Tasodifiy hikoya: ¤Sevishganlar¤ 5-qism
8:15lar (kunduzgi) -Doston va Shirin institut eshigi oldida uchrashishdi. -Assalomu alaykum begim ...davomi

devon ustidan dumalab tushayotganda, bir-biriga urulib chiqqan ovozi, negadir qulog‘im ostda o‘rnashib qoldi. Bu qanday tez sodir bo‘ldi, bir lahza o‘zim anglab ololmay qoldim. Uni quchoqladimmi yoki o‘zimga tortimmi, bilmayman. Bilganim shuki sonlarim ustiga minib olgan ayolning telbaracha, hansirab ko‘krak, boynim, yelkalarim, yuzilarimni betartib, bo‘lsalarga ko‘mayotgani edi. Shoshib qolganimdan qo‘limni qayerga qo‘yishni bilmay, goh quchoqlab goh to‘g‘ri kelgan yerini siypalar, hadeb qulog‘iga shivirlab, vannaxonada uni o‘ylab onanizm qilganim haqida hayajon bilan so‘zlardim.

Nazariy bilimlarim! Rosti bu ishni hayolan bajarganimda, mendanda romantik, mendanda jo‘shqin yigit yo‘qdek edi... Amalyot vaqtida esa! Tezroq zapt etish ishtiyoqi, azoning shoshqin harakati, mushikdan qochgan sichqon o‘zini uya teshiga urib pitirlab yotgandek betartib ko‘rinadi. Qornimga minib olgan ayol, yarim masulyatni o‘ziga olib, hansirab yovvoyi harakatlar qiladi. Ohir oqibat besh daqiqa davom etgan yaqinlikda, men tajribasizlik bilan ustunlikka davogarlik, u esa chanqog‘i zo‘ridan shoshqaloqlik qilib bir-birimizni qiynab qo‘yibmiz... Biroq ikkimiz ham bundan xafa emasdik.

Bir ishni do‘ndirgan erkakdek, cho‘zilib olganman. Hamon, ayol bilan birinchi yaqinlik tasurotida, dilim quvnaydi. U og‘ushimga kirib olgan, yuzini ko‘ksimga qo‘yib, go‘yoki yurak ulushini sanayotgandek. Yechishgada hafsala qilmagan xalatining, bir tomomi tagida qolibi, oppoq matoli ko‘krakbandini to‘ldirib turgan siynasi nafasiga hamohang ohista ko‘tarilib tushadi. Ikkinchi siynasi, xalati ostida qolgan, ustidan o‘rim sichi parishon yotibdi. Goh-gohida yuzi hiyol ko‘tarilib, ko‘z qirini tashlab qo‘yadiyu, erkanamo jilmayib bir qo‘li bilan quchadi. Uning shu yotishida, boyagi yovvoyi harakatli, ziyrak biroz ayyor ayoldan asarham qolmagandek. Chanqagan chanqog‘i bisilib, sodda bir hilqatga aylangandek edi.

Biroz sovib, yana istak uyg‘ona boshladi. Boshimga yostiq qilib yotgan qo‘limni olib, uning ko‘kragi ustiga qo‘ydim. U jilmayib, mana oling, deganday yengil harakat bilan sochini yelkasi tomon surib, xalati oldini ochib, biroz yuqoriroq siljib oldi. Bunday marhamatga minnatdorlik o‘laroq, chakkasiga, yanoqlari ustiga lab bosib erkaladim. Javoban bo‘ynimdan ohista o‘pib qo‘yadi. Ko‘krakbandni asta pastga surdim. Shu hamoni, sopol kosadan chog‘roq siynalar, qiya tomonga bioz egilib dirkilab qoldi. Tassavurlarimda, doyim siynalarga ehtyotkor bo‘lganimdek, hizirda ham ohista o‘ynadim. Iliq, yumshoq go‘zal ayol azosi. Qo‘llarim asta qorin tomon siljidi, ichkiyim orasidan sirpanib kirib, o‘sha azoni his etish baxtiga muyassar bo‘ldim.

- Yoqimli, juda-juda yoqimli, - qulog‘iga hirs bilan shivirlab, kulaman, - shoshgandan ich kiyimlarni ham yechmabmizaaa?

Negadir boyagi azat holatimizning bir necha sonyasi ko‘z o‘ngimda jonlanadi. Uning shoshib, kalta sho‘rtigimni patga tortib ochishi. Teshikka to‘g‘irlab o‘zi harakat qilayotgan ayolning, ich kiyimini bir chetga surib qattiq harakatda to‘g‘irlab yuborganim. Bu biroz kulguli tuyulib, ishshayib qo‘yaman, u ham sababini bilib-bilmay jilmayib qaraydi.

- Siz betakrorsiz... - tuyg‘ularim tilimga ko‘chib, erkalab suyamab, - Sizni yaxshi ko‘raman!

