Tasodifiy hikoya: укинг
Шоҳида эрта тонгда телефон қўнғироғидан чўчиб уйғонди. Уйқусираганча пайпасланиб телефон гўшаги...davomi

Mening qismatim 1 (muallif : kamolov)

Добавил:	kamolov (29.09.2014 / 13:03)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11222
Комментарии:	Комментарии закрыты

Hikoya ko`chrilgan
Bir josusning hayoti.
1992 - yil

Men shuncha vaqt qo`rquv va xavf-xatar iskanjasida yashadim. Doim biron nimadan xavfsirab yashadim. Yarim tunda yolg`iz qolganimdan so`ng o`yladim "Xayriyat xammasi ortda qoldi, Endi shoyad zora odamlarga o`xshab yashasam. Biroq endi nima ish qilaman? Menga ish beraman deb kimning ko`zi uchib turibdi? Egamqul akaning yoniga borsamchi, birga cho`ponlik qilardim. Harqalay chetroqda odam kam joyda bir ikki yil yursam. Men xaqimdagi shov shuvlar biroz kamayarmidi. Lekin Egamqul aka singlim Saidaga uylanmoqchi ediku. Mening borishim unga noqulay bo`lmasmikin? Yaxshisi shoshmay turay avval uylansin keyin bir gap bo`lar".... Shunday o`ylar bilan uxlab qolibman. Ertalab tong otmasidan turdim. Anchadan beri badantarbiya qilmagandim. Otam bilan Saida uyg`onguncha hovlida aylanib yugurdim, biroz mashq qildim. Kun yorisha boshladi, ko`rganlar noto`g`ri tushunishmasin deb o`yladim va mashg`ulotni tugatib yuvinib uyga kirdim.
- Anchadan beri bir dasturxon atrofiga yig`ilmagandik, dedi otam nonushta payti.
- Oying bilan Botir bo`lganida yanayam to`liq bo`lardi...
Yutgan nonim bo`g`zimda qoldi. Saidaning ko`zidan yosh sizib chiqdi, boshi egildi. Otam bizni axvolimizni sezib noqulay bo`ldi. Aslida uchalamiz bexavotir jam bo`lganimizni aytmoqchiydi menimcha. O`rtaga og`ir sukut tushdi. Oxiri boshqa gap topolmagach otam jimlikni buzdi.
- Xay shunisiga ham shukur. Qolganlarning boshi omon bo`lsin. Aytgancha Sobir, nima qilmoqchisan endi? Biror instu=itutga kirib o`qisang yaxshi bo`larmidi?
- Bilmadim, Bir ikki kun uyda yuraychi, keyin o`ylab ko`rarman.
- To`g`ri qilasan, uyimizam ancha remonttalab bo`lib qolgan. Yaxshilab bir suvoqdan chiqarib, ohaklash kerak, dedi otam xonaning devorlariga ko`z yugurtirarkan.
- Keyin yangayam olaversak bo`ladi, dedi Saida menga sirli jilmayib.
- To`g`ri uyni sal epaqaga keltirsak darrov akangning boshini ikkita qilib qo`yamiz, dedi otam kulib.
- Unda suvoq ham ikki - uch yilga cho`zilarkanda.
- Nega.
- darrov olaxurjunni osmanglar menam bir ikki yil bemalol yuray. Uylanish bo`lsa qochmas.
- Xo - o o o, ungacha mening dugonamni opketib qolishadi, dei Saida gapga aralashib.
- Opketsa opketar, qiz zoti qurib qolibdimi? Bizga atalganiyam topilib qolar.
- Bekor aytibsiz, agar Barnodan boshqasi uyimizga kelsa, oldimga solib quvaman.
Singlimning rostakamiga jahli chiqdi.
- Xazillashdi akang, sen anavi Abdukarimning qizini aytyabsan menimcha... Oyday qiz, bir ro`zg`orni eplaydigan qiz.
Ko`ngil xiralik bilan boshlangan nonushta shu tariqa xazil xuzil bilan nihoyalanib dasturxonga fotiha o`qildi.
Tushgacha uyimizdan odam arimadi. Kelganlarning ko`pchilig qarindoshlar.
Hartugul, tushdan keluvchilar siyraklashdi. Endi biroz dam olaman deb uyga kirmoqchiydim darvozadan sinfdosh do`stlarim kirib kelishdi.
Saida sho`rlik yelib yugurib slohida xonaga joy tayyorladi. Har qanday sharotida ham bolalikdagi do`stlarning o`rni boshqacha bo`larkan. Nurali ismli sinfdoshim yonidan ikki shisha aroq chiqardi. Yigitlarning aroqni ko`rib ko`zlari chaqnab ketdi.
- Qay go`rdan olding, xozir aroq topish ancha qiyin bo`lib qoldiku, dedi halitdan mo`ylov qo`yib olgan Eshmirza.
- Senga yo`q, lekin menga o`xshaganlarga bor, senam yuribsanda erkakman deb, yo`lini topish kerak, deb gerdayib qo`ydi va aroqni qult qultlatib piyolalarga quya boshladi.
