Tasodifiy hikoya: Simoram bilan unitelmas onlar 2-qism.
(Hatoliklar bulsa uzur) Usha kungi Simora bilan sherin onlarime yana xohlardim ertasi yana kurishes...davomi
(Hatoliklar bulsa uzur) Usha kungi Simora bilan sherin onlarime yana xohlardim ertasi yana kurishes...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Bir juft oqqushlar... ( I - QISM...)
| Добавил: | -MAJNUN- (08.05.2019 / 12:05) |
| Рейтинг: |  (2) |
| Прочтений: | 16391 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Bir juft oqqushlar...
(1 - Qism...)
* * *
AKBAR:
- Yoshlik chog`larimda do`stim Husniddinning, bobosi Nabijon buvani o`z bobom qatorida yaxshi ko`rardim, u kishiga havas qilardim. Sababi muruvatli, doyimo o`zgalarga yaxshilik qilishga oshiqadigan, bag`ri nihoyatda keng, bolajon, hammaga o`rnak inson edilar. Ularning eski qo`ng`iz Volga avtomobili bo`lar edi.
Haligidek esimda 7 yoshda edik. Har kuni maktabimiz yoniga kelib nabiralarini o`qish vaqti tugashini kutib turardilar va bir nechta bolani mashinasiga solvolib uy-uyimizgacha olib kelib qo`yardilar.
- Ho-o-o-y... azamatlar qani... -dedilar, doyimgidek yumshoq ovzda chaqirib.
- Akbar qara bobom kelibdilar, yururdik o`rtog`! -dedi Husniddin quvonganidan qichqirib.
5, 6 nafar sinfdoshlarimiz bilan qiy-chuv qilgancha Nabijon buvaga salom berib mashina ichiqa tiqilishdik. Menga old o`rindiqdan joy tegdi, Husniddin esa bobosini tizzasiga o`tirib, rulni ushlab oldi. Nazarimda mashinani bobosi emas Husniddinning o`zi boshqarib ketayotgandek. Unga shundoq havas bilan tilib qolibman-ki! Bunday qarashimni Nabijon buva payqab, kattakon qo`llari bilan asta yelkamni siladilar.
- Sengaham haydashni o`rgataymi? -dedilar.
Bir Husniddinga, bir bobosiga qarab olgach bosh irg`adim.
- Rostakasmigami?
Qah-qah otib kulvoldilar:
- Rostakasiga! O`zi kuching bormi?
- Ha... - bolalarcha soddalik bilan, tirsagimni qayib mushaklarimni qotirdim, - Manaaa!
- O`o`hoo! Kuchning ko`pku, polvonnn?
- Endi rostakasimiga o`rgatasizmi buvaaa? -dedim.
Kulib, kulib qo`ygancha bizni qishloq stadiyoniga olib bordilar va yonimdagi o`rindiqqa o`tirib mashina boshqarishni o`rgatdilar. Havasni, ishtiyoqni zo`ridan bo`lsa kerak tezda o`rganib oldim. Nabijon buva hamrohligida, stadiyonni ikk, uch bor aylanib chiqqan bo`lsamda, go`yoki o`sha temir aravada butun dunyoni aylangandek yuragim zavqlangan edi!
O`sha-o`sha ko`nglimda shunday orzu paydo bo`ldi; katta bo`lsam o`zimni shahsiy avtomobilim bo`ladi, uni minib yurtim shaharlarini kezaman der edim. Alloh peshonamga yozgan ekan, ming shukur yillar o`tib bu orzuyim ushaldi.
Yaqinda yangi bo`lmasada, harqalay holati yaxshi bo`lgan ``Lacetti`` rusumidagi avtomobilni sotib oldim. Biroq avtomobilni nomimga rasmiylashtirish, shinalar, faralarni, o`rindiqlarni yangi zamonaviylariga o`zgartirish ishlari tugaguncha bir necha kun kutishimga to`g`ri keldi. Anchagina yugur-yugurlar talaygina harajatlardan so`ng, hamma hujjatlar be`nuqson, avtomobilim huddi tasavurimdagi qiyofaga kirdi.
