Tasodifiy hikoya: HamMa öqisin karacho0o0o
SaloM hamMaga! Gapni qisqa qib etadigan bösam, hikoya, latifa, y0zuvchilar sila y0zvotkanlaringda ...davomi

Zulfizar 3 qism

Добавил:	sexyboy4 (09.01.2020 / 12:48)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	17950
Комментарии:	0

Zulfizar 3 qism

Uning qöllarini siqib, pastga
bosdi. Zulfizar harakatlarini asta
töxtatib, ehtirosi kela boshladi.
Shunda ham özini yöqotmay,
qaynukasiga qalbaki qarshiliklar
qilib qöyardi. Bu qaynukasining,
yomon xayolga bormasligi
uchun kerak edi. Lablaridagi
lablar, Zulfizar uchun ikkinchi
labiga tekgan lab hisoblanardi. U
erining labidan boshqasini
totmagan, eridan özga bilan
yotmagan ayol edi. Bugun uning
hayotidagi birinchi xiyonati
boshlanayotgandi. Astalik bilan,
uning ehtirosini qitiqlab
borayotgan Begzodga, bir
zumda örgana boshladi. Ancha
vaqtdan beri, erkak zotini
badaniga bunchalik
yaqinlashtirmagandi. Shu sabab
böldimi, yo yana qandaydir hirs
kuchimi, Zulfizarni tezroq
niyatiga yetishishiga undardi. U
bora-bora qaynukasiga örganib,
umuman qimirlamay qöyaqoldi.
Begzod qarshilikdan töxtagan
kelnoyisini, qöllarini qöyib
yuborib, bellaridan ushladi. Bir
harakat bilan, uni narigi
tomonga ögirdi. Endi kelnoyisi,
oldi tomoni bilan kir yuvish
mashinasiga suyanib turar,
gavdasi pastga biroz egilgandi.
Begzod tizzadan biroz
yuqorilagan halatni, belgacha
buklab chiqdi. Körkam sonlarni,
orqa tomondan biroz tomosha
qildi. Dumbalarni qora ich kiyim
berkitib turardi. Uchburchak
shaklidagi ich kiyimni ham,
tizzagacha pastlatdi. Vaqt
kamligini, tezroq maqsadga
erishish kerakligini öylab, asosiy
ishga ötdi. Shalvari oldidagi ipini
yebhib, trusigi bilan pastgacha
tushurdi. Kelnoyisi dumbalariga
asbobini tiradi. Zulfizar orqasiga
tekgan, tanish tana a'zosidan,
yuzlariga rang kirdi. Qumsagani
dumbalariga tegib turganini, bor
vujudi bilan his qildi. Begzod esa,
oldindagi kökraklarga qölini
chözdi. Kiyim va lifchik ustidan
öynab, qölga ilinganicha eza
boshladi. Boshini oldinga egib,
sochlar berkitib turgan, quloqlar
tagidan bösa oldi. Shu bilan yana
ortga qaytdi. Dumbalarni ikki
pallasidan, ikki qöli bilan ushladi.
Ikki yonga yirib, jinsiy lablar
tomo bölgan yönalishni tög'irlab
oldi. Asbobni oyoqlar orasiga
suqib, kuch bilan oldinga itardi.
Asbob huddi nimanidir oldinga
itarganday, asbobi nimagadir
taqalib kirardi. Zulfizar bu
vaqtda... Oddiygina söz bilan
ta'rif berib bölmas holatda edi.
Necha oygi hijron, azob,
böshliqlik, uni tark etganday
böldi. Faqatgina oyoqlari orasi
tölgan bölsada, butun vujudi bu
holatdan yangrardi. Tagi va
orqasida birdan bilanayotgan
og'riq, u uchun muhim emasdi.
Eng muhimi bu... Begzod
asbobini tor joyga örgatib olib,
kirgazib chiqara boshladi.
Ehtiros ila oldinga
tölg'anayotgan, ovozlar
chiqarayotgan kelinoyisini
qiynar edi.
-Ohhh, oh, oh... Aaaahh...
Begzod bu past ovozlardan,
kelinoyisi ehtiroslari shiddat
olganini sezdi. Uni
böshantirmasdan turib, özi
tugatib olishini niyat qildi. Bu
ishi, yana bir qovushish uchun
bahona bölardi. U imkoni
boricha tezlashdi. Torga
kirayotgan asbobi og'risa ham,
yanada tez itarishga harakat
qilardi. Tezlik va harakat kuchi,
ikki jinsiy a'zo örtasidagi namlik
tufayli, keskinlashib ketdi. Endi u
ikkisiga qarab, qiynalayotgan qiz
va zörlayotgan yigit hayolga
kelishi mumkin edi. Begzod shu
yönalishda, yana uch daqiqa
davom etdi. Undan söng,
tugallanayotgan aloqa sabab, pol
ustiga suyuqliklarini tökdi. U shu
holatida kelnoyisini bellaridan
yana ushladi. Özi tomon ögirib
oldi. Zulfizar közlari yumiq holda
jim turar, olayotgan nafasi bois,
