Tasodifiy hikoya: Eng baxtli onlarim. Toyimizning birinchi kechasi. Muallif Babi.
Avvalo bu mani birinchi marta hikoya yoziwim wu sabab hato va kamciliklari ucun oldindan uzur soraym...davomi

tortdim. Sochiq silqib oyoqlari tagiga tushdi.

- "Hooo buvijon!ʼʼ
- ʼʼBuzilgan, narsalar boʻlsa, Sanjarjonga topib ber!ʼʼ
- "Yoʻgʻuuu buvijon!ʼʼ

U engashib sochiqni olmoqchi boʻldi. Biroq men yoʻl qoʻymadim. Uni mahkam quchoqlab oldim.

- ʼʼYoʻgʻmi? Ha mayli... Unda menga quloq sol Holis... Sanjarjon ketib qolmasin, men qaytishda oshxonadan osh olib boraman, birga tushlik qilamiz... Keyin Sanjarjonda maslahatli ish bor, hammomni kafelini qayta qurdirishimiz kerak... Tushundingmi qizim? Shuni uchun borgunimcha ketib qolmasin!ʼʼ

Shu chogʻda, u ayol qanday oʻy tashvishda yurgani menga qiziq emasdi. Men engiga yupun mato tashlab olgan, yalangʻoch qizni qattiqroq quchar orqasidan ohista siltab oʻynashar.
ʼʼKetib qolmayman!ʼʼ deya shivirlab, qizni oppoq boʻyniga, xushbichim yelkalariga asta-asta labimni bosdim. Qiz bundan entikib ketardi. Biroq suhbatdoshiga sezdirmaslik uchun, ovozini koʻtarib gapirdi:

- "Hoʻppp... Hop, buvijon hoʻp boʻladi..."

Telefon oʻchgach, biroz choʻzilib deraza tokchasiga qoʻydida, quchogʻimdan chiqishga urinib shivirladi:

- Gazga choy oʻqishim kerak!

Unga javoban, qattiqroq quchib, ikki kaftim bilan koʻkraklarini ohista ezgʻiladim. U entikib yana boyagidan-da ojizroq qarshilik koʻrsatdi:

- Buvim kelib qoladi...
- Mayli...

Qulogʻiga shivirlab, ertalab boʻynidan oʻpdim burnim bilan ziraklarini oʻynadim. Shu asnoda old tomonini ochib badanini siypaladim.

- Birov koʻrib qoladi...

Qalin pardalar ortida boʻlsakda, engidagi matoni yechishimga yoʻl qoʻymay xavotirli pichirladi. Shunda uni bir koʻtarib, chekkaroqqa derazaning qalin pardalari orasiga oldim va harakatimni davom ettirdim.

ʼʼYoʻq... Yoʻq... Zinhor boyagidek xatoga yoʻl qoʻymayman. Aksincha ehtirosga boy oshiq singari maʼshuqamning yuragida, unutilmas imzoyimni qoldiraman. Nazariy tajribalarni amalda shunday ijro etayki, oʻla-oʻlgunicha bu onlarni entikib xotirlaydigan boʻlsin... Ha unutmasin!ʼʼ

Favqulodda xayolimga kelgan bu fikrdan, oʻzim ham joʻshib ketdim. Shoshilmadim, asta harakat qilaverdim... Ohista, asta... Ohhh, harakatlarim oʻxshagan sayin oʻzimni, bu ishlarni muntazam bajarib kelgan pornografik filimlar aktyoridek xotirjam his qila boshladim.
Koʻkraklar bilan oʻynab zerikkan qoʻllarim pastlay boshladi... Pastga... Pastga... Yanayam pastrogʻga... Barmoqlarim qirtishlangandan soʻng, yana nish ura boshlagan qattiq tuklarga yoqimli ishqalanib oʻti-yu, vertikal chizilgan ariqchaning nam qirgʻoqlari boʻylab yuqoriga pastga ohista ishqalandi.

"Ohhh jonim"

Anashu lahzada maʼshuqamning labidan chiqib ketgan tovushlaru, ehtirosli titrab oʻzini yoʻqotib qoʻyishi. Ayniqsa yuqori chiziqni boshlanish nuqtasida qoʻmondonlik qilayotgan naychani erkalaganimda... Oooo, butun vujudi bilan borliqni unutardi.

"Jonim!"

Meni birgina istagim, mumkin boʻlsa burchim - maʼshuqamni shu onlarini yanada uzaytish, hammomda yakuniga yetkazilmagan ishini tugatib olishiga yordam berish edi. Barmoqlarim tez harakatlanar, lazzat iskanjasiga tobe maʼshuqam quchogʻimda har maqomda toʻlgʻanib titrab-qaqshab oh totardi.

