Tasodifiy hikoya: Odamlar orasida 8
Vaqt g'animat, o'tsa nadomat. Tanasidagi tomirida oqayotgan geroindan mast bo'lgan qiz oldidagi odam...davomi

Беғуборим эдинг-ку... Муаллиф: Ғиёсиддин Ғаффоров 1- кисм

Добавил:	Qayumov (11.10.2014 / 00:38)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	18157
Комментарии:	Комментарии закрыты

Эрта Баҳор. . . Илиқ
ёмғир эзиб ёғмоқда.
Акмал дарчадан
кираётган ёмғир
ҳидидан тўйиб-тўйиб
нафас олди. Бу ҳид
унинг ҳотираларини қўзғатиб
юборди... Афсус билан эслади...
Эрта Баҳор...
- Синглим... Ҳой синглим. Бу ёқга
келгин. Мени кўйлагимни тугмаси
узилибди. Ўшани тақиб бергин. Ишга
кеч қолаётгандим. Мен сен
тикгунингча чой ичиб тураман.
Акмал синглиси Наргизага кўйлагини
бериб ўзи ошхона томон кетди.
Наргиза акаси учун ошхонада
нонушта тайёрлаб қўйганди. Акмал
нонушта қилиб бўлиб, хонасидан
кўйлагини олди. Янги тақилган
тугмани текшириб кўрди. Мустаҳкам.
Хонадан туриб синглисига «раҳмат», -
деб бақирди. Синглиси унга жавобан
«Битта шокалад сизданда», - деб
кулиб қўйди. Акмал кийиниб бўлиб,
шошиб чиқиб кетди.
Оилада улар 3 киши эди. Акмал,
Наргиза ва онаси. Акмал автобус
хайдарди. Ишга эрта кетиб, кеч
қайтарди. У ўз ишини ёқтирарди.
Автобус ҳайдашни болалигидан
ёқтирарди. Тўғри бу касбни орзу
қилмаган бўлса ҳам, лекин
ёқтирарди. Мактабни аъло баҳоларга
ўқиб биттирган. Коллежда ҳам қизил
диплом билан битирган. Ҳамда ўқув
фанларидан ўтказилган
олимпиадаларда Республика
босқичада иккита фандан қатнашиб,
иккаласидан 1 чи ўринни
эгаллаганди. Бу дегани ҳоҳлаган
олийгоҳига имтихонсиз ўқишга
кириши мумкин дегани эди. Лекин
Акмалнинг ўқишга шароити йўқ эди.
Ёлғиз ўғил. Онасини бир ўзи
ишлайди. Топгани еб ичишдан
ортмайди. Кейин, кийим кечак деган
нарсалар. . . Буларни ҳаммасига бир
ўзи қийналарди. Кейин у тунги пайт
ишлаб, кундузи уйга келиб дам
оларди. Акмал "оилани ўзим
тебратаман” деб ҳамма орзуларидан
кечди. У ўзига ёқадиган ҳайдовчилик
касбини эгалади. У эндигина 23 ёшга
кирганди. 1 йилдан бери автобус
ҳайдайди. Синглиси Наргиза ундан 5
ёш кичик. Бу йил коллежни
битиради. Акмални яна бир орзуси
синглисини олийгоҳларнинг бирида
ўқитиш. "Ўзим ўқимаганимга яраша
синглим ўқисин”, - дейди. Синглисига
жуда меҳрибон. Ҳеч қачон хафа
қилмаган. Нима сўраса йўқ демайди.
Ўқишига нима керак бўлса, ҳамма
шароитни қилиб беради. Синглисини
жуда яхши кўради. Кимдир
синглисини хафа қилиб қўйса, уни
тазирини бермай қўймади.
Маҳаллада деярли ҳеч ким Наргизага
«гап отиш» учун руҳи бетламасди.
Акмал ўзи уйланишидан олдин,
синглисини узатади. У учун
синглиснинг бахти муҳим. Афсуски
синглиси учун кўп вақтини ажрата
олмайди. Синглиси деярли ёлғиз
ўсди. Акмал "иш-иш”, деб
ҳаммасидан воз кечди. Акмал
отасини деярли эслай олмайди.
Онасидан сўраса "отанг ўлган” деган
жавобни олади. Онаси, отасиз, ёлғиз
ўзи болаларини ўстирди. Акмалнинг
куни ўз иши, автобус ҳайдаш билан
ўтади. Бир хил кун тартиби.
Ёшлигидан онасига ёрдам бериш
билан катта бўлди. Деярли
ишламасдан ўтган кунини эслай
олмайди. Шу сабабли ўртоқлари
билан бундоқ чойхона ва
кафелардаги зиёфатларда ўтира
олмади ҳам. Энди оёққа туриб,
коллеждаги курсдошлари, ишхонадаги
ҳамкасблари билