Tasodifiy hikoya: Dayuslar. (turnir uchun) [nonick92]
- Ha jonim, kayfiyating yo'q. Bugungisi yoqmadimi yoki tuydirmadimmi? - dedi Kamila yapyalang'och ho...davomi
- Ha jonim, kayfiyating yo'q. Bugungisi yoqmadimi yoki tuydirmadimmi? - dedi Kamila yapyalang'och ho...davomi
Библиотека | Zo`rlashlar | Madina, 7-qism (by Kemosabe13)
Burni bilan paypaslab, tuxumlarni topdi va tili bilan yengil qitiqladi. Shohrux boshini tepaga qarata kayfdan ixrab yubordi va yana jarayonni kuzatish uchun nigohlarini pastga tushirdi. Ishtoni allaqachon oyimni g qoʻllari yordamida tizzasigacha tushirib yuborilgandi. Oyim asbobning tagiga kirib ketgandek uning tag qismiga tilini yopishtirib, uchiga tomon ohista tortib keldi va uchiga yaqinlashganda koʻzlarini ochib, nigohlarini tepadagi nigohlarga tikdi. Shohrux ichida “doood” yubordi va bu sirtiga chiqib ketgandek ham tuyuldi. U bu holatni tasavvur ham qilolmagan boʻlardi hozirgi ishlar boʻlmaganida. Ayni qaymoq yoshidagi, goʻzal juvonning tili asbobi ostidan to uchiga sirgʻalib kelishi uning dunyodagi eng baxtli odamga aylantirgandi goʻyo. Bir lahzaga “hech kim seksdan menchalik rohatlanmagan boʻlsa kerak” ham deb oʻyladi oyimning mahoratiga tan berib. Oyim esa koʻchada shiltasi chiqib ketgan fohishalardan emas. Shunchaki hozirgi harakatlarini oʻz ichki ovoziga koʻra amalga oshirayotgandi. Nigohlar bir necha soniya bir-biriga qadalib turdi. Soʻngra Shohrux qoʻllari bilan oyimning sochlarini yana silab, barchasini kaftiga olib, mayin changalladi. Ha, oʻsha payt kelgandi. Oyim yuqoriga qaragancha, koʻzlarini juda sekinlik bilan yumdi va toʻgʻriga qarata ogʻzini biroz ochib, oldinga tomon qimirladi. Vanihoyat!
Vanihoyat, Shohruxning sabrsizlanib ketgan asbobi oyimning lablari orasida attraktsiondagi yosh bola kabi maroq bilan harakatni boshlashga shaylandi. Oyim lablari, tishlari, tili, jamiki ogʻiz boʻshligʻidagi retseptorlar bilan erining akasining oʻgʻlining qoʻtoʻgʻi ta’mini sezdi. Ha! Bu shunchaki asbob emas! Bu oyimning ogʻziga kirgach, rostmana qoʻtoqqa aylangandi, chamamda. Shohrux ham hikoyasining shu joyiga kelib, asbob soʻzi oʻrniga ochiq-oydin qoʻtoq soʻzini ishlatishni boshlagandi. Ha, oʻsha qoʻtoq men uchun dunyolarga teng, eng yaqin insonimning ogʻziga kirdi mana! Amakimning oʻgʻliga tegishli qoʻtoq oyimning lablari orasida! Buni eshitish, hazm qilish va yozish haqida nima deyishni ham bilmayman. Rosti barchasiga qoʻl siltab, oyim kabi jarayondan zavq olishni boshlab yubordim chogʻi, shunchaki Shohruxga yanada yaqinroq oʻtirib oldim.
