Tasodifiy hikoya: @3 "Bu sevgi yoki ehtirosli sex?!" POFIGIST KRUTOYdan super ehtirosli hikoya!
Haqiqiy ehtirosli sex, oxirgi lazzat damlari yozilgan qism)) UMUMAN KUTILMAGAN EHTIROS VA SEX! ...davomi
Haqiqiy ehtirosli sex, oxirgi lazzat damlari yozilgan qism)) UMUMAN KUTILMAGAN EHTIROS VA SEX! ...davomi
Библиотека | Boshqalar | Ehtiyot bulish eshiklar yopiladi keyingi bekat ayriliq
жўнатардилар. Ўзимам... машина ҳайдашни ҳеч ўрганолмадим-да! Бўлмаса, ана, гаражда иккитаси ётибди. Қайтаётганимда такси тўхтатмоқчи бўлдим, лекин бунақа бемаҳалда таксидан кўра метро ма`қулроқ кўринди. Метродан шундоқ чиқишим билан уйимиз. Беш хонали банковский уйлардан олганмиз. Ўзингиз нима қип юрибсиз? Манимча.. кетгандингиз, шекилли?
— Ҳа, кетганимга анча бўлди... ўз соҳам бўйича ишламадим. Ҳозир каттагина фермер хўжалигим бор. Анча-мунча эр-сув, мол-ҳол, дегандек... Тошкентга фермерлар қурултойига чақишириган экан. Кечроқ тугади. Тасодифни қаранг. Мен ҳам кўпдан бери жамоат транспортида юрмай қўювдим. Уч кун олдин машинамни ремонтга берганман. Йўловчи машиналардан биттасига илашиб келавердим. Йиғилишдан чиққанимиздан кейин шериклар бир ресторанда ўтириб бироз чақчақлашдик. Таксилар қўналғасига обориб ташлашмоқчи бўлишди, ўзим кўнмадим. Ёшлик йилларини қўмсабми, метрога тушгим келди. Мана, шу баҳона сиз билан учрашиб турибмиз...
— Нимасини айтасиз?... Айтганча, ўзингиз оилангиз ҳақида гапирмадингиз.
— Менми?... Уйланганман. Ўзимиз томондан. Қишлоққа қайтишим билан холамнинг қизига уйлантириб қўйишди. Мана, ўн йилдирки, бир томнинг тагида яшаб келяпмиз. Уч ўғлим бор. Учовиям қуйиб қўйгандек бир-бирига ўхшайди. Каттаси футболга қизиқади. Иккита кичиги қачон қарама, бир-бири билан бокс тушади. Роса шумтака!
— Ростданми? Меникилар анча қуйилиб қолган. Катта ўғлим нуқул беш олади. Юрист бўламан деб юрибди. Қмзим эса, дўхтир бўламан, дейди.
— Яхши. Инсон бахтли яшаши учун бундан ортиқ яна нима керак? Оилангиз тинч, рўзғоринг бут, болаларингиз соғ-саломат бўлса, шуни ўзи этарли-да!
— Тўғри айтасиз, бандаси сабр қилса, Яратганнинг ўзи бир куни бахтини тўкис қилиб бераркан.
— Ҳақ гап. Худога шукур қилишимиз керак!
— Ҳа, Худога шукур!...
Шундан кейин овозкучайтиргичдан навбатдаги бекат э`лон қилингунга қадар жим боришди. Айтилиши керак бўлган гаплар охиригача айтиб бўлингандек эди.
— Бахтиёр ака, мен этиб келдим. Сиз ҳам яхши этиб олинг. Уйдагиларга, кеннойимга салом денг. Болларани ўпиб қўйинг.
Бахтиёр бир зум аёлга ҳиссиз термилиб тургач, хиёл жилмайди. Оҳиста ўрнидан қўзғалди.
— Бўпти, сиз ҳам яхши дам олинг. Биз томонларга йўлингиз тушса, албатта, кириб ўтинг. Поччани, болаларни олиб боринг, хўп.
— Майли!
— Хайр!
«Эҳтиёт бўлинг, эшиклар ёпилади. Кейинги бекат...»
Эшиклар шарақлаб ёпилгач, вагон бир силкиниб, илгарилади. Ойнадан умидсиз ташқарига термиларкан, бекатдаги турфа чироқлар, деворий сувратлар, Саиданинг бахт полрлаб турган қиёфаси ортда қолаётган эди. Ниҳоят, поезд яна қоронғи ғор ичидан ўрмалай бошлади. Қачондир бу таниш бекатни кўриш яна насиб этар, аммо, Энди Саидани қайтиб кўролмаслиги ҳақиқатга яқинроқ.
