Tasodifiy hikoya: MADINADAN
O'shanda 15-yoshdim chiroyim ozimdi qoniqtrardi faqat kokrgim kichna edi ozim kechlari yoqtirgan sin...davomi

va
ovutish uchun uning
ko'zlaridan o'pa boshladim.
Shu payt tarbiyachi hech
gapdan xabari yo'q qizimni
ham yetaklab keldi.
— Zaxro opa, boshqa eshikdan
chiqing, anovi ayol shallaqilik
qilibyotibdi...
— Yo'q, to'g'ri yo'ldan
chiqaman, — dedim va
o'g'limni ko'tarib, qizimni
qo'lidan tutdim. Bu jur'at
menda qaerdan paydo bo'ldi
bilmayman, ayollar yig'ilib
turgan bog'cha hovlisiga
chiqdim. Ayolgako'zi tushgan
Boburjon yuzini bo'ynimga
yashirdi.
Hamma menga qarab turardi.
To'g'ri ayolning yoniga bordim
va boshimni baland ko'tarib:
— Qancha gapingiz bo'lsa,
erim bilan gaplashing! Agar
yana bolalarimni qo'rqitadigan
bo'lsangiz, militsiya
chaqirishadi! — dedim
e'tirozga o'rin qoldirmaydigan
ohangda va yo'limda davom
etdim.
Ayol miq etmadi. Bog'chadan
chiqqanimdan keyin esa
qo'rqqanimdan oyog'im
qaltirab ketdi.
Erim va sobiq xotini o'rtasidagi
tortishuv anchagacha davom
etdi. Men bu ishlarga umuman
aralashmadim, bolalarimni
ham aralashtirmadim!
Lolaning qilmishlari isbotlanib,
onalik huquqidan mahrum
etilgach, uyana kelgan joyiga
qaytib ketadigan bo'ldi.
Bu xabarni eshitib, endi tinch
yashasak kerak, deb yengil tin
olganimda telefonimga
begona raqamlardan SMS
keldi. "Bolamni o'z bolangdek
ko'rishingga ishontirganing
uchun ham rahmat. Bolamni
senga, seni Xudoga
topshirdim” deb yozilgandi
xatda. Shu damda ayolga
emas, onaga achinib yig'lab
yubordim.
bu hikoya ko'chirilgan