Tasodifiy hikoya: HAMMEN ÖQILARING!
Mani ismim Baxtiyor. Karochi man sanlarga öxwab bu realniy voqea dib lof ilmiman. Bu voqea ancha old...davomi

biroz pastga tortdim. Asbobimni ozodlikka chiqardim. Ayni shu paytda, qorongʻi yoʻlakdan ovoz eshitildi.

- Bu yerda nimani yoʻqotdiz?
- Tshshsh!

Tezda eshikdan telefonni tortib oldim va barmogʻimni labimga qoʻyib, Zeboga shivirladim.

- Kel, oʻzingiz qara, nimalar qilyabdi... Lekin jimgina!

Imo-ishoramdan soʻng, ehtiyotkorlik bilan qiya eshik ortiga qaradi. Singlisi va Malikaning qilayotgan ishlaridan ortiqcha ajablanmadi, yuzida gʻalati tabassum paydo boʻldi. Bir muddat, meni borligimni unutgandek salgina engashib ichkarini kuzatdi. Shunda, uning yanada ogʻirroq nafas olayotganini, qoʻllari beixtiyor son va koʻkraklarini silaganini sezdim. Ichkarini olish toʻsilgani uchun, kamerani unga qaratdim, biroz xira tasvir koʻrindi. Menga orqa qilib turgani sabab, telefon kamerasini uning sonlari ostiga tushirdim. Xayriyatki, tirqishdan sizib chiqayotgan yorugʻlik u yerda yetarli. Ammo omadsizlik sabab, oyogʻiga tegib ketdim. Zebo choʻchib, eshikdan bir oz orqaga chekindi. Beixtiyor qoʻlimdagi telefonni, koridordagi ensiz jovonning, oyoq kiyim qoʻygich boʻlmasiga tashlab yubordim. Ehtimol u koʻrib qolishidan qoʻrqdim.

Bexosdan eshikdan koʻproq yorugʻ sizib, shimimdan chiqib turgan asbobimga Zeboning koʻzi tushib qoldi. U esa yuzida tushunarsiz ifoda bilan hayron qarab qoldi. Men shunchaki jilmaydim, ayni dam ichimda bir hayvon uygʻonib kelayotgandi. Ortiq chidash mumkin emas, pardalar koʻtarildi, ortga yoʻl yoʻq. Ammo uni choʻchitib yubormasligim uchun, oʻzimni bosib yumshoq muomalada boʻlishim keraklini tushunib turardim.

- Jonim...

Bir qoʻlim bilan, yuzini silab erkaladim. Koʻzlari suzilib ketdi, shundan soʻng yelkasidan silab qoʻlini asbobimga yoʻnaltirib yubordim. Qoʻli bilan u mening chandiq yoʻnalishi boʻyicha, orqaga-oldiga siljiy boshladi. Bu orada koʻylak tasmasini yelkasidan tushishiga yordam berib, chap koʻkragini ochib qoʻydim.

Adashmasam Zeboning farzandi bir yoshda, hamon koʻkrak suti berdi shekili, mushtimdan kattaroq, siynalari sutga toʻlib turibdi. Ushlab erkalashimdan, suzilib zavqlanadi. Zavqini yanada oshirib, koʻp-koʻp erkalayman. U esa meni...

Menda katta asbob bor, deb aytmagan boʻlardim, ehtimol oʻrtachadan bir oz kattaroq, lekin aniq qalinroq. Birovga oʻlchatib koʻrmaganman, biroq toʻshakdagi sheriklarimdan eʼtirofini eshitganman. Zebo ham qoʻliga olganida, kafti toʻlib turibdi. Erkin harakat qilib, nozik joylaridan ushlab, oyoqlari orasiga qoʻl soldim. Uning lablari, esa ogʻzimni qidiradi, bir fursat yalashib yulqashamiz. Uning boʻynidan oʻpib, koʻkraklarini ohista silayman, soʻrgʻichlarni barmoqlarim bilan oʻynayman. Boshimni egib, oʻpaman va baʼzan uni ohista tishlayman. Bu unga juda yoqadi, mushukdek xirillaydi. Jin ursin, ogʻzimda sut tamini sezib yonboshga tufladim. U bundan huzurlanib kulib, oʻzidan nari itardi. Yelkan devorga suyanib qoldi. U asta egilib, shimimni oʻzi bilan tortdi.

Rosti menga bu yoqadi, fohisha bilan boʻlganimda doyim buni istayman. Lekin Zebo bilan, bu shunchaki buum!
Asbobim atrofida bir necha qoʻzgʻatuvchi oʻpish oldim. Keyin miyam bir lahza yoki bir daqiqa yoki abadiy oʻchdimi? Fohisha, pulga lekin istamay oladi, yuzida jirkanuvchan ifoda seziladi. Oʻzi xohlagan ayol esa, bu ishni zavq bilan bajaradi. Tepadan qarayman, shunchaki beqiyos sanat asari...