Юз-кўзлари айтиб турибди: у ҳаётидан мамнун. Эри ҳақида гапираётганида чеҳраси янаям порлаб кетди. Бахтини топгани рост бўлсин. Ўшанда, қалб амрига қулоқ тутиб, уни ўзи билан қишлоққа олиб кетганида нима бўларди?
Умрида икки оғиз ёлғонни эплаб гапиролмайдиган одам шунча уйдирмани қандай тўқиб ташладийкин? Фермер хўжалигимиш? Қурултоймиш? Ресторанда зиёфатдан келаётганмиш... Аслида пешиндан бери туз тотгани йўқ. Қизиқ, шунча сафсата гапларни батафсил айтиб беришга ким уни мажбур қилди?
Бошқа нимаям десин? Мактабда маош камлик қилиб, ишдан бўшаганини айтсинми? Деҳқончиликда ҳам, савдода ҳам иши юришмаганидан гапирсинми? Тошкентга фермер қурултойига эмас, вазирликда ишлайдиган бир танишининг ёнига тузукроқ иш сўраб келганини Саидага қандай айтсин? Ростми-ёлғонми, таниши иш юзасидан чет элга кетганмиш, бир ойсиз қайтмасмиш.
«Уч ўғлим бор» деб қайси тил билан айтди. Худо биттасини берганда ҳам жон дерди. Хотини билан салкам ўн йил умид билан бир ёстиққа бош қўйиб келди. Дўхтирлар текшириб, аниқ-тиниқ хулосани айтгач, ажрашишга мажбур бўлишди. Фарзандсизлик сабаби эр-хотиннинг яқин қариндошлигида экан...
Бир томондан шу ёлғонлар бўлмаганида ҳоли нима кечарди? Саида унинг ҳақиқий аҳволидан хабар топганида нима қиларди? Раҳми келармиди? Ич-ичидан севинармиди? Йўқ, Саида унақа қизлардан эмасди. Яна ким билсин, шарт-шароит ҳар қандай одамни ҳам ўзгартириб юборармиш.
Саидага уйланганида балки ҳаёти бутунлай ўзгариб кетармиди? Ўшанда Саида ҳозиргидек ўзини бахтли, саодатли ҳис этармиди? Ким билсин, буни тақдир дейдилар. Майли икковлари бирга бахт нашидасини суришмаган бўлса-да, лоақал улардан бири чиндан бахтли экан, шунисига ҳам шукур.
Бахтиёртнинг паришон юзларида хаёлчан табассум инди...
— Ока, бу охирги станция. Тушмайсизми?
Хизмат кийимдаги метро хизматчисининг дашномидан ҳушини бир жойга тўплаган бахтиёр ҳорғин қадамлар билан ташқарига чиқди.
Метро бекати яқинидаги майдончада тизилиб турган автобуслар орасидан керагини қидириб топди. Бўш ўриндиқлар қолмабди. Йўлакда ўтириб кетадиган бўлди. Автобус худди унинг келишини кутиб тургадек, гувиллаганча олдинга силжиди.
...Шунча ёлғон гапга ишондимикин? Олифтагарчиликка бало бормиди? Уйида қўша-қўша машинаси бор одам метрода юрадими? Эри хорижга, командировкага кетганмиш. Яқинда маёр бўлганмиш. Гўр булармиди? Милисиядан қувилганига этти йил бўлди-ку! Туппа— тузук ишлаб юрувди, бало бормиди «гера»ми, гўрми-эрми, ўшанақа нарсанинг савдосига аралашиб. Бу гапларни Бахтиёрга қандай айтади? Бошқа нимаям десин? Қўлга тушиб, қамалиб кетганини айтсинми? Эрини чиқариб олиш бор будини, ҳатто уйигача сотгани-ю, ҳозир иккита боласи билан бировнинг уйида ижарага турганини ҳасарат қилсинми?
Институтдан оладиган ойлиги йўлкирасию ижара пулига учма-уч этади. Репетиторлик қилиб топган беш-тўрт тангаси рўзғорни боқишга аранг этиб турибди. Ёлғиз аёлга қанчалик қийинлиги бошқалар билмасаям Саида яхши билади.
