Tasodifiy hikoya: Iwxonada
Salom meni ismim zafar bu meni birinchi xikoyam xammasi xaqiyqat. Men oldin super marketda qassoplik qilardim kegin menga boshqa yerdan ish chiqdi u yerda lavash tayorlashim kerak edi kegin u yerga bordim iwga tushdim pamoyim 2oycha ishlaganimdan keyin bizga bir qiz keldi afitsantka b6lib keyin u bilan taniwdim uni ismi waxnoz yili 1998 yil edi b6yi narmayni yuzi oppoq sut kabi sochi qop qora lekin u juda chiroyli qiz edi weriklarim hammasi vay bilin wundo qiz afitsankalik qilishga nima sabab. ...davomi

toshib qölini biroz kuydirdi. Oynaga yana bir qarab olib, mehmonlar yoniga kirib bordi. Nozikkina bölishiga qaramay, uning ovozi ayollar suhbatini tugatib qöydi.
-Assalom alekom. -u yerga qarab turar, közlarini yerdan balandlatmasdi.
-Voalekum assalom qizim.
-Voalekum assalom qizim baraka toping! -Fazliddinning onasi hushmuomulalik bn javob qildi.
Madina choynakni qöydiyu, ohista qadamlar bilan xonadan chiqib ketdi. Ikki daqiqa ötib uning onasi ham xonadan chiqdi va televizor körib ötirgan erining yoniga bordi.
-Dadasi, kuyov bölmish mashinada ötirgan ekan, özingiz gaplashib köring! Yoshlarni birrovga uchrashtirsak yaxshi bölardi deyishayabdi.
-Mayli, qani köraylikchi kuyov bolani! -u qölidagi sigaretani kuldonga bosdida, köcha tomon yöl oldi.
Qora rangli "Gentra" rusumli mashinaning eshiklariga, kelishgan bir yigit suyanib turardi. Bu yigit Fazliddin edi. U sochilikka kelishgan uyligidan chiqqan kishini kördiyu, yoniga keldi. Madinaning otasi jiddiy va kamgap bölganligi uchun, mayda-chuda savollarni berib ötirmadi. Besh daqiqalik kichik savol-javob ötqizdiyu, uyga boshlab kirdi. Fazliddinga televizorli xonani olib kirdi:
-Shu xonada kutib turing! -u hovliga qaytib chiqib, oshxonada nimalardir qilib yurgan qizining oldiga bordi.
-Qizim, bor! Kutib ötiribdi.
-Dada qanaqa qilib kiraman begonani oldiga?
-Yoniga kirmaysan! Eshik oldida turasan. Söraydiganini sörayveradi. Tamom.
Jahl aralash aytilgan gapdan söng, oshxona zinasidan sekin pastga tushdi. Kuyov bola ötirgan xona tomon yura boshladi. Xonaga yaqinlashar ekan, uni titroq bosardi. Hayajonlanardi. Xona eshigiga bordiyu, kirmadi. Biroz kutdi. Orqaga qaytgisi keldi. Ammo, otasini ĝazab otiga mingan holida körgisi kelmadi. Hayajondan barmoqlarini tinmay öynardi, qayiltirardi. Qöli qaltirab eshikni ochdi. Istamaygina oyoĝini ichkariga qõyib, astalik bilan kirdi. Öng tomon burchakda, stul ustida Fazliddin ötirar edi. Unda hayajondan asar ham yöq edi. Qiz ichkariga kirishi bilan "hurmat yuzasidan" örnidan turdi. Qizning nozik va yoqimli ovozi bölinib chiqdi:
-Assalom alekom. -ovozi juda ham past eshitildi.
-Voalekum assalom. Yaxshimisz?
-Yaxshi. -uning ovozi hali ham past edi.
-Bezovta qilmadikmi?
-... -qiz asta boshini silkitib qöydi.
-Meni ismim Fazliddin. Yoshim 29da. Sizning ismingiz ... Madina. Töĝrimi?
-Ha.
-Tanishganimdan xursandman Madina. Men chet elda savdo-sotiq menejeri bölib ishlayman. Iqtisodiyot universitetini tomomlaganman. Sizchi? Institutda öqiganmisz?
-Yöq. -endi uning ovozi ancha dadillashgandi.
-Hechqisi yöq. Mening nazarimda qiz bolaga öqishning uncha ahamiyati yöq. Men chetda ishlash uchun, yaxshi kasb egasi bölish uchun öqiganman. Mana hozir deyarli maqsadimga erishdim. Men köplab davlatlarda böldim. Mamlakatlararo raqobat qanday kuchliligini bildim. Yana ... -u mavzuni ishiga burib ketdi. Madina esa, shu baxona unga qarab oldi. Böy-basti kelishgan, hushbichim, qosh-közlari huddi böyalgandek qop-qora edi. Madinaga körinishi ma'qul bölgan bu yigitning közlari, unga Nuriddanakasini eslatib yubordi. Birdaniga hayollari chalkashdi. "Nimalar bölayabdi?" deb öziga-özi savol berardi. Nahotki, sevgilisi bilan qilgan orzulari armonga aylansa, nahotki, birgalikda surilgan hayollar hayolligicha qolsa, nahotki, özaro qilgan axt-paymonlari endi shunchaki gap bölib qolsa. Hayolida mingta narsa, buyoĝda esa Fazliddin savollar yoĝdirayotgan edi.
-Risoladagi oila degansa nimani tushunasiz Madina?
Madina biroz öylanib turdida, bu yerda köp qolib ketgani esiga tushib qoldi.
-Meen... Mmm... Bilasizmi?... Meni boshim oğriyapti. Menga ruxsat bering, ketay!?
-Mayli, maroqli suhbat uchun rahmat. Sizdan ajoyib umr yöldosh chqadi. -Fazliddin u bilan jilmayib xayrlashdi va uni ketidan özi ham xonadan chiqib ketdi.
Bu orada ayollar ham yakunga yaqinlashib qolishgandi. Birma-bir mehmonxonadan chiqishdida, mezbon bilan xayrlasha boshlashdi.
-Mayli yaxshi qoling, ertaga qönĝiroĝingizni kutamiz.
-Xöjayinimiz bilan maslahatlashib qönĝiroq qilamiz albatta.
Mehmonlarni ham, urf-odatimizga köra mayda-chuda narsalar bilan siylab kuzatib qöyishdi...
Erta tong. Madina tayyorlov darslarim bor deb köchaga chiqib ketdi. Nonushta qilmadi. Kechasi uhlamadi. Yiĝlab chiqqani tufayli, közlari ishib ketgandi. Yiĝlashiga sabab esa, kecha kechki ovqat vaqtida dadasining töyga roziligi edi. Ota-onasiga kechagi sovchilar yoqqandi. Ayniqsa, kelin tarafdan bölishi kerak bölgan narsalarni ham, ular öz zimmasiga oliyotgani edi. Uni közlariga yana yosh kelar, xörligi kelardi. Nuriddin bilan telefonda gaplashgan, uchrashuv joyi har doimgidek anhor yonida edi. Köz yoshlari bilan qanday qilib yetib kelganini bilmay qoldi. Uni ketidan darrov Nuriddin ham keldi. Nuriddin Madinani yiĝlayotganini kördiyu, uni tez baĝriga bosdi.
-Nima böldi Madinam?
-... .
-Gapirsangchi?!
-Mmmmenii, uuzatiiishmoqchiii. -bu sözlar yiĝi aralash chiqqan edi.
-Jiddiymi? Aniqmi?
-Hmmm. Yana sörayabsizmi? Necha kundan beri aytaman. Doim shu ahvol "jiddiymi" deb söraysiz. -u xörligi kelib baqirib tashladi. Yiĝlardi.
-Nima qilay axir oldimda akam bölsa, xatlab ötaymi?
-Bilmayman biron nima qilishingiz kerakku.
-Sen uyindagilarga aytdingmi "tegmayman" deb?
-Bizni uyda dadamni gaplari gap, muhokama qilinmaydi. -u yigitga teskari qarab oldi.
-Bir oĝiz aytsang bölmasmidi?
-Böldi. Charchadim. Nega men aytishim kerak? Siz botib ayting, "qizingizni sevaman, unga uylanmoqchiman" deb.
-Hop. Boraman. -u qizni asta baĝriga bosdi. -Qachon boray?
-Bugun boring, hozir boring! Shuni ham söraysizmi?
-Menga jahl qilma, atay qilayabmanmi men ham axir?
-Bilmayman, balki sizga yoqmay qolgandirman.
-Bas. Asabimni tamom qilding. -Nuriddin uni siltab yubordi.
-Har doim har narsaga men sababchi bölaman. -Madina köz yoshlarini artib, yana yiĝlardi. -E hudo meni gunohim nima? Nega meni hamma yomon köradi? Aybim nima? -shunday dediyu teskari ögirilib oldi.
Sevishganlar bir-biriga teskari turishar, bu ularning anhor yonidagi birinchi janjali edi. Balki, shu oxirgisi ham bölar. Balki, shu bilan anhor böyida hosil bölgan muhabbat nobud bölar, orzular armonga aylanardi. Ular bir-birini jondan ortiq körsa ham, hozirgi vaqtda bir-birini tushungisi kelmasdi. Chunki "sinov" deganlari odamni har ne kuyga solishi mumkin. Ular birinchi marotaba bu yerdan bir-biriga teskari qilib keta boshlashdi. Huddi, taqdir ularga teskari boqgandek. Endi anhor böyida shirin orzular qiluvchi bu juftlik, ortiga qaytadimi yöqmi, buni özlari ham bilmas edilar. Nuriddin jahl otida edi. Uning jahli chiqsa köziga hech kim körinmas, sevgilisi ham bir chetda qolib ketardi. Ammo, qandaydir bir kichkina "umid" botligini sezardi. Madina uchun hayot tugagandek, barchasi töxtab qolgandek körinardi. "Nahotki ayriliqga bir qadam qolgan bölsa" deb öylardi. Oxirgi imkon ham yöq bölgandek, endi hayotni qiziĝi ham yöqdek edi göyo.
Ammo oshiqlarni uchrashtirgan anhor hali hamon oqishda davom etardi...