Tasodifiy hikoya: Ona - bola (insent)
-Sharofjon o'g'lim sizni Sayyora ammangiz sorayabdi bir oldiga kiring. Dadasining ko'zini olib qoch...davomi

turgan asbobimni azob chekardi. Nodirani kutib turardim
Eshik ochilarkan:
- Uxlatib chiqdim - dedi opacham bir ishi yengillaganidan xursand holda.
- Yaxshi qilibsiz, rosa qiynab tashlarkan-da sizni - deb qo'ydim, televizor berilib ketganday ko'rsatib o'zimni.
- Unchalikmas - deb tepamga kelarkan - katta yigit bo'lib qolibsan-ku - kuldi u shortigim ko'tarilib turganini ko'rgach.
- Yo'g'-e, o'sha ukangizmanku haliyam - dedim oyog'imni chalishtirgancha, asbobim turganini sezdirmaslikka harakat qilarkanman.
- Seni hali yosh boladay ko'rib, boya yoningda o'zimni noto'g'ri tutibman, senga ta'sir qilishi hayolimga kelmagandi. - biroz noqulay ahvolga tushdik ikkimiz ham.
- Unchalikmas, bu boshqa masala, 1-2 payt o'zidan-o'zi shunday bo'ladi menda - dedim gap topolmay. - Kelinoyimlar kelishyaptimikan - gapni boshqa joyga burdim.
- Soat ham 10 bo'libdi, kelib qolishsa kerak, telefon qilay-chi.
Telefonlar o'chiq.
- Yo'lda antenna yo'qdir - dedim, kelib qolishadi.
- Sendan xavotir olishmaydimi?
- Yo'g'-e o'zingiz ruxsat so'ragansiz-ku.
- Yaxshiyam sen borsan - takrorladi u - nima ko'ryapsan - degancha, yonimga o'tirdi.
Televizor ko'rib o'tirarkanmiz, u tarafga qarab qo'yardim.
- Tinchlikmi? Biror nima qilibdimi menga?
- Yo'g'-e, o'zim shunchaki - dedim kalovlanib.
- Nimadir bo'lgani aniq, gapirasan - dedi men tarafga burilib. Seni gaplaring qiziq-ku men uchun.
- Nodira opa, shunday gul qomatingiz, chiroyingiz bor, o'zingizga biroz vaqt ajratsangiz, pochcham ham sizni qaytadan sevib qolarmidilar.
- Go'r qiladi pochchang, shuncha qildim foydasi bo'lmadi - deb yana siqilib gapirdi.
- Foydasi bo'ladi.
- Sen qayerdan bilasan? - dedi umidli boqib.
- Mana menda shunday bo'ldi-ku - deb yuborganimni bilmay qoldim.
- Sen hali yosh bolasan-da - dedi hazilga olib. - Vaqt o'tib, erkak zoti xotinidan zerikib qolarkan.
- Men uchun unday emas.
- Sen nimani bilarding? Hali hech kim bilan yillab yashab ko'rmagan bo'lsang
- Lekin agar sizday xotinim bo'lganda, umrimni oxirigachayam zerikmasdim.
- Qaydam, birovni xotini qiz ko'rinaveradi-da.
- Lekin sizni necha yillardan beri bilaman-ku, opamdaysiz, sizni qiynalib yurishingizni ko'rish mangayam og'ir.
- Rahmat senga, ukajon, - yuzimdan o'pib qo'ydi. U meni hamon yosh bola deb o'ylardi, shubhalariga barham bergandim.
Bolalikdagidek burnimni tortib o'ynardi. Men esa qulog'idan cho'zardim:
- O'zi sen qulog'imdan tortib katta qilib tashlagansan - dedi kulib, - hamma ustimdan kuladi qulog'i katta deb.
- O'zingiz-chi, burnimni uzaytirib tashlaganizni qarang. Kattarib ketgan. Undan ko'ra, boshqa joyimni tortib kattartirib tashlasez bo'lmasmidi - dedim bo'sh kelmay.
- Men tortmasam ham kattarib ketibdiku - asbobim turganini sezib turgan ekan, - yoki boshqaga torttirdingmi? - dedi yana kulib.
- Yo'g'-e kim ham tortardi - dedim shortigimni to'g'irlab.
- Aldama, men ko'rgan paytda, shunchagina edi-ku - dedi barmog'ini uchidek kichikligiga ishora qilib.
- Ha, endi unga ham ancha yillar bo'lib ketdi-da, opa.
Bolaligimda ko'p ko'rgan edi asbobimda. Siydirib qo'yardi, keyinchalik hazillashib, "Buning buncha kichkina, qizlar senga qaramaydi bu turishingda" deb kulardi.
"Katta bo'lsa, sizdaqalarni azobini beradi" derdim jahl bilan 11-12 yosh paytimda.
- Ana shunaqa gaplaringiz esingizdami, opaginam - dedim kulib.
- Ha, endi u paytlar ovqatingni yemagan payting, ko'proq ye, polvon bo'lishing uchun shunday deganman-da - dedi qizarib.
