Tasodifiy hikoya: Qòshni kennoyi
Qòshni kennoyi Ismim Rovshan 97yilman. Boydoqman. Qoshnimiz Dilshod uylandiyu meni tinchim buzildi. Kennoyi men bilan tengdosh bitta maktabda uqiganmiz, ismi Malohat maktabda bir kòrimsiz, òziga qaramidigan oddiy qorachadan kegan qiz edi. Hozir kichkinagina busayam oppoq qaddi qomati kelishgan orqalari kokraklari chiqib chotki narsa bo'lib qobdi. Oppoq kòylaklarni doppilarni kiyib kòcha supuryabdi. Òzi kichkinamasmi kòkraklari kòtlari normalni busayam, ozgina kottaroqday bolib ehtiroslarimi qit...davomi

lov lov yonib uni mahkam quchoqlab dodlay boshladim.. U har itarganda butun badanim unga teskari ravishda silkinardi.Asta asta surilib boshim devorga taqalib qoldi..U esa hamon buqadek pishillagancha haqiqiy erkak kuchini ko'rsatardi.. U tizzalab olib belimdan mahkam ushlagancha o'ziga tortdi.Amim uning olatiga mihlanib o'zim qo'limga tayanib to'shakdan uzildim.. U endi shunaqa tez shunaqa shiddat bilan harakat qilardiki ko'kraklarim shalop shulup. qilib ovoz chiqarardi. Amimdan oqqan suvdan uning olati chalp chulp qilib suv kechgan bolakaydek oyoqlarim orasida sayr qilayotgan edi. Vujudim qaltirab yana extiroslarim cho'qqisiga yaqinligimni sezdim. Jonim tugatayabman dedimu oximdan xona jarangladi. Butun tanamni hujayralarigacha lazzat ummoniga sho'ng'ib ketdi.. -Aaaaaaa...mmmmmmmm.... Oxlarimdan quloq larzaga kelardi.Sobir negadir tugotolmay meni qiynashda davom etardi.Nixoyat ichimga issiq urug' to'kilib ikkimiz ham terlab hansirab quchoqlashib qoldik.U labimdan o'pib qoydi.Yuzimni silagancha minnatdorchilik aytdi.. Uni ko'ksiga boshimni qo'yib xozir naqadar baxtli ekanimni his qildim. U bilan yana ancha vaqt goh kollejda goh unikida goh menikida baxtdan masrur bo'lib yurdim.Men endi erimdan qo'rqmas edim.Hatto bilib qolgan taqdirda ham baribir edi.Nixoyat uzoq kutilgan yangilik men farzandli bo'laman.Kimdanligi ahamiyatsiz nima bo'lganda ham onalik baxtini totib ko'ramanki