Oyim esa bir maromdagi harakatlar bilan qoʻtoqni soʻrar, uni joʻshqin harakatlar bilan charchatib ham yoki oʻta sekin harakatlar bilan zeriktirib ham qoʻymaslikka urinardi va albatta, buni yaxshi uddalayotgandi. Chap qoʻli hamon qoʻtoqda, lablari yetmagan joylarni siqib turar, oʻng qoʻli bilan esa Shohruxning dumbasini zararsiz changallab olib, uning baquvvatgina toslarini ohista silab ham qoʻyardi. Bu harakatlar ikkisini ham toʻlqinlantirishi turgan gap. Oyim endi qoʻtoqni ushlab turgan qoʻlini tuxumlar tomon yurgizdi. Ularni goh bunisiga, goh narigiga teginar, siypalar, qitiqlar, orada yengilgina siqib qoʻyardi. Shohrux esa baqirib yubormaslikdan oʻzini zoʻrgʻa tiygancha, belini oldinga-ortga toʻlgʻontirardi. Oyim tuxumlarni oʻynayotgan chap qoʻlini ham oʻngiga monand ravishda tik turgan sherigining narigi dumbasiga qoʻydi. Bu holatda u oʻzini xuddi qoʻtoqning ildizi bilan quchoqlab olganday his qilar, ikki dumbani changallangacha oʻziga tortib, qoʻtoqni ogʻziga chuqurroq kiritishga urinardi. Shohrux oʻziga xos jentelmenlik bilan unga yordam berishga oshiqdi: sochlarini tutamlab olgan qoʻliga narigisini ham sherik qilib, kindigi ostini yondirayotgan janonning boshini oʻziga torta boshladi. Ikkisi sinxron harakatlarni qoʻtoqni tomoqqacha olib borishar, 3-4 soniya ushlab turgach, yana qoʻyib yuborishardi. Shohrux sherigini ortiqcha qiynashni istamas, aksincha, tashabbus koʻproq oyimdan chiqishidan ehtiroslanardi. Oyim ham shunga monand ravishda bu safar 10 sekund davomida tosh qotgan qoʻtoqni tomogʻiga tirab ushlab turishni niyat qildi va buni amalga oshirdi. Ha, dumbalarni oʻziga qattiq tortib, asbobni bor boʻyicha ogʻziga tiqdi, tomoqqa tiraldi va shu holatda shoshilmasdan ichida 10gacha sanadi. Nafasi endi siqishni boshlaganda, 10gacha sanab ulgurdi va orqaroq chekingancha, tepaga, Shohruxning koʻzlariga ogʻzini katta ochib, mamnun termuldi. Ikkisi ham xushnudligidan oyim shu harakatni yana bir bor takrorlashga qaror qildi. Dumbalardan qattiq tortib, qoʻtoqni tomogʻigacha tiradi. Bu safar biroz yengilroq tuyuldi. Sanoqni boshladi. 9-soniya tugab, 10-soniyaga oʻtilgan payt orqaga chekinishga hozirlandi. Lekin…
Lekin Shohrux buni istamadi. U oyimning boshlarini changallab, yana qattiq bosgancha, koʻproq ushlab turishni xohladi. 10,11,12,13… Oyimning nafasi tiqilayozgandi. 14,15,16… Koʻzlari biroz namlandi. Dumbalarni qoʻyib yuborib, aksincha, sonlarga ikki qoʻlini tirab, oʻzidan itarishni boshladi. 17,18,19… Koʻzlar endi rosmana yoshlandi. Soniyalar yillar kabi choʻzilgandek edi. Vanihoyat, 20-soniyada Shohrux qoʻyib yubordi. Oyim orqaga yiqilib tushishiga bir bahya qoldi. Ular bir-birini tutib qolishdi. Tomoqqa tiqilgan yoʻtal, namlangan koʻzlar, alam va albatta, ehtiros. Oyim soʻlagi oqqancha, yuqoriga magʻrur qarab, Shohruxga nigoh qadadi. Yuqoridagi nigohlar ham faxr va havas bilan boqib turardi. Oʻtkir nigohlar ikkisini jilmayishga unday oldi. Shohrux oshxona stolidan salfetka olib, oyimning yuzlarini artib qoʻydi va oʻrnidan turgʻizib, battar qizargan lablariga lab bosdi. Bir muddatlik oʻpishishdan soʻng, pichirlashlarning navbati kelgandi:
— Hayotimdan bundan yaxshirogʻi boʻlmasa kerak, — shivirladi Shohrux. Oyim gandiraklab ketmaslik uchun uni mahkam quchdi.
— Jinni, — deb javob qaytara oldi, xolos. Oʻpichlar davom etdi.
— Yoqyaptimi, jonim? — Shohrux boʻyinlar tomon intildi.
— Mmm, — yoqimli ingrashdan boshqa javob eshitilmadi oyimdan. U hozir boʻlayotgan hodisani tahlil qiladigan holda emasdi. Sherigini boʻynidan mahkam quchib olgan va butunlay oʻzini unga topshirgandi.
