Tasodifiy hikoya: savol
man tushunmadimda juda kop hikoya yozdimu ozim yozganimi koromaybman ozi shunaqa boladimi...davomi

Sevib qolgan qizaloq

Добавил:	OfficialWriter (06.10.2014 / 11:01)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	17501
Комментарии:	Комментарии закрыты

"Sevib qolgan qizaloq"


Zarinaning yuzlari derazadan tushayotgan oftob ta'sirida qiziy boshladi. Uyoq-buyoqqa aylanib ko'rdi, ortiq uxlolmadi. Majburan o'rnidan turdi. Turdiyu, kechagi voqeani eslab o'tirib qoldi. Kecha. . .
Kecha u jonidan ortiq ko'rgan yigiti bilan ajralishgandi. . . Jamshidni u juda sevardi. . . Lekin Jamshidni boshqasi bilan ko'rganiga chidolmay janjal qildi va. . . Jamshid munosabatlarga nuqta qo'ydi. . .
Zarina o'tirgan holatda yig'lay boshladi. Endi nima qiladi? Ahir jonidan ortiq sevgan yigiti bilan orani ochiq qildiku? Kecha bekor janjal qildida. Endi Jamshid uni kechirmaydi.
-Jamshid aka. . . Meni kechiring. . . Sizni sevaman. . . Sizsiz hayot yo'q menga! -u shunday deb xo'ngrab yig'lay boshladi.
Unga endi hayotni qizig'i ham qolmadi. Nima qilsa ekan? O'zini o'ldirsinmi? Qanday yo'l tutsa qiynalmay o'lar ekan a? Bas, yashashdan ma'no yo'q endi. Uning yuragi faqat Jamshid uchun urardi, endi ularning orasida hech narsa yo'q, shunday ekan bu yurakni urishda davom etishiga boshqa sabab ham yo'q.
Zarina shaxd bilan o'rnidan turdi. Ko'zyoshlari yuzida qotib ulgurgan edi. U oshxonaga o'tdi va pichoqni oldi. U eng oddiy yo'lni tanladi: tomirini kesadi. Azoblanadimi, azoblanmaydimi, unga farqi yo'q, o'lsa bo'lgani!
Zarina qaysi qo'lidagi tomirini kesishni bilmadi, u chapaqay emas, demak pichoqni o'ng qo'lida ushlaydi, demak, chap qo'lini kesadi. . .
Pichoqni ko'tarib, ko'zlarini chirt yumdi va zarbaga shaylandi. Pichoqni qo'li ustiga qo'yib, endi tortmoqchi bo'lgan ham ediki, telefoni jiringlab qoldi. Zarinaning yurak urishi tezlashib, g'alati hissiyot chulg'ab oldi.
-Jamshid akam! -o'yladi u sevinib, -Ayni vaqtida qilyapti, meni hanuz sevar ekan!
Lekin telefoni ekranidagi yozuvni ko'rib, tarvuzi qo'ltig'idan tushdi: "Shaxboz визивает". Zarina chuqur "ufff" dedida, telefonga javob berdi.
-Alo?
-Alo, Zari, o'zingmisan?
-Yo'q, katta xolangman! -dedi Zarina do'q qilgandek.
-Nima bo'ldi, tinchlikmi?
-O'zimni o'ldirayotganimda halal berding.
-Eee nega o'ldirarkansan? Aqldan ozdingmi?
-Jamshid akam bilan ajraldim. Endi yashashga haqqim yo'q!
-Uydamisan?
-Hm.
-Hozir boraman, ungacha o'lmay tur, menga kofe damlab tur.
-Ho'p, tezroq kel, -dedi Zarina hafa bo'lgan ohangda.
Zarina tefalni yoqib, bokalga shakar, kofe soldi. 5 daqiqada suv qaynadi. Kofe damlab, mexmonxonaga chiqdi. O'n daqiqa o'tar-o'tmas eshik qo'ng'irog'i chalindi. Zarina eshikni ochar ekan, Shaxboz salomlashmay ichkariga kirdi.
Shaxboz Zarinaning eng yaqin do'stlaridan bo'lgani uchun ham uni yaxshi biladi, bu holatda unga salom berish befoyda. Ikkovlashib mexmonxonaga kirisharkan, Shaxboz kresloga o'tirib, kofe bokalini yoniga tortdi va qoshiqcha bilan aralashtira boshladi. Biroz aralashtirgach, kofedan bir ho'pladida, bokalni qo'ydi. Zarina esa ko'zlarini yerdan uzmagan holatda jim o'tiraverdi.
-Nega ajralishding? -Shaxboz gap boshladi.
-Begona qiz bilan ko'rib jaxlim chiqdi.
-Ha yigit kishi bo'lganidan keyin yuradida!
-U meni sevardiku? -dedi Zarina baland ovozda, yig'lashga shaylanarkan.
-Ha nima qipti? Balki u qiz do'stidir?
-Do'sti bilan hechkim qo'ltiqlashib yurmaydi!
-Nega endi? Yuradi.
-E bore!
-Ha ho'p, shuni deb o'zingni o'ldirmoqchimisan endi?
-Ha! Endi bu dunyoni menga qizig'i yo'q!
