Tasodifiy hikoya: Shohista.
Davomi Shoxistani ami nihoyatda tor edi. Asbobni ham kirishi qiyin bóldi. Bir oz sekin harakatlanib...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: Bir juft oqqushlar...

Добавил:	SaLoMcHa (13.11.2023 / 09:48)
Рейтинг:	(2)
Прочтений:	3000
Комментарии:	2

MUHABBAT JILG`ALARI: Bir juft oqqushlar...

6 - Qism...

Ishxonadan yarim soatlar avval chiqib, choyxonaga keldim. Ko`nglimdagidek joy xojirlangan, chamasi o`ng kishiga mo`ljal olgandim. Biroq o`n besh kishi keladigan, shunga ayollar uchun alohida joy tayorlatdim. Bunga yana bir sabab, yigitlar bugun ichkilikka murojat qilishladi.

Birin ketin mashinalarda yetib kelishdi.

- Zulaho opa, sizlar uchun alohida joy hozirlatdim, - yonida turgan Odinaxon To`ychiyevnadan biroz hijolat tortib, - Yigitlar beshta, beshta olishadi... Ko`nglizga olmang, may bor joyda ayol kishini bo`lishi no`tog`ri deb o`yladim.
- To`g`ri o`ylabsiz. -dedi, Odinaxon To`ychiyevna mamnun jilmayib.
- Marhamat tortinmanglar...

Ularni joylagach, o`zim hizmatga o`tdim. Yigitlarku, allaqon; oshni tagida qolib ketsin deb, ichkiliklarni qopqog`ini ocha boshlagandi, ularni bezovta qilmadimda, choy olib ayollar o`tirgan xonaga kirdim. Setora hijolat torti chog`i, tezda turib qo`limdan choynakni oldi.

- Yaxshi o`tiribsizlarmi?
- Rahmat, - Zulayho opa hayron so`radi, - Afetsantlar ko`rinmaydi?
- Kamina, Afetsant! Bugun hizmatdaman.

Aslida afetsatlar bor, Sohibnazar akani qizlari Mavjuda va kuyovi Olimjon. Biroq ularni boshqa vazifalari ham bor. Mavjuda idish-tovoqqani nazorat qilsa, Olimjon kavob, somsaga masul. Yana ikki ishchi bor, Sohibnazar akani ayoli Muqaddam opa va o`g`li Qodirjon. Muqaddam opa, oshxonada eriga yordam beradi, o`g`illari Qodirjon esa novvoy, ham do`konga masul. Bitta meni yordamga kelishim, bularni hammalarini ishini yengillatadi.

- O`zi bu dargohni derektir kim? - deb so`radi Zulayho opa qiziquvchanlik qilib.
- Kamina.
- Rosdanmi? -dedi xonim ham biroz hayron bo`lib.
- Ha...
- Yaxshi, - xonim sinchkov nazari bilan atrofga alangladi, - Hafa bo`lmangu, tajribali ayol sifatida bu gapni aytaman. Boya kirganimda ko`rdim va hayolimdan o`tqazdim, bu yerni restoran forma qilib qayta rekanstruksiy qilishiz kerak ekan. Hozirgi holati, qandaydur qishloq tomonlardagi choyxonalarga o`xshab qolibdi...
- Aynan o`shandaqa choyxona... Bizni maqsadim, shoxona tavomlanadigan joy qurish bo`lmagan! - ularni yonidagi bo`sh stulga joylashdim, - O`zim ham qimmat, restoranlarga borib ko`rganman. Yoshi ulug`, yoki oddiy kishilar kam kiradi. Barchasi puldor, olifta yosh yalanglar. Shoxona xonalari bor restoranda, oddiy odam o`zini biroz noqulay sezadi. Oshxona, kafelarda esa hamma narsa tartibli, huddi armiyadagi singari. Bizni choyxona kirgan kishi o`zini erkin his qilishi bilan birga, taomlanib oddiylikdan lazzat olishini istadik. Hozir qish shunga bu yerni fayzini sezmagan bo`lsez kerak. Yozda tashqariga so`rilar o`rnatiladi, rayhonlar, gullar ekiladi. Hovuzchamiz suvga to`ldiriladi, ana unda boshqacha bo`ladi... Huv yo`lni bo`yida masjidni ko`rgan bo`lsayz kerak! Aslida maqsadimiz masjiddan chiqayotgan keksalar bir qo`noq bo`lib, ikki osham osh yeb, chaq-chaqlashib ketadigan bir fayzli maskan qilish edi. Hudoga shukur oshpazimizning bebaxo mahorati sabab har qanday restoran, kafedan ko`ra gavjum va fazli bu yer... Maqtanish emasu, tushum ham shunga yarasha! -dedim.
- Malades, Hudo ziyoda qilsin... -dedilar Zulayho opa, hiyla tasirlanib.
- Men bir oshpazdan habar olib qo`yay! - o`rnimdan turdim, - Sizlar belol, yeb ichib o`tirilar...

Mehmonlar 10, 15 daqiqa, mayda-chudalar bilan ishtaxalarini ochib olguncha oshham tayyor bo`ldi. Suzib dasturxonlarga tortdik. Yigitlarku, hali bemalol ancha o`tiraverishadi ammo ayollar tezda qo`zg`aldilar.

