Tasodifiy hikoya: Opadek Ukadek
Hammaga salom, ismim Sarvar. 98-yilman, silaga bogan voqeani aytib bermoqchiman. Xullas, ko'chamizda Nodira degan 95-yil qiz bo'lardi. U bilan kichikligimdan birga katta bo'lgandim. 19 yosh paytlarida Nodirani uzatishdi. Uzoqroq joyga tekkani uchun deyarli uyiga kelmasdi. 3 yil o'tib, uyiga qaytib keldi. Aytishicha, erini undan tashqariyam xotini borakan. Ajrashmoqchi bo'lib yurdi. Yoshligidan manga ukasiday mehr qo'ygani uchun haliyam mani yosh boladay ko'rardi. O'ziga yaqin olib dardlarini ayt...davomi

muhabbatim qissasi 8 ( by boburov)

Добавил:	boburov (02.10.2014 / 20:47)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	9932
Комментарии:	Комментарии закрыты

'' by boburov ''


Negadur hammasi bir pasda sodir bo'lgandek tuyuldi. Man baxtli edim o'sha kuni. Vujudimiza bir birimizaga talpinsada ko'zlarimiza uyalardi. Man o'sha yerda azgincha u haqida o'ylab o'tirib uyimga ketdim. 

Ertasi kuni o'qishdan chiqb uni institutiga bordim. U mani yo'lda kutib oldi. Uzoqroda moshinami to'xtatdim va u tomon yurishi boshladim. Nigohlarimiza bir biriga tushgan paytda u mandan sal uyalarmidi bilmadimu manga shunaqa tuyuldi. Go'yoki kechagi voqeadan keyin uyalardi. O'sha kuni yana ehtirosli bo'salar bilan shaharni aylandik.

Bu orada biza har kuni ko'rishib har hil turda kayf qiladigan bo'ldik. Bir kuni u manga tel qildi:

-allo bekzod 

- allo ziyo nima gap disam?

- bizanikiga tez uyizdilani jo'natin mani erga berishmoqchi didi

To'risini etsam mani hali uylanish niyatim yo'g'idi. Unga vaziyatni chuntirdim. U mandan arazlab telini qo'yib qo'ydi. Bir haftacha undan darak yo'q manam telefon qimadim. Kuchli ayriliq boshlandi. Har kungi ehtiroslarimiza yo'q edi. Bir kuni u kechga yaqin tel qilib qoldi. Yeg'i ovozda mandan iltimos qildi uyini yoniga kelishimi. Uyini yoniga borib unga yaqinlashganimda uning ko'zlarida ko'z yoshni ko'rdim. U mani qucholavoldi. Yeg'lab ko'ksimga qo'llari bilan urub:

-nega mani tashlab kettiz? dib savollar bilan ko'mib tashladi.
 Man uni sovollariga jovob bermasdan uni mahkam quchoqlab olib lablaridan bosalar oldim. Uni juda sog'ingandim. U ham tinchidi. Bo'salar bo'salarga ulanib ketti. Man uni bitta oyog'ini belimga ko'tarvolib sonlaridan silardim. Asbobim unga tiralardi. U butkul o'zini yoqotgandi. U mani belimdan mahkam ushab tirnardi. Manga u payt umuman sezilmasdi. Sekin bo'ynilaridan o'pishi boshladim. Qulog'larini orqasidan o'pardim. Ikkinchi qo'lim bilan butun badanini silardim. Ora orada lablarini tishlab ehtiroslardi. Butun vujudimiza bilan o'pishdik. Man uni badanlariga bir ikkita zasoslar qo'yib tashadim. Bir haftalik ayriliq o'z kuchini ko'rsatardi. Bu oxirgi uchrashuvligini bilmasdik. O'sha kuni xayrlashib ketganimizdan keyin ertasi kuni vaqt bo'maganiga ko'risholmadik. Undan ertasi kuni tel qisam u omadi. Xayron bo'ldim. Abedga yaqin undan tel bo'ldi:

-Allo Bekzod manga umuman tel qimen mani esdan chiqarin endi mani yo'lim boshqa deb telni qo'yib qo'ydi. 

Bilsam uning oyisi uni man bilan ko'rishib yurishini bilib qolibdi. Badandagi zasoslani kechasi uxlab yotganda ko'rib qolibdi. Shu shu uyiga kelyabgan sovchilarga roziligini bildiribdi. Keyinchalik uni to'yi bo'lganini eshitdim. Bu orada bir yildan keyin o'zim uylandim. Xayot yo'llarimiza ayrildi. Keyinchalik u yo'llarimiza tutashi mumkin-u? (davomi bor. . . . .)