Tasodifiy hikoya: XAMMA ÖQISIN BUNI!
Bu saytda yozilgan hamma hikoyalarni öqib chiqdim. Hikoyalarni hammasi deyarli bir hil uslubda yozil...davomi

..::: KELINOYIM:::.. by bekk778

Добавил:	Bekk778 (06.04.2020 / 00:42)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	29196
Комментарии:	Комментарии закрыты

“Ўткинчи Дунё”
Кўп қисмли эротик асар
Ассаломуалекум қадирли сайтдошлар мана бугундан этиборингизга “Ўткинчи Дунё” деб номланган эротик асарини хавола этаман сизларга манзур келади деган умиддаман!
1-қисм: “Келинойим”
Мана айни ёзнинг сўнги ойлари хам ўтиб бормоқда. Эрта тонг Акбар уйланганига мана ропа-роса икки ой бўлибдики Нозиманинг висолига тўймасди.
-Акбар ака туринг тонг ёришиб кетдику, ишга кеч қоласиз ахир. Нозима шундай деб ётоқхона чироғини ёқиб ойна олдига ўтирди. Ўзига оро бергандек бўлиб ортида пишиллаб ухлаётган эрига ўгирилди. Нозима ўрта бўйли сочлари тим қора, эндигина эркак қўлларини хис қилаётган кўкраклари хали пиёладек кичик, ўнсакказ бахорни қаршилаган Нозима тенгқурларига қараганда жуда хам чиройли қиз эди. Коллежда унинг севгисини қозониш, унинг гул юзларидан бўса олиб унинг оловдек ёндирувчи баданини қучоғида кўришни истовчи ошқлари кўп эди. Аммо у хеч кимга ихтиёрини бермас, фақат ўзини севучи хамда оқ отли шағзодасини кутаётган қиз эди. Ўн саккизга тўлар тўлмас унинг уйини совчилар босган, бу қизни келин қилиш ниятидагилар жуда кўп эди. Аммо уларнинг ичида Акбарнинг омади чопиди. Не уринишлар билан тўйга рози қилишди. Нозима тўйга жуда қаршилик қилганди. Лекин ўш кун чимилдиқда у буткил Акбарни бутун борлиги билан севиб қолди.
Икки ой муқаддам. Никох кечаси:
-менга қаранг Нозима куёв бола киргандан сўнг ихтиёринигни унга топширинг жимгина ётинг, қолганини ўзи бажаради, хамма гапимни чундингиз деб ўйлайман, -деб келинойси ташқарига чиқиб кетди.
-ўзи нима дедилар? -Нозима хеч нимани тушинмагади, унинг хаёлида фақат дугоналари айтган сўзлар: -биринчи кеча жуда оғриқли бўлади, оғриғи бир хафтагачам кетмайди, -деган гаплари хаёлида айланарди. Шу дам эшик аста очилиб бўйлари баланд, буғдой ранг тим қора сочли юзидан қандайдур нур ёғилиб турадиган йигит кириб келди. Нозима хамон ўша хаёллари билан уялган кўйи кўзларини ердан узмасди. Фақатгина Акбар ёнига ўтириб унга гапирганидан ўзига келди:
-нозима нима бўлди хафага ўхшайсан? – дея қўлини унинг нозиккина сони устига қўйди. Нозима ғалати хисларни туйиб сесканиб кетди.
-нега жимсан, ё мендан қўрқябсанми, -акбар шундай дея ердан узилмаётган нозиманинг юзини ўзига қаратиб аста бу ширин юздан ўпди.
-нима сенга фақат жим ўтир куйов гапириб чакаги огрисин дейишдими. Бу гаплардан нозима беихтёри кулиб юборди.
-йўқ-унда гапир ё тилинг йўқми, -акбар секин нозимани қучоғига тортди. Акбар ортиқ бундай ўтиришга чидай олмади. Ўринидан туриб нозимани даст кўтарди, ва ётоқ томон ёриб уни юмшоқ диванга ётқазди, ёнига ўзни ташлади. Нозима халихам қўрқувда жим ётарди, унинг хаяжон ва қўрқувдалигини сезган Акбар шошмасдан ўз ишни бошлади. Юз аралаш лабларига тегаётган лабнинг қайноқ тафтидан Нозима ғалати бўлиб борар, нима қиларини билмай худди ўликдек жим ётарди. Акбар унинг юзи лабларида охиста бўсалар олар, у эса жимгина титроқ остида ётар эди. Акбар ўридан туриб кийимларни бирин кетин ечиб ташлаб тиззалаган кўйи Нозиманинг ёнига ўтирди. Уни қайноқ бўсалари билан яна эркалай бошлади, бу вақтда акбарнинг қўли Нозиманинг кўйлагини тугмалари билан овора эди. Ва нихоят тугмаларни бирин кетин ечиб қайноққина қўллар хали эркак зотининг қўли тегмаган пиёладек кичик кўкраклар томон ошиқди. Шошилмасда асталик билан кўкраларни бирин кетин эзғилай бошлади. Нозима аллақачон тушунарсиз ширин туйғулар оғушида эди, аммо бу туйғуларни