Tasodifiy hikoya: Raqqosaning qismati... Ikkinch qism.
Raqqosaning qismati... QASOS REJASI IKKINCHI QISIM. 9-Aprel kunduzgi 14:00 Voqeadan keyin. ...davomi

habar olgan, nima degani kabi savollar bilan gaplashmoqchi bo`lar edi. Men esa odob yuzasidan haminqadar javob qaytarardim. Birinchi kun shunday o`tti, ikkinchi kun esa onaxon bilan ancha chiqishib qoldik. Avvaliga nega yaqinlarim kelmayotganidan qiziqdi. Ota, onam olamdan o`tganlar, erim yo`q, yolg`iz bolam bilan yashashimni bilganidan so`ng, allanechuk munosabatida iliqlikni sezdim. Avvalida o`g`li kelganda pinhona shivir-shivir qiladigan bo`lishdi. Keyin esa qiziqmasamda o`g`li haqida, uning toparmon-tutormonligi, dang`illana hovlisi, qimmatbaxo mashinasi haqida og`iz ko`pirtirib tez-tez gapiradigan bo`ldi. Tushga borib esa o`g`lini oylasi buzilib ketgani haqida so`z ochganda ko`nglimga havotur tushdi... Kechga borib esa, bu havotirim tastig`ini topdi. Men yoqib qolganim, kelin qilish niyati borligini aytib qoldi.
Har qancha rat etishimga qaramay, tuni bilan avrab-aldab bir bora gaplashib ko`rishimni qattiq iltimos qilgani uchun rat etolmadim. Uchunch kuniyam ertalabdan yana og`lini fazilatlarini mahtay boshladi. Agar bu onaxonning so`zlariga ishonadigan bo`lsam, demakki uning og`li farishta ekan!
Farishta bo`lsa, bo`laqolsin men uchun zig`ircha qizig`i yo`q! Ammo ko`nglim bo`lmasada, onaxonga; mayli deb qo`yganim uchun, bir marotaba uchrashib ko`rishda rozi bo`ldim. Qalbim eshigi faqat bir inson uchun ochilgan, shundan buyon begona erkaklar uchun hech qanday iliqlik bo`lmagan, bolmaydi ham! Faqatgina onaxonni ko`ngliga havola, shu palatada, bir-ikki daqiqa ko`rishish shartini qo`ydim.
Kechki tekshiruvdan so`ng karidor tinchlanib qolgandi mahal edi. Barcha bemorlar, yotib bo`lishgandi. Shu chog`, birdan eshik taqiladi. Odatda bu payt kasalxonaga hechkim qo`yilmasdi, lekin u yo`lini topib kirib olibdi. Onasini ruhsati bilan ichkariga kirib keldi. Yuzida tabassum, juda muloyim tarbiyali insonlardek salomlashib hol so`radi. Onasi o`g`liga allanimalarni imlab, ishora qilgancha, kutush zalidagi telvizirda sevimli seryali bo`layotganini bahona qilib, nabirasini yetalagancha chiqib ketti.

Men unga qaramadim ham, shunchaki bolamning tepasida, tik turgancha uning shirin uyqusini kuzatardim. U qizchasi yotadigan kravat chetiga omonat o`tirgancha, yeb qo`ygudek turmulardi.

Gapni avvalida nega bugun kech kelganini tushuntira boshladi. Aytishicha katta bir supermarket egasi ekan, bir ikki kun qizchasini betobligi oqibatida, ishga bormagani uchun uyerda soliqlar masalasida katta muammo yuzaga kelibdi! U bugun o`sha soliq hodimlarin onasini uch qo`rg`onini ko`rsatib, muammoni hal qilganmish!

``O`rgildim sendek, qonunni pisat qilmaydigan maqtanchoqdan!``

Uning bu kabi, mahtanchog`ligi biroz g`ashimni qo`zg`adi.

- Qonun-qoydalardan zo`r bolsangiz, demak jiddiy odam ekansizda? -dedim muloyimlik bilan kinoya qilib.
- Bo`lmasamchi, men o`z qoydalarim asosida yashayman! - qiyofasi yanda jiddiylashdi, - Men shunday insonman, gapni chuvalashtirishni yoqtirmayman... Senga to`g`risini aytaman. Seni bir ko`rishda yoqtirib qoldim, menga turmushga chiq! -dedi to`standan senlab gapirishga o`tib.
- Yo`q... - keskin javob qaytardim, - Men sizdek insonlar bilan hech qachon chiqisha olmayman...
- Chiqishib ketmiz! - miyg`ida kulib qo`ydi, - Rozi bo`l jonim... Seni baxtli qilaman!