Mashinamni katta yo`lda haydab ko`rish istagimni, zo`ridan tun bo`lyi uyquda halovat bo`lmadim. Bobdoddan keyin esa sabrim chidamadi...
Hamkasblarga vadam borligi sabab, bugun ularga kichikroq ziyofat dasturxonini yozishni ham niyat qilgandim. Shuning uchun kecha harid qilgan bazi masalliqlarni oshpazga elitib berishim, kechga yaqin ziyfat dasturxonini hozirlatib qo`yishim zarur edi. Yegulik, ichimliklarni bagachga joyladim. Mashinaga o`tirar ekanman, ichki hayajonimni bosib olish uchun, bir lahza tong sukunatiga quloq tutdim...
Ayni shu lahzalarda mendan baxtli inson yo`qdek, biroq hamon ko`nglimni bir cheti hira tortadi.
``Nega bunday Akbar?`` deya o`zimni savolga tutaman!
Hamma ishim joyida! Qurilish ashyolari ishlab chiqaradigan korxonada muhandiz bo`lib ishlayman, yurishib turgan choyxonam, ikkixonali kvartiram, mana endi mashinam ham bor, Ollohimga ming shukur!
``Negaki, bu erishganlarimdan onam, dadam baxramand bo`lishmayabdi. Mana senga, sabab Akbar!``
Onamni sog`inib yana bir lahzaga hayol olib ketadi. Ko`z o`ngimda akamning to`yiga ko`rpa qavib o`tirgan onamni siymolari paydo bo`ldi.
- Assalom alaykum! Ona.
- Vaalaykum assalom toychoq...
- Toychoq demang ona, endi katta bo`lib qoldim, odamlar yonida uyalaman!
Onam jilmayib qo`yadilar va ko`rpa qavishda davom etadilar.
- Ona mashinam sizga yoqdimi?
Onam boshlarini ko`tarmay ko`rpa qavishda davom etadilar.
- Qayerdan olding?
- Hudo berdi!
Onam qavishdan to`xtab, o`ychan termulib qoldilar. Huddiki izoh kutayotgandek.
- Yoshligimizda dadam nima derdilar esizdami ona?
- Senichi esingdami?
- Ha ona, esimda! Dadam; nima so`rasang Hudodan so`ra, Olloh beminat beradi, der edilar. Ona dadam rost aytgan ekanlar, ming shukur hamma narsam bor...
- Parvardigorimga behisob shukurlar bo`lsin, - onam jilmayib biroz vaqit termulib turdilar, - Toychoq endi men uchun kelin so`ra!
Chaqmoq chaqib o`tgandek, birdan hayollarim to`zg`ab ketti. Onam bilan suhbatim bu mening halolimda kechdi, buni bilaman! Lekin kelin masalasi qanday hayolimga keldi bunisini o`zimham tushunmay qoldim. Ochig`i, shu chog`gacha uylanish haqida o`ylamagandim. Shuni uchun biror qizga jiddiy qaramadim ham! Hayolimga 3, 4 ta nomzod qizlar kela boshladim. Ammo negadur, ularni juftim o`rnida tasavur qilolmadim.
``Ko`p o`ylab boshingni qotirma Akbar, taqiringga bitilganini uchratasan albatta!``
Shu o`y-hayollarda mashimamni o`t oldirdim.
Mashinam asta joyidan qo`zg`aldi.
Gap bo`lishi mumkun emas, hammasi orzu qilganimdek... Shinam salon, yoqimli musiqa, soatdek aniq ishlayotgan divigitel ovozi va tezlik! Gaz pedalini bosar ekanman, yuragimni tariflab bo`lmas, jushqin hislar qarshab olayotganini sezaman, go`yo ruhim asfalt ustida uchayotgandek! Tezlik zavqidan rohatlanaman... Ajoyib bularni hammasi juda-juda ajoyib!