ошкор қилаолмасди. Керакли олинган бўсалардан сўнг қайноқ лаблар бўйин қисидан жой олди, нозима бу ширин бўсалар бўйнидан пастлаб кўкраклари томон ошиқаётганини хис қилиб турарди. У ўйлагандек лаблар кўкракларга етиб келиб уларни эркалашга ўтиди, Нозима беихтиёр тўлғонар уни титроқ қамраб олганди. Бу пайт акбар сутдек оқ ва ёмшоқ кўкракларга мехр бериш билан овора эди. Нозиманинг титроқлари унга рохат бағишларди. Тишлар бу ширин кўкракларнинг таьмини тотиб кўришга шай холатда эди. Акбар Нозимага бир назар ташлади-ю оппоқгина кўкракларни янада чиройли қилиб турган оч жигарранг, кичик кўкракга мос равишда кичик сўргичларини бирин кетин тишлаб худди онасини эмаётган гўдак каби сўра бошлади. Бўлаётган ишлар Нозимани нотаниш ғалати хислар оғушига олиб кирган бўлса, Акбарнинг бу иш уни гулдек баданини олов каби ёндира бошлади, ойоқлари ораси олов мисоли ловиллаб ёнар, икки четда ёйилиб ётган қўллари беихтиёр Акбарни қучоғига ола бошлади. Икки ёш бир бири билан биртану бир жон бўла бошлаганди. Акбар унинг кийимларини еча бошлади, фақатгини ич кийимда қолган Нозима Акбарнинг юзига қарашдан уялиб тескари ўгирилиб олди. Навбат оппоқгина сийнабандга келганди, акбар бир икки уринди аммо уддалай олмади. Унинг уддасидан чиқолмаганига нозима қиқр этиб кулиб қўйди.-бу ўлгур савилни озинг ечасанми ё хозир ўзим узиб ташлайми? – шундай дея акбар бироз овозини кўтарди. Буни тушинган Нозима: -буни бундай ечади,- дегандай икки елкасида турган боғични секин икки четга туширди, ва орқадиги темир ушлагични ечди. Акбар дурдек оқ майин бадандан таралаётган ширин исга маст бўлиб елкалардан ўпа бошлади. Акбар бу ишларни тезроқ тугатгиси кирганидан бери тошдек қотиқ азоб бераётган асбобини тезроқ кўзланган манзилга етишини хохларди, аммо шошқалоқлик билан умр йўлдошини ранжитиб, жинсий алоқага нисбатан қўрқув пайдо қилиб қўйишдан эхтиёт бўларди. Яна ширин қайноқ бўсалар бошланиб кетди. Нозима аллақачон ўзига бегона бўлган, аммо жуда ёқимли хислар оғушида эди. У хатто бу хислар оғушда ойоқлари қандай иккига очилиб, уларнинг орасида акбарни пайдо бўлганини сезмай қолди хам. У фақат қаттиқ нимадир оёқлари орасига тегишидан ўзига келди. Ха у жудаям қўрқаётган иш бўлиши аниқ эди. Оғриқдан қўрқиб кўзларини чирт юмиб қўллари билан юзини беркитиб олди. Унинг бу ишларидан акбар яна хам завқланиб асталик билан асбобини нозиманинг асал донига ишқалай бошлади. Қўллари эса кўкраклару гул баданни силаб сийпалаш билан овора эди. Асбоб ўз манзили томон борарди торгина асалдондан ичкарига кира бошлади. Ўзгача рохатланаётган қизнинг юз ифодаси тезда ўзгарди оғриқни хис қила бошлади. Акбар шошмасдан қинга асбобин кирғазиб чиқарди, бу иш бир неча бор такрорланди, ва нозиманинг устига ётди. Юзларини беркитган қўлларни четга суриб қирмизи олмадек қизил лабга лабини қаттиқ босдида бир силтаниб асбобини қинга барчасини киргазиб юборди. Нозиманинг ширин хислари қаёққадур учдию кетди, кўзлари катта катта очилиб бақирмоқчи болди, аммо лабларини Акбарнинг лаблари беркитиб турарди. Ўша биргина силтаниш кифоя бўлди, акбар ортиқча харакат қилишни хохламасди, нафси яна хохласахам ўзини тийди. Шу кўйи бир неча сониялардан сўнг ўрнидан қўзғалиб нозиманинг юзидан ўпиб, қулоқларига: рахмат хаётим, -дея нима қилишини хам унитиб кийинб ташқарига чиқиб кетди.
Юзига келиб урилган юмшоқ пар ёстиқнинг зарбидан ўзига келган нозима унга термулганича кулиб ётган эрига кўзи тушди.
-ха нозимахон нималарни хаёл қилябсиз?
- хеч нимани туринг бегим ишга кечга қоласиз, чойингизни тайёрлаб қўганман, -дея нозима чиқиб кетишга тайёрланиб эшик томон юрди. Акбар эрталабдан кўзига нозима қандайдур жозибали кўриниб кетди. Асбоби хам уйғона бошлади.
-ай ай белм, -шудай