Tasodifiy hikoya: ..Odnoklassniki..............orqali...........!
Adnoda bir qiz bilan tanishib qoldim, avvalari bir birimizni aldab, keyin seryozniy suhbatga otdik...davomi

***MaFtUnInG***dan. Ruxshunos opa hikoyasi.

Добавил:	maftuningman (15.09.2014 / 00:33)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	18130
Комментарии:	Комментарии закрыты

Menning kasbim
ruhshunoslik. Juda ko’p
bemor o’zlarining turli-
tuman muammolari bilan
murojaat qilishadi. Ularning
aksariyati ayollar. Muammolari esa hozirgi
davr uchun yangilik
bulmasa kerak,
OILALARINING BUZILIB
KETISHDAN ASRASH. Lekin
yo’lak ortida Ko’zlari g’amlikka tolgan boshi egik
chamasi yoshi 19-20 larga
to’lgan yosh qiz turardi. U
mening qabulimga
yozilganini aytdi, hayron
boldim , bunga sabab hali o’n gulidan bir guli ham
ochilmagan, boshi ochiq
qizni ruhshunos qabuliga
nima yetaklab kelganiga
juda qizaqar edim.
Assalomu aleykum dedi mayin tovushda Kaniza
Vaalaykum assalom deya
alik oldim. hush kelibsiz
deya aytolmayaman, bu
yerga muammolariz bilan
tashrif buyurganizga achinarli holat, nima bo’lgan
taqdirda ham
ruhshunosning vazifasi
bemorning ruhiy
tushkunlikdan chiqarib
olishdir - bu sozlar har doim yangi bemorga aytiladigan
mening birinchi
gaplarimdir. Kaniza esa
ko’zi yerdan uzilmas,
nimadandur qattiq qo’rqar,
ichidagi gaplarni ertami kechmi kimgadur aytmasa
bolmaydigan darajaga
yetib borgandi. Yoshim
yigirmada dedi va dami
ichiga tushim yum-yum
yig’ladi. Men bolalikdan juda quvnoq hushchaqchaq
qizman. Ota onam bag’rida
o’ynab kulib katta bo’ldim.
Hudoga ming qatra
shukurki hech narsaga
muxtoj qilmadi. Bunga otamning saxiyligi, qo’li
ochiqligimi bilmadim
Allohning marhamati keng.
Mahallamizda kam
taminlangan oilalarga juda
qattiq e’tibor bergan holda yordam qo’lini cho’zar,
diliga ozor yetkazishdan
qattiq qo’rqadilar.
Oyijonimlar ham
otanimning izlaridan
borardilar. Qarovchisiz qolgan qariyalarga yordam
berib ba’zan uy
yumushlariga qarashib
savob tagida qolardik.
Mahallamizda Klara xolaning
yakkayu yagona qizi bor, fojiali hodisa tufayli bevaqt
olamda ko’z yumdilar. Klara
xola nabirasi Muxtorjon
bilan yashaydilar. Qarigan
chogэlarida katta xovlini
eplay olmasdilar, muxtorjon saxar ketib kech kelganligi
sababli uy yumushlariga
tobi yo’qroq edi.
Oyijonimlar bilan birga
Klara opaning uylarni
saranjonlab ularga ko’p yordam berardik. Chunkin
otamlar doim takrorlaydilar,
birovga yordaming teysa
hech qayering yeyilib
qolmaydi, insondan uning
molu dunyosi emas yahshiligi qoladi deb qayta
qayta xitob etadilar. Usha
kun arafa kuni edi, Klara
xolani o’z buvimdek,
Muxtor akani esa o’z
akamdek ko’rardim. Klara opalarnikiga
yordamlashgani chiqqan
edim. Bilmayman nima
bo’ldi? Qanday bo’ldi?
Aqlim yetmas. Men bilan
Muhtor aka... Qiz bola bilan yigit yolgiz qolsa uchinchisi
shayton bolishi haq gap
ekan. Kundan kunga ich
etimni qorquv egallar.
Muxtor aka kelmasang
sharmandangni chiqaraman der, men esa