Bir zumda choyxonaga yetib keldim. Sherigim, hamkorim usta oshpaz Sohibnazar akaga ziyofat uchun kerakli masaliqlarni topshirb kechki vaqtga bir xonani tayorlab qo`yishlarini so`radim. So`ng biroz ul-bul yumushlariga yordamlashgan bo`ldim. Tong yorishdi, ishxonaga shoshildim.
Endi yo`lda avtomobillar qatnovi sezilarli darajada ko`paygan boyis, tezlikni meyoridan oshirmadim. Biroq shunga qaramay yo`l patrul hodimlarining nazariga tushib to`xtashga majbur bo`ldim. Harbiy darajasi, ism-sharifini aytib o`zini tanishtirib, hujjatlarni so`ragan dan hodimi bilan endi muloqotga kirishgan edimhamki, nogoh ko`zim yo`lning u yuzida chaqaloq ko`tarib olgan ayolga tushdi. U yo`lakda asta ketib borardi. Uning chehrasini uzoqdan ko`rgan bo`lsamda, uni tanidim. Allanechuk entikkan nigohlarim, bir vaqtlar qadirdon tuyg`ularni hadiya etgan insonning ortidan ergashib qoldi.
``Nahotki bu sensan?!``
Yo`l patrul xodimi hujjatlarimni qaytarib, ketishimga ruhsat berdi. Noiloj rulga qaytib o`tirdim va yo`limda davom etdim. Ammo hayolim qadirdonim bilan qolib ketti.
U haqida, u bilan bo`lgan suhbatlarim, eng ajoyib damlarni bir-bir ko`ngildan o`tqazib, ishxonaga yetib kelganimni sezmay ham qolibman. Endigina mashinadan tushushga taraddutlangandim, ko`zimga yana u ko`rindi!
``Bo`lishi mumkun emas!``
Yo`l davomida, uni juday ko`p o`ylayverganimdan bo`lsa kerak, yo`lakda suhbatlashib kelayotgan uchta student qizlardan birining chehrasi, unga o`xshab ko`rinib kettdi!!!
Tavba, shuncha yillardan so`ng sobiq sevgilimni chehrasini ko`rib, yuragim haprqib
(1 - Qism...)
* * *
AKBAR:
- Yoshlik chog`larimda do`stim Husniddinning, bobosi Nabijon buvani o`z bobom qatorida yaxshi ko`rardim, u kishiga havas qilardim. Sababi muruvatli, doyimo o`zgalarga yaxshilik qilishga oshiqadigan, bag`ri nihoyatda keng, bolajon, hammaga o`rnak inson edilar. Ularning eski qo`ng`iz Volga avtomobili bo`lar edi.
Haligidek esimda 7 yoshda edik. Har kuni maktabimiz yoniga kelib nabiralarini o`qish vaqti tugashini kutib turardilar va bir nechta bolani mashinasiga solvolib uy-uyimizgacha olib kelib qo`yardilar.
- Ho-o-o-y... azamatlar qani... -dedilar, doyimgidek yumshoq ovzda chaqirib.
- Akbar qara bobom kelibdilar, yururdik o`rtog`! -dedi Husniddin quvonganidan qichqirib.
5, 6 nafar sinfdoshlarimiz bilan qiy-chuv qilgancha Nabijon buvaga salom berib mashina ichiqa tiqilishdik. Menga old o`rindiqdan joy tegdi, Husniddin esa bobosini tizzasiga o`tirib, rulni ushlab oldi. Nazarimda mashinani bobosi emas Husniddinning o`zi boshqarib ketayotgandek. Unga shundoq havas bilan tilib qolibman-ki! Bunday qarashimni Nabijon buva payqab, kattakon qo`llari bilan asta yelkamni siladilar.
- Sengaham haydashni o`rgataymi? -dedilar.
Bir Husniddinga, bir bobosiga qarab olgach bosh irg`adim.
