldi. Ancha sog'ingan ekanman,-deb ushlab o'ynay boshladi.
-Sog'ingan ekansiz, hech bo'lmasa o'pib qo'ying.
-Qo'ysangiz-chi? Buni