Hech kim qadah so`zi aytmadi, olinglar , olinglar degan gaplar orasida kimningdir "safimiz buzilmasin" degani qulog`imga chalindi.
Sinfdoshlar allamahalgacha o`tirishdi, yana ikki shishani bo`shatishdi. Ularni kuzatib xonaga kirsam, Saida boshini egganicha qaltirab o`tiribdi.
- Tinchlikmi senga nima bo`ldi?
U boshini ko`tardi, ikki yuzi anorday qizarib ketgan.
- Biron joying og`riyabdimi, dedim tashvishlanib.
- Aka, bilmayman nima bo`layotganin. Boshim aylanib, qaltirab ketyabman, suyaklarim qaqshayabdi.
- Do`xtir chaqiraymi?
- Yo`q, do`xtir kelsa xamma bilib qoladi.
Uning birgina "bilib qoladi" degan xavotiri ortida: "Nashaga o`rganib qolganimni, bokira emasligimni..." degan achchiq xaqiqat yotardi.
Boshim qotib qoldi. Nima qilishga ham hayronman. Balkim aroq ichirsam o`ziga kelib qolar degan o`yda eshikka qarab yurdim.
- Akaaa, qayerga ketyabsiz?
- ozgina ichsang, balki...
- Bo`lmaydi aka o`shaning o`zi kerak. Oldingi safar ham aroq ichgandim. Baribir bosilmadi. O`lib qolay dedim.
- O`zingni mahkam tut, o`tib ketadi.
- Aka chidolmayman, topib bering. Aqldan ozib qolaman. Sizning qo`lingizdan keladiku.
- Xozir ozgina chidab tur. Topaman. Topib kelaman.
Tashqariga o`qday otildim, Niyatim Nuralidan aroq olib kelib singlimga ichirish. Ichim o`t bo`lib yonar, alamimdan ko`zimga hechnarsa ko`rinmasdi: axir o`zim, o`z qo`lim bilan singlimga zaxri qotilni ichiraman. Yo xudo boshqa ilojim yo`q.
Nurali uyiga kirmagan ekan. Meni ko`rib hayron bo`ldi:
- Nima gap jo`ra?
- Jo`ra aroq kerak bo`lib qoldi.
- Shunga shunchami, Nechta kerak?
- Bitta bo`lsa yetadi.
- Mehmon keldimi?
- xa
- Bitta nima bo`ladi? deyta uyiga kirib ikkita shisha olib chiqib berdi.
- Qancha bo`ladi?
- Qiziqmisan? Bir tiyining ham kerakmas. Mehmoningni xursand qilsang mening rozi bo`lganim shu.
Men uyga kirib borganimda Saida devorga yelkasini tirab o`tirgancha yuzini berkitib tinimsiz qaltirardi. Shoshgancha aroq shishalarning birini ochdimda stol ustidagi piyolani to`ldirib quydim.
- Manavini ichib yubor, bosiladi.
- Akajooooooon, bo`lmaydi dedimku. Menga anavindan topib bering. Xozir o`lib qolaman.
- O`lmaysan. O`lishingga yo`l qo`ymayman. Ich. Otam sezmasin bo`l tez.
Saiada piyolada bir tomchi ham qoldirmay aroqni ichganidan keyin titrog`i biroz bosildi.
- Yaxshimisan endi?
U yo`q degandek bosh chayqadi.
- Hechqisi yo`q xozir biroz vaqt o`tsin, birdan ta`sir qilmaydida.
- Aka, o`rnini bosolmaydi...
- Bo`ldi qil!!!
- Aka yana bering.
Vujudim olov bo`lib yonar, peshonamdan ter, ko`zimdan yosh oqardi. Men piyolani yana osha zaxri qotilga to`ldirdim. Ey xudo bu kunimdan o`lganim yaxshi edi. Saida uch kosa ichgach boshini ko`tarolmaydiga darajada mast bo`lib qoldi.
Tashqariga chiqdim. "Saida o`ziga kelganidan keyin yana huruji boshlanadi. Egamqul akaning yoniga borishim kerak. Shugina uning dardiga davo topa oladi" deya o`y surdim. Uyga qaytub kirdim. Singlimning ustiga ko`rpani yopib, o`zim devorga suyanganib ko`zimni yumdim. Tezda uyquga ketib qolibman....
Egamqul akaning uyini bilmasdim. Faqat qo`y boqadiga yerini bilardim. Abdukarim akanikiga borishga to`g`ri keldi. Shu odamni eslashim bilan hayolimga Barno keladi. Ko`rmaganimga ikki kun bo`ldiyu sog`inib qoldim.
Otamga Saidaning axvoli haqida aytishga majbur bo`ldim. Agar aytmaydiga bo`lsam, otam bir joyga chiqib ketsa bechora singlim o`zini birbalo qilib qo`yishi mumkin.
- Ota Egamqul aka bunaqa kasallikning davosini biladi. Shuning uchun ko`p kuyinmang.
- Mayli opke keyin boshqa narsalarni gaplashib olamiz.
(davomi bor)