Tasodifiy hikoya: Yana ozoda.
Bu Ozoda boshqa. Bu voqea yaqinda bólib ótdi. Bir qarindoshim Ozoda erdan ajrashib keldi. Uni 5 sinfligidan tanirdim. U yoshligida juda yengiltak qiz bólgan. Hullas u bir bollar b.n ushlanib, uyiga qaytib keldi. Erga tegsa ham bu ishi qolmagandi. Hullas uni onamlar uyimizga olib chiqdilar. 1 2 kun turadi desilar. U juda chiroylik va gózal qiz edi. Undan tashqari kesimi juda kichkina edi. Hulals man uni kichkinaligidan orzu qilardim va hohlardim. Bir kuni uyda shashlik pishiryotgandim u yonimga k...davomi

yoqgani uchun,
ishtahada bilmay yeb
yuboribman. Tayyorlash
qiyinroqmi?
-Qiyin emas. Vaqtni oladi. Ha
mayli, osh bölsin! Men özimnikini
örniga qöyaman. Boya
pishirganimda chetidan yeb
olgandim.
-Aldamang! Dum-dumaloq ediku,
qanday qilib yeysiz? Özingiz
yeyavering! Akamga kerak bölsa,
anavi dangasa xotini qilib
bersin!
-Hey, unday demang! Eshitib
qolishmasin tag'in. Yöq
yemayman. Ular yesin, xotini bor,
kuch kerak.
Bu gapdan söng, Begzod
kelinoyisiga bir qarab qöydi.
Zulfizar g'alati gap gapirganini
fahmlab, tög'irlashga harakat
qildi.
-Xotiniga kuch kerakda! Axir,
farzand dunyoga keltirish
osonmi? Menku, mayli indamay
qöya qolay!
-Tushkunlikga tushmang
kelinoyi, hali hammasiga iziga
tushib ketadi. Katta akam bilan
siz farzandli bölasiz, men jiyanli
bölaman.
-Akangiz yöq bölsa qayerdan
bölardi?! -u bu gapni past
ovozda gapirdi.
Begzod uning past ovozini
eshitgan bölsada, eshitmaganga
oldi:
-Nima dedingiz, eshitolmadim?
-Aytganingiz kelsin dedim.
-Ha.
Begzod nonushtadan turib,
öqishiga yöl oldi. U ön töqqiz
yoshga tölgan. Kollejni tugatgan,
hozirda insitut uchun
tayyorgarlik kurslariga
qatnayotgan edi. U ketganidan
söng, dasturxon atrofi bittada
töldi. Zulfizarning qaynotasi,
qaynonasi, qaynukasi, ovsini
yig'ilishib ötirishardi. Uning
qaynotasi, yoshi ilgarilab qolgani
bilan, boshqalarga öxshab
yastanib yotmas, erta tongdan
ishiga ketib, shomga yaqin
qaytardi. Qaynukasi Sherzodning
ish vaqti boshqacharoq edi. U
haftada umuman dam olmas,
ertalabdan, tushlikgacha ish edi.
Shu tartib bilan, ota-bola ish
tomon yöl olishdi. Uyda faqat
ayollar qoldi.
-Zulfizar!
-Labbay oyijon!
-Anavi psixolog qarindoshingiz,
bugun aniq keladimi?
-Ha oyijon! Kecha
gaplashgandim, hozir kelib
qolishi kerak. Ishga
ketayotganimda kirib ötaman
degandi.
-Ha yaxshi.
Zulfizarning psixolog qarindoshi,
ya'ni amakisining qizi Sevinch,
bugun taklif qilingandi. Uning
vazifasi, kichik bölg'usi onaga,
kerakli tavsiyalar berish edi.
Huddi kelishilganidek, eshik
qöng'irog'i chalindi. Zulfizar
domofon orqali Sevinchni körib,
eshikni ochdi. Sevinch
amakivachchasi bilan quyuq
körishib, kichik kelin huzuriga
yöl oldi. Yarim soat ötar-
ötmasdan, qaynona va kichik
kelin yonidan, oshxonada ish
qilayotgan Zulfizar yoniga qaytib
keldi. Ular yoshlikdan birga
ösishgan, sir almashishgani
uchun, qalin dugonaga
aylanishgandi.
-Özingchi, özingni hayoting
qanday?
-Mana shu meni hayotimda. Shu
uy ishlaridan ortmayamman.
-Haaa. Ering yaramas qachon
qaytarkan. -Sevinch odatiga
aylangan shartakilik bilan,
Zulfizarga gapira boshladi.
-Nega yaramas deysan ahmoq.
Kelib qolarkan shu kunlarda.
-Eöl lalaymay, kelarmish, mana
buni körgin. Ölsayam kelmaydi
endi.
Sevinch qöliga telefonini olib,
Shag'zodning chet eldagi qiz
bilan tushgan rasmlarini
körsatdi.
-Rostdaan, Shag'zodakami shu?
-Yöq, katta holang! Nima közing
kör böb qoldimi?
-Bu haligi, bu anavi, nimaydi? Ha,
montaj...
-Qanaqa montaj, yoniga
ötkazsangchi! Elliktacha rasmni
montaj qilmasa kerak!
Zulfizar eri ekanligiga ishonch
hosil qildi. Eri köplab rasmlarda,
sochlari sariq bir chet ellik qiz
bilan turardi. Rasmlar orasida,
qizning yarim yalang'och
rasmlari, eri u qizning belidan
ushlab tushganlari bor edi.