Нима бўлгандаям, тўғри қилди. Майли, бахтсизлик ҳам кимгадир насиб қилиши керак-ку! Орадан шунча йил ўтган бўлса-да, бир замонлар юрагида ишқ ундирган ўша йигитни яна бир кўрсам эди, деган митти бир илинж липиллаб келарди. Лоақал шу орзуси (агар бу орзу бўлса) амалга ошди-ку! Қизиқ, холасининг қизини... севармикин? У-чи? Майли, қўша қаришсин!
Саида ана шу хаёллар қуршовида эшик тугмасини босаётганида, Бахтиёр жой олган автобус шаҳарни тарк этиб улгурганди...
— Ҳа, кетганимга анча бўлди... ўз соҳам бўйича ишламадим. Ҳозир каттагина фермер хўжалигим бор. Анча-мунча эр-сув, мол-ҳол, дегандек... Тошкентга фермерлар қурултойига чақишириган экан. Кечроқ тугади. Тасодифни қаранг. Мен ҳам кўпдан бери жамоат транспортида юрмай қўювдим. Уч кун олдин машинамни ремонтга берганман. Йўловчи машиналардан биттасига илашиб келавердим. Йиғилишдан чиққанимиздан кейин шериклар бир ресторанда ўтириб бироз чақчақлашдик. Таксилар қўналғасига обориб ташлашмоқчи бўлишди, ўзим кўнмадим. Ёшлик йилларини қўмсабми, метрога тушгим келди. Мана, шу баҳона сиз билан учрашиб турибмиз...
— Нимасини айтасиз?... Айтганча, ўзингиз оилангиз ҳақида гапирмадингиз.
— Менми?... Уйланганман. Ўзимиз томондан. Қишлоққа қайтишим билан холамнинг қизига уйлантириб қўйишди. Мана, ўн йилдирки, бир томнинг тагида яшаб келяпмиз. Уч ўғлим бор. Учовиям қуйиб қўйгандек бир-бирига ўхшайди. Каттаси футболга қизиқади. Иккита кичиги қачон қарама, бир-бири билан бокс тушади. Роса шумтака!
— Ростданми? Меникилар анча қуйилиб қолган. Катта ўғлим нуқул беш олади. Юрист бўламан деб юрибди. Қмзим эса, дўхтир бўламан, дейди.
— Яхши. Инсон бахтли яшаши учун бундан ортиқ яна нима керак? Оилангиз тинч, рўзғоринг бут, болаларингиз соғ-саломат бўлса, шуни ўзи этарли-да!
— Тўғри айтасиз, бандаси сабр қилса, Яратганнинг ўзи бир куни бахтини тўкис қилиб бераркан.
— Ҳақ гап. Худога шукур қилишимиз керак!
— Ҳа, Худога шукур!...
Шундан кейин овозкучайтиргичдан навбатдаги бекат э`лон қилингунга қадар жим боришди. Айтилиши керак бўлган гаплар охиригача айтиб бўлингандек эди.
— Бахтиёр ака, мен этиб келдим. Сиз ҳам яхши этиб олинг. Уйдагиларга, кеннойимга салом денг. Болларани ўпиб қўйинг.
Бахтиёр бир зум аёлга ҳиссиз термилиб тургач, хиёл жилмайди. Оҳиста ўрнидан қўзғалди.
— Бўпти, сиз ҳам яхши дам олинг. Биз томонларга йўлингиз тушса, албатта, кириб ўтинг. Поччани, болаларни олиб боринг, хўп.
— Майли!
— Хайр!
«Эҳтиёт бўлинг, эшиклар ёпилади. Кейинги бекат...»
Эшиклар шарақлаб ёпилгач, вагон бир силкиниб, илгарилади. Ойнадан умидсиз ташқарига термиларкан, бекатдаги турфа чироқлар, деворий сувратлар, Саиданинг бахт полрлаб турган қиёфаси ортда қолаётган эди. Ниҳоят, поезд яна қоронғи ғор ичидан ўрмалай бошлади. Қачондир бу таниш бекатни кўриш яна насиб этар, аммо, Энди Саидани қайтиб кўролмаслиги ҳақиқатга яқинроқ.
Юз-кўзлари айтиб турибди: у ҳаётидан мамнун. Эри ҳақида гапираётганида чеҳраси янаям порлаб кетди. Бахтини топгани рост бўлсин. Ўшанда, қалб амрига қулоқ тутиб, уни ўзи билан қишлоққа олиб кетганида нима бўларди?