Shohrux uchun endi haqiqiy jarayon boshlangandi. U qoʻllarini oʻtkir moviyrang xalatning zamogi tomon yurgizdi va toʻxtadi. Zamogni yechishga shoshilmay, avvaliga qafasdagi koʻkraklarga kiyim ustidan mehr koʻrsatishni istadi. Avval mayin mato, uning ichidan esa byusgalterni his qildi. Ozroq silay turib, ularni changalladi. Ha, orzudagi koʻkraklar byusgalterni toʻldirib turardi, hattoki, yanada taranglashdek ham edi ular. Kim bilsin, balki oʻzi shundoq ham tarangdir. Chunki tanasiga qilingan gʻamxoʻrlik evaziga oyimning koʻkraklari ham osilib ketmagandir-da. Nima boʻlganda xalat ostida Shohruxni bir juft tabiat moʻjizasi kutib turardi. Va u xalat zamoglarini oyimning kindigigacha tushirdi. Koʻzni qamashtiruvchi oppoq badan, yetilgan anordek koʻkraklarni oʻrab turgan byusgalterning rangi ham moviy ekan. U xalatning ichi boʻylab oyimni quchoqladi va qoʻllarini byusgalter ortida olib oʻtib, barmoqlarning epchil harakati bilan rezinasini yechdi. Byusgalter boʻshashib, biroz pastga egildi va koʻkraklarga oʻzni namoyish etish uchun imkon yaratdi. Shohrux byusgalterni porno filmlardagidek koʻkraklarning ostiga tushirib qoʻydi va oʻzi ular orasiga shoʻngʻidi. Birini ezib, birini soʻrar, uchidan tishlar, bir muddatdan soʻng, oʻrin almashtirib,
Vanihoyat, Shohruxning sabrsizlanib ketgan asbobi oyimning lablari orasida attraktsiondagi yosh bola kabi maroq bilan harakatni boshlashga shaylandi. Oyim lablari, tishlari, tili, jamiki ogʻiz boʻshligʻidagi retseptorlar bilan erining akasining oʻgʻlining qoʻtoʻgʻi ta’mini sezdi. Ha! Bu shunchaki asbob emas! Bu oyimning ogʻziga kirgach, rostmana qoʻtoqqa aylangandi, chamamda. Shohrux ham hikoyasining shu joyiga kelib, asbob soʻzi oʻrniga ochiq-oydin qoʻtoq soʻzini ishlatishni boshlagandi. Ha, oʻsha qoʻtoq men uchun dunyolarga teng, eng yaqin insonimning ogʻziga kirdi mana! Amakimning oʻgʻliga tegishli qoʻtoq oyimning lablari orasida! Buni eshitish, hazm qilish va yozish haqida nima deyishni ham bilmayman. Rosti barchasiga qoʻl siltab, oyim kabi jarayondan zavq olishni boshlab yubordim chogʻi, shunchaki Shohruxga yanada yaqinroq oʻtirib oldim.
Oyim esa bir maromdagi harakatlar bilan qoʻtoqni soʻrar, uni joʻshqin harakatlar bilan charchatib ham yoki oʻta sekin harakatlar bilan zeriktirib ham qoʻymaslikka urinardi va albatta, buni yaxshi uddalayotgandi. Chap qoʻli hamon qoʻtoqda, lablari yetmagan joylarni siqib turar, oʻng qoʻli bilan esa Shohruxning dumbasini zararsiz changallab olib, uning baquvvatgina toslarini ohista silab ham qoʻyardi. Bu harakatlar ikkisini ham toʻlqinlantirishi turgan gap. Oyim endi qoʻtoqni ushlab turgan qoʻlini tuxumlar tomon yurgizdi. Ularni goh bunisiga, goh narigiga teginar, siypalar, qitiqlar, orada yengilgina siqib qoʻyardi. Shohrux esa baqirib yubormaslikdan oʻzini zoʻrgʻa tiygancha, belini oldinga-ortga toʻlgʻontirardi. Oyim tuxumlarni oʻynayotgan chap qoʻlini ham oʻngiga monand ravishda tik turgan sherigining narigi dumbasiga qoʻydi. Bu holatda u oʻzini xuddi qoʻtoqning ildizi bilan quchoqlab olganday his qilar, ikki dumbani changallangacha oʻziga tortib, qoʻtoqni ogʻziga chuqurroq kiritishga urinardi. Shohrux oʻziga xos jentelmenlik bilan unga yordam berishga oshiqdi: sochlarini tutamlab olgan qoʻliga narigisini ham sherik qilib, kindigi ostini yondirayotgan janonning boshini oʻziga torta boshladi. Ikkisi sinxron harakatlarni qoʻtoqni tomoqqacha olib borishar, 3-4 soniya ushlab turgach, yana qoʻyib yuborishardi. Shohrux sherigini