Tasodifiy hikoya: Xato 2-qism. (armonga aylangan muhabbat)
*** Xammasi ösha baxtsiz voqea. 6 yil oldin. Qurilish vaqtida ustun qulashi. Bu vaqtda Murod ustun...davomi

- Yuring...

Bu qizlar, hozircha mehmonxona manfaati uchun kerak boʻyabdi. Balki qachondir, buzuq fikrli maʼmurimiz yoʻqolib oʻrniga boshqa kelsa, bu qizlar orqali qilinayotgan jirkanch reklama loyihasini yopishar. Oʻshanda bu qizlar ketar... Lekin nima boʻlganda ham insoniylik jihatdan bularni botqoqga koʻchishlariga befarqlik qilmasligim kerak. Shunchalik vijdonsiz emasdirman!

- Toʻxta, - Zeboni bilagidan ushlab, chetga tortdim, - anavi qizga qanday dori berding?
- Hech qanday, - kuldi.
- Jiddiy soʻrayapman, qanday dori ichirding? - bilagini qattiq siqdim.
- Ummm, qoʻyvoring, - bilagini boʻshatdim, u sumkachasidan uch donasi boʻsh kasseta olib uzatdi, - Oʻzini yigiti topib keldi, men emas...

Oʻylagan dorim ekan, jahlim chiqib qoʻlidan tutdim.

- Qachondan ichasanlar?
- Bilmadim...
- Ichgan narsangni bilmaysanmi?
- Yoʻq...
- Jahlimni, chiqarma.
- Ufff... Biz ishda emasmiz, tergamang.
- Oʻchir, chaqirdingmi endi senga masʼulman... - qatʼiy javob berdim.
- Ufffff... Biz bunaqa narsa ichmimiz...
- Nega sumkangda yuribdi?
- Tatib koʻrmoqchidik, boʻldimi? - qovogʻini uydi, - Birinchi marta... Rost gapiryabman, birinchi martda... Kulibda Umarbek kimdandir oldi, Barno ikkalasi ichdi, keyin bizga berdi, kayf qilasizlar deb biz esa hali ulgurmadik... Bor gap shuuuu!

Koʻzlariga biroz tikildim, aftidan rost gapirdi. Dorini oyogʻim ostiga tashlab ezgʻiladim. U beparvolik bilan qarab turdi. Boshidan yaxshi chiqishmagan boʻlsak-da, Zeboni aqlli deb bilardim. Shuning uchun chindan qaygʻurayotganimni tushunishiga umid qilib gapirdim.

- Zebo bunaqa beparvolik qilma. Qizlar bilan yaxshi ishlaysan, ham yaxshi oʻynab kulasan. Yashashdan chinakam kayf qilasan, mayli haqqing bor, bu hayot sizlarniki, - oyogʻim ostiga imo qildim, - faqat bunday balolarni oralarizga kiritma... Singillaringni xarob qilasan.
- Hoʻp. - beparvo javob berdi.
- Singillaringni xarob qilasan!
- Hoʻp... - jahl bilan javob berdi.
- Singillaringni xarob qilasan! - qoʻlini biroz siqdim. Koʻziga chuqur qaradim.
- Hoʻp, Sohib aka, - haddi pasayib javob berdi, - Eʼtiborli boʻlaman...

U mashinaga chiqib oldi, men sigaret tutatib chuqur-chuqur tortdim. Mashinaga oʻtirganimda, Zobo arazlagan holatda, orqadagi qizlar esa Rayhonni qoʻshigʻiga tebranib, bir-biri bilan oʻynashardi.

- Xoʻsh nima qilasizlar, qizlar? - soʻradim.
- Bizni ziyofatga olib borasiz...
- Yana qayerga bormoqchisiz, oʻzi soat 3:00 ga yaqinlashdi! - telefon soatini ularga koʻrsataman.

Ular bir necha sonya oʻylanib qolishdi. Bu vaqtda esa Rayhonni qoʻshigʻi avjiga chiqqan edi. Malika koʻzlarini biroz yumdi, qoʻllari, tanasini nozik qimirlab chayqaldi.

- Men kulibga borib rosa oʻynagim kelyapti!!! - dedi, paski labini soʻrib.

ʼʼJoningdan asalim, men ham oʻynashingni jon deb koʻrgan boʻlardim!ʼʼ oʻylayman, ogʻzimning tanobi qochib yanada boʻrtib ketgan koʻkraklaridan nigohimni uzolmay.

- Bugun ziyofat tonggacha davom etadi, baribir ertaga dam... Lekin qizlar klubga bormimiz, borsak bir balo boʻladi, - Zebo boyagi tanbehdan, xulosa olibmanmi degan maʼnoda qarab oldi, - ziyofat uyda boʻladi...
- Voy opa, - Maftuna eʼtiroz bildirdi, - anovi jodugar qoʻyadimi? Oʻtgan safar yodizdan chiqdimi? Oʻlamiz melissa chaqirib bervoradi!