Uning qoʻllari qaysidir lahzalarda musht boʻlar, bazida silkinar, goho meni biror yerimni ushlab olardi. Albatta uning bu harakatlari ixtiyoriy emasdi. Shunday lahzada uning qoʻllari sonlarimga tegayotganini sezdimu, miyamda ajoyib fikr uygʻondi. Shu vajdan harakatlarni susaytirib, bir muddat chalgʻidim yani bir qoʻlim bilan shimimni boʻshatib depsinib-depsinib yechib tashladim. Tursigimni tag qismini biroz surib, jinsiy azoyimni ozodlikka chiqardim. Qiz tushmagur, muhim palla boshlanajagini sezganday, entikib qarab qoʻyardi.

ʼʼEy, yoʻq qizaloq!ʼʼ

Men teshikchani zap etishga shoshmadim. Shunchaki oʻzimni azoyimni maʼshuqam oʻynatishni istardim. Qizni oʻzimga qaratib olib, orqasini devorga taqadim, lablaridan, koʻkragidan oʻpdim, soʻrgʻishlarini soʻrib erkaladim. Shu asnoda uniyam bekor qoʻymadim, qoʻllaridan ushlab kerakli manzil tomon yoʻnalish berdim. Ummm... Bildimki uning, hayajoni oʻquvsiz harakatlaridan birinchi bor bunday dastakni ushlab koʻrishi ekan. Ustozlardek mehr bilan qoʻllarini tutib buni qanday bajarilishini koʻrsatib berdim. Bir-ikki, uch-toʻrt... Baxtimga shogirdim oʻquvli chiqib qoldi...

Biz yigitlar tan olaylik, bazilarimiz bu harakatlarni koʻp bor takrorlaganmiza?! Bu jarayonining lazzati, huzuri, kayfi oʻzimizga ayon. Biroq bu ishni, begona qoʻllar bajarsachi? Nozikkina, yumshoqqina qoʻllar... Nozanin qizning qoʻllari!!! Tarifiga tilim ojiz!

(Ishonavering, bunday mayin barmoqlar orasi qolgan asbob moylash, sovunlash hatto tupukka ham ehtiyoj sezmas ekan.)

Maʼshuqam oʻz ishini qoyillata boshlagach, biz goʻyoki ikki sportchidek musobaqalasha boshladik. Mening barmogʻlarim, uning oyoqlari orasida uniki esa menikini oʻrab olgandi. Nazarimda bu uzoq davom etmadi.

"Ohh!!!"

Spermalar toʻlqini uning qoʻllarga ilashdi... Toʻgʻri marraga birinchi boʻlib men yetib keldim... Tan olayin moʻljaldan biroz tez tugatdim. Ha ehtimol yoshim katta boʻlganda buni sharmandalikka yoyardim, ammo yosh, boʻydoqman quvvatim ikki, uch ishontirib aytaman toʻrtinchi raundgayam yetadi. (Bunday nozanin yoningda, vaqting bemalol boʻlsa, haftalab quchogʻimdan chiqarmay yotardim.)

Quvurlaridan spermalarni siqib chiqargach, poygada toliqqan tulporim ozroq boʻshashib qolgandi. Lekin maʼshuqamning, mayin barmoqlari orasida, mehirla erkalashlaridan tezda qaddini rostlab ikkinchi davraga tayyor boʻlib gijinglab ketdi.
Sabr-toqatning mevasini tatinadigan palla yaqin kelganini his qilib toqatsizlik bilan unga yopishdim. Bir qoʻlim belidan, ikkinchisi bilan sonlaridan ushlab, bir harakatda inni topib kirdi.
Teshikdan uncha qiynalmay oʻtib oldim, biroq shitob bilan qilgan harakatim natijasida maʼshuqamning oyoqlari yerdan uzilib, birozgina ozorlanib ingrab yubordi. Ingroq tovushi ham allanechuk quloqqa yoqib, kuchimga kuch qoʻshdi. Tabiatan nozikkina boʻlgan qizning, vazni sira ogʻirli qilmas, aksincha koʻtarib olganim uchun oʻzimga ham ancha qulay edi.

"Jonim, asilim" deya erkalab, zarbalarni tezligini oshib borardim. Adashmasam endigina 20 yoki 25 zarbani yoʻllagan edim. Birdan uning oyoq paylari taranglashib, boʻynimdan mahkam quchib hansirab, ingradi. Anashu lahzada shitob bilan otilib chiqqan suyuqlik sonlarim boʻylab oqib tushdi-yu, yengilgina titroq tutib oʻtib ketdi. Biroz quchogʻimda tutib erka olgach yana davom etdim, ikkinchi xuruj vaqtiga yetguncha 15-20 ga yaqin zarba yoʻlladim. Uchinchisiga esa undanam kamroq...

Bordi-yu 1970,1980 yillarda bu voqea sodir boʻlayotgandami! Bu holatni koʻrib: kuchli ehtiros vaqtida, maʼshuqam siydik qopchasi peshob tutolmay qolyabdi degan ehtimolga borardim. Ammo baxtimizga, taraqqiyot rivojlanib borayotgan, internet globallashgan davrida yashayabmiz. Ota-onamiz, ustozlarimiz oʻrgatishga iymanadigan narsalarni internetdan bilib olmoqdamiz.

Shaxsiy bilimlarimga tayanib, ishonch bilan aytaman bu siydik qopchasi peshob