- Mana hozir-chi... - deb tutilib qoldim, qolganiga uyalib.
- Xo'sh - dedi jilmayib
- O'zim...
- Gapiraver, seni gaplaring maroqli dedim-ku. - kulib qo'ydi.
- Aytgan gaplarimni ustidan chiqib yuribman - dedim kerilgandek.
- Yo'g'-e - deb kulib yubordi - birortasi qaradimi o'zi?
- Bu nima deganingiz - bo'sh kelmadim - deb 2-3 ta tanish qizlarni ismini aytib tashladim.
- Oxo, bitta men qolibman-da - deb xoxolab kulib yubordii
- Yo'q - degancha quchoqlab oldim, - siz ham qolmaysiz - deb divanga yotqizgancha yuzlaridan o'pardim.
- Xa-xa-xa, jinni, haliyam yosh bolasan-da - deb kulardi tagimda.
Bo'yinlaridan o'pardim, bir qo'lim bilan ko'kragidan ushlab oldim.
- Qitig'im kelyapti - deb kulishda davom etardi. U haliyam meni yosh bolalarcha erkalanyapti - deb o'ylardi.
Labidan tishlab so'rardim. Bir qo'lim bilan ko'kragini ezardim. Amini massaj qilishni boshlagandim, u hazillashmayotganimni sezib qolib, jiddiylashdi. Tagimda chiqmoqchi bo'lardi. Kuchi yetmasdi, men esa ishimda davom etardim. U gapirgan gaplaridan afsusda mendan qochishga harakat qilardi. Shu payt uning baxtiga yotoqxonadan yig'i ovozi eshitildi. Majbur bo'lib uni qo'yib yubordim. Yugurib borib, yotoqxonasiga kirib ketdi. Ichkaridan qulflab olgan ovozi eshitildi. Biroz vaqt o'tib, o'g'lini o'zi bilan ko'tarib chiqqancha, divanda jim o'tirib, emizardi. Sukunat cho'kdi oraga. Ikkalamiz ham nima deyishni bilmasdik. Bola uxlab qolgach:
- Kech ham bo'lib qoldi, uydagilar kelishyotgandir, rahmat senga, Sarvar, uyinga chiqaver.
Shu onda telefon jiringlab qoldi. Ular ancha kechga qolib ketishgani sababli o'sha yerda yotib qolisharkan. Men "endi nima qilasiz" degandek termulgandim.
- Xavotir olma, bir o'zim o'tiraman eshiklarni qulflab, kelinlik hovlimda bir o'zim qolib ketardim ko'pincha.
Noiloj bosh egib, tashqariga chiqib ketdim. Uyimiz yoniga kelarkanman, mahallada svet o'chib qoldi. Menga qo'ng'iroq bo'ldi Nodiradan.
- Haligi... Sarvar, chiroq o'chib qoldi, bir o'zim qo'rqyapman..
- Ya...xshi, hozir boraman. U yoshlikda ham qorong'udan juda qo'rqardi.
Tezda qaytib bordim, hansiragandek ko'ringanim uchun:
- Seni ham ovora qildim - derdi o'zidan xafa bo'lgancha - boyagi xonaga kirib tur, jiyaning uyg'onib qolmasin, men choy olib kiraman.
Qo'lidagi shamni olib, telefonimning fonarini yoqib: "bu bilan qulayroq" deb oshxonaga kirib chiqishini kutib turdim. Meni adashim uxlab yotardi. Divanda o'tirib, choy icharkanmiz, gapimiz yana qovusha boshladi:
- Opa, meni kechiring, o'zimni boshqarolmadim - dedim afsuslanib
- Aksincha, sen kechir, seni haliyam yosh bola deb o'ylaganim uchun. Ancha katta bo'lib qolganingni his qilmabman.
Oraga cho'kkan biroz sukunatdan so'ng:
- Sarvar, tashqarida kimdir bordek tuyulyapti.
- Qo'rqmang, hech kim yo'q-ku - deb tinchlantirdim - yoshlikdagi qo'rquvingiz o'sha-o'shaku - dedim qiqirlab
- Kulma, hammada bo'ladiku qo'rquv, baribir qattiq qo'rqib ketyapman - degancha menga yaqinroq o'tirdi.
Haqiqatdan ham shuncha insonlar, qo'rquvlarni ko'rgan bo'lsam-da, qorong'udan bunchalik qo'rqadiganini boshqa uchratmadim.
- Yoshlikda ham shunday edingiz, qo'rqqanizdan meni quchoqlab uxlardiz, esizdami?
- U paytlarda sen yosh bola eding, bemalol edim. Endi esa katta bo'lib qolibsan, noto'g'ri gapirishga ham qo'rqib qoldim - deb qiqirladi.
- Yo'g'-e, o'tib ketdi-ku, endi yana ukangizman - dedim yelkasiga boshimni qo'yib.
- Rahmat, mehribonim - degancha yelkamdan qo'lini o'tkazib oldi.
Ikkinchi qo'lidan ushlab turdim:
- Endiyam qo'rqyapsizmi?
- Yo'q, endi hammasi joyida - deb rahmat aytdi.