Tasodifiy hikoya: Fohishaboz (tanlov uchun) [nonick92]
Abror oilada kenja farzand, 2 ta akasi, opasi bor. Dadasi va akalari kulolchilik bilan shug'ullanish...davomi

Ona-bola. . . (TuNGi-HaMRoXdan yangisi)

Добавил:	TuNGi_HaMRoX (05.08.2014 / 10:10)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	243299
Комментарии:	10

Botir oilada yolg'iz farzand, onasi Jamila opaning yolg'iz suyanchi. Uning dadasi Botirning yoshligida vafot etgan. Jamila opa yolg'iz farzandini oq yuvib oq tarab, hechkimdan kam qilmay yolg'iz o'zi voyaga yetqazdi. Mana bu yil Botir maktabni tugatib mustaqil hayotga qadam qo'ydi. U ko'plab tengqurlari kabi internetga mukkasidan ketgan, kechayu kunduz har hil saytlardan chiqmasdan o'tirardi. Jamila opa bularni sezsada uni koyib ko'nglini og'ritishni hohlamasdi. Botir esa har kuni internetdan uyatsiz roliklar tortib olib ko'rar, har hil hikoyalarni o'qib o'z ongini zaharlashda davom etardi.
Bir kun Botir saytlarni titkilab o'tirib, ,,Ona- bola" degan hikoyaga ko'zi tushadi va qiziqib kirib o'qib ko'radi. Hikoyani o'qib uning ham hayoli buzila boshlaydi. Endi u har kuni internetdan ,,qarindoshlar" va ,,ona-bola" hikoyalarini qidirib topib o'qirdi. Har kuni vannaga kirib hikoyalardan ehtiroslanib shahvatini qondirib chiqardi. U internetga butunlay mukkasidan ketgandi. Endi hikoyalardan unchalik ham tasirlanmay qo'ygandi va u endi bu narsalarni hayotda sinab ko'rishni hohlayotgandi. U ko'z oldiga onasini keltirdi. Jamila opa 45 yoshdan oshgan bo'lsa ham, o'ziga qarab chiroyli kiyinib pardoz andoz qilib yurardi. Bankda bosh hisobchi lavozimida ishlardi. Botir boshida onasi haqida bunday hayollarga borganidan o'zidan o'zi nafratlanardi, keyinchalik esa bu hayollar unga hush yoqib ehtiroslarini o'yg'ota boshladi. Botirni hayolida oyisi ham yolg'izlikdan qiynalardi. U hikoyalarda o'qigani kabi oyisini ochiqroq kiyimda ko'rolmasdi uyda. Jamila opa uyda ham ko'chada ham o'ziga yarashgan kiyimlar kiyar, kalta, ochiq-sochiq kiyimlarni yoqtirmasdi. Botir endi har kuni onasini kuzatish bilan kun o'tqazardi, onasi vannaga kirsa orqasidan borib jo'rttaga vanna eshigini itarib ko'rar,lekin oyisi hech eshikni ochiq qoldirmas, tunda uhlayotganda oyisini yotoqhonasini poylar, lekin Jamila opa har doim ustiga adyolni yopib yotar va Botirga hech narsa ko'rinmasdi. U hikoyadagi bolalarga havasi kelardi, axir ularni oyisi uyida deyarli yalong'och yurar, vannaga kirganda eshikni umuman qulflamas, kechasi uhlaganda esa ataylabdan tungi ko'ylagini beligacha ko'tarib qo'yib uhlardida. Botirda esa bunaqa vaziyatlar umuman bo'lmayotgandi. Kundan kunga Botir ehtiroslar girdobida qiynala boshladi, u hikoyalardan qanday qilib onasini ehtiroslarini o'yg'otish usullarini o'rgana boshladi, lekin bu o'rganganlari hech qanday samara bermasdi. Shunday qilib oradan ancha vaqt ham o'tib qo'ydi. Botir endi kollej talabasi edi, u hali ham o'sha o'y hayollar iskanjasida yurardi. Kunlardan bir kun qish faslida Jamila opa uyga oqsoqlanib kirib keldi. Botirni savolomuz nigohiga,
-Qorda sirpanib yiqilib tushdim, deb javob berib honasiga kirib ketdi. O'sha kecha Botir odatdagidek internetda hikoya o'qib o'tirgandi, soat kechki 11 lar atrofida edi.
-O'g'lim uxlamayabsanmi?
Eshik yonidan eshtilgan ovozdan cho'chib tushgan Botir tezda honasini eshikini ochdi.
-Yo'q oyi uxlamayabman tinchlikmi.
-Ha tinchlik bolam, oyog'imda og'riq kuchaydi, shunga maz surib qo'ysang degandim.
-Hop oyijon hozir kiraman.