ota onamni boshi
egilishidan qutqarqib
Muhtorning aytkanini
qilardim. Usha paytlar endi
17 yoshni qoralagandim. Sudga berish zorladi deb
arz qilish hayolimga ham
kelmagan. Ertaga nima
bolishidan qorquv bilan
yashardim. Muhtor
Dubayga ishlagani ketdi. 2 yil qulog’im tinch qoldi.
So’ng yana qaysi go’rdan
paydo bo’ldi bilmadim.
Yana 3 marta ko’rishdik.
Lekin orada Klara opa
olamdan ko’z yumganlaridan behabar
edi. U ham ruhan tushkun
holatda, yaqinlaridan
ayrilish naqadar og’ir. Bir
tarafdan unga achinar, bir
tarafdan battar bo’l derdim. Chun u mening orzu
havaslarimni chil-chil
sindirgan edi. Kunlarning
birida Kaniza qorqma senga
uylanaman dedi. Men esa
undan qo’rqar edim. Chunki u meni hudoni zorini qilsam
ham ayamas, zo’rlar edi.
Usha kun ham huddi
shunday boldi. Lekin
hudoni zorini qilgan inson
men emas Muhtor bo’ldi. Uni ayamadim. Vaqtini
poylab uni bog’ib o’ldirdim,
qayerdan shuncha kuch,
jasorat yo ALLOH bilmadim.
Yerto’laning ichkari
honasiga ko’mip ustidan semonlab tashladim. Bir
quvondim, bir sevindim.
Lekin qilgan ishimdan
afsusdaman uni o’ldirganim
bilan ham yurakdagi
qo’rguv meni tark etmadi. Avvaliga mahalla kuy
oldida sharmandalikdan
qo’rqan bo’lsamda, hozir
esa qonun oldida
jazolanishimdan
qo’ryapman. Ota-onam baridan behabar. Ertangi
kunim nima bo’lishidan
qiynalar edim. Muxtorning
dubaydan qaytganligidan
hechkimning havari
yo’qligi menga juda qo’l kelgandi. Hozirda u bedarak
yoqolganlar ro’yhatida. U-
ku hayottan osongina ko’z
yumib ketti, menchi,
mening taqdirimchi, ota-
onamning orzu havaslarichi? Erta-indin to’y
boshlash harakatida.
Qo’rquv ortida yurak
hovuchlap fotixa to’yim
ham bo’lib otdi. Genokolog
bilan maslaxatlashib qizligimni tikladim. Bu bilan
boshqalarni aldashim
mumkin, lekin o’zimni
o’tmishim qanday
aldayman? Oldingizga
kelganim vijdonim meni qiynayapti. Iltimos menga
yo’l-yo’riq ko’rsating
turmush o’rtogimga bor
gaplarni aytaymi? Yoki
yopigliq qozon yopiglicha
qolgani ma’qulmi? Yosh qizning taqdiri juda
ayanchli nima deyishga
ham hayron bolib qoldim.
Inson o’zini o’zi qancha
vaqtgacha aldashi mumkin?
To’gri Kanizaning hayotini faqatgina ikki kishi Muhtor
va o’zi bilar edi. Muhtor bu
sirni o’zi bilan yer qariga
olib ketti. Kaniza esa ruhan
ezilib o’z o’zini ich etini
yeyayapti. Unga sirdosh kerak chunki butun umr
qorquv bilan yashash
naqadar jirkanchli holat.
Agar bor gaplar oshkor
bolsa Kaniza qonun oldida
jinoiy-javobgarlikka tortiladi. Erta indin to'yi
bo'ladigan qiz… Suhbatimiz
shu yerda tugadi. U menga
to’yiga taklifnomasini berib
ketdi. Lekin to’yga
boganimda Kaniza o’rniga boshqa bir qiz oqqush kabi
bezalgan edi. Bilishimcha
Kaniza vijdon azobiga
chiday olmay o’z joniga
qast qilgan. Qolgan gaplar
menga qorong’u…… Aytmoqchi bo’lganlarim
qizlarning 90% behayo
bo’lishiga yigitlarning ham
qisman aybi bor. Lekin
Kaniza behayo qiz dib kim
ayta oladi. Ahir nomussizlikka chiday
olmay bu hayot bilan
vidolashishga ahd qildi