Tasodifiy hikoya: BUNI TAQDIR DEYDILAR....[Hikoya] (2- qism)
Muallif: StarSARDOR Сардор Абдраимов. (O'qing juda qiziq!)...davomi

nafs bandisi ekanligim uchun uzr, lekin tushungin husningdan koʻzni olish, jamolingdan zavq tuymaslik, men uchun imkonsiz ayni dam...

Koʻngildagi gaplarimni ochiq aytib qoʻyaqoganimdan oʻzim yengil tortdim. U indamadi. Ehtimol meni tushungandir, balki soʻzlarim tasir qilgandir yana bilmadim harqalay nigohidagi gʻazab, nafrat yoʻqoldi. Koʻzlari pirpirab boshini quyi soldi. Men sezdim, endi u ham meni zimdan kuzata boshladi. Oraga uzoq jimlik choʻkdi. Shu jimlik jarayonida, qulfini chiqib ketgan tortmasini toʻgʻrilab, joyiga oʻrnatdim va unga namoyish qilgandek ikki uch bor kalitni burab, eshikni qulflini ochib berkitdim.

- Boʻldi endi pand bermaydi...
- Siz-chi?

ʼʼSiz-chi?ʼʼ

Uning shu bir soʻzdan iborat kinoyasida, bir olam maʼno mujassam edi.

"Siz-chi?" dediya!

Bunday oʻtkir zarbaga munosib javob boʻlishi kerak emasmi? Dadil uning qarshisiga keldim. Qoʻlida ushlab, ammo esankirab qolgandan nimaga ushlab turgani ham unutib qoʻygan soch quritgichini qoʻlidan oldim. Uni elektr tokiga ulab ishga tushirdim va nam sochlari tomon yoʻnaltirdim. Bu ishni oldindan oʻylamagan holda beixtiyor bajarardim. Shu asnoda suhbatga kirishdim:

- "Siz-chi?" deganda, nimani nazarda tutding?

Sochlar bilan oʻynayotganimga eʼtiroz bildirmadi, aksincha bu yoqayotgandek nigohini oʻqday qadab oldi. Koʻzlaridan biror bir maʼnoni anglash mushkul. U shunchaki bir qiziqish yuzasidan yoki keyingi harakatim qanday boʻlishini kutayobdi. Muhimi shuki, endi oramizdan sovuqlik arigan. Soch quritgichning issiq oqimini u tomonidan bu tomoniga yoʻnaltiar chogʻda, bir lahza yuzlariga urilib koʻzlari yoqimli pirpirab, lablari qimirladi.

- Oʻsha voqea... - deya tutilib.
- Oʻsha voqea? - soʻzini davom ettirdim, - Dushdagi voqeami?
- Him...

Qizarib, uyalib tasdiq maʼnosida bosh qimirlatib qoʻyishi, shunday yoqimli koʻrindiki, bundan koʻnglim toʻlqinlanib ketdi.

- Ooo, ochigʻi buni bir umr unuta olmasam kerak!
- Unuting, - oʻkinib shivirladi, - iltimos...
- Qanday? - unga suhlanib termildim, - Imkonsiz... ammo sir saqlayman. Sen xavotir olma...
- Hech kimga aytmaysizaa?
- Ishonaver... - chap koʻksimga ohista urdim, - Manabu yerda saqlanadi.

Bir zum koʻzgu orqali koʻrganlarin, xotiramda qayta jonlandi. Yana hislar gʻalayon koʻtarib, unga jilmayib qaradim:

- Lekin oʻzim yodim eslab yuraman!

U koʻrgandek "Mayli!" degan manoda bosh qimirlatib, maʼnoli termildi. Samimiy aytganimni his qildi shekilli labida nim tabassum balqdi. Uning manashu tabassumi zamirida, u tomon elituvchi barcha eshiklar kalitiga ega boʻlganimni angladim... Beixtiyor qoʻllarimni choʻzdim, barmoqlarim uning yanogʻini ohista siypab ipakdek mayin sochlariga tegdi. Issiq oqim tasiridami yoki hislar qoʻzgʻalganidan uning yuzlari lov-lov qizardi. Shu onda, bir oʻyin tariqasida boshlangan ishimdan, u oʻzgacha huzur tuya boshlaganini koʻrib turardim.
U benihoyat goʻzal edi, ayni dam... Issiq oqim shabadasida, sochlarini hilpirashiyu, magʻrur jussasini tik tutib turishi shundayin ehtirosli bir manzara aks etgandi. Buni mahoratli rassomning, boʻyoqlari oʻz oʻrnida ishlatilgan asarlaridagini koʻrish mumkin edi. Ha... Bu lahza... Bu lahzada, hattoki yuragim dupuri oʻzimga eshitilib ketdi. Qoʻlimdagi soch quritgichni bir siltab toʻkdan yulib oldim, biroq keyin qoʻlimdan tushib ketdimi yoki uloqtirib yubordimmi buni oʻzim ham anglay olmay qoldim. Oyoqlarimiz ostida "tap" etgan tovushdan, uning hiyol choʻchib ketganiyu, jovdirab turgan bir juft koʻzlariga qarardim. Bu koʻzlar qarida, nogahon boʻsa taftidan esankirab qilgan qizning qalbini pinhoniy hayajon titratib turganiga guvoh boʻlish mumkin edi.