Botir bu holatdan juda ham hursand bo'lib ketdi, chunki u orziqib kutgan vaqtlar kelgandi. Mana endi u oyisini yaqindan ko'rish va ehtiroslarini qondirish imkoniyati paydo bo'lgandi. Botir hikoyalarda ko'p o'qigandi, u yerdagi bolalar oyisini oyog'ini uqalab ohir oqibatda o'z niyatlariga yetishgani haqida. Botir bunaqa vaziyatlarda nimalar qilishni yodlab olgandi. Botir bir muddat o'ylanib turib, keyin oyisini honasi tomon yurdi. Honaga yaqinlasharkan uning butun vujudi hayajondan titrab ketardi. Mana nihoyat u oyisining yotoqhonasiga yetib keldi, ichkarida Jamila opa uzun tungi halatda tepaga qarab yotardi. Botirni ko'zlari oyisiga tushgach ehtirosi yanada kuchayib ketdi, hozir uning ko'ziga oyisi dunyodagi eng go'zal ayol bo'lib ko'rinayotgandi (ha ayol bo'lib, ona bo'lib emas).
-Keldingmi o'g'lim?
Onasining bu savoli Botirni hayollarini shamoldek to'zitib yubordi.
-Ha oyi keldim, maz qani?
-Ana javonni ustida turibdi o'g'lim.
Botir qo'liga mazni olib sekin oyisiga yaqinlashdi. Oyising chap oyoq to'piqlarining tutashgan joyi shishib ketgandi. Botir borib oyisining divaniga o'tirgandan so'ng Jamila opa yerga qarab yotib oldi. Bu Botir uchun ayni muddao edi, chunki u endi oyisini bemalol kuzatishi mumkin edi va buni oyisi ko'rmasdi. Jamila opa o'z yoping'ichini beliga yopib qo'ydi. Bundan Botir bir oz ranjigan bo'lsa ham oyisining oyog'ini tizzasiga qo'yib, qo'liga mazdan olib sekin oyisining oyoqlarini uqalashni boshladi. Jamila opa goh gohida og'riqdan ovoz chiqarib yuborardi. Botir esa shoshilmasdan sekin uqalashda davom etardi.
-Oyi dadamni sog'inmadizmi?
Botir bu savolni oyisini ehtiroslarini o'yg'otish maqsadida berdi. Bularni ham u hikoyalardan o'qib o'rganib olgandi.
-Yo'q o'g'lim ahir sen borsanku.
Oyisining bu javobini Botir o'zicha tushunib bir entikib ketdi. Botirning fikricha hammasi u o'ylagandek ketayotgandi.
-Oyi dadam qanday vafot etganlar? Botir bolaligida ham bu savolni bir necha bor oyisiga bergan, lekin biror marta tayinli javob ololmagandi. Hozir ham bu savol qanday og'zidan chiqib ketganini bilmay qoldi. Jamila opa o'g'lining bu savolidan bir oz o'ylanib qoldida sekin gap boshladi.
-Biz dadang bilan ,,Bolalar uyi" da katta bo'ldik. Yoshlikdan bir birimizga ko'ngil qo'yib keyinchalik turmush qurdik. Boshida bizdan baxtli oila yo'qdek edi go'yo. Yetimlikda ko'rgan kechirganlarimiz unut bo'layozgandi. Dadang raxmatli juda mehribon shirinso'z oqil inson edilar. Meni o'qishim uchun o'zlari o'qimasdan tinmay mehnat qilardilar, meni yeru
ko'kga ishonmasdan avaylab asrardilar. Har kuni o'zlari o'qishimga olib borib o'zlari olib kelardilar. O'qishimdagilarni ham ko'chada bizni birga ko'rganlarni ham hammasi bizga havas qilishardi. O'tmishimizni bilgan insonlar esa bizning bolalikdagi ko'rgan kechirganlarimiz uchun hozirgi hayotimiz allox tomonidan ato etilgan baxt deb hisoblashardi. Baxtli kunlarimiz juda ham tez o'tib borayotgan edi, lekin bir kam dunyo deganlaridek bizning baxtimizga ham armon soya sola boshladi. Dadang ikkalamizni ham birgina farzandsizlik dardi qiynashni boshlagandi. Dadang raxmatli tunlari bilan mijja qoqmasdan alloxga iltijo qilib chiqardi. Bizga ham farzand ato etishini naslimiz yo'q bo'lib ketishiga yo'l qo'ymasligini so'rar edi. Menga bildirmasdan kechalari ko'z yosh to'kib chiqganlarini ham ko'p marta guvohi bo'lganman. Meni hayotga bo'lgan qiziqishim kundan kunga so'nib borayotgandi, faqatgina dadangni muhabbati meni hayotda ushlab turgan edi. Nihoyat iltijolarim hudoga yetib borib oradan 6 yil o'tgach men homilador bo'ldim. Shifoxonadan doktorni homiladorsiz degan gapini eshitgach dadang bir muddat o'zlariga kelolmadilar. Ha ularni bu xush xabar aqldan ozdirayozgandi. O'sha kundan boshlab dadang meni ishga ham yubormay qo'ydi. O'zlari kunduzi tinim bilmasdan ishlab menga har hil qimmat yeguliklar olib kelar, yana kechasi uhlamasdan alloxga shukrona bildirib