Tasodifiy hikoya: qimorboz
zarrux zarrux: Maftuna mehmonxonaga kirib ishboshqaruvchiga o'zini tanishtirib  millioner bilan uch...davomi

Zulfizar 1 qism

Добавил:	sexyboy4 (09.01.2020 / 12:44)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11745
Комментарии:	0

Poytaxt. Ipakchilik köchasi, 69-
uy.
Dang'illama hovlida sukunat
hukmronlik qilardi. Faqatgina
oshxonadan, idish-tovoq
ovozlari eshitilib turardi. Tinib-
tinchimas kelinimiz Zulfizar,
oshxonadagi pishir-kuydir
ishlari bilan ovora bölayotgan
edi. Kapkirini qozon ichida
aylantirayotgan vaqti, telefon
jingirog'i qulog'iga chalindi.
Qölini sochiq bilan artganicha,
telefon oldiga yugurgiladi.
Telefonni qöliga oldiyu,
sevinchdan baqirib yuboray
dedi.
-Oyijooon! Oyiii...
Zulfizar zalda televizor
körayotgan qaynonasining,
huzuriga chopdi.
-Oyijon, ög'lingiz!
Televizorga közlarini qadagan
Shoxsanam opa, kelinining
gapidan bir zumda sergak tortdi.
U katta gavdasini bir amallab
kötarib, telefonni oldi.
-Alyoo!
-Allo, Zulfizar!
-Voy bolam, men onangman
jonim bolam. -u shunday deb,
katta közlari bilan, keliniga
ensasini qotirdi.
-Assalomu alaykum oyi,
yaxshimisiz, tuzukmisiz, adam
yaxshimilar? Ukalarim Sherzod,
Bekzod, hammangiz
yaxshimisizlar?
-Valaykum bolam, hamma-
hammamiz yaxshimiz, sen
özingdan gapir! Ishlaring
joyidami? Qiynalmayabsanmi
ishqilib? U yerlar sovug'masmi?
-Yög'a oyi, sovug'mas. Ishlarim
joyida, hammasi yaxshi.
-Ha yaxshi. Nega oxirgi paytlarda
kam qöng'iroq qiladigan bölib
qolding ög'lim? Ishlarin köpayib
ketdimi bolam?
-Ha oyi. Yangi joy ochilyotgandi.
Shunga ishlarim biroz köpaydi.
Vaqt topishim bilan, qöng'iroq
qilyabman.
-Ha mayli bolam. Kam qöng'iroq
qilsang ham, tinch bölsang
bölgani. Ha aytgancha, qachon
qaytasan?
-Oyiii, yana shu savolmi? Tinch
yuribmanku, tez orada
qaytaman. Yetti yarim oy ötdi
bolam. Har olti oyda kelarding.
Sog'inib qoldikda!
-Boraman oyi, boraman! Böpti,
vaqtim kam. Dadam, ukalarim va
kelinlaringizga salom ayting!
-Höp. Özingni ehtiyot qilgina
bolam!
-Hop oyi, xayr!
-Mayli Shaxzod, xayr bolam!
Aloqa tugadiyu, Shoxsanam opa
biroz yengil tortib, yana divaniga
ötirdi...
Zulfizar ishlarni tugatib, ikkinchi
qavatda joylashgan
yotoqxonasiga chiqdi. Eshikni
qulfladiyu, krovat ustiga özini
tashladi. Bugungi ishlar uni
charchatgan, hattoki kiyimlarini
almashtirishga erinayotgandek
edi. Bu charchoqlar bejis emasdi.
U hozirda, hayhotdek hovlining
supir-sidir ishlarini qilar, ikki
oilaning kir-chirini yuvar edi.
Kichkina kelin Mastura esa, hozir
"taxt"da. U ikkiqat. Egilsa, yoki
qölini sovuq suvga ursa, bolasi
tushib qoladigandek
avaylashardi. Chunki, uning
qornida yashayotgan odamcha,
bu oilaning, bölajak birinchi
nabirasi edi. Zulfizarda mana ikki
yarim yildirki, hech qanday natija
yöq edi. Katta kelinidan nabira
körish umidini uzgan
Shoxsanam opa, kichik keliniga
e'tibor qaratgandi. Uni shunday
erkalab, yonini olardiki, u kezi
kelganda, katta kelinga ham
sapchib qöyardi. Bu ishlardan
toqati toq bölgan Zulfizarning,
yagona suyanchig'i va umidi, bu
turmush örtog'i Shaxzod edi.
Shaxzod ham bu ishlarga teskari
qilib, chet elga jönagan, pul
ketidan quvib yurardi. Zulfizar eri
esiga tushib, örnidan turdi.
Ekrani yuzni yopadigan katta
ekranli telefonini olib, eriga
"IMO" orqali telefon qildi. Eri
göshakni kötarguncha, oynaga
qarab, sochlarini epaqaga
keltirib oldi.
-Allo.
-Assalomu alaykum begim! -u
biroz ranjigan holatda eriga
salom berdi.
-Valekum. Ha tinchlikmi?
Toshkentda yarim tun vaqti böldi
shekilli?!
-Ha, ön birdan oshdi.
-Nega uxlamayabsan unda?
