Tasodifiy hikoya: Sevgidan boshqa hamma narsa
Mani bitta qiz o‘rtog‘im boridi u bn maktab payitdan beri do‘stmiza. U bn bemalol gaplashardik har qanaqa temada hazil huzil u manga yigiti bn nimala bo‘ganini etardi mn unga qizim bn nima ishla qiganimi gapirib berardim hullas oramizada sir bo‘masdi. O‘zi juda zo‘r qizidi fugurasi 90/60 sochlari uzun oppoq badanli ko‘tlari chiroyli chiqqan narsedide kiyinganida bollani o‘ldirardi o‘ziga cho‘tki qarab yurardi. Opiti boridi yigiti bn har 1 haftada bir 2 marta dam op turishardi. Vaqti bo‘gan paytl...davomi

-Bu hali aniq emas.
-Aniq bölishiyam shartmas. Boshqa ayol topgani, bu ösha ayol bilan shunchaki qöl ushlashib aylanib yuradi deganimasdir?
-...!
-U allaqachon hiyonat qilib bölgan. Shuning uchun ham sen bilan qovushgisi kelmaydida Lobar. Boshqa yöli ham bor. Ammo, u yöllardan foyda kamroq. Bu yöl esa, sen uchun ham yangilik, ham anchadan beri his qila olmayotgan lazzating bulog'i bölib xizmat qiladi.
-Bilmadim Adham.
-Nega bilmaysan, xiyonatga xiyonatda.
-Öylab körishim kerak.
-Yaxshilab öylab kör! Mayli desang, xiyonating vaqtida sen bilan özm birga bölaman.
-Bu nima deganing?
-Yaxshi tushundingku! Javobini kutaman. Har qanday vaqtda qöng'iroq qilishing mumkin!
Dialog tugashi bilanoq, Lobar chuqur öyga toldi. Xiyonat haqida öylab, bir özidan hafa bölsada, bir erining qiliqlari tufayli, bu ishni maqullab qöyardi. Maslahat uchun dugonasi Komolaga telefon qildi. Tayinli gapni gapirolmay, göshakni qöygan dugonasidan biroz ranjib, uxlash uchun yotoqqa kirdi.
Erta tong. Soat 06:50. Lobar shirin uyqusidan vos kechib közlarini ochdi. Eri hali ham uyquda. Örnidan turib, hammomga kirdi. Yuz-qölini yuvib, oshxonaga chiqdi. Tefalga suv solib, qaynatishga qöydi. Nonushta tayyorlar ekan, hayolida kechagi ishlar. Oradan bir tun ötgan bölsa ham, qarori aniq emasdi. Ish qilishi orasida goh-goh öylab, hayolga tolib qolardi. Nonushtani tayyor qilib, erini uyg'otish uchun yotoqqa yöl oldi. Yotoqxonada esa, eri tik xolatda kamut oynasiga qarab, köylagi tugmalarini taqar edi.
-Tinchlikmi, dab-durustdan kiyinib olayabsiz.
-Kecha aytgandimku senga!
-Endi yettidan oshdi Azizaka.
-Bilaman. Kechgacha bölmayman, eshikni qulflab, hech qayoqqa chiqmay ötir!
-Voy! Kecha uyimga borib kelishimga ruxsat bergandingizku!?
-Haa aytgancha, tashlab qöyaymi?
-Nonushta qilib oling!
-Yöq. Ön daqiqada tayyor bölsang, seni ham tashlab qöyaman.
-Hop.
Lobar shoshilganicha stol ustini yig'ishtirdiyu, yotoqqa qaytib kiyina boshladi. Hamma xonalar eshigini yopib, er-xotin uydan chiqib ketishdi.
-Kalitingni olganmisan, men oldim.
-Hm olganman.
Ular pastga tushib, garajdagi pult orqali qizdirib qöyilgan mashinaga ötirishdi. Mashinada ham hayollar bilan bölgan Lobar, qizlik uyiga qanday yetib kelganini ham bilmay qoldi.
-Menga ikki kun ruxsatmi Azizaka?
-Albatta, gaplashgandikku. Salom deb qöy uyingdagilarga!
-Hop böladi. Yaxshi yetib oling!
Mingga qöyib, köcha changitib, bir zumda g'oyib bölgan mashina ketidan xörsinib qöydi. Eshik ochib uyiga kirsa, musiqa baland. Ayvonda musiqaga qöshilib, kelinining ovozi eshitilardi. Sekin möralasa, kelin magnitafon oldida disk titkilab, qöshiq hirgoya qilardi. Pastroq qilib tomog'ini qirib qöydi. Lobarni körgan kelin sakrab örnidan turib:
-Assalomalekum opa, qachon keldingiz, sezmay qolibman, keling kiring, nima qilib turibsiz?
-Voyböö, muncha baland. Uyda hech kim yöqmi deymanda!
-Haa, topdingiz. Ukangiz kechagina oyijon bilan dadajonni Chimyondagi sanatoriyaga joylab keldilar. Özlari bollarni olib ishga ketdilar. Bog'chaga tashlab ketarkanlar.
-Hmm, xabarsiz qolibmanda.
Lobar uyda hech kim yöqligi va kelinning yolg'iz qolgisi kelayotganini sezib, yana bir xörsinib qöydi.
-Ukam kelsa salom ayting! Men qaytaman.
-Voy nega opaa? Kirsangizchi uyga!