- Akbar mehmondorchilik uchur rahmat... - xonim so`z ochdi, - Oshpazizga minnadorchiligimiz aytib qo`yasiz. Hali bunaqa mazali osh yemagandik. Qo`llari dard ko`rmasin...
- Salomat bo`lilar!
- Biz endi turmasak bo`lmaydi...

Odinaxon To`ychiyevna dastur haqqiga duo qildilar va o`rinlaridan qo`zg`aldilar.

Bu paytda xonimning shafyori, Behruz bir-ikki qadah otib olgan ekan. U ham xonimdan gap eshitib olmasin deya, xarakatini qildim.

- Behruz yigitlar bilan o`tirgandi. Agar ho`p desangiz sizlarni o`zim elitib qo`ysam?

Odinaxon To`ychiyevna yigitlar o`tirgan xonadan kelayotgan, kugu, vag`ir-vug`ur ovozlarga birdan quloq tutib turdiyu jilmaydi.

- Mayli, mayli...

Ayollarga hurmat yuzasidan tezda borib mashinam eshigini ochdim.

- Qani marhamat...

Avval xonim, ortidan Zulayho opa orqa o`rindiqqa o`tirdilar. Setora ham endi o`tirmoqchi edi. Zulayho opa yo`lini to`sdi.

- Setor tiqilishmasdan, oldiga o`taqo asalim!

Setora bir hijolat tortdiyu, orqaga tistarildi. Xonim ikkimiz, tajjublanib Zulayho opaga qarab qoldi. Zulayho opa ayyorona jilmaydiyu ko`zini qisib qo`ydi. Shu asnoda ko`rsatkich barmoqlari bir-biriga urushtirib ``Ikkisini juftlamoqchiman!`` degan ma`noda yonida o`tirgan xonimga imladi. Xonim ham tezda fahimladi chog`i ``Oooo`o`o!`` deb sas chiqardi. Bu paytda Setora bo`layotgan imo-ishoralardan behabar, qizarganchi turardi. Orqa eshikni yopdimu, Setoraga takalluf ko`rsatib, old eshikni ochdim.

- Qani Setoraxon!

Yanaxam qizab, pas ovozda:
- Rahmat... - deya old o`rindiqqa o`tirdi.

Mashina o`rnidan qo`qzg`aldi, qo`lim rulda ammo qulog`im orqada bo`layotgan shivr-shivrda, oynacha orqali qarab qo`yaman. Uzuq-yuluq gaplarni, aniq eshita olmayabman, biroq ko`nglim sezyabdi mavzu Setora ikkimiz haqida bo`layabdi. Aftidan Zulayho opa Setora ikkimizni topishtirish uchun jiddiy bel bog`lagan ko`rinadi. U ham eshitayotganmikin degan hayolda, ko`z qirimni Setoraga tashlab qo`yaman.
U huddi birinchi sinfga kelgan qizchadek qimer etmaydi, boshini hiyol egib olgancha to`g`riga qarab jim o`tiribdi. Lekan qanduydur hayajondaligi shundoq sezilib turibdi.

Setorani bizda ishlay boshlaganiga chamasi, bir yildan oshdi. Shu vaqt mobaynida, u bilan juda ko`p to`qnash kelganmiz. Qiz bolani ko`nglida yigitga nisbatan, biror uchqun paydo bo`lsa avvalo uning munosbati va qarashlarida seziladi. Avvallar ham allanimani sezgandek bo`lardim, ammo bugungidek e`tibor qaratmagan ekanman.
Biroz o`yga tolaman, bo`layotgan vaziyatni o`zimcha tahlil qilaman.

``Ha Zulayho opani bugun, fursatdan foydalanib Setoradan gap ochgani bejez emas ekanda!``

Birdan Zulayho opaga nisbatan ko`nglimda shufha uyg`onadi. O`ylaganlarim rost bo`lsa, mehribon opam, Setorani tuyg`ularini mendan avvalroq sezgan!

``Haa opajonima, meni g`amimni yeyabsizmi yoki Setoranimi?``

Avval oynachadan Zulayho opaga, so`ng Setoraga zimdan nazar tashlayman.

Setora chakki emas, qad-qomadi hushbichim, chiroyda ham uncha-buncha go`zallardan kam emas. A`qli hushi ham binoyidek. Engiliz, Rus tilida ravon gaplasha oladi. Kampuyterda yaxshi ishlaydi. Bir so`z bilan aytganda harqanday yigit uchun idyal juft bo`ladi.
Baxtimdan aylanayki, shunday qizni menda ko`ngli borligini bilaman.

Meni qarayotganimni sezdi chog`i, u ham men tomonga salgina qayrilib qaradi. Bir lahzaga nigohlarimiz to`qnashdi. Beihtiyor jilmaydim, uning ham labiga yoqimli tabssum yoyildi...

``Yoo Hudoyim, bu qiz bunchayam latofatli bo`lmasa?``

Ko`nglimda allanima g`imirladi, endi Setoradagi