Tasodifiy hikoya: Бир куни
Бир куни бир аёл кўчада кетаётиб сийгиси қистаб қолипти. Чеккароққа ўтиб сияётган экан омига югуриб ...davomi

- xuddi havo yetmasdan qiynalayotgan odamdek entikib-entikib javob berdi qiz.
Qishning kunida ko’k yalpizga balo bormi? Tashqarida izg’irin odamni uchirib ketaman deyaptiku yalpizmish. Uning yalpiz so’rashi bekorga emasdi, chunki onasi kech tushgan bo’lishiga qaramay Himmatni o’rmonga yalpiz tergani jo’natadi (aniqrog’i haydab soladi) o’sha yerda och bo’rilarga yem bo’lib ketsa ayni muddao.
Qimmat adashmagandi, birozdan so’ng hovlidan Nodiraning baqirganini, Himmatning “Qayerdan topaman axir?” deb zorli yig’laganini, “Menga desa onangnikidan topib kel, lekin topmasdan kelma” degan po’pisani, oxirida esa temir darvozaning taraqlab yopilganini eshitdi.

***
O’rmon habashning badanidek zulmatga burkangan, qutirgan shamol uvillaydi, daraxtlar g’irchillab sinaman deydi, har zamon-har zamonda olisdan bo’rining uvillagan ovozi eshitiladi. Qo’lida savat ushlagan Himmat tizza barobar qor kechib, yuqa paltosiga o’ranib, bo’yinlarini ichiga tortgancha ketib boryapti. Tun shu qadar qorong’iki, yalpiz tugul yuradigan yo’lni topish ham amri-mahol. Oxiri qiz charchadi, yurishga madori qolmasdan tizzalab o’tirib qoldi, hayotdan umidini uzgan nigoh bilan so’nggi bor atrofga qaradi. Shu payt o’zidan yarim chaqirim uzoqlikda miltillagan bir nurni ko’rdi. Nima ekan bu? Borib ko’rish kerak. Shu fikr uni yana oyoqqa turg’izdi. Yarim soatlardan so’ng uchqunning katta gulxan ekanligini bildi, yana biroz o’tib uning atrofida davra qurib o’ynashayotgan odamlarni ham ko’rdi. Oxiri ularga yetishiga ellik qadamlar qolganda
-Hoooy, yor…dam – degancha qorga yiqildi. Keyingi voqealar uning esida yo’q. Ko’zini ochgan payti unga tepasida o’n ikki juft ko’z tikilib turardi.
-O’ziga keldi, - dedi ulardan yoshi kattaligi sezilib turgan, qo’lida hassa ushlab olgan kishi. Birdan hamma yengilgina uh tortib oldi.
-Qayerdaman? Sizlar kimsizlar? – so’radi Himmat.
-Xavfsiz joydasan, bizlar – yilning o’n ikki oyimiz, - javob berdi boyagi kishi.
-Tushunmadim, kimmiz dedingiz? O’n ikki oy?
Qizning taajjublanib turganini ko’rgan erkak hammasini bir boshdan tushuntirib berdi: bular yilning o’n ikki oyi bo’lib ismlari ham Yanvar, Fevral, Mart va hokazo edi. Ular uchta-uchtadan egizak bo’lib tug’ilishgandi, har bir uchtalikning o’rtasidagi oy erkak, ikki chetidagi esa ayol kishi, ya’ni Yanvar, Aprel, Iyul va Oktyabr erkak, qolganlar esa ayol. Boyagi birinchi bo’lib gapirgan odam Yanvar bo’lib uning qo’lidagi sehrli hassa navbati bilan oylarga o’tardi. Ular hayotining eng ajoyib payti fasllar almashuvida edi. Bunday paytlarda Yanvar Martni, Aprel esa Fevralni mazza qilib ikki oy sikardi, shuning uchun bu ikki oyda ham bahorni, ham qishni eslatadigan kunlar bor. Yanvar og’a shu gaplarni aytgandan keyin Himmatning kimligini so’radi. Himmat boshidan o’tganlarini bir boshdan aytib berib, hikoyasini yalpiz qidirishga kelganini aytib tugatdi.
-Shu sovuqda yalpiz nima qiladi? – dedi Mart jamalak sochlarining uchini tutamlab, - yalpiz Aprel ukam hassani qo’lga olgandan keyin o’sadi.
Bu paytda Aprelning hayolidan g’alati fikrlar kechmoqda edi. Himmat gapirayotgan payt u qizdan ko’zini uzmay qarab turgandi. Baland bo’yli, oq yuzli, qora qosh-u qora ko’zli, lablari g’unchadek, katta ko’kraklari kiyim ostidan ham bilinib turgan bu go’zal uning yuragidan urib qo’ygandi. Aprelning hayolini uni sikish fikri chulg’ab oldi. Ayniqsa, unga o’zining vaqtida o’sadigan o’simlik kerakligini bilgach bu istagi amalga oshadigandek tuyuldi. Asta borib Yanvar og’ani chetga tortdida holi joyda gaplasha boshlashdi.
-Yanvar og’a, keling shu qizga bir yaxshilik qilamiz. Siz menga hassani ikki soatga berib turasiz, men ozginagina joyga aprelni keltiraman. U yalpizlarini terib oladida ertalab qaytib ketadi.
-Xo’sh, bundan senga nima naf?
-Shunchaki yaxshilik qilgim kelyapti.
-Aldama, sen tulkini bilmas ekanmanmi? Sezib turibman unga yordam berib keyin taginga bosishni mo’ljallayapsan.
Siri oshkor bo’lgan Aprel qizargannamo javob berdi.
-Yer tagida ilon qimirlasa bilasiza, sizdan hayollarni ham yashirib bo’lmaydi.
-Agar shartimga ko’nsang senga yordam beraman.
-Qanaqa shart?
-Mayli qizni xohlaganincha sikaver, lekin fevral kelgandan keyin sen uni martgacha sikmaysan. Mening o’zim bir oy Fevral bilan Mart ikkalasini chavandozdek minaman. Ma’qulmi?
Aprel bir muddat o’ylab turgach, qo’lini uzatdi
-Roziman.
Gulxan oldiga qaytishgandan keyin Yanvar uzoqdan gapni boshladi
-Himmat biz senga yordam bermoqchimiz, faqat buning uchun bitta muammo xalaqit beryapti. O’zing eshitding yil fasllari almashishi uchun oylar bir-birini sikishi kerak, lekin biz hozir bunday qilolmaymiz, chunki Fevral bilan Martning har kuni hisobli. Aprel esa chin dildan senga yordam berishni xohlayapti, biroq buning uchun sen ham unga yordam berishing kerak.
-Qanaqa yordam?
-Sen uni mazza qildirishing kerak, shunda uning kuchi oshib bahorni atrofga yoya oladi.
Bu gap qizni quvontirib yubordi, axir bir oydan beri haqiqiy qo’toq ko’rmayotgan amiga shunday zabardast yigitning asbobi kirsa yomonmi?
-Roziman, - dedi u deyarli hech kim kutmagan ravishda tezlik bilan.
-Qani unda boshladik, - dedi Yanvar o’ga. – “Chodir”ni tiklanglar.
O’n ikki oyning hammasi o’rnidan turdi. Aprel gulxan yaqinidagi qor ustiga mo’ynali po’stinini yozdi, Himmat bilan ikkalasi uning ustiga o’tirishdi. Qolgan o’n bitta oy ham po’stinlarini yechib ularning atrofiga yarim doira bo’lib turishdida, kiyimlarini qo’llarida ushlagancha bir-biriga tutashtirib “chodir” hosil qilishdi. Tepadan qaragan odamga manzara quyidagicha ko’rinardi.