- Rostakasmigami?
Qah-qah otib kulvoldilar:
- Rostakasiga! O`zi kuching bormi?
- Ha... - bolalarcha soddalik bilan, tirsagimni qayib mushaklarimni qotirdim, - Manaaa!
- O`o`hoo! Kuchning ko`pku, polvonnn?
- Endi rostakasimiga o`rgatasizmi buvaaa? -dedim.
Kulib, kulib qo`ygancha bizni qishloq stadiyoniga olib bordilar va yonimdagi o`rindiqqa o`tirib mashina boshqarishni o`rgatdilar. Havasni, ishtiyoqni zo`ridan bo`lsa kerak tezda o`rganib oldim. Nabijon buva hamrohligida, stadiyonni ikk, uch bor aylanib chiqqan bo`lsamda, go`yoki o`sha temir aravada butun dunyoni aylangandek yuragim zavqlangan edi!
O`sha-o`sha ko`nglimda shunday orzu paydo bo`ldi; katta bo`lsam o`zimni shahsiy avtomobilim bo`ladi, uni minib yurtim shaharlarini kezaman der edim. Alloh peshonamga yozgan ekan, ming shukur yillar o`tib bu orzuyim ushaldi.
Yaqinda yangi bo`lmasada, harqalay holati yaxshi bo`lgan ``Lacetti`` rusumidagi avtomobilni sotib oldim. Biroq avtomobilni nomimga rasmiylashtirish, shinalar, faralarni, o`rindiqlarni yangi zamonaviylariga o`zgartirish ishlari tugaguncha bir necha kun kutishimga to`g`ri keldi. Anchagina yugur-yugurlar talaygina harajatlardan so`ng, hamma hujjatlar be`nuqson, avtomobilim huddi tasavurimdagi qiyofaga kirdi.
Mashinamni katta yo`lda haydab ko`rish istagimni, zo`ridan tun bo`lyi uyquda halovat bo`lmadim. Bobdoddan keyin esa sabrim chidamadi...
Hamkasblarga vadam borligi sabab, bugun ularga kichikroq ziyofat dasturxonini yozishni ham niyat qilgandim. Shuning uchun kecha harid qilgan bazi masalliqlarni oshpazga elitib berishim, kechga yaqin ziyfat dasturxonini hozirlatib qo`yishim zarur edi. Yegulik, ichimliklarni bagachga joyladim. Mashinaga o`tirar ekanman, ichki hayajonimni bosib olish uchun, bir lahza tong sukunatiga quloq tutdim...
Ayni shu lahzalarda mendan baxtli inson yo`qdek, biroq hamon ko`nglimni bir cheti hira tortadi.
``Nega bunday Akbar?`` deya o`zimni savolga tutaman!
Hamma ishim joyida! Qurilish ashyolari ishlab chiqaradigan korxonada muhandiz bo`lib ishlayman, yurishib turgan choyxonam, ikkixonali kvartiram, mana endi mashinam ham bor, Ollohimga ming shukur!
``Negaki, bu erishganlarimdan onam, dadam baxramand bo`lishmayabdi. Mana senga, sabab Akbar!``
Onamni sog`inib yana bir lahzaga hayol olib ketadi. Ko`z o`ngimda akamning to`yiga ko`rpa qavib o`tirgan onamni siymolari paydo bo`ldi.
- Assalom alaykum! Ona.
- Vaalaykum assalom toychoq...
- Toychoq demang ona, endi katta bo`lib qoldim, odamlar yonida uyalaman!
Onam jilmayib qo`yadilar va ko`rpa qavishda davom etadilar.
- Ona mashinam sizga yoqdimi?
Onam boshlarini ko`tarmay ko`rpa qavishda davom etadilar.
- Qayerdan olding?
- Hudo berdi!
Onam qavishdan to`xtab, o`ychan termulib qoldilar. Huddiki izoh kutayotgandek.
