Tasodifiy hikoya: Hayz k6riw haqida,qizlar un.+BRITANICK
Hayz davrida qanday gigienik muolajalarga zarurat tug‘iladi? Nimalarga alohida ahamiyat berish lozim...davomi

bejiz emasdir.

- Xoʻsh! - oʻgirilib orqaga koʻz tashlayman, - Maftun, sizlar muammoga duch kelganingizni aytovding, vaziyat dahshatli koʻrinmaydi-yu!
- Dahshat. Biz pulsiz qoldik, naq sakkiz tanishlarimiz bizga tupurib qoʻyishdi, axir bu muammo-ku... - u hayajonda soʻzladi, - Shunda men sizni esladim, - yuzida yoqimli tabassum paydo boʻldi, - Qizlar bilan garov oʻynadim. Sohib aka, bizni singlisidek...
- Boʻldi, tushundim. - singlisidek jumlasi qonimi qaynatib, soʻzini boʻldim, - Ishonchini oqlagan boʻlsam xursandman!
- Ha, ha... - u kulib qarsak chaldi, engashib yana yuzimdan oʻpib oldi, - Sohib akaooo! Endi siz bizni chin akamizsiz!

ʼʼErtaga kayfing tarqasin, bilamiz! Kichkina tulkicha.ʼʼ koʻnglimdan oʻtqazaman. U yana bidirlab, qolganlar bilan ham aka-singil boʻlganimizni eʼlon qiladi. Ular ham, buni tasdiqlab shovqin solib, menga diqqat qaratishdi. Zebo suzilib bilagimni silab qoʻydi.

"Oʻla, sendek singillarni boʻlganidan, erkak boʻlib oʻlganim yaxshi!ʼʼ

Ichimda gʻijinib qoʻysam-da, yuzaki jilmayib soʻrayman:

- Bebosh singiljonlarim ketaveramizmi?
- Haliyam, turibmizmi?

Tusi oʻzgara boshlagan Zeboga bir muddat termilib, mashinani oʻrnidan qoʻzgʻatdim. Sal yurib, pichir-pichirlar eshitilib turgan, orqa oʻrindiqqa koʻzgu orqali qaradim. U yerda Maftuna, Malika va Noza, yana bir nomaʼlum qiz oʻtirishibdi.

Maftuna xuddi maktab qizini eslatuvchi, biroq tor, kindik qismi ochiq, kalta kofta, yupka (cha) kiyib olgan. Malika kalta yubka va, yengsiz "Men seni sevaman!ʼʼ yozuvi tushirilgan futbolkada. Aytishga hojat yoʻq, kiyimi oʻzidan kamida bir oʻlcham kichikroqligi uchun, tanasini yanada boʻrtib koʻrsatardi. Noza oddiy qora, yoqa qismi anchayin ochiq, etagi kalta koʻylakda. Ammo shu libosdayam, boʻrtib turgan yarim shar koʻkraklar ustida goʻzal koʻrinardi. Ayniqsa nomaʼlum qizning bagʻriga oʻtirgancha, baʼzan oldinga egilib, koʻkrak orasini koʻrsatib qoʻyganda... Toʻrtinchi qizni koʻzdan kechirishga, suyanchiq xalaqit berardi.

- Orqada siqilib qolmadingizmi? - luqma tashlayman.
- Yoʻq! - xorda javob qilishdi, - Bizda joy yetarli.

Kulib, musiqa ovozini biroz koʻtaraman, ular oʻta shovqin musiqa ovozidan zavqlanib tebranishadi. Mayli quvnayversin, men oʻzimga boshqa ermak topdim. Oʻrtada yaqqol koʻrinib turgan Nozaga tez-tez qarab qoʻyaman. Har qimirlaganda baliqdek tanasini silkinib, durkun siynalar aqlimni oladi. Ammo tomoshabob manzaradan chalgʻitib, Zebo hikoyasini boshladi:

- Sohib aka, bilasizmi, biz bu kun uchun qancha tayyorlandik! - muhim gap aytayotgandek, jiddiy qiyofada.
- Nima munosabat bilan? - qiziqib soʻradim.
- Shunchaki! Biz hammani jamlamoqchi edik!
- Kim u hamma?
- Yigitlarimiz bilan kun oʻtqazmoqchi edik-da...

ʼʼHali, bularni yigitlariyam bormi?ʼʼ maʼnosida qizlarga koʻz tashlab oldim. Ular ham alamzada qiyofada, qosh chimirib tinglashardi. Zebo soʻzida davom etdi:

- Tohir akam kelishga vaʼda berib, telefonini olmadi maraz. Tungi klubga Javohir bilan Umarbek kelishgandi, lekin bizga vaqt ajrata olishmadi, tezda mast boʻlib urishib qolishdi. Umarbek xafa boʻlib, uyiga ketdi?
- Yomon boʻpti... - menga qiziq boʻlmasda, qiziqqan kishi boʻlib luqma tashlab qoʻyaman. - Keyin-chi?
- Eeey, alam qilgani, biz tushdan beri koʻchadamiz, ularni deb ishdan ruxsat olgan edik. Ularni deb bugun nimalar qildik?
- Yaramas yigitlar, hech biriga ishonch yoʻq, - gʻazabda gapirgan notanish qizni, orqadagilar, qattiq quvvatlashdi:
- Ha, ha nomard ular... - shovqin solishdi.

