Tasodifiy hikoya: Инцест
Реал вокеа...davomi

tomirlarimda qonim gupir oqa boshlaganidan bo`lsa kerak, ko`zlarim tinib, bosh chanog`imning qayerlaridadur yoqimsiz og`riq turdi. Be`ihtiyor ko`zlarimni yumib chakkalarimni barmoqlarim bilan uqalay boshladim. Bir necha sonyadan so`ng, og`riq yo`qoldi. Ko`zlarimni ochganimda esa boyagi qizlar yonimdan o`tib ketishirdi. Oynani tushirib, ularga yani bir bor qarab qo`ydim. Ammo endi ular orasida men tanigan qiz yo`q edi!

``Astag`furulloh! Bugun menga nima bo`layabdi?``

Hammasini charchoqqa, shu kuni tunda kam uhlagimga yo`yib qo`yaqoldim. O`sha yo`lda uchragan ayolni chehrasi, sobiq sevgilimni yodimga solib, huddiki mudrab yotgan his-tuyg`ularimni jonlantirib yubordi chog`i, uchragan har qanday qiz qiyofasida uning chehrasi ko`rishni boshlaganimdan salgina tashvishga tushdim!

``Nahotki seni shunchalar qattiq sog`ingan bo`lsam-a?!``

Tinchlanib hushimni yeg`ib olishga urundim. Shu asnoda yo`lda uchragan ayolning bir lahzaga ko`ringan chehrasini hotiralarimda qolgan qiyofasi bilan solishtira boshladim.

``Bu aniq o`sha qizmidi yoki unga o`shardimi?! Yo`q... yo`q balki u ham ko`zimga ko`rindimikin-a?``

Endi ongimni bir-birini imkor etuvchi, aldamchi o`y-fikrlar qamrab ola boshladi:
Uchragan ayol ham ro`yomidi?! degan fikr ongimni egallab oldi. Negadur ayni damda ko`zlarimdan shufhalana boshladim. Bundan esa hayollarimda bezovtalik paydo bo`ldi.
Ammo yuragim; u o`sha qiz ekanligiga shama qilayotgandek, allanechuk entikib, beyhalovat dupurlaydi.
Qiziq! Uni yana ko`rganimdan sevinishim kerkmi yoki hafa bo`lishim?!

``Ha... ha, yo`lda uchragan ayol ayni u edi! Ko`zlarim yanglishar ammo yuragim aldamaydi u o`sha... Lekin... Lekin uni qo`lida bola!!! Qo`lida bolasi bor edimi?! Ha... ha bolaisi bor edi... ming lanat! Bundan chiqdi hamma eshitganlarim rost ekan, rost!``

Bir necha oy avval u haqidagi turli mish-mishlarini eshitgandimu, ammo sirayam ishongim kelmagandi...

Boya negad qo`lidagi bolaga e`tibor bermadim? Afsus, ming afsuslar bo`lsinki, qo`lidagi bola, mish-mishlar haqiqatligini tastig`i edi.

Nogoh yurakdagi qayta o`t olgan ishq olovini asta so`nib, o`rnini achinish va andek nafrat egallab olayotganini tuydim.

O`zimni o`zim ovutib, beyhalovat yuargimga murojat qildim:

``Qo`y yurak bunchalar o`rtanma! - chap ko`ksimga yengilgina mushtladim, - Ahir bu taqdir, u qiz endi o`tmish. Ming dupurlab, faryod chekma u baribir eshitmaydi. Demak dunyo o`zi shunday yaralgan, go`zal qizlar be`vafo bo`lishadi! Mayli uni o`ylab o`zingni azoblama, u bunga arzimaydi. Hali bizni porloq kelajak kutib turibdi. Alloh nasib qilsa, taqdiringa bitilgan, bizga vafoli, mehribon qizni ham uchratamiz!`` deya o`zimga taskin berib, yurak hovurimni bosishga urindim. Asta mashinadan tushdim.

Yigit kishini bunchalik hislarga berilishi yaxshi emas, bir marta tuyg`ularga erk berib aldanganim yetar, endi taqdirga tavakkal qilib, sevgi-muhabbat mavzusida diydam qattiq bo`lishi kerak!

Hammasini unutib tongdagi kayfiyatimni qayta topvolishga umid qildim.

``Yo`g`inga kuyunma, boringdan suyun Akbarjon!``

Asta go`zal bir suluvni atrofida aylangandek, yangi ulovimni shinalaridan tortib faralarigacha, har bir qismiga sinchiklab nazar tashlagancha u-yog`-bu yog`ini yana bir karra ko`zdan kechirib oldim.

Shu payt ortimdan ayol kishini istehzoli kulgan ovozi keldi. Ortga o`grildim, hisobchimiz Zulayho opa!

* * * * *

NIYATXON:

- Bugun nihoyat hush-xabarlar eshitdim.