Negadir lablari qimtilib, ko‘zlari yoshlanib ketdi. Piq-piq yig‘lab, mushuk boladay qo‘ynimga suquldi. Qilgan ishidan pushaymon bo‘lyabdimi degan o‘ydan ko‘nglim cho‘kib so‘radim:

- Sizga nima bo‘ldi?
- O‘zim...
- Mendan hafamisiz?
- Yo‘q, - bo‘shini ko‘tarib, jilmayib ko‘z yoshini yashirmay shivirladi, - Qo‘yavering o‘zim shunchaki... O‘zim... Baxtdan... Baxtdan...

Peshonasida to‘zg‘ab qolgan sochlarni surib, ko‘z yoshini sidirib, dudog‘idan o‘pdim. Buni ko‘rganimdan judayam hursan edim. U ojizligini ko‘rsatib yeg‘laganidan, maqomini past ola boshlaganidan, menga o‘zidan ustun erkakka qaraganday nigohda boqayotganidan benihoya shodlanardim.

Avvalgi kibor, aqilli, ayyor sifatlari ustun bo‘lgan ayoldon ko‘ra, o‘zini pastroq maqomda tutayotgan bu sodda obrizidagi ayol ko‘proq suyukli edi. Chunki o‘zimni bu ayol yonida, unga egalik qila oladigan chinakam erkakdek, hotirjam his qila boshlagandim.

Nozik joylarini erkalashimdan u biroz entikib, yuzimni silab qulog‘imga shivirladi:

- Arslonim sizga yoqdimi?
- Ha...

Uning istagi bilan, lablar tutashib opichlar almashar ekan, qo‘li qornimdan pastroqga yo‘naldi. Yumshoq barmoqlari, azoyimni qattiqligini tekshirgandek, ushlab-ushlab ko‘rarkan sho‘xroq kulinsirab so‘radi:

- Yana xoxlaysizmi?
- Ha... Albatta!

U qo‘ynidan sirg‘alib tushib, deraza romining bir tabaqasini ochdi. Xonaga tunning salqin epkini kirib keldi. Yonimgacha bo‘lgan masofani mayda to‘rt qadam bilan bosib kelarkan, avval engnidagi xalat tushib ketdi, ich kiyimi tizzasidan pastga sirg‘aldi, ko‘krakbandi ilgagidan bo‘shatildi. Bu ramantik harakatlar uchqinidan o‘zimham o‘t olib ketdim. Sakrab turib, kalta sho‘rtigimni tepsinib, qayoqqadir uloqtrib yubordim. Qo‘ltig‘lari orasiga kirib qolgan qo‘llarimga bir kuch kelib, g‘ayri ihtiyoriy shitoblik bilan yuqori ko‘tarib gir aylandim. Bu tentaklikdan zavqi quyuldimi yoki qitig‘i kelib qiyqirib kulub yubordi. Suygandan suyub o‘zimga tordim, qaynoq siynalar yuzimga urulib pastga sirpanar ekan, rejalashtirilmagan bir holatda, qoziqqa halqa ilinib qoldi. Kutulmagan ramantik juftlashuv, yuzaga keldi. Qo‘llari bo‘ynimga osildi, bir oyog‘i sonlarimga o‘ralib jismimga birlashda. Bir qo‘lim bilan, belidan quchib, ikkinchisi bilan bir oyog‘idan ko‘tarib oldim. Vazni kuch-quvvatimga chikora bo‘lsada, baribir og‘irlik borligi, harakatlarimizda tezlik olib ketishimizni cheklab, aloqa ritmini tutib turardi. Biroz tizamga og‘irlik tashlab, uni siltab ko‘taraman, tushayotgan sonyslarda quvatni oyog‘im uchidan olaman. Shunda azoyimni ohirgi qismigacha shitob kirib, asta qaytishidan, u ham men ham lazzat olamiz. Bazi bazi, zarbalarda boshini orqaga tashlab quloqqa yoqimli ingrab qo‘yadi.
Tik turgan ko‘yi yaqinlik qilish! Negadir bu usulni hayollarimda sinab ko‘rmagan ekanman. Lekin baribir, maromiga yetkazayotganimni his qilaman.

"Bir, ikki... Bir, ikki... O‘zimni jonim!"

Mardona turgancha harakatni bir maromda olib boraman. Vaqtning cho‘zilishi charchoq hosil qiladi, ikki kuraklarim orasida ter sizadi, tanalarimiz jipslashgan joylar namlik hosil qiladi. Ichki bir qaysarlik bilan, yotib olish fikrini o‘zimdan quvaman. Harakatni to‘xtab-to‘xtab o‘zimga dam berib qilaman. To‘xtalish chog‘ida lablarimni ishga solib, shundan kuch olmoqchiday bo‘laman. U shivirlab o‘zicha erkab suygan bo‘ladi, lazzat olayotganini namoyish qilganday, lablarini keng yoyib kulib qo‘yadi.

"Ah-h-h-h, jonim!"

Bu galgi, urug‘ning kelishi umurtqamning tugash qismida, g‘ayri odatotiy silkinishni yuzaga keltrib, tizzalarimni sonyalik bo‘shashib ketishiga sabab bo‘ldi. Ilkis ortimga o‘grilib, uni devonga ko‘ndalang yotqizib o‘zimni ustiga tashladim. Urug‘dan halos bo‘lgan azoyimning lazzat to‘lqinlari og‘ushida, og‘ir nafas olgan ko‘yi