Tasodifiy hikoya: Kursdoshim bilan
Bu yil 2 kursni bitirdim. Tibbiyot kollejlarida amaliyotdan oldin oraliq imtihon bo'ladi. Bu yil o'q...davomi

qo'shig'ini ayta boshladim. Yana ko'z oldimda Rohila va Go'zalning chehralari namoyon bo'la boshladi. Xamma jim. Qo'shiq tugadi. Men sekinlik bilan chetga chiqdim. Go'zal oldimga kelib.: - Ana endi men sizni tinglayman.- dedi. - Bilasizmi Go'zal, men hozirda ikki o't orasidaman.- dedim. - Bunga sabab birinchi muhabbatmi. - Siz qayerdan bilasiz?- deb shoshib qoldim. - Agar shunday bo'lsa, buni xamma biladi, chunki siz xozirgina shu qo'shiqni aytdingiz.- dedi va kulib yubordi. Uning beg'ubor kulgusi dilimga iliqlik yugurtirdi va biroz tin oldim. - Aslida xam shunday,- dedim,- Agar bilsangiz xammasi siz o'ylagandek kulgili emas, bu gaplarimdan keyin meni umuman yomon ko'rib qolasiz. Lekin men o'zimni o'nglab olishim qisman bo'lsada sizga xam bog'liq deb o'ylayman.- deya Rohilaga bo'lgan hislarim va unga yeta olmaganim xaqida ochiq aytib berdim,-Go'zal sizni ilk ko'rganimda yuragimda umidga o'xshash his uyg'otgansiz, bir kun kelib Rohilani unutaman, bunda menga yordam berishingizni istayman. Go'zal bir og'iz indamay turib ketdi. Shu tariqa bir nech kun mendan qochib yurdi. Terim mavsumi oxirlab qolgandi. Bir kun Go'zal yonimga kelib: - Sardor aka, paxtadan qaytganda menga ijaraga xona topib bera olasizmi? Xar qalay shaxarliksiz, yotoqxonada yashash menga to'g'ri kelmaydi, narxi qancha bo'lsayam roziman.- dedi. Man rozi bo'ldim. Paxta tugadi. Xamma institutga qaytdi. O'rin-ko'rpalar yotoqxonaga joylashtirilgach dekan xammaga 3 kunga uyga borib kelishga ruxsat berdi. Go'zal hamuyiga ketdi, men ota-onam oldiga bordim. Ular mendan qayerda yashashga qaror qilganimni so'rashdi. Men xamon qarorimdan qaytmaganimni, bu ko'cha menga Rohilani yodga solishini aytdim. - O'g'lim, ijaraga odam topdingmi, bizga uni puli kerakmas, ishdaligimizda uydan zxabardor bo'lib tursa bo'ldi.- dedi onam. Yodimga Go'zal keldi. - Bitta kursdoshim bor, faqat meni tanishlaringni aytmaysizlar.- dedim. Uch kun zerikarli o'tdi, endi xayollarimni Go'zal zabt etgandi. Ammo Rohilaga bolgan muhabbatim xam so'nmagandi. Nihoyat bir qarorga keldim, Rohilaga yetisha olmasligim aniq ekan, Go'zalni ham unutish osonmasligini his qildim. O'tmishimni ortga surib, yangi hayot boshlash imkonim bor ekan, taqdirimni Go'zal bilan bog'lashga ahd qildim. Dushanba xamma o'qishga qaytgan, bir-birini 3 kunda sog'inishganidan barcha o'z do'stlari va dugonalari bilan quchodlashib ko'rishardi. Men esa faqat bir insonni, menga qdrli va umrim mazmuniga aylanayotgan Go'zalni izlash bilan ovoraman. Mana u, xovliga atlas ko'ylak va boshida ro'mol bilan asta qadam tashlab kirib kelardi. U oddiy qishloq qizlaridek kiyinga, boshqalardan ajralib turar va nihoyatda chiroyli edi. Men uning oldiga yugurib bordim, nima deyishimni bilmay: - Salom, Go'zal. Men sizga ijaraga ut topdim. Ijarachi qarindoshim, pulini faqat so'rasa berasiz, so'ramasa uzatib yurmang, xafa bo'lishadi.- dedim dabdurustdan. - Salom, raxmat. O'zim xam shu masalada o'ylanib keluvdim. Manzilini barasizmi? - Sizni bir yo'la buyumlaringiz bilan kuzatib qo'yaman.- dedim. Darslar tugagach taksofondan oyimga qo'ng'iroq qilib uyga odam borishini va xonamdagi buyum va suratlarni yashirib qo'yishini iltimos qildim. So'ng Go'zal bilan yotoqqa kirib uning buyumlarini olib biznikiga yo'l oldik. Ko'chamizga yaqinlashganda Go'zalni aldaganim va Rohilaga duch kelib qolish xavotori menga tinchlik bermasdi. Amallab darvozamizga yetib kelib darvozamiz qo'ng'irog'ini bosdim. Eshikni oyim ochdi. - Salom xola.- dedim otimga. Oyim menga bir o'qrayib qaradiyu, sir bermay: - Kel bolam,- dedi,- bu o'sha aytgan ijarachingmi, odobi yuzidan ko'rinib turibdi, kelin qilgan odam armonlarini unutishi aniq, nima deding, bolam?- dedi oyim menga kinoya bilan. Go'zal bu gaplarda xijolat tortib uyalgancha oyimga salom berd. Men xam nima deyishimni bilmay: - Xaligi, anovi... Bilmadim.- dedim dovdirab. - Qani qizim, siz ichkariga kirib joylashing, sizga esa o'g'lim ruxsat, yotoqxonangizga ketavering.- dedi oyim. Bu gaplardan so'n oyimni Go'zaldan rashk qila boshladim. Ularning ortidan endi xovliga kirmoqchi edin, oyim menga qaramay darvozani berkitib oldi. Man esa so'ppayib ko'chada qolib ketdim. Bundan xam jaxlim chiqar, xam kulgim kelardi, lekin eng asosiysi men Go'zalni o'zim xoxlagan payt ko'ra olishimga imkon tug'ilgandi. Xursand xolda yotoqqa qaytardim. Ko'nglimda jo'shqinlik. Baland ovozda shunday deb baqirgim kelardi - "SALOM MUHABBAT...." Qissamiz shu yerda yakun topishi xam mumkin edi, ammo oldinda Sardorning baxtli va qayg'uli xayoti aks etadi. Ilovalarda fikringizni madaniyat doirasida qoldirasiz degan umiddaman. Imlo xatolarim uchun uzr.