``Ey yaratgan egam o`zingga be hisob shukurlar bo`lsa, bolam tuzala boshladi. Bolamni o`zing panohingda asra!``

Tuni bilan palatada uning tepasida o`tirdim, hamma voqealarni bir-bir eslab o`z qadrimga, shanimga achinib tonggacha unsiz yig`lab chiqdim. Tong saharda doktirimiz kirib kelishdi. Dunyo tashvishlaridan beyhabar shiringina uhlab yotgan bolamni rang-ro`yini ko`zdan kechirib olgach, muloyim jilmaydilar:

- Niyatxon singlim, - bugun doktirimiz hotirjam ko`rindilar, demak hammasi yaxshi, ko`nglimdan o`tqazdim, - o`g`ilchangizni ahvoli yaxshi, bugun javob sizlar... Faqat ertaga paliknikada yana bir tekshiruvdan o`tib, natijalarini meng ketltirib berasiz! -deyishdi.
- Ho`p bo`ladi, rahmat do`ktir, - mehribon doktirimizni quchoqlab olishdan o`zimni bazo`r tiydim, - Umrizdan baraka toping opaaa!

Beihtiyor ko`zlarim yoshlandi. Ko`zlarimni yashirib bolamni yoniga engashdim. Ha... doyimgidek yana mavjlanib ko`zyoshlar quyulib kelmoqda, ammo bu safargi ko`zlarimda sevinch yoshlari, shukronalik yoshlari.

Bolamni uyqusini buzub yubormaslik uchun, astagina adyoliga o`ray boshlayman. Shu on ko`nglim bir nohushlikni sezgandek g`ash tortadi.

``Hademay yana anavu ayolning o`g`li keladi, tezroq ketishim kerak!``

Menga yaxshilik qilaman deya, o`zi bilmay yomonlikga duchor aylab qo`ygan honadoshim, beytob nabirasiga qarab yotgan Rizvonoy hola bilan imi-jimida sovuqqin hayrlashdimu, bolamni bag`rimga bosgancha tshqariga oshiqdim.

Kasalxona zinalaridan pastga tushib borar ekanman, qarshimda yana anavi erkak paydo bo`ldi. Birdan vujudimni sovuq tirtoq bosdi. Oyoqlarim qaltirib tek turib qoldim. Yonimga yaqinlashar ekan, u ham birdam sekinladi, hirsli ko`zlari jovdirardi, atrofda hechkim yo`qmikin degandek arqa oldiga qarab oldi. Sovuq yuzida g`olibona kulgu zohir edi.

- Asalim ketayabsizmi?

``Ilho tilingdan olsiz, begona ayolni ojizligidan foydalanib shilqimlik qilgan maraz!``

Ich-ichimdan qarg`ab yubordim, biroq bu so`zlarim tilimga chiqmadi.

- Jonim...

Jundor bilaklari men ton cho`zilayotgani ko`rgach, o`zimga keldim va jirkanib undan nari ketishga intildim. Biroq u poltoyimning yengidan tutib qoldi. Sal qolsa bolam qo`limdan tushib ketayozdi, qahir bilan ung yuziga chang solishga shaylandim.

- Qo`yvor orsiz uyalmaysanmi, begona ayolga tegajog`lik qilishga?
- Noz qilma jonim, baribir birga bo`lamiz-ku?
- Hudo jazoyingni bersin! -dedimu, uning kurakda turmaydigan izhorlarini ortiq eshitishga toqatim yetmay zinadan pastga oshiqdim.
- Haaaa qotangdan...

Yana nima deganini eshitmadim, faqatgina boyagidek g`olibona kulgusi eshitildi.

``Lanat, ming lanatlar bo`lsin sendek jirkanch erkakka!``

Tinmay uni qarg`ayman, lanatlayman. Biroq uning kalasxonada dardmad yotgan farzandi ko`z oldimga kelib, tavba deyman. O`sha norasida uchun qarg`ishlarim uning ablah dadasiga tegmasligini istayman!

Kun sovuq, bolamni bag`rimga bosgancha yo`l chetida yurib boraman. Hayolimni esa shu ikki, uch kunda bo`lib o`tgan voqealar bant etgan.

Navbatdagi lechenyalarni olish uchun, kasalxonada yotgan edik. Tunda yuqori isitma bilan, 3, 4 yoshlardagi qizaloqni olib kelishdi. Doktorlarni harkati bilan qizaloqni ahvoli salgina yaxshilandi. Qizaloqni yonida buvisi qoldi, dadasi esa tez-tez xabar olib palataga kirib chiqib turardi. Birinchi gal kelganda odob yuzasida salomlashdim. Keyingi kelganida esa o`zi savol berdi. Chiqib ketayotganida, qizidan habardor bo`lib turishimni so`rar, qaytib kelganida esa, qizchasini holini, qaysi doktirlar