Oylar Aprel va Himmat gulxan
Oylar hamisha sovuq paytlarda shu yo’l bilan ichkaridagilarga qulay va issiqqina joy tayyorlab berishardi. Hozir ham Aprel bilan Himmat gulxan tafti va shulasida mazza qilishyapti. Aprel qizning ustiga yotib uni erkalab lablaridan bo’salar olardi, qo’llari esa uning ko’kraklarini ezg’ilash bilan band. Qalin mo’yna ustida yotgan Himmat bo’yinlari va tomoqlarida kuchga to’lgan yigitning qaynoq nafasi va haroratli o’pichlarini sezib soniya sayin mumdek erib bormoqda. Issiq lablardan taralgan harorat endi ko’kraklarni isita boshladi. Silliq til esa ko’kraklar orasidagi ariqchadan baqbaqagacha bo’lgan masofada tepadan pastga ohistalik bilan harakatlanmoqda. Ora-sira tishlar sosoklarni beozorgina tishlab qo’yadi. Bu erkalashlar amda ham zavq bila davom etdi. Bir mahal Himmat lablar badanidan uzilganini sezdi, ko’zlarini ochib qaragan edi ko’z oldida o’z bilagidan salgina ingichka va kaltaroq bo’lgan asbobni ko’rdi. Aprel unga yuqoridan tabassum qilgancha qarayapti. Himmat o’ng qo’li bilan asbobni ushladida boshini biroz ko’tarib tili bilan “askar”ning boshidan morojniy yalagandek qilib yalab qo’ydi, so’ng rakom turib olgancha zavq bilan qo’toqni so’ra ketdi. Aprel bundan shu qadar zavq olardiki, hatto avvallari Fevral bilan Mart yoki May bilan Iyun birgalikda minet qilganda ham bunchalik kayfni sezmagandi. Himmat yigitni chalqancha yotqizdida qo’liga tuflab amini namlagandan