Tasodifiy hikoya: Guli
Salom. Ismim Guli. Yoshim 20da. Mani yigitim bor. Ismi Nodir. Biz bir birimizni juda sevardik. Anchagacha uchrashib gaplashib yurardik. Hullas oradan vaqtlar o'tib to'yimiz bo'ldi. Ikkalamiz chimildiqda edik. Nodir akam mandan ko'zini uzolmasdi. Nodir akam yuzimdagi pardani ochdiyu birdan manga yopishib labimdan o'pishni boshladi. Man ham ularni quchoqlavoldim va javob qaytara boshladim. Keyin bir birimizni yechintirdik. Nodir akam sharta ustimga yotdila va badanimni yalay ketdila. Avval ko'krag...davomi

Mening qismatim 1 (muallif : kamolov)

Добавил:	kamolov (29.09.2014 / 13:03)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11158
Комментарии:	Комментарии закрыты

Hikoya ko`chrilgan
Bir josusning hayoti.
1992 - yil

Men shuncha vaqt qo`rquv va xavf-xatar iskanjasida yashadim. Doim biron nimadan xavfsirab yashadim. Yarim tunda yolg`iz qolganimdan so`ng o`yladim "Xayriyat xammasi ortda qoldi, Endi shoyad zora odamlarga o`xshab yashasam. Biroq endi nima ish qilaman? Menga ish beraman deb kimning ko`zi uchib turibdi? Egamqul akaning yoniga borsamchi, birga cho`ponlik qilardim. Harqalay chetroqda odam kam joyda bir ikki yil yursam. Men xaqimdagi shov shuvlar biroz kamayarmidi. Lekin Egamqul aka singlim Saidaga uylanmoqchi ediku. Mening borishim unga noqulay bo`lmasmikin? Yaxshisi shoshmay turay avval uylansin keyin bir gap bo`lar".... Shunday o`ylar bilan uxlab qolibman. Ertalab tong otmasidan turdim. Anchadan beri badantarbiya qilmagandim. Otam bilan Saida uyg`onguncha hovlida aylanib yugurdim, biroz mashq qildim. Kun yorisha boshladi, ko`rganlar noto`g`ri tushunishmasin deb o`yladim va mashg`ulotni tugatib yuvinib uyga kirdim.
- Anchadan beri bir dasturxon atrofiga yig`ilmagandik, dedi otam nonushta payti.
- Oying bilan Botir bo`lganida yanayam to`liq bo`lardi...
Yutgan nonim bo`g`zimda qoldi. Saidaning ko`zidan yosh sizib chiqdi, boshi egildi. Otam bizni axvolimizni sezib noqulay bo`ldi. Aslida uchalamiz bexavotir jam bo`lganimizni aytmoqchiydi menimcha. O`rtaga og`ir sukut tushdi. Oxiri boshqa gap topolmagach otam jimlikni buzdi.
- Xay shunisiga ham shukur. Qolganlarning boshi omon bo`lsin. Aytgancha Sobir, nima qilmoqchisan endi? Biror instu=itutga kirib o`qisang yaxshi bo`larmidi?
- Bilmadim, Bir ikki kun uyda yuraychi, keyin o`ylab ko`rarman.
- To`g`ri qilasan, uyimizam ancha remonttalab bo`lib qolgan. Yaxshilab bir suvoqdan chiqarib, ohaklash kerak, dedi otam xonaning devorlariga ko`z yugurtirarkan.
- Keyin yangayam olaversak bo`ladi, dedi Saida menga sirli jilmayib.
- To`g`ri uyni sal epaqaga keltirsak darrov akangning boshini ikkita qilib qo`yamiz, dedi otam kulib.
- Unda suvoq ham ikki - uch yilga cho`zilarkanda.
- Nega.
- darrov olaxurjunni osmanglar menam bir ikki yil bemalol yuray. Uylanish bo`lsa qochmas.
- Xo - o o o, ungacha mening dugonamni opketib qolishadi, dei Saida gapga aralashib.
- Opketsa opketar, qiz zoti qurib qolibdimi? Bizga atalganiyam topilib qolar.
- Bekor aytibsiz, agar Barnodan boshqasi uyimizga kelsa, oldimga solib quvaman.
Singlimning rostakamiga jahli chiqdi.
- Xazillashdi akang, sen anavi Abdukarimning qizini aytyabsan menimcha... Oyday qiz, bir ro`zg`orni eplaydigan qiz.
Ko`ngil xiralik bilan boshlangan nonushta shu tariqa xazil xuzil bilan nihoyalanib dasturxonga fotiha o`qildi.
Tushgacha uyimizdan odam arimadi. Kelganlarning ko`pchilig qarindoshlar.
Hartugul, tushdan keluvchilar siyraklashdi. Endi biroz dam olaman deb uyga kirmoqchiydim darvozadan sinfdosh do`stlarim kirib kelishdi.
Saida sho`rlik yelib yugurib slohida xonaga joy tayyorladi. Har qanday sharotida ham bolalikdagi do`stlarning o`rni boshqacha bo`larkan. Nurali ismli sinfdoshim yonidan ikki shisha aroq chiqardi. Yigitlarning aroqni ko`rib ko`zlari chaqnab ketdi.
