Tasodifiy hikoya: Paxtadagi hangomalar by 24
O'tgan yili bitiruvchi kurs bo'ganim uchun noiloj paxtaga borishga to'g'ri keldi,ishdan 10kunga javo...davomi

ham ogʻziga soldim. Oying uni soʻrgancha, soʻnggi tomchilarni yutib yubordi. Bu holatiga tepadan tikilish nihoyatda maroqli edi. Undan ham maroqlisi nima boʻldi, bilasanmi?
— Nima ekan? — dadamning telefon qilib qolgani ekanligi aniq deb taxmin qildim ichimda.
— Soʻnggi tomchilarni yalab olayotganda, divanda yotgan haligi salfetkani olib, oyingning yuzini artdim va iyagidan ushlab tepaga qaratib, “Amakim telefon qildi” dedim.

Shu joyida rosmana muzlab qoldim. Shohrux uchun bu holat qanchalik maroqli boʻlgan boʻlsa, oyimning gʻazabini qoʻzitishi ham mumkin edi, deb oʻyladim. Balki bu qiligʻi uchun asabiylashar, xafa boʻlar yoki shunchaki berilib ketishgani uchun odatiy holdek qabul qilar, buni bilmasdim.
— Oyimning reaksiyasi qanday boʻldi. Jahli chiqdimi?
— Aksincha, menga qarab, shodlik va istehzo aralash jilmaydi va “Tentakkinam” deb qoʻtogʻimdan oʻpdi. Soʻng vaziyat jiddiyligini tushunib, yalangʻoch holida oʻrnidan turib, telefonga qaradi va qaytib qoʻngʻiroq qildi. Dadang uyga kelayotgan ekan, koʻchani boshidan burilibdi, darvozani ochib qoʻyishi uchun telefon qilayotgan ekan. Oying shoshib qoldi va bu menga gam ta’sir qildi. Darhol barchasini saranjonlashga kirishdik. Shosha-pisha kiyinib oldim avval. Soʻng oyingga yordamlashdim. Trusigi hoʻl boʻlib ketganidan kiyolmadi va lozimini oʻzini kiyib oldi. Byusgalterini orqasidan oʻtkazib qoʻydim. Xalatning zamogi koʻtarildi, sochlar yigʻildi. Siljigan narsalarni joyiga qoʻydik. Oshxonadan chiqdik. Men oʻz xonamga, oying trusigi va haligi salfetkani kirmashinaga tashlash uchun hovli eshigi tomon yurganda, mashina signali eshitildi. Agar dadang mashinadan tushib, darvoza qulfligi va uyda yolgʻizligimizni bilsa, tamom boʻlamiz, deb oʻyladim. Shu sabab darhol oyingning qoʻlidan trusigi va salfetkani olib, xonamga kirib ketishni toʻgʻri yoʻl deb bildim. Oying ham vaqt yoʻqotmasdan darrov darvozani ochdi. Shu bilan hech qanaqa talofatlarga uchramasdan, birinchi oʻyinimizni tugatib oldik.
— Rosa mazza qilibsizlar oʻziyam, — dedim ehtirosim joʻshib, uning qoʻtogʻini ishtoni ostidan silashda davom etarkanman.
— Ha-a, gapirma, shunaqa oʻyinlardan yana boʻlsa, yoʻq demasdim, — deya Shohrux menga yaqinlashdi. Lablarimiz tutashdi. Endi oyimning harakatlarini takrorlash navbati meniki deb hisoblardim. Oshxona soati tungi birga yaqinlashgan boʻlsa-da, mening ehtiroslarimni hech nima uxlatolmasdi. Lekin…

Lekin xuddi shu onda ikkimiz ham hovlining akfa eshigi ochilganini va qadam tovushlari ichkariga kirayotganini eshitdik.

Davomi bor…