Ular ijara uylaridagi, allaqanday qoʻshnilari haqida gapirishardi. Menimcha chinakam jodugar ekan, yoʻqsa shaddod qizlar nomini eshitib qaygʻuli boʻlib qolmasdi. Ularning koʻzlaridagi, umidsizlini koʻrib xayolimga ajoyib fikr keldi.

- Unda mening uyimga bormaysizmi? - qizlarga sinovchan qarab, taklif qildim, - Ziyofatni davomida, men mezbonlik qilaman.

Orqadagi qizlarga maʼqul, ammo Zebo shubha bilan soʻradi:
- Aaa, kenayim ketganini bilaman. Mobodo bostirib kelishmaydimi?
- Kenaying ajrashib ketgan...
- Qoʻshni...
- Yangi qurilgan katejdan olganman, - manzilni aytdim, -Qoʻshnilar bilan muammo yoʻq. Eshik, derazalarim ovoz oʻtqazmaydi... Yana sovitish tizimi, katta televizor, baland ovozda musiqa eshitish uchun hamma sharoit bor. Xohish boʻlsa, hovlida rezina basseyn...
- Vav, Super!

Orqadan eshitilgan bu jumlalar, ularni roziliga edi. Menga ikkilanib turgan Zeboniki muhimroq.

- Sohib aka, biz-ku boraveramiz. Aaa sizga keyin muammo boʻlmaydimi?
- Doʻstlar mehmonga kelsa, qanday muammo boʻlishi mumkin?
- Haaa, - u mamnun jilmaydi, - unda ketdik...
- Qoyil... - orqadan quvnoq xitoblar eshitildi. Zebo oʻzini yanada erkin tutib, radiodan musiqa izladi, tungi toʻlqinlarda ʼʼSen ketganingda!ʼʼ jumlalari qayta-qayta aytilayotgan inglizcha musiqani topib, ovozini koʻtardi.Shunchaki zavqbaxsh lahzalardan, lazzatlanishni qoyillatadigan qizlarni yonida boʻlishdan, vujudim energiyaga toʻladi.

- Zebo...
- Hooo!
- Tungi klub, yonida toʻxtab oʻtamiz. Hozirgi vaqtda, oʻsha yerda savdo qilish mumkin. Koʻngling istagan narsalarni aytseng olvolaman...

Zeboning koʻzlari charaqlab, orqaga qaradi. Qizlar istaklarini aytishda iymanib oʻtirishmadi. Bir nechta narsa sotib olgani, yoʻlni berigi yuziga yugurib oʻtdim. KFC qanotlari, energetik, salqin ichimliklar, kilolik muzqaymoq, shirinlik va iltimoslariga koʻra ozroq spirtli ichimlik. Ular aytganidan ziyoda xarid qilib, uyga yoʻl oldik.

- Tishshshsh! - jim ishorasi bilan, kichikkina hovlimga boshladim. Ular ortimdan yurishar ekan, oʻzaro pichirlashib, hovlidagi rezina basseynga barmoq suqib oʻtishdi.

- Oooo, liqqina!

Itim irrilladi, qizlar seskandi. Itimni tinchlantirib, boshini siladim. Yuvosh it ekanligini tushuntirib, qizlarni tinchlantirdim. Opa-singil qoʻrqishdi, biroq Malika tezda itim bilan doʻstlashib oldi.

- Laqabi nima? - dedi, yirik gavdali kuchukni boshini silarkan.
- BARON...
- Ooooo! Xayr Baron!
- Qani kiringlar-chi, - tezgina chiroqlarni yoqib, qoʻlimdagilarni mehmonxona stoliga qoʻydim, - Oʻz uyizdek, erkin boʻlilar qizlar!

Ular shundoq ham oʻzlarini erkin, tutib xonalarga bosh suqa boshlashgandi. Sobiq xotinimni ortidan, koʻch-koʻronini yoʻqotgach, xonalar ancha kengayib, oʻzimga boʻydoq bob, sharoit yaratib olgandim.

Mehmonxonada devon, kreslolarni qayta joylashtirib, oʻtirish, musiqaga oʻynash uchun maydon hozirlar edim. Bu vaqtda qizlar xonalarni kezib chiqishardi. Barcha xonalarga, koridor orqali kirilgani, ayni dam eshiklar lang ochiqligi uchun ularni suhbatini uzuq-yuluq eshitib turardim.

- Zoʻr-ku yashash, aaaa!
- Muzlatgich, qara gʻamlab olibdi-yu...
- Ol shirin ekan... Oʻzi erkin dedi-yu!
- Qarang opa, qahva qaynatgichiyam bor ekan!
- Boldi, choʻqilab ishlayverma!
- Shirin ekan, yana bitta olay...
- Iyuuu, shampan bor ekan, olaymi?
- Boshing ogʻriydi...

Qadam tovushlari siljidi, eshikni ochilib yopilishidan ular hammomga bosh suqib oʻtishdi. Bu orada, joyni hozirladim. Televizordan yutubni sozlab ovozni kolonkalarga oʻtqazib, sokin musiqa qoʻyib qoʻydim. Karidorga oʻtganimda ular shinam yotoqxonamda edilar.

- Yumshoqligini qara,