Faqatgina Maftuna, quloq ostimda jaranglab, chaqirganida tezda kelganim uchun taqsin oʻqirdi. Qizlar endi, bir ovozda uni quvvatlashdi.

- Ertaga ham shu soʻzingda turasanmi? - Maftunaga qarab kulib qoʻyaman.
Zebo esa, menga umuman qizigʻi boʻlmagan hikoyasida davom etmoqda:

- Malikani yigiti ish tufayli shahardan ketibdi. He, bekorchini ishi chiqibdi, - u alamli kuladi, - Vey, shuncha yurib maza qilmadik, bekorga qancha pul sarflandi...

Malikaga unchayin befarq boʻlmaganim uchun, yigiti borligini eshitib rashk tuygʻusi uygʻondi. Hushim buzildi. Oʻzimga kelganimda Zebo qizlarga qarab soʻzlay boshlagandi:

- Lekin qizlar, Umarbekni xafa boʻlib qolgani yaxshi boʻlmadi. Baribiram Barno bilan ideal para edilar. Barnosha asalim, sen Umarbek bilan gaplashib olishing kerak, hoʻpmi?
- Allaqachon, Barno yigitiga qoʻngʻiroq qildi, lekin uning telefoni jiringlamadi. - oʻrniga Maftuna javob berdi.
- Haa-yaa, - Zebo birdan xitob qildi, - Sohib aka tanishing bu Barno.
- Salom Barnoxon.
- Assalom alaykum, - oʻrindiq ortidan mayin ovoz eshitildi.
- Vaalaykum assalom, kayfiyatiz zoʻrmi?
- Boʻladi...

Yuzni ovozga moslashtirishga urinib, oynaga qaradim. Ooo, haqiqatan ham chiroyli yosh qiz menga qarab jilmayib qoʻydi. Chap yuzida kichkina kulguchi, uzun kipriklari davomiga quyuq surma tortilgan. Sochlari jilovlanardi, balki qorongʻida shunday koʻringan.

- Aka, siz bizga eʼtibor bermang, - Barno ham titroq past ovozda, soʻzlay boshladi, - Hozir hamma alamzada, bizni tashlab ketgan yigitlardan xafamiz. Jahilda aytgan gapim sizga taalluqli emas, siz mart... bizni... bizdan...

Qizni qolgan soʻzlarini eshitolmay, koʻzguga qaradim. U yuzlarini kafti bilan toʻsib olgandi. Qizlar yana chugʻurlashgancha uni yupata boshladi. Zeboni iltimosi bilan mashinani chetga olib toʻxtatdim. Noza uni kaftini ochib yoshlarini artib soʻzlardi:

- Qoʻysangchi, qani boʻldi qil endi! Asalim sen bu kecha malikasisan, senga koʻzyosh yarashmaydi, - yuzidan oʻpardi.

Negadir Barnoning taʼsirchan tarbiyati, menda ijoby taassurot qoldirdi. U dugonalaridan boshqa olam ekanligini bildim. Shunda qizlar dugonasini ovutib olguncha, mashinadan tushib chekib olmoqchi boʻldim. Men bilan barobar Zebo ham tushdi va biroz nariga borib, yoʻl chetiga engashib oʻtirdi. Yoniga borib, ochiq yelkasidan ushladim.

- Zobo yaxshimisan?
- Hmmm, - boshini koʻtarib, zoʻraki jilmaydi, - Biroz oʻzimni yomon his qilyapman...
- Hozir senga suv olbkelaman, - mashina tomon yurdim, ortimdan:
- Sumkachamniyam! - deya oʻqchigan ovoz eshitildi.

Qaytganimda u allaqachon oʻrnidan turgandi. Qopqogʻini ochib, idishni uzatdim. Idishdagi suv bilan oʻzini tartibga keltirib oldi.

- Rahmat...

Sumkachasiga uzatilgan qoʻlini ushladim. U jilmayib, men esa biroz hayrat bilan qarab qoldim. Bilishimcha, ayollar yuzdagi nuqsonlarni yashirish uchun boʻyanishadi. Zebo esa nega boʻyanadi! Yuz terisi, qizlarnikidek tarang va yorqin, tugʻruq dogʻlari bordir, biroq tabiiy gʻoʻzaligi oldida sezilmay ketadi.

- Hmm? - savolomuz, qosh uchirdi.
- Yuzingda tomchi!

Barmogʻim bilan iyagida qolgan ikki tomchini sidirib, yanogʻiga yopishgan zulfini turtib qoʻydim. Bir karashma qilib, sumkachasi oldi. Upa qutisini ochib, koʻcha chirogʻi nuriga yuzini moslashtirarkan, hamon kuzatib turganimni koʻrib, boyagicha qosh uchirdi.

- Hmm, termilib qoldiz Sohib aka?
- Tabiiy chiroylisan boʻyanib nima qilasan?

Eʼtirofimdan