To`satdan qo`llarimdan tutib oldi. Yonginamizda hali yoshigaham to`lmagan bolam uhlab yotardi. U hech nimani tushunmas, lekin o`zim udan uyalib ketdim. Siltanib-siltab uning qo`lidan chiqdimu, deraza tomonga yurdim.

- Chiqib keting!
- Haydama jonim, - quloqlarim ostida uning ovozi shivirladi, - Seni sevaman, rat etma!

Yelkamga jirkanch lablarini tegdi. Shunday qattiq quchoqlab olgandiki, qancha tipirchilamay, bu iblisni qo`llaridan chiqib keta olmasdim.

- Qo`yvor, hozir baqiraman!
- Hopde, hopdee iltimos! - bir harakat bilan meni o`ziga qaratib oldi, qo`llarim bilan uning ko`ksidan nari itarardim, ammo kuchum yetmasdi, - Siznikiman de! Seni baxti qilaman...

Uning hirs o`tida jovdirab turgan ko`zlarini ko`rdimu; bu odam sog` emas, degan o`y havosi vujudimni muzlatib o`tdi. Hozir yuragim tars yo`rqib ketdiyu, o`lib qoladigandek qo`rqib ketdim. O`z qo`rquvimdan ko`zim tinib, qulog`im shang`illab qoldi. Vujudimni ko`tara olmay qoldim, jirkanch quchog`idan chiqishning esa sira iloji yo`q, uning esa hamon titroq bosgan ovozi qulog`im ostida jaranglaydi. Biroq nima deyotgani tushuna olmayman!

``Yo rab, endi qanday qutulaman bu balodan!``

Shu payt tashqarida najotkor, hamshira ovozi eshitildi:
- Bemor... Bemor keredorda yurmang, palataga kiring!
- ....

Hayryan u meni qo`yib yuborib, ikki, uch qadam nari ketti. Men ham shoshgancha o`zimni tartibga keltirb, bolamni ko`tarib tashqariga chiqib ketishga shaylangan edim. Palata eshigi ochilib, onasi bilan qizchasi yetaklashib kirib keldi.

- Kelishib oldilarmi?
- Haaa oyijon, - yana boyagidek muloyim ovoz yangradi, - Niyatxon ajoyib ayol eknlar!

``Yoo Ollohim, mana bu buqalamunn qiyofali insonni!!!``

Vujudimda qahir g`azab vulqonday qaynab kelmoqda, ammo tilim qotib qolgandek, ularga e`tiroz bildira olmayabman.

- Vooy aylanay bolam! - o`g`lining so`zidan onasi quvonib ketti, - Bir-birlaringga yoqqan bo`lsanglar, bass...
- Oyijon endi men boraqolay, - mehribon o`g`il, mehirbon ota qiyofasi onasi va qizchasini bag`riga bosdi, - Hammasi yaxshi ko`ladi, siz havotir olmang!

U chiqib ketti, onasi esa ortidan duo qilib qoldi. Men esa bir daqiqa avval farishta niqobidagi shayton changaliga tushganimni o`ylab, dag`-dag` qaltirayman, qo`rqaman.
Mafiya bo`lsaya, shunday joyda shunchali, boshqa payt qo`liga tushib qolsam nima bo`ladi. Endi meni tinch qo`ymasa nima qilaman?! Shu kabi savollar bir on bo`lsada tark etmasdi.

- Qizim endi nima deysiz? - onasini savoli, sovuq muzdek seskantirib yubordi, beihtiyor bosh chayqadim, - Yo`q demang Niyatxon, o`g`lim tilla yigit. O`g`lizga otalik qiladi, siz nabiramga onalik qiling bir-birlaringni kamilarni to`ldirib baxtli oyla qurasizlar Hudo hohlasa!

Tanaga teygan o`qning og`rig`i keyin bilanadi. Menda ham shunday bo`ldi, boyagi tegajog`likni zalvorini endi his ettim, o`zimga ho`rligim kelib yuzlarimni kaftim bilan berkitib, o`kirib yig`lab yubordim!



Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-