Tasodifiy hikoya: МАРДИКОР КИЗ кисса: 3 кисм. (Реал вокеа)
��охигул эрталаб бувидан хабар олиб келгач, кечкурунги тузган режасига биноан мардикор бозори томон йул олди. У манзилига етиб борганида курган манзарасининг таассуротида чеккарокда такка тухтади. Не ажабки, унинг кунглини тушуниб булмас хадик ва хаяжон чулгади. Мардикор бозорининг асосий иштирокчилари эркаклар булиб, улар хар бир тухтаган машина атрофини бир зумда куршаб олишар ва мижоз билан савдолаша бошлашарди. Мохигулнинг диккати бозор четида тупланишган ун-ун беш чогли хотин - халажга кара...davomi

Qastimni oldim davomi

Добавил:	RAMEO (05.07.2014 / 01:07)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	11477
Комментарии:	Комментарии закрыты

Xunob bo'lib ichganimdan keyin hushimni
yo'qotdim. Uyqu dori qo'shgan
ekan, qanday qilib bunga qo'li
borganini aqlimga
sig'dirolmayman... Ko'zimni
ochganimda tong otgan edi. O'sha paytdagi holatimni hozir
tasavvur ham etolmayman.
O'zimni yig'lashdan
to'xtatolmadim...
- Nodir aka-a! Nima qilib
qo'ydingiz?! Qaysi gunohim uchun?!
- Tinchlan Zarin. Men ham
bunaqa bo'ladi deb
o'ylamagandim, ko'p ichib
yuboribman, - bilasizmi oyi,
hayotim ostun-ustun bo'lib ketganini anglasamda unga
bo'lgan muhabbatim meni dadil
bo'lishga undardi. "Bir haftadan
keyin sovchi qo'yaman,
uylanaman senga" degan
gaplariga ishonib, indamay qo'ya qoldim. Keyin bilsam, u
meni gaplashganimizdan buyon
aldab kelar ekan. Oradan uch
kun o'tib, uni boshqa bir qiz
bilan sevishganini, 20-
sentyabrga Moskvaga ikkita chipta xarid qilibdi. Bu sana,
menga "bir hafta" deganini
beshinchi kuniga to'g'ri kelardi.
Ikkalovi meni hayotimni barbod
qilib, osongina qochib
ketishmoqchi edi... - Kechirasiz opa, ushbu
bo'linmaga ajratilgan vaqt
tugadi, - qamoqxona qo'riqchi
militsiyasi kelib.
- Yana biroz qolishimga ruhsat
beringlar, iltimos. Qizim bilan yana ozroq gaplashsam
degandim.
- Uzr, ilojimiz yo'q. Ertaga keling
opa, yana ruhsat beramiz.
- Qizim, men ertaga kelaman
xo'p-mi? Hammasi yaxshi bo'ladi hali...
(Ikkinchi kun)
- Bu voqea sodir bo'lganidan
keyin, Nodir menga telefon
qilmay qo'ygandi. Haqiqatdan
xabar topganimdan so'ng undan qattiq nafratlandim.
Unga telefon qilib, hechkim yo'q
joyga uchrashishni so'radim,
ikkilanib rozi bo'ldi. "Ozgina
ishlarim ko'payib ketdi, o'zim
telefon qilaman deb turgandim, senga sovg'am bor" dedi. Meni
ko'zlarimga nafratdan boshqa
hechnarsa ko'rinmasdi.
Bokiraligimni tobtagani
yetmagandek, boshqasi bilan
gaplashishini o'ylayverib tobora jahlim kuchayardi. Nafratim, stol
ustida turgan pichoqga qarab
yetakladi. Xayolimda uning
ko'ksiga pichoq sanchish,
qastdek tuyulib ketdi. "Sendan
qastdimni olaman, meni aldaganingdek boshqalarni ham
hayotini barbod qilishinga yo'l
qo'ymayman", birga tushgan
rasmlarimizni yirtib tashlayotib
xayolan gapirardim. Bir soatlar
vaqt o'tib uchrashuvga bordim, u ham hechnarsa bo'lmagandek
kulib oldimga keldi...
- Zarnigor, qandaysan? Nechuk
bu yerda uchrashishni
xohlading? ... Nimaga jimsan?
Kayfiyating yo'qdek, meni ko'rganingdan xursand
emasmisan? Qara, senga nima
olib keldim, sen yoqtirgan
shokolad, - shu topda ikki
qo'lim bilan yashirib turgan
pichoqni ko'ksiga sanchish uchun mahkam tutdim.
- Nodir aka, meni tashlab
ketmaysiz-a? Menga uylanasiz-
a?
- Bu nima deganing?
Yig'layapsanmi? - Avvallari sevgiga ishonmasdim,
uni shunchaki havas deb
o'ylardim. Ammo bu tuyg'u
davomiy bor ekan. Siz
hayotimda paydo bo'lganizdan
so'ng, butun borlig'im bilan sizni sevdim, ishondim va
hayotimni bag'ishladim.
- Bilaman, bu gaplarni ko'p bor
aytgansan-u. Yana bir bor meni
sodiqligimga amin bo'lish
uchun chaqirdingmi? - Sizga xuddi akamdek
hurmatim, otamdek mehrim bor
edi...davomi bor