Tasodifiy hikoya: HIKOYACHILAR UCHUN MAXSUS...
Ötgan safar yozganimda gaplarinda imlo hatolari köp ekan. Shuning uchun boshqatdan töldirilgan shakl...davomi

Ayanchli muhabbat

Добавил:	Henry (30.08.2014 / 19:21)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11483
Комментарии:	Комментарии закрыты

Buni qarangki insonlar bilan suxbat turli tuman qiziq voqealarni tuxfa qilarkan. 9 - may munosabati bilan qariyalarni ziyoratiga otlangan kunimiz Yakkasaroy tumanida is'tiqomad qiluvchi urush qahramonini uylarida bo'lgan edik. Urush davrlarini urushda nima qilgan ekanliklarini so'rab u kishi bilan hotiralarni o'rganishga xarakat qilgandik. Ular o'z boshlaridan kechirgan bir voqeani bizga aytishga jazm qildilar bu voqeani bemalol kimga aytsangiz ayting ko'p odam bilsa xursand bo'laman faqat ismimni hech kimga aytmang deb iltimos qilgandilar. shu sabab u kishini nomidan yozaman. 1945 - yilning bahor oylari. Ko'pchilik urush balosidan qirilib ketgan yerlarni murdalar qoplab olgan edi. Hamma och nahor bunaqa kunlarda hattoki ko'chada hech nima qilmasdan yurishga ham holim qolmagan edi. Nemislar zaminini indi biz yer bilan bitta qilar edik. Qo'limizga ayol kishi tushib qolsa to'xtamasdan kamida 20 kishi zo'rlar va bizning ojizalarimizning tahqirlangan nomuslari uchun alam olardik. Nemislarni bo'lsa qiynab o'ldirardik. Shunday kunlarning birida Serjantimiz 3 vzvodning 8 nafar askari bilan bir binoning ichini tekshirish to'g'risida buyruq oldi. 8 nafas askar ichida men ham bor edim. Bino arteleriya zarbalaridan to'kilib qolgudek ahvolga kelib qolgan edi. Ammo I.Stalinning buyrug'i nima ekanligini barchamiz bilardik. Qaysidir ma’noda SSSR davlati va askarlari uchun Stalin katta ahamiyatli inson edi. Uning barcha buyruqlari so’zsiz ado etilardi ammo ayollarni zo’rlashga hech kim hatto Stalin ham qarshilik qila olmasdi.
Binoga kirganimizda hamma yoq qop qorong’u hamma yoq jim jit edi. Bino naqt 4 qavat ekanligi esa 8 nafar sherigimdan ajralib qolishim uchun yetarli bo’lardi chunki 4 qavat degani kamida 40 ta qopqon o’rnatishga yetarli edi. Nemislar zaminniga qadam qo’yishimiz esa ularning snayperlari uchun ajoyib imkoniyatlarni tug’dirgan edi. Hullas binoning uchinchi qavatida biz uchun kutilmagan syurprizga guvoh bo’ldik. Elena ismli rus qizi deyarli hamma joyi qon bo’lib yotardi. Kamiga esa yaqinda uni ko’zi yorigandek edi. Chunki uning yonida bir chaqaloq ham bor edi. Uni ehtiyotlik bilan binodan olib chiqdik. Kim uchun qanday bilmayman uning bolasi aniq nemislardan ekanligini aniq bilardik ammo norasida go’dakni nemislar ham tahqirlagan edi va Elena faqat MOY REBYONOK deb nola qilardi halos. Mediklarimiz 4 kun deganda Elenani oyoqqa turgazishdi 32 nafar askarning dori darmonlariyu meditsina bintlari ishlatildi. Uni huddi opamizdek ko’rardik. Faqat mendan tashqari. Men uni sevib qolgan edim. U ham menga o’xshagan rus ekanligi boz ustiga u ham men kabi Irkuts viloyatidan ekanligi va sezishimga qaraganda menga u ham befarq emas edi. chunki qo’shin tarkibida unga hamma o’z singlisidek yoki opasidek qarasa faqat men ayol kabi qarar edim. 19 – mart kuni Yuqoridan oldinga siljish to’g’risida buyruq keldi. Biz deyarli Berlinga yetib qolgandek his qilardik o’zimizni ammo hali biz bosib o’tishimiz kerak bo’lgan yer maydoni uzoq edi. Bu vaqt ichida Yelena bilan rosa ham yaqin bo’lib qolgandik. Uning farzandi esa 1 haftalik bo’lgan ammo juda ham nimjon edi. Qo’shinimizdagi sanitar NAfosov bo’lsa bola uzoq umr ko’ra olmasligini u kasal ekanligini uni davolash mumkin faqat bu yerda buni iloji yo’qligini ma’lum qildi. Buni albatta Yelena bilmasdi.
(Davomi bor)