Xayol boshqa-yu, hayot boshqa! Har bir boʻydoqqa maʼlumki, u yolgʻiz qolgan chogʻ bunday lahzalarni xayol surar ekan, eng buyuk rejissyor singari - har bir onni puxta rejalaydi, eng iqtidorli aktyordek - mohirona roʻl ijro qiladi. Ammo xayol olamidan tashqari real hayotda bunday omadga duch kelib qolsachi?!

Taassufki, men ham shoshib qolganimdan qiz shoʻrlikka qattiq ozor berib quchoqlar, ezgʻilar oʻquvsizlarcha oʻpar edim... Shu tobda yonginamizda allaqanday qoʻshiqchi, sevgi haqida baralla kuylay boshladi. Ikkimiz ham bir seskanib atrofga alangladik.

- Buvim... Buvimlar...

U dokadek oqarib, chiranib bagʻrimdan yulqib chiqtiyu, telefonga yopishdi. Quti oʻchib, ovozi titrab suhbatga kirishdi:

- "Ho labbay... Ha... Haa... Kelishdi... Kelishdi...ʼʼ - menga maʼnosiz nigoh tashlab, tartibsiz matoni u-yer-bu yerini toʻgʻrilab qoʻydi, - "Menmi?.. Yoo, yigʻlaganim yooo... Ovozim..." - goʻyoki yuragi dupurini bosayotgandek, bir qoʻlini chap koʻksiga qattiq bosib oldi, - "Ovozim!.. Bilmadim buvijon, telefonda shunday eshitilayotgandir... Haa... Telefonni beraymi?... Hoʻp!ʼʼ

Menga u tomonni ovozi eshitilmasdi, biroq qizning javoblaridan, buvisi nimalarni soʻrayotganini fahmlab turardim. Lekin baribir biror nimani sezib qoldimikin deb choʻchirdim.

- Buvimlar, siz-ni soʻr-a-ayabdilar...

U hayajondan shivirlab telefonni menga uzatarkan, hech nimani sezdirib qoʻymang deganday iltijoli koʻz tikib yutinib qoʻydi. Koʻnglim gʻash tortib telefonni qulogʻimga tutdim.

- "Labbay eshitaman!"

Oʻzimni bosib olishga urindim.

- "Kelvoldizmi Sanjarjon?"

Opoyni kayfiyatida, soʻz ohangida men shubha qilgan alomatlar yoʻqligini anglab koʻnglim ancha xotirjam tordi. Xavotirda turgan qizga, ohista bosh irgʻab ʼʼhammasi joyidaʼʼ deganday jilmayib, xotirjam suhbatga kirishdim.

- "Ha, keldim... Holisxon shu yerda ekan. Tasirlash kerak joylarni oʻzi koʻrsatdi. Rakovinani quvurini boya tozalab qoʻydim. Endi eshik qulfini tuzatyabmiz..."
- "Balli... yashang!" - quvonib maqtab-maqtab qoʻyi, - "Sanjarjon boʻlganizdan keyin ketib qolmang, birga tushlik qilamiz hoʻpmi?"
- "Hop... Oʻziz qancha vaqtda qaytasiz?"

Bu savolni berar ekanman, koʻnglimda bir gʻalayon uygʻonib, qizga suqlanib koʻz tashlab qoʻydim. U ham javoban, hiyol jilmaydi.

- "Hozir navbatim, kelib qoldi oʻzi... Yana yarim soat, uzogʻi bilan!"
- "Ha, kelavering shoshilmay, ungacha ishni bitiraman."
- "Him... Faqat ketib qolmang hoʻpmi?"
- "Hoʻp!"
- "Telefonni Holisxonga bering!"

Ikki qadam narida, qulogʻini ding qilib turgan qiz qoʻlini telefonga uzatib:
- Meni soʻrayabdilarmi? - dedi jilmayib.
- Ha...

Menam qitmirona, harakat qilib yupqa mato ustidan yelkasi uzra ohista silab soʻng kaftiga tutqazdim. Erkalanib, kiprik qoqib menga orqa qilgancha ikki qadam nari ketdi. Qizning noz-karashmasidan maʼlumki hozirda menda imtiyozlar ulkan. Shularni hisobga olib, unga dadil yaqinlashdim. Hamin qadar orqasiga tiralib, telefon tutib turgan tomoniga yuzimni qoʻydim. Ularni suhbatini tinglashga mushtoq kishiday. Aslida butun vujudim, oʻy xayolim toʻxtab qolgan ishimizni davom ettirish, ishtiyoqida yonardi. Qizdan hech qanday qarshilik qilmagach, ohista bir qoʻlim bilan qorin sohasidan oʻrab, quchib oldim. Mato orasidan qoʻl tiqib, yengil harakat bilan sochiqni