-Ishlarimni hozir tugatdim. Uni
ustiga uyqum kelmayabdi. -u
eriga erkalanganday, köz suzib
qöshib qöydi: -Sizsiz.
Eri uni gaplariga unchalik e'tibor
bermas, kompyuteriga tikilib
ötirardi.
-Nima endi yoninga borib, alla
aytib uxlatib qöyishim kerakmi?
Yot, uxlaysan!
-Hööp, yotamaan.
-Yotsang nega telefon qilding,
yotavermaysanmi, meni bezovta
qilmasdan?!
-Sog'inib qöng'iroq qilgandim.
-Bunday vaqtda qilma! Bizda
hozir ish vaqti. Xayr, hadeb meni
bezovta qilaverma!
-...
Zulfizar nimadur demoqchi edi,
eri öchirib qöydi. Videoaloqa
tugab, kun böyi kiyib yurgan
kiyimlarini yecha boshladi.
Birinchi yupqa römoldan
boshlab, avaylabgina yechib oldi.
Qora sochlari, qora közlar va
qora qoshlar yoniga tushdi.
G'unchadek körkam labi ustiga
tushgan bir dona zulfini,
quloqlari ortiga oldi. Söng
halatining zamogini yechib
tashladi. Halat ham, qöl va
badandan sirg'alib chiqib, krovat
chetiga tushdi. Lozimni ham
oyoqlardan chiqarib, halat
yoniga qöygandi, oppoq badani
namoyon böldi. Yarim
yalang'och holatida, qora
sochlarini yoyib, yotoqxonasida
joylashgan yuvinish xonasiga
ötdi. Sönggi kiyimlardan ösha
yerda halos bölib, vanna ichiga
tushdi. Suv haroratini tög'irlab,
yelkalari ustidan quya boshladi.
Badaniga tekgan barmoqlaridan,
negadir özining eti jimirlab
ketdi. Söngra ehtirosi qözg'ab,
doimiy qilig'ini boshlab yubordi.
Deyarli qöl tegmagan
kökraklariga, bir qölini olib
bordi. Bir qölini esa, yaqindagina
tozalangan jinsiy lablari ustiga
qöydi. Ikki qölini ham, astalik
bilan...
Zulfizar yuvinib chiqgandan
söng, yechgan kiyimlarini kirga
olib borib tashlash uchun,
tashqariga chiqdi. Yölak
qorong'u bölgani uchun, telefoni
yordamida yoritib ketardi.
Hammom yoniga bordiyu,
qaynukasi va ovsinining gaplari
qulog'iga eshitildi.
Er-xotin hammom ichida, bir
nimani talashishayotgandek edi.
-Nega tushunmaysan? Aloqani
bolaga zarari bölmaydi.
-Men bu narsalarni
tushunmasligim mumkin. Lekin
bola tug'ulmaguncha, sabr qilish
kerak deb öylayman.
-Bas! Jonga tegding bölmag'ur
gaplaring bilan, yur yotoqqa!
-Yöq, aloqa uchun chaqirayotgan
bölsangiz kerakmas. Kechagidek,
pastga tushib yotaveraman.
-Sen jinni-pinnimasmisan?! Ana
ovsiningni qara! Bechora necha
oydan beri akamni sog'inib
yuribdi. Öshanga havasing
keldimi, men ham akam yoniga
ketaymi?
-Yöööq! Sherzodakaaa, meni
ham tushuning! Ozginagina
qoldi, sabr qiling!
-Ufff, özingdan kör. Men
erkakman, sendan qidirganimni
bermading, endi boshqalardan
izlayman!
-Nima dedingiz?
-Hech narsa!
Zulfizar qadam tovushidan,
qaynukasi chiqayotganini bildi
va panaroq joyga turib oldi.
Sherzoda katta qadamlar bilan,
yotoqxonasi tomonga yurib
ketdi. Zulfizar huddi endi
kelayotganday bölib, hammom
ichkarisiga kirib keldi. Bir
chekkada öychan holatda turgan
ovsiniga parvo qilmay, kirlarini
tashlab chiqib ketdi...
Erta tongdan supur-sidir ishlari
boshlandi. Köcha va hovliga
e'tibor berilganidan söng,
nonushta tayyorlash uchun
oshxonaga yugurildi. Nonushta
tayyor holga yetkazilib,
oshxonadagi mayda yumushlar
qila boshlandi. Bu ishlarning
barini katta kelin qilar, bu
vaqtgacha esa, kichik kelin
uyg'onmagan edi. Har
doimgidek, nonushtaga dastlab
Begzod keldi. U har tong
yugurgani, sport bilan
shug'ullangani uchun, erta
turardi.
-Assalomalekum kelinoyi!
Nonushtaga bugun nima
mahorat körsatdingiz?
Begzod har doim katta
kelinoyisini maqtar, ayniqsa u
tayyorlagan taomlarni hush
körar edi. Hozir ham kelinoyisiga
shunaqa maqtov aytib, u
tayyorlagan pitsani paqqos
tushurardi.
-Voy Begzodjon, mana bunisi
Sherzodjonga ediku!
-Voyyy! Aytmabsizda bir og'iz.
Mazasi