ortiqcha qiynashni istamas, aksincha, tashabbus koʻproq oyimdan chiqishidan ehtiroslanardi. Oyim ham shunga monand ravishda bu safar 10 sekund davomida tosh qotgan qoʻtoqni tomogʻiga tirab ushlab turishni niyat qildi va buni amalga oshirdi. Ha, dumbalarni oʻziga qattiq tortib, asbobni bor boʻyicha ogʻziga tiqdi, tomoqqa tiraldi va shu holatda shoshilmasdan ichida 10gacha sanadi. Nafasi endi siqishni boshlaganda, 10gacha sanab ulgurdi va orqaroq chekingancha, tepaga, Shohruxning koʻzlariga ogʻzini katta ochib, mamnun termuldi. Ikkisi ham xushnudligidan oyim shu harakatni yana bir bor takrorlashga qaror qildi. Dumbalardan qattiq tortib, qoʻtoqni tomogʻigacha tiradi. Bu safar biroz yengilroq tuyuldi. Sanoqni boshladi. 9-soniya tugab, 10-soniyaga oʻtilgan payt orqaga chekinishga hozirlandi. Lekin…
Lekin Shohrux buni istamadi. U oyimning boshlarini changallab, yana qattiq bosgancha, koʻproq ushlab turishni xohladi. 10,11,12,13… Oyimning nafasi tiqilayozgandi. 14,15,16… Koʻzlari biroz namlandi. Dumbalarni qoʻyib yuborib, aksincha, sonlarga ikki qoʻlini tirab, oʻzidan itarishni boshladi. 17,18,19… Koʻzlar endi rosmana yoshlandi. Soniyalar yillar kabi choʻzilgandek edi. Vanihoyat, 20-soniyada Shohrux qoʻyib yubordi. Oyim orqaga yiqilib tushishiga bir bahya qoldi. Ular bir-birini tutib qolishdi. Tomoqqa tiqilgan yoʻtal, namlangan koʻzlar, alam va albatta, ehtiros. Oyim soʻlagi oqqancha, yuqoriga magʻrur qarab, Shohruxga nigoh qadadi. Yuqoridagi nigohlar ham faxr va havas bilan boqib turardi. Oʻtkir nigohlar ikkisini jilmayishga unday oldi. Shohrux oshxona stolidan salfetka olib, oyimning yuzlarini artib qoʻydi va oʻrnidan turgʻizib, battar qizargan lablariga lab bosdi. Bir muddatlik oʻpishishdan soʻng, pichirlashlarning navbati kelgandi:
— Hayotimdan bundan yaxshirogʻi boʻlmasa kerak, — shivirladi Shohrux. Oyim gandiraklab ketmaslik uchun uni mahkam quchdi.
— Jinni, — deb javob qaytara oldi, xolos. Oʻpichlar davom etdi.
— Yoqyaptimi, jonim? — Shohrux boʻyinlar tomon intildi.
— Mmm, — yoqimli ingrashdan boshqa javob eshitilmadi oyimdan. U hozir boʻlayotgan hodisani tahlil qiladigan holda emasdi. Sherigini boʻynidan mahkam quchib olgan va butunlay oʻzini unga topshirgandi.
Shohrux uchun endi haqiqiy jarayon boshlangandi. U qoʻllarini oʻtkir moviyrang xalatning zamogi tomon yurgizdi va toʻxtadi. Zamogni yechishga shoshilmay, avvaliga qafasdagi koʻkraklarga kiyim ustidan mehr koʻrsatishni istadi. Avval mayin mato, uning ichidan esa byusgalterni his qildi. Ozroq silay turib, ularni changalladi. Ha, orzudagi koʻkraklar byusgalterni toʻldirib turardi, hattoki, yanada taranglashdek ham edi ular. Kim bilsin, balki oʻzi shundoq ham tarangdir. Chunki tanasiga qilingan gʻamxoʻrlik evaziga oyimning koʻkraklari ham osilib ketmagandir-da. Nima boʻlganda xalat ostida Shohruxni bir juft tabiat moʻjizasi kutib turardi. Va u xalat zamoglarini oyimning kindigigacha tushirdi. Koʻzni qamashtiruvchi oppoq badan, yetilgan anordek koʻkraklarni oʻrab turgan byusgalterning rangi ham moviy ekan. U xalatning ichi boʻylab oyimni quchoqladi va qoʻllarini byusgalter ortida olib oʻtib, barmoqlarning epchil harakati bilan rezinasini yechdi. Byusgalter boʻshashib, biroz pastga egildi va koʻkraklarga oʻzni namoyish etish uchun imkon yaratdi. Shohrux byusgalterni porno filmlardagidek koʻkraklarning ostiga tushirib qoʻydi va oʻzi ular orasiga shoʻngʻidi. Birini ezib, birini soʻrar, uchidan tishlar, bir muddatdan soʻng, oʻrin almashtirib,