- Qay go`rdan olding, xozir aroq topish ancha qiyin bo`lib qoldiku, dedi halitdan mo`ylov qo`yib olgan Eshmirza.
- Senga yo`q, lekin menga o`xshaganlarga bor, senam yuribsanda erkakman deb, yo`lini topish kerak, deb gerdayib qo`ydi va aroqni qult qultlatib piyolalarga quya boshladi.
Hech kim qadah so`zi aytmadi, olinglar , olinglar degan gaplar orasida kimningdir "safimiz buzilmasin" degani qulog`imga chalindi.
Sinfdoshlar allamahalgacha o`tirishdi, yana ikki shishani bo`shatishdi. Ularni kuzatib xonaga kirsam, Saida boshini egganicha qaltirab o`tiribdi.
- Tinchlikmi senga nima bo`ldi?
U boshini ko`tardi, ikki yuzi anorday qizarib ketgan.
- Biron joying og`riyabdimi, dedim tashvishlanib.
- Aka, bilmayman nima bo`layotganin. Boshim aylanib, qaltirab ketyabman, suyaklarim qaqshayabdi.
- Do`xtir chaqiraymi?
- Yo`q, do`xtir kelsa xamma bilib qoladi.
Uning birgina "bilib qoladi" degan xavotiri ortida: "Nashaga o`rganib qolganimni, bokira emasligimni..." degan achchiq xaqiqat yotardi.
Boshim qotib qoldi. Nima qilishga ham hayronman. Balkim aroq ichirsam o`ziga kelib qolar degan o`yda eshikka qarab yurdim.
- Akaaa, qayerga ketyabsiz?
- ozgina ichsang, balki...
- Bo`lmaydi aka o`shaning o`zi kerak. Oldingi safar ham aroq ichgandim. Baribir bosilmadi. O`lib qolay dedim.
- O`zingni mahkam tut, o`tib ketadi.
- Aka chidolmayman, topib bering. Aqldan ozib qolaman. Sizning qo`lingizdan keladiku.
- Xozir ozgina chidab tur. Topaman. Topib kelaman.
Tashqariga o`qday otildim, Niyatim Nuralidan aroq olib kelib singlimga ichirish. Ichim o`t bo`lib yonar, alamimdan ko`zimga hechnarsa ko`rinmasdi: axir o`zim, o`z qo`lim bilan singlimga zaxri qotilni ichiraman. Yo xudo boshqa ilojim yo`q.
Nurali uyiga kirmagan ekan. Meni ko`rib hayron bo`ldi:
- Nima gap jo`ra?
- Jo`ra aroq kerak bo`lib qoldi.
- Shunga shunchami, Nechta kerak?
- Bitta bo`lsa yetadi.
- Mehmon keldimi?
- xa
- Bitta nima bo`ladi? deyta uyiga kirib ikkita shisha olib chiqib berdi.
- Qancha bo`ladi?
- Qiziqmisan? Bir tiyining ham kerakmas. Mehmoningni xursand qilsang mening rozi bo`lganim shu.
Men uyga kirib borganimda Saida devorga yelkasini tirab o`tirgancha yuzini berkitib tinimsiz qaltirardi. Shoshgancha aroq shishalarning birini ochdimda stol ustidagi piyolani to`ldirib quydim.
- Manavini ichib yubor, bosiladi.
- Akajooooooon, bo`lmaydi dedimku. Menga anavindan topib bering. Xozir o`lib qolaman.
- O`lmaysan. O`lishingga yo`l qo`ymayman. Ich. Otam sezmasin bo`l tez.
Saiada piyolada bir tomchi ham qoldirmay aroqni ichganidan keyin titrog`i biroz bosildi.
- Yaxshimisan endi?
U yo`q degandek bosh chayqadi.
- Hechqisi yo`q xozir biroz vaqt o`tsin, birdan ta`sir qilmaydida.
- Aka, o`rnini bosolmaydi...
- Bo`ldi qil!!!
- Aka yana bering.
Vujudim olov bo`lib yonar, peshonamdan ter, ko`zimdan yosh oqardi. Men piyolani yana osha zaxri qotilga to`ldirdim. Ey xudo bu kunimdan o`lganim yaxshi edi. Saida uch kosa ichgach boshini ko`tarolmaydiga darajada mast bo`lib qoldi.
Tashqariga chiqdim. "Saida o`ziga kelganidan keyin yana huruji boshlanadi. Egamqul akaning yoniga borishim kerak. Shugina uning dardiga davo topa oladi" deya o`y surdim. Uyga qaytub kirdim. Singlimning ustiga ko`rpani yopib, o`zim devorga suyanganib ko`zimni yumdim. Tezda uyquga ketib qolibman....
Egamqul akaning uyini bilmasdim. Faqat qo`y boqadiga yerini bilardim. Abdukarim akanikiga borishga to`g`ri keldi. Shu odamni eslashim bilan hayolimga Barno keladi. Ko`rmaganimga ikki kun bo`ldiyu sog`inib qoldim.
Otamga Saidaning axvoli haqida aytishga majbur bo`ldim. Agar aytmaydiga bo`lsam, otam bir joyga chiqib ketsa bechora singlim o`zini birbalo qilib qo`yishi mumkin.
- Ota Egamqul aka bunaqa kasallikning davosini biladi. Shuning uchun ko`p kuyinmang.
- Mayli opke keyin boshqa narsalarni gaplashib olamiz.
(davomi bor)