Uning issiq va hoʻl ogʻzi asbobimni gʻordek oʻrab oldi. U qanchalik chuqurroq yutishga urinayotganini his qilaman. Asbobimning uchdan ikki qismi asta, ogʻziga kiritib, baʼzan ogʻzidan chiqarib, koʻzlarini yuqoriga qaratishi hayajonga soladi.

"Bu manzarani muhrlash kerak!"

Qoʻlimni uzatib, telefonimni oldim, u yoniq bir qancha fursat, boʻshliqni olibdi. Davom etib kamerani unga qaratdim. U shunchalik eʼtiborini soʻrishga qaratganki, videolar qila boshlaganimni ham sezmaydi. Yoki u shunchaki ahamiyat bermaydi. Uning ogʻzi mening asbobimda yuqoriga va pastga bir maromda siljiydi. Ahyon, ahyonda tili bilan soʻrib, yanada hayajonga soladi. Men unga tugataman deb ishora qildim. Yoʻq, bu ahamiyatsiz narsadek kiprik qoqib qoʻydi va tugatgunimcha davom etdi. Menga koʻp dam olishga imkon bermay, xonadagi qizlarga qaradi, u yerda mayin ingrashlar va hirsli nafas olish eshitilardi. Soʻnggi daqiqalarda men ular haqida unutib qoʻyibman.

- Bundan qanoat qilmadim! - pichirladi u.

Ohh, ayolning yolvoruvchi nigohda, boqib seni istab turishi... Oʻzimni dunyodagi eng omadli yigitdek his qildim. Uni yotoqxonaga tortib, eshikni yopdim. Kumush rangli koʻylak va hoʻl tursuk allaqachon undan sirgʻalib tushgandi. Men qulaylikni yaxshi koʻraman, shuni uchun tizzamga tushayozgan shimimni tez yechdim. Choʻntagimga solingan pirizvativ, dorilar, qanchadir pullarni telefonga qoʻshib tunpichka ustiga tashladim. U kulib prizvatiplardan birini gʻilofini yirtib, oddiy harakat bilan asbobimga kiygʻazib qoʻydi. Oʻzi, karavotga yotib, oyoqlarini keng yoydi. Karavot juda katta va uning goʻzal tanasi kichkina koʻrinardi. Ortiq kutish shart emas, men allaqachon sonlarning orasidaman. Avval uni yanada koʻproq hayajonga solib, qoʻzgʻatmoqchiman. Kindigidan, yuqorilab borib, koʻkraklarni oʻpaman. Bir qoʻlim sonlari orasiga oʻrmalab, ikki barmogʻimni qinga ilib markaziy nuqtani erkalayman. U aqldan ozadi, entikib nafas oladi. U juda rohatlanib shivirlaydi:

- Toʻxtang!

Buni eshitib, yanada chuqurlashaman, bosh barmogʻimni klitor ustidan bosib tez silkitaman. Uning tanasi titraydi va taranglashadi, keyin boʻshashadi. Siynalaridan sut sochilib ketadi. Ajib manzara, koʻplab teshikchalar bordek, sut oqimi ipak tolalaridek ingichka yoʻnalishda sochiladi. Men uning dam olishiga yoʻl qoʻymayman, yana bir necha urish va yana bir barmogʻim uning qiniga sirpanadi. Tanasi yoqimli organizmdan titraydi.

- Iltimos, toʻxtating, - azartda futbolkaning oldini yirtib oldi, - Boʻldi chiday olmayman...

Bundan xafa boʻlmayman, aksincha ayolni shu kuyga sola olganimdan faxrlanib, egnimdagini yechib otaman.

- Yaramas, yoting...

U vahshiy, hayvondek koʻksimni orqaga itarib yubordi. Tez ustimga minib, uzun tirnoqlarini jahl bilan tanamga botirib, asta ustimga yotdi.

- Oʻgʻriyabdi, - pichirladi, - Mammalarim sutga toʻlib, ogʻriyabdi, ummm!

Orqasini biroz koʻtarib, amini asbobimga toʻgʻriladi. Azom, qinga hech qanday qiyinchiliksiz sirpandi. Ikki qoʻlimni siynalar ustiga qoʻydim. Salgina siqilish, sut oqimini yuzaga keltiradi.

- Ummmm!

Iliq sut ustimga sepilgani sayin, koʻzlari zavqdan, ogʻriqdan suzilib, asta-sekin, keyin esa koʻproq va shiddat bilan harakat qila boshladi. U shu yoshigacha, toʻshakda koʻp sinovlar oʻtkazganini oʻylayman. Harakatlari, oʻta tabiiy boʻlib, aniq bajarilyabdi.

Bu lahzalarni uzoq davom etishini qattiq istab, fikrlarimni biroz chalgʻitaman. Telefonimni olib, videoni qayta yoqdim. U eʼtiroz bildirmaydi, aksincha meni minib, kameraga noz-karashma qiladi. Biz tez-tez nafas olib, ot mindi oʻynayotgan vaqtimiz, eshik ochilib ikki quvnoq, qizarib ketgan bosh ichkariga qaraydi.