- Yoshligimizda dadam nima derdilar esizdami ona?
- Senichi esingdami?
- Ha ona, esimda! Dadam; nima so`rasang Hudodan so`ra, Olloh beminat beradi, der edilar. Ona dadam rost aytgan ekanlar, ming shukur hamma narsam bor...
- Parvardigorimga behisob shukurlar bo`lsin, - onam jilmayib biroz vaqit termulib turdilar, - Toychoq endi men uchun kelin so`ra!
Chaqmoq chaqib o`tgandek, birdan hayollarim to`zg`ab ketti. Onam bilan suhbatim bu mening halolimda kechdi, buni bilaman! Lekin kelin masalasi qanday hayolimga keldi bunisini o`zimham tushunmay qoldim. Ochig`i, shu chog`gacha uylanish haqida o`ylamagandim. Shuni uchun biror qizga jiddiy qaramadim ham! Hayolimga 3, 4 ta nomzod qizlar kela boshladim. Ammo negadur, ularni juftim o`rnida tasavur qilolmadim.
``Ko`p o`ylab boshingni qotirma Akbar, taqiringga bitilganini uchratasan albatta!``
Shu o`y-hayollarda mashimamni o`t oldirdim.
Mashinam asta joyidan qo`zg`aldi.
Gap bo`lishi mumkun emas, hammasi orzu qilganimdek... Shinam salon, yoqimli musiqa, soatdek aniq ishlayotgan divigitel ovozi va tezlik! Gaz pedalini bosar ekanman, yuragimni tariflab bo`lmas, jushqin hislar qarshab olayotganini sezaman, go`yo ruhim asfalt ustida uchayotgandek! Tezlik zavqidan rohatlanaman... Ajoyib bularni hammasi juda-juda ajoyib!
Bir zumda choyxonaga yetib keldim. Sherigim, hamkorim usta oshpaz Sohibnazar akaga ziyofat uchun kerakli masaliqlarni topshirb kechki vaqtga bir xonani tayorlab qo`yishlarini so`radim. So`ng biroz ul-bul yumushlariga yordamlashgan bo`ldim. Tong yorishdi, ishxonaga shoshildim.
Endi yo`lda avtomobillar qatnovi sezilarli darajada ko`paygan boyis, tezlikni meyoridan oshirmadim. Biroq shunga qaramay yo`l patrul hodimlarining nazariga tushib to`xtashga majbur bo`ldim. Harbiy darajasi, ism-sharifini aytib o`zini tanishtirib, hujjatlarni so`ragan dan hodimi bilan endi muloqotga kirishgan edimhamki, nogoh ko`zim yo`lning u yuzida chaqaloq ko`tarib olgan ayolga tushdi. U yo`lakda asta ketib borardi. Uning chehrasini uzoqdan ko`rgan bo`lsamda, uni tanidim. Allanechuk entikkan nigohlarim, bir vaqtlar qadirdon tuyg`ularni hadiya etgan insonning ortidan ergashib qoldi.
``Nahotki bu sensan?!``
Yo`l patrul xodimi hujjatlarimni qaytarib, ketishimga ruhsat berdi. Noiloj rulga qaytib o`tirdim va yo`limda davom etdim. Ammo hayolim qadirdonim bilan qolib ketti.
U haqida, u bilan bo`lgan suhbatlarim, eng ajoyib damlarni bir-bir ko`ngildan o`tqazib, ishxonaga yetib kelganimni sezmay ham qolibman. Endigina mashinadan tushushga taraddutlangandim, ko`zimga yana u ko`rindi!
``Bo`lishi mumkun emas!``
Yo`l davomida, uni juday ko`p o`ylayverganimdan bo`lsa kerak, yo`lakda suhbatlashib kelayotgan uchta student qizlardan birining chehrasi, unga o`xshab ko`rinib kettdi!!!
Tavba, shuncha yillardan so`ng sobiq sevgilimni chehrasini ko`rib, yuragim haprqib
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!