Tasodifiy hikoya: Харбий хизматдалигимда буган вокия
Ман уша вакт 19 ёшда едим. Пагран да хизмат килардим бизга белгиланган худудда наманганли дехк,онлар...davomi

-Shoir bo'lib ket ee)))) Aytgancha men qanday kirib boraman.
-Uyning oxiridagi deraza meniki. Shundan kirasiz.
-Biror kishi ko'rib qolsa, nima bo'ladi?
-Yigit, cho'qqi alpinistni egallamaydi, aksincha alpinist cho'qqini egallaydi.
-O'cho'qqi! Derazangni lang qilib, ochib qo'y unda.
-Derazamni ertalab o'chib qo'yganman, yigit. Kelavering.
-Bo'pti hozir boraman,- deya tel o'chirdimda, xonaga kirdim. Hamma karta o'ynash bilan band edi.
-Men ketayapman. Kechroq yoki ertalabga yaqin kelaman.
-Qayerga ketayapsan, kech bo'lganda?
-Bu yerdan ko'rinmaydi.
-Ko'chada biror kishi bilan urushib yurmada.
-Yo urushmayman.) Bo'pti. Yaxshi dam olinglar. Telni bez zvukaga qo'ymanglar. Agar kechasi kelsam, tel qilaman.
-Yaxshi.
Ko'chaga chiqdim. Havo judayam toza va odamga yoqadigan darajada edi. Sayr qilib charchamaydigan havoda Go'zalning uyi sari intildim. Yaqinlashib tel qildim. Gudok ketmasidan ko'tardi.
-Allo.
-Yaqinlashib qoldim. Derazang ochiqmi?
-Derazamga qo'shib, o'zim ham ochiq.)))
-Unisini bilaman. Lekin menga hozir birinchi navbatda deraza ochiqligi kerak. O'zingni bo'lsa , ochish qiyin emas).
Kulib derazasini yoniga yaqinlashdim. Ko'chada hech kim yo'qligidan foydalangan holda derazadan sakrab ichkariga kirdim. Orqamdan derazani yopib, pardani to'sib qo'ydi. Chiroqni o'chirib, tungi chiroqni yoqdi.
-Qalesiz, Yigit?
-Yaxshi. O'zingchi?
-Men a'lo darajada,-deya kelib quchoqladi. Va birdan orqaga tisarildi.
-Ichganmisiz?
-Yo'g'e) Ichganim yo'q.
-Aldamang! Ana hidi kelayaptiku.
-Aytayapmanku, ichganim yo'q deb. Shunchaki iste'mol qildim)))
-Ichmangda. Ichganlar menga yoqmaydi.
-Bo'pti unda men ketdim,-deb derazaga yaqinlashdim. Orqamdan kelib quchoqlavoldi.
-Boshqa ichmaysizku to'g'rimi?
-To'g'ri, bugun boshqa ichmayman.
-Jinni),- deya yanayam qattiqroq quchoqladi.
Undan kelayotgan ajoyib ifor allaqachon meni mast qilishga ulgurgan edi. Orqaga o'girilgan holda men ham uni quchoqlab oldim. Ikkimiz bir-birimizni quchog'imizda yayrardik. Xuddiki, bu dunyoda ikkimizdan boshqa hech zot yo'qdek. Ancha vaqt o'tganidan keyin sekin mening qulog'imga'Sizni sevaman'deya pichirladi. Bu gapdanmi yoki uning ikki ko'kraklari menga tegib turganidanmi asbob o'rnidan qo'zg'ala boshladi. Sekin peshonasidan o'pib, pastga tusha boshladim. Lablariga yetib kelganimda esa har qachongidanda ko'proq, ehtirosliroq o'pisha boshladik. Uning tilli bilan mening tilim xuddiki valsga tushgandik bir-biriga yopishib qolgandi. Bir qo'limni olib borib, ko'kraklari ustiga qo'ydi. Men esa ikkinchisini ham olib kelib, ikkinchi ko'kragining ustidan eza boshladim. Uning nafas olishi o'zgara boshladi. Yanayam qattiqroq o'pisha boshladi. Futbolkamni yechib tashlab, tanam bo'ylab o'pishni boshladi.
Kindik yoniga yetganida esa shimni ham yechdi. Kattalashgan asbob uning yuzi oldida turgan edi. Tizzalab o'tirib olgan Go'zal tursigimni ham yechdi. Asbobni ikki qo'liga olib, o'ynay boshladi.
Bu menga o'zgacha rohat baxsh etardi. Ehtiroslar junbushga keldi. Uni o'rnidan turg'izdimda, yana o'pa boshladim. Ko'ylagini sekin ko'tarib yechdim. Oldimda lifchik va tursikda turardi. Tungi chiroq yorug'ligida uning chiroyini tasvirlab berish juda qiyin. Qaldirg'och qanotlaridek qoshlar, charos ko'zlar, bejirim quloqlar, g'unchadek lablar... Barchasi tabiatning mo'jizasidek ko'zni quvontirardi.
-Nega buncha tikilib qoldiz? Boyagina ko'rdizku?