-Yöq, hijolat bölmang, men kettim. Anavi ikta shumtakani olib boringlar biznikiga!
-Ötirsangiz bölardi opa.
-Keyingi safar. Eshikni qulflab oling, xayr.
-Yaxshi yetvoling!
Uyi tomon qayta yöl olgan Lobar, keliniga havas bilan hayollar qildi. Axir ukasi xotinini sevardi. Uni ustiga ikki farzandlari ham bor. Telefon ovozi hayollarini chalg'itdi. Adham. Sinfdoshi telefon qilyabdi. Ikkilanib göshakni kötardi:
-Allo.
-Allo, Lobar!
-Hm eshityabman, gapiraver!
-Javobingni bir tun uxlamasdan kuttim.
-Bilmayman.
-Qayerdasan?
-Uyga ketyabman.
-Hozir yarim soatlarda men ham boraman. Yöq dema! Buni qilishimiz kerak!
-Bilmayman Adham, bilmayman.
-Meni kutib tur. Ön ikkinchi qavatmidi?
-Ha.
Dialog tugaganda Lobar liftda tepaga kötarilayotgandi. Öz qavatiga kötarildi, har doimgidek jimjit, sukunatda edi bu qavat. Uyga kirib, yotoqxonaga yugurdi. Krovat ustiga özini otib, yig'lay boshladi. Baqirib yig'lardi, qilmoqchi bölayotgan ishidan uyalib yig'lardi. U yig'layotgan bir vaqtda, Aziz mahliyoning eshik qöng'irog'ini chalardi. Uning qölida bejirim guldasta va ikki halta bozorlik bor edi. Eshik ochildiyu, ichkarida turgan gözalni körib jilmayib qöydi. Mahliyo sochlari yoyilgan, kalta halatda va qölida fen bilan sochlarini quritgan holatda turar edi.
-Kiraqoling! Qöshnilarim körishmadimi?
-Hech kimni körmadim. Judayam ochilib ketibsiz!
-Voyyy, hali pardoz qilganim yöqku. Sal ertaroq kelibsizda!
-Nima qilay sog'inib ketdim. Mana bu guldasta senga!
-Rahmat, chiroyli ekan.
Minnatdorchilik sifatida bösa hadya qilindi.
-Siz zalga kiravering! Men hali tayyormasman, hozir chiqaman.
Aziz qölidagilarni oshxonaga qöyib, zalga kirdi. Zalda stol, stullar, televizor va javon bor edi. Javon yoniga borib, kitoblar va suratlarni közdan kechirdi.
-Guldastani zöridan tanlabsiz! -dedi Mahliyo yotoqdan balandroq ovozda.
-Haaa, sizga öxshasin dedimda.
Ular boshqa-boshqa xonalarda bölsada, kundalik savollar, gaplar bilan suhbat qurishardi.
-Mana bu temir ramkali suratdagi kim?
-Adham akam.
-Mana bu suratdagichi, eringizmi?
-Ha.
-Ajrashganmidingiz?
-Ha. Yetti oy böldi. Bu kvartira ham erimniki.
-Öxö, yetti oydan beri qiynalayotgan ekansizda a?
-Haa, yaxshiyam siz borsiz azizim!
Bu gaplardan Azizning sabri tugab borardi. Shu payt Mahliyoning telefoni jiringlab qoldi.
-Allo.
-Allo, Mahliyo qalaysan.
-Asalom alekum aka. Yaxshiman, özingizchi?
-Volekum. Shoshilinch maslahat kerak.
-Tinchlikmi?
-Ha, tinchlik. Maslahating kerak.
-Hösh, hösh.
-Hafa bölgan ayolning könglini kötarish uchun, qanday sovg'a ma'qul?
-Mmm. Shirinlik va guldasta. Oq atirgul bölsa ayni muddao.
-Rahmat, hafa bölma shoshilib turibman.
-Mayli, bemalol aka.
Göshakni qöyishi bilan Aziz savolga tutdi.
-Akangizmi?
-Haa. Akam.
-Hm.
Aziz javondagi bir jurnalni ochib, zerikkanidan öqiy boshladi. Bu orada Adham qölida oq atirgulli guldasta, shirinlik va shokolad ushlab, ön ikkinchi qavatga kötarilar edi. Yölakda uchta eshik turardi. Qay biri ekanligini bilmay, telefon qildi. Öng tarafdagi eshik ochildi. Lobarning qizargan közlari, Adhamning qölidagilarni körib, quvonchga töldi.
-Shirinlik yaxshi körishimni qayerdan bilding?
-Bildimda, mana bu gullar senga!
-Vauv, oq atirgullar. Rahmat Adham! -u shunday deb sinfdoshining böyniga osilib, quchoqlab oldi. Adham vaziyatdan foydalanib, Lobarni dast kötardida, eshikni yopdi.
-Nima qilayabsan ahmoq, tushir meni! -dedi Lobar qiqirlab kulib.
-Biratölasi yotoqda tushiraman.
-Men hali senga roziman demadimku!
-Közlaring aytib böldi. Hozircha menikisan!
Ikkilanib ötirmay lablaridan öpa ketdi. Lobar undan özini tortib, bir amallab qölidan tushib oldi. Yalga yugurganicha chiqib ketdi. Qiqirlab kulib Adhamdan qochardi. Devan ortiga ötib olib, qölidagi shokoladni ochdi. Bölakka bölib