Tasodifiy hikoya: Mening Dilnozam (davomi)
Hikoyani to'liq tushinish uchun buni o'qing[url=http://uzbxxx.mobi/library/index.php?id=250042]Mening Dilnozam[/url] Do'koni yopib keyingi xonaga kirganimizdan keyin bir birimiz bilan suhbatlashib ovqatlanib oldik shunda to'satdan Dilnoza menga savol berib qoldi. Bobur (ism o'zgartirilgan) Men sizga yaxshi qiz sifatida yoqamanmi deb jim turdida ochig'ini ayting dedi. -Albatt! Aks xolda men buyerda bo'lmas edim dedim. -Nima uchun aynan men dedi Dilnoz Ochig'i tayinli Javob berolmadim s...davomi

olganini his qildim. Shuni bilamanki, Bu voqea bizning sevgimizga yana bir sinovdek kòrindi. Uning mehr balqib turgan yuzlarida òzimga bòlgan cheksiz muhabbatni kòrardim.Ha, bu oldingidek ehtiros aralash muhabbat emas, chin muhabbat edi. U bilan tanishgan onlarimiz, u uchun qilgan ishlarim, tranvayni ramantik bezatib, butun vagonni band qilgancha unga sevgi izhorlar qilganim, uning menga qilgan ishlari, tòyimizda va undan keyingi voqealar, xullas hamma hammasini bir bir eslab chiqdik. Òylab qarasam, kelgusi butun hayotim mazmuni shu umryòldoshim bilan boĝlangan ekan. Usiz hayot qoronĝu ekanligi ayon bóldi.
Nihoyat unga uyga javob berishdi. Butun qarindoshlar, yaqinlar, tanishlar uni kòrgani, "kenja qizimizni" ahvoli yaxshimikin, deb hol ahvol sòragani kelib turishdi. Haqiqatdan ham Gulini nafaqat kelin sifatida, balki inson sifatida ham hurmati baland ekanligi shu paytda kòzga tashlandi. Onam va kelib- ketib turuvchi yangalarim ham bir necha oy davomida uni ish qilgani va boshqa yumushlarga urintirishmadi. Oyoĝi tuzalguncha Guli ham hijolat, ham afsus hissi bilan kun òtkazgandek bòldi chamamda. Lekin u baribir serĝayratlik qildi. Shikast oyoĝi bilan ham bir nimalar qilishga urinar, kelinlik vazifasi va ózining tikuvchilik sexi haqida qayĝurardi. Men ham ishdan vaqtincha kichik ta'til olib uyda bòladigan bòldim. Umrimda birinchi marta onamga uy ishlarida yordam berdim. Bolaligim va ósmirligimda rosa erka bòlganim uchun bularni òylab kormagan ekanman. Ancha qiyin bòldi deyolmaymanu, lekin ayollar vazifasi ham kòp ekan.
Shunday kunlarning biri, kech payt, yotoĝimizda...
- Begim, urinib qolmadizmi? Sizdan havotir olyapman. Ishga ham bormay faqat meni dardim bilan yashayapsiz. Oyoĝim ancha tuzalib qoldiku, qarang!
- Jinnivoy, bu nima deganing, ishga boryapman. Oyoĝinga kelsak hali nimjonsan. Seni òylamasam kimni òylayman.
- Baribir hijolatdaman
- Seni sevaman, bilasan a?!
- Ha!
- Biz bir birimizga doim kerak ekanligimizni his qilishingni xohlardim
- Men doim sizning yoringizman, begim!
Uning chuqur mahzun nigohida abadiy muhabbat tòlqinlari ufirib turardi. Menga jon dili bilan ishonishini, hech qachon voz kechmasligini ich ichimdan his qilib turardim. Uning kòzlariga tikilguncha uzun sochlarini silay boshladim. Tiniq yuzlari, shodon chehrasi jilovlanib turardi. U oldingidan ham gòzallashib ketgan edi. Odatta, kasal odam òziga qaramay qòyganligi uchun xushbichim kòrinishni saqlab qololmaydi, degan gap mening Gulim uchun taalluqli emas, menimcha. Uning juda gòzal halat ichidagi qomatiga, oppoq badaniga, silliq oyoqlariga, umuman shu turishiga faqatgina katta qilib boĝlab qòyilgan bind halaqit berardi xolos. Shu pallada Titanikdagi kabi Jekka òxshab mòyqalam olib xuddi u Rousni yalanĝoch holida yotishini chizgandek men ham Gulimni tasvirlasammikin degan hayolga keldim. Chunki undan haqiqiy san'at asari chiqardida. Lekin bu manzarani boshqa kòzlar kòrishi yoqmaganidan va buning ustiga, rasm chizishga qobiliyatim yòqligi esimga tushgani uchun bu fikrni boshqa joyga uloqtirib tashadim. Hozir esa bir necha oylik qovushishning bòlmaganini hisobga olib, uning lablaridan sekin bósa ola boshladim. U ham hissiyotini yashirmadi. Labidan òpishim bilan chuqur nafas olib, turli ovozlar chiqara boshladi. Biz shunchalik ehtiros bilan òpishardikki, bunaqasi hali bólmagandi. Qòlim bilan uni sekin quchib bor mehrimni unga berishga harakat qildim. Halat ichidagi bòliq kòkraklarni ozodlikka chiqarib, eza boshladim. Uning ovozi tezlashdi. Harakatlarida faollik kuzatildi. Oyoĝi bindda ekanini ham esdan chiqarib, ehtiros olamiga shònĝib ketdik. Rostini aytganda, u ham bir necha oydan beri men bilan bòlmagani uchun juda qiynalibdi. Uning ehtiroslari har doimgidan ham junbushga kelgan, bor ovozi bilan baqirgisi, meni yanada ruhlantirib qoniqtirishimga harakat qilardi. Shu tunda Gulimni ertalabgacha erkalab chiqdim. U har safargidek menga rahmat aytib qòydi.
Kunlar shu zaylda òta boshladi. Uning oyoĝi ham tuzalayozdi. Keyinchalik yana bir yangilik meni gangitib qòydi. Bu yangilik har bir inson hayotida kamdan kam sodir bòladi. Buni eshitib osmonga siĝmay ketdim...
Men ota bòlar ekanman.!!!

Tamom!