-Boya ko'zimga boshqa narsa ko'ringan edi. Endi boshqa narsa ko'rinayapti.
-Meni egizagim yo'q,- deya mening oldimda bir aylanib oldi. Ikki qo'lidan ushlab, o'zimga tortib, labiga labimni bosdim. O'pisha boshladik. Shu asnoda ko'kraklarni lifchikdan ozod qildim. Yumshoqqina ko'kraklar ko'kragimga tegib, menga o'zgacha rohat berayotgandi. Meni sekin itarib, krovatga o'tqazdi. Yaqinlashib, ikki qo'li bilan ko'kraklarini menga tuta boshladi. Men esa ularni birma-bir ema boshladim. Uning nafas olishi yana tezlasha boshladi. Ahyon-ahyonda ohhh, immmmm, aaaaaayyy deb qo'yardi. Menga ham emchaklarni emish, o'zgacha rohat ato etardi. Sekin qo'limni markazga yaqinlashtirib, tursigini yecha boshladim. Ushlab ko'rsam, ancha namlangan ekan.
-Daryolar toshib ketibdiku.
-Sal qoldi, cho'kib ketishimga.
-Cho'kishinga yo'l qo'ymaymiz,- deya sekin uqalashni boshladim. U esa ooohhhh deya labini tishlab, sochlarimni g'ijimlashni boshladi. Sekin qo'limni ichkarisiga kirgizdim. Bilmayman qayerigadir tegdi. Unga shu ham rohat berdi shekilli, yanada qattiqroq ohhhlay boshladi. Kirgan barmog'imni ichkarida o'ynata boshladim. Ichkari issiq ekan. Barmog'imni chiqargandan so'ng, uni yotqizdimda, namlangan markaz ustida asbobni o'ynata boshladim. Kallasini bir kirgizib, bir chiqarib, uning ehtiroslarini yanada junbushga keltira boshladim.
-Ooohhhh...bo'ldi.....aaaay...boshqa...chidolmayman...qiynamang....tiqing...ooooh.... Tiqing
Bu gaplardan mening ehtiroslarim yanada kuchayib, tiqa boshladim.
-Aaaay...shunday....yana...sevaman sizzi
Sekin boshlab, tezlasha boshladim. Go'zal esa hansirardi. Har-har zamon baqirardi. Qolgan paytda esa aaayyy yaanaaa qattiqrooooq jooonimmm deya ovozlar chiqardi. Ozroq vaqt shu tariqa davom etganimizdan so'ng, jarayonni to'xtatib, asbobni chiqardim. Rohatdan ingrab yotgan sanam, birdan menga qaradi. -Kuchukka o'xshab tur,- deb uni shu shaklda turg'uzib, orqasiga o'tib, tiqa boshladim. Bu tuyg'uni ta'riflab berish juda qiyin. Uning salkam baqirishlari, ohhhlashlari birov eshitib qolmasligi uchun sekin bo'lsada, jim-jitlikda bu menga juda kuchli eshitilardi.
-Ayyyy.....mazzzzzaaaaaaa...seeeekinrrrooooq...yaaanaaaa
Shu tarzda davom etdim. Meniki kela boshladi. Bunday ehtirosli ovozlar tugamasligini xohlagan holda asbobni chiqarib qoldi. Menga norozi nigohda qaradi.
-Men bo'ldim.
-Qachon tashladiz? Xavotirda, ko'zlari kattalashib menga qaradi.
-Hazillashdim. Sen ustimga chiqa qol.
-Eee haziliz qursin. Men darrov tugadimikan deb o'ylagandim.
-Bo'pti tezroq bo'l. Men kvartiraga qaytishim kerak.
-Bugun hech qayoqqa ketmaysiz. Men qachon to'ysam, shundagina ketasiz.
-Sen bir oylardayam to'ymasang kerak.
-Gap bilganga bir tanga, a* s*kk*nga ming tanga,- deya meni yotqizib, ustimga o'tirdi. Qo'li bilan asbobni ozroq o'ynab turdida, to'g'irlab ustiga sekin-sekin o'tira boshladi.
-Aaaaaahhhh qandaaay maaazzzaaaaa ohhhhhhh.
Hammasini tiqdida, labini tishlab, boshini orqaga tashladi.
-Iiiimmmmmm. QimirlaAamaaangg. Meeenga shunisi aaanca kkaaaayp beeeraaayapti.
Ozroq vaqtdan so'ng sekin o'tirib tura boshladi. Men ham uni nima qilshini, qanday yo'l tutishini tomosha qila boshladim. Sakrashni boshlaganida ikki ko'krak ham sakray boshladi. Bunaqa holatni boshidan o'tqazgan har qanday inson men nima haqida gapirayotganini juda tez anglaydi. Bunday manzara oldida bo'shanib yubormaslikning o'zi bir mahorat. Lekin menda bunday mahorat topilmadimi, yoki uning harakatidan ehtiroslarimni jilovlay olmadimmi, meniki kela boshladi.
-Ooooohhhh...qizzzzii...keeelayapti
Bu gapdan so'ng u juda ham tezlasha boshladi.
-Oooohhhhh deya bo'shanganimda u allaqachon asbobni