-Ota-onangchi? Qishloqdagi ota-onangni o'yla!
-Opa-singillarim ko'p, men bo'lmasam, o'rnim bilinmaydi.
-He ahmoq! Hech bo'lmasa yaqin do'stlaringni o'yla, meni o'yla! Sen o'lsang men nima qilaman!
Zarina taxtadek qotib qoldi. Nega Shaxboz bunaqa deyapti ekana? Zarina o'lsa unga nima? Do'sti bo'lsa nima qipti? Yo'q, buyerda boshqa gap bor. Shaxbozni Zarinada ko'ngli bor. Lekin Jamshid haqida bilgani uchun ham aytolmagan. Shaxboz istarali, kelishgan, o'qigan, baquvvat, yaxshi oiladan chiqqan yigit. . . Zarina unga qaytadan razm solib qo'ydi. Ha, Shaxboz Jamshiddan ortiq bo'lsa ortiqki, kam emas. Zarina ham Shaxbozga nisbatan qandaydir iliqlikni his eta boshladi. Yangi hayollardan uyalib, o'rnidan turdiyu, xonasiga chopdi.
Zarinani yaxshi bilgan Shaxboz bunga parvo qilmadi. Xonadagi televizorni yoqib, tomosha qilib o'tiraverdi.
Zarina esa xonasida, ayiqchasini quchoqlagancha shirin orzularga beriladi. Ehheee, shuncha vaqtdan beri Jamshidni sevaman deb o'ylagan ekan. Aslida u butun umri davomida faqat Shaxbozni sevgan! Buni o'zi tushunmaga6m holos. Lekin u endi kimni sevishini biladi. Hayotining asl mazmuni kim ekanini yaxshi biladi. Uning qalbi faqat Shaxbozni deydi.
-Ayiqcham, -dedi quchog'idagi ayiqchani yanayam mahkam quchoqlab, -g'alati bo'lib ketyapman. Ichim yonayotgandek huddi. U ham meni sevarmikan?
Zarina xonasidan chiqib, mexmonxonaga kirdi. Shaxboz divanga yonboshlab olib kino ko'rayotgan edi. Zarina asta qadamlar bilan unga yaqinlashdi. Shaxboz unga e'tibor bermay kino ko'rishda davom etdi. Zarina divan chetiga o'tirgach, Shaxboz ham o'rnidan turib, o'tirib oldi. Zarina sekin uning yoniga surildi va yelkasiga bosh qo'ydi. Ohh, naqadar yoqimli, naqadar qaynoq uning yelkalari! Zarina qo'llari bilan Shaxbozni qo'ltiqlab oldi. Shaxboz qo'lini olib, Zarinaning yelkasiga qo'yib oldi. Zarinaning yuragi qinidan chiqqudek bo'lib urishda davom etardi.
-Borishim kerak, -o'rnidan turdi Shaxboz.
-Qolaqol.
-Ishlarim bor. Kechga yaqin uchrashamiz.
-Kelasan a?
-Ha, kelaman, -Shaxboz Zarinaning burnidan chimchilab, kulib qo'ydi va eshik tomon yura boshladi.
Zarinaning ichi yanada yona boshladi. U bugun kechga tayyorgarlik ko'rishi kerak. Darrovda tayyorgarlikni boshladi. Eng avvalo uyini bir chetdan yig'ishtirib chiqdi. Hammayoqni chinnidek qilib tozalagunicha vaqt peshindan o'tgan edi. Tezda buterbrod bilan tushlik qilgan bo'ldida, kechki ovqatga tayyorgarlik ko'ra boshladi. O'zi bilgan eng yaxshi taomlarni va Shaxboz yoqtirgan taomlarni tayyorladi. Hammasi tayyor bo'lgunicha kech kirib qoldi. Eshik qo'ng'irog'i chalindi. O'ziga qarab, tayyor bo'lib turgan Zarina eshikka chopdi. Eshikni ochdiyu, qotib qoldi.
Shaxboz va Zarinaning Nozima degan dugonasi quchoqlashib, unga jilmayganicha turishardi. . .
-Syupriz! -dedi Nozima, -Yaxshimisan dugon?
-Nozi? Ochig'i kutmagandim. . . Kiringlar. . .
Zarinaning yuragi chilparchin bo'lgan edi. Nega endi Nozima? Uni Zarinadan qayeri ortiq ekan?
-Shaxboz menga. . . -gap boshladi Nozima, ichkariga kirisharkan.
-Sevgi izxor qildim, -deya Nozimaning gapini tugatdi Shaxboz.
Zarina gapirishga so'z topa olmadi. Nima deyishni ham bilmadi. Bo'g'ziga nimadir tiqildi. Ularni mexmonxonada tuzalgan stolga taklif qilib, o'zi oshxonaga chopti.
-Yo'q, yig'lamasligim kerak, -dedi Zarina, ko'zyoshlarini to'xtatishga urinib. -Nozimani sevsa nima qipti? Men uchun Shaxboz baxtli bo'lsa bo'lgani. Sevganim baxtli bo'lsa men ham baxtliman!
U ovqatlardan suzib, mexmonxonaga tashidi. Ovqat ustida uchovlon gurunglashib o'tirdi. Zarina o'zini quvnoq ko'rsatishga harakat qildi. Kechki