Умрида икки оғиз ёлғонни эплаб гапиролмайдиган одам шунча уйдирмани қандай тўқиб ташладийкин? Фермер хўжалигимиш? Қурултоймиш? Ресторанда зиёфатдан келаётганмиш... Аслида пешиндан бери туз тотгани йўқ. Қизиқ, шунча сафсата гапларни батафсил айтиб беришга ким уни мажбур қилди?
Бошқа нимаям десин? Мактабда маош камлик қилиб, ишдан бўшаганини айтсинми? Деҳқончиликда ҳам, савдода ҳам иши юришмаганидан гапирсинми? Тошкентга фермер қурултойига эмас, вазирликда ишлайдиган бир танишининг ёнига тузукроқ иш сўраб келганини Саидага қандай айтсин? Ростми-ёлғонми, таниши иш юзасидан чет элга кетганмиш, бир ойсиз қайтмасмиш.
«Уч ўғлим бор» деб қайси тил билан айтди. Худо биттасини берганда ҳам жон дерди. Хотини билан салкам ўн йил умид билан бир ёстиққа бош қўйиб келди. Дўхтирлар текшириб, аниқ-тиниқ хулосани айтгач, ажрашишга мажбур бўлишди. Фарзандсизлик сабаби эр-хотиннинг яқин қариндошлигида экан...
Бир томондан шу ёлғонлар бўлмаганида ҳоли нима кечарди? Саида унинг ҳақиқий аҳволидан хабар топганида нима қиларди? Раҳми келармиди? Ич-ичидан севинармиди? Йўқ, Саида унақа қизлардан эмасди. Яна ким билсин, шарт-шароит ҳар қандай одамни ҳам ўзгартириб юборармиш.
Саидага уйланганида балки ҳаёти бутунлай ўзгариб кетармиди? Ўшанда Саида ҳозиргидек ўзини бахтли, саодатли ҳис этармиди? Ким билсин, буни тақдир дейдилар. Майли икковлари бирга бахт нашидасини суришмаган бўлса-да, лоақал улардан бири чиндан бахтли экан, шунисига ҳам шукур.
Бахтиёртнинг паришон юзларида хаёлчан табассум инди...
— Ока, бу охирги станция. Тушмайсизми?
Хизмат кийимдаги метро хизматчисининг дашномидан ҳушини бир жойга тўплаган бахтиёр ҳорғин қадамлар билан ташқарига чиқди.
Метро бекати яқинидаги майдончада тизилиб турган автобуслар орасидан керагини қидириб топди. Бўш ўриндиқлар қолмабди. Йўлакда ўтириб кетадиган бўлди. Автобус худди унинг келишини кутиб тургадек, гувиллаганча олдинга силжиди.
...Шунча ёлғон гапга ишондимикин? Олифтагарчиликка бало бормиди? Уйида қўша-қўша машинаси бор одам метрода юрадими? Эри хорижга, командировкага кетганмиш. Яқинда маёр бўлганмиш. Гўр булармиди? Милисиядан қувилганига этти йил бўлди-ку! Туппа— тузук ишлаб юрувди, бало бормиди «гера»ми, гўрми-эрми, ўшанақа нарсанинг савдосига аралашиб. Бу гапларни Бахтиёрга қандай айтади? Бошқа нимаям десин? Қўлга тушиб, қамалиб кетганини айтсинми? Эрини чиқариб олиш бор будини, ҳатто уйигача сотгани-ю, ҳозир иккита боласи билан бировнинг уйида ижарага турганини ҳасарат қилсинми?
Институтдан оладиган ойлиги йўлкирасию ижара пулига учма-уч этади. Репетиторлик қилиб топган беш-тўрт тангаси рўзғорни боқишга аранг этиб турибди. Ёлғиз аёлга қанчалик қийинлиги бошқалар билмасаям Саида яхши билади.
Нима бўлгандаям, тўғри қилди. Майли, бахтсизлик ҳам кимгадир насиб қилиши керак-ку! Орадан шунча йил ўтган бўлса-да, бир замонлар юрагида ишқ ундирган ўша йигитни яна бир кўрсам эди, деган митти бир илинж липиллаб келарди. Лоақал шу орзуси (агар бу орзу бўлса) амалга ошди-ку! Қизиқ, холасининг қизини... севармикин? У-чи? Майли, қўша қаришсин!
Саида ана шу хаёллар қуршовида эшик тугмасини босаётганида, Бахтиёр жой олган автобус шаҳарни тарк этиб улгурганди...