kökraklari tepa-pastga öynar edi.
Titrab turgan lablardan, bir juft
bösa oldi. Kelnoyisini belini qöyib
yuborib, yelkalaridan öziga
tortdi.
-Men haliroq yana kelaman,
xonangizni ochiq qoldiring!
Zulfizar qulog'iga shivirlagan
yigitdan, bunday keskinlik
kutmagandi. U hozir bölib ötgan
aloqadan, yaxshi yakun
ololmagani uchun, tez fursatda
öziga keldi. Shalvarini
kötarayotgan qaynukasini körib,
u ham kiyimlarini tög'irlay
boshladi. Begzod hammom
eshigini ochib, tashqaridan
kelnoyisiga köz qisib ketdi.
Kelinoyisi shoshilgancha eshikni
qulflab, "jinoyat izlar"ini yöqota
boshladi. Polni yaxshilab yuvib,
sochlarini tög'irlab oldi. Shubxa
tug'diruvchi belgilardan
qolmaganidan söng, eshikni
ochib qöydi. Chala qolgan
tog'oradagi kirni, egilib yuva
boshladi. Bir necha ön daqiqalar
oldin, qaynukasi bilan bölib
ötgan ishni, hayolida tahlil
qilardi. Folbin kampirning kuf-
sufi ish berib, bugun öz
maqsadiga erishdi. Necha oydan
beri kutilgan aloqa yuz bergan
bölsada, oxiriga yetkazolmagani
alam qilardi. U shunga öxshash
hayollar bilan, tog'oradagi kirni
erinibgina yuvardi. Qöllari
charchab, gavdasini tepaga
kötargandi. Qiya ochiq eshikdan
qarab turgan, katta qaynukasiga
közi tushdi. Sherzod kelnoyisi
qarab qolganidan dovdirab
qoldi. Byusgalteri ortidan chiqib
ketay deb turgan kökraklardan,
köz uzishga majbur böldi.
Zulfizar egilib kir yuvayotgani
bois, eshik tarafga kökraklari
körinib qolganini payqadi.
Noqulayroq ahvolda:
-Tinchlikmi?
Sherzod ham biroz
noqulaylashib, aranga javob
berdi:
-Aaa, haaa tinchlik, kö-
köylagimni qidiryatuvdim!
-Masturadan sörang!
-Haa aytgancha, u biladi!
Rahmat!
Sherzod dovdiragancha, eshikni
yopib ketdi. Sherzod xonasiga
ketar ekan, nega kelinoyisi
haqida g'alati hayollarga
borayotganini tushunmasdi.
U avval bunday bölmagan,
kelinoyisiga faqatgina yaxshi köz
bilan qaragandi. Hozir esa,
buning aksi edi. Kelinoyisiga hirs
bilan boqar, u bilan birga bölish
yöllarini öylar, bu hayollariga özi
tushunmasdi. "Balki buni
sababchisi, xotinimning
qiliqlaridur" deb, öziga özi
gapirib qöyardi. Mana hozir ham
yotog'iga kirdiyu, xotinining
yöqligidan ichi kuydi...
Zulfizar hayollariga yana hayol
qöshildi. Nega katta qaynukasi
uni tomosha qildi. Axir u, bunday
emasdiku!
U hayollar bilan, kir yuvishni ham
alla mahalgacha chözdi. Ishlari
tugab, xonasiga yöl oldi.
Eshikdan ichkariga kirib,
chiroqni yoqdiyu, chöchiganidan
baqirib yuboray dedi. Uning ikki
kishilik krovati ustida, Begzod
telefon öynab yotardi. U
kelnoyisini körib, pinagini ham
buzmagani, Zulfizarni hayron
qoldirdi. Zulfizar darrov eshikni
yopdi.
-Begzod! Bu yerda nima
qilayabsiz, axir sezib qolishsa
öldirishadiku!
-Khm? Oyim va dadam öz
yotog'ida, akam va kichik
kelinoyim ham öz yotog'ida.
Hammaning öz jufti bor. Demak,
siz va men...
-Siz jinni bölibsiz! Men akangizni
xotinimanku! Özi hammomdagi
qilig'ingiz yetib turubdi. -Zulfizar
bu gaplarni aytgisi kelmasa ham,
aytishga majbur böldi.
-Hoo, meni qilig'imi?
Qomatingizni köz-köz qilib, kiyim
almashtirib chiqganingiz ham
meni qilig'imdir.
Zulfizar indamadi. Chunki,
Begzod örnidan qözg'algan,
kelinoyisi yoniga yurib kelardi. U
eshik oldiga kelib, uni qulfladi va
chiroqni öchirdi.
-Boyagi qilig'imdan yana bir
körsatay, bir hayron qoling!
-Begzodjon, kerakmas!
Begzod kelnoyisini shartta
kötardi. Krovatga irg'itib
yubordida, ustiga özi tashlandi.
Endi turmoqchi bölgan
keinoyisini, yelkasidan pastga
bosdi. G'ira-shirada lablarini labi
bilan qidirib, nihoyat topdi. Özini
olib qochayotgan boshni, bir
joyda ushlab, lablardan betartib
bösalar ola boshladi.