Tasodifiy hikoya: J. Alyordan -SEN KERAKSAN. Maxsus
Talabga binoan, Sevgan qiziga qalb ko'zi bilanmas, nafs ko'zi bilan qarovchilar nomidan. "SEN...davomi

ota-onam yuziga oyog` bosmayman. Tilanchilik qilsamda, shanimni bulg`lab, tanamni sotib kun ko`rmayman. Bundan ko`ra o`lganim yaxshi.``

Negadur o`zimdan jirkanib kettim, o`zimga ho`rligim keldi. Ko`zlarim hira tortdi, shu chog`da dod solib yig`lagim kelardi. Ammo chidashim kerak, matonatli bo`lishim kerak, bolam uchun.

``Eee Rabbim, o`zingdan o`zga mehribonim yo`q. Yomonlarga, yomonliklarga, fahshlar elituvchi yo`llarimni o`zing harom qil... Ojiz, ilojsiz bandangni o`zing asra!``

Qani edi shu payt yonimda onam rahmatli bo`lganlarida edi. Onamni esab, bir lahzaga onasidan ko`zlarini olmay, qo`llarini tepaga ko`tarayot bolamga termulib qoldim.

``Quyoshim meni, borlig`im!``

Engasib uning yanoqlaridan o`paman, jannat bo`ylaridan iskadim. Huddi meni yupatmoqchidek qo`lchalari yuzimni slab o`tadi. Bolamning moviy ko`zlarida; oyijon yig`lamang men siz bilanman, degan ma`noni uqaman.

Bolamga uzoq vaqt termuldim termulganim sayin, o`zimni ko`p narsa qodir insondey his etib boraman.

``Oying hammasini uddalaydi, oying irodali. Jonim meni!``

Shu payt allanima ``To`p`` etib yerga tushdi. Qarasam boya qo`limga olgan, quticha pastga tushib ichidagi jez baldoq, jez zanjir, bilak uzuk, 4, 5 dona arzon uzuklar sochilib ketibdi. Ular ichida yana bir oddiy mis simdan yasalgan zanjir yotardi. Hayajon bilan uni qo`limga oldim.

``Akbar akani sovg`asi-ku!``

Bir juft oqqushlar tasvirilangan medalyoni bor. Ikki yeridan uzulgandi, butunlash uchun ip bilan bog`lab qo`ygandim.

Bu zanjir oddiy misdan yasalgan. Ammo men uchun bebaxo. Bir vaqtlar bu zanjirni Akbar aka, ko`z nurini, mehrini sarf etib tuni bilan uhlamay, men uchun yasagandi.

``Rahmat Akbar aka, meni baxtiyor qildiz... Muhabbat ramzi bo`libdi... Ishoning bu zanjir bo`ynimda turibdimi, bilinki yuragim sizniki!``

Shu so`zlarni aytishga jurat etgan men edim, ammo pok sevgisiga qanday javob bergandim.

Sevimli qushlarim bu oqqushlar, vafo sadoqat timsoli. Lekan menda bormi shu sadoqat, vafo? Hamon esimda, ko`z oldida, bu zanjirni bo`ynimdan yulib uloqtirgan edim!

``Kechiring Akbar aka!``

Qo`llarim titrab, zanjirni asta bo`ynimga taqdim, ko`zlarimdan achchiq yosh quyulib keladi.

``Endi bu zanjirni, doyim bo`ynimga taqib yuraman!``

Alamimdan yig`lay-yig`lay uyquga yotdim.

* * * * *

AKBAR:
- Hammada bo`lgani kabi, bizni ishxonyam laqab qo`yishdek yomon odatdan hola emas. Bazilarni ko`rinishi, boshqasini fel-atvori yoki biror kasbiga qarab laqab qo`yishadi. Laqab ham 2, 3 turga bo`lnadi maqtuov, kamsitish, erkalash ma`nosida. Masal uchun; Odinaxon To`ychiyevnani ``Geniral`` deyishadi. Bunga sabab qattiq qo`lligi. Tursunni esa ``Mijg`ov``, Qorovilni ``Pismiq``, Setorati ``Olifta!`` bu laqablarni egalari oldida ishlatish, haqoratlashgek gap. Mansur ``Qaysar``, Javlon ``Rassom``, Hikmat ``Master`` bularniki esa ishlariga qarab qo`yilgan laqablar. Zulayho opamniki ``Oppog`oy!`` bu laqab erkalash ma`nosida qo`yilgan.

Meni ortimdan ``Afetsant`` deya kamsitmoqchi bo`lishadi. Bunga sabab, ishdan bo`shadim deguncha choyxonamda dastyorlik qilaman. Shu yo`l bilan o`zimda kibir, ma`nmanlik hislatlari shakkilanib ketmasligini oldini olaman.

Boshqalar buni tushunmaydi, ularni nazlida choyxona egasiman, qo`limda besh nafar ishchim bor ammo o`zim o`shalardanam past darajada ish qilaman! Bazi ishxonadagi yigitlar tez-tez choyxonaga ulfatlari bilan oshlashgani kelib turishadi, shun atayin o`zim hizmatda bo`lishimni so`rashadi. Ularga choy, non-osh olib kelganimda esa, ichlarida huzurlanib kulayotganlarini sezaman. Ular tushunhshmaydi, men bu ishni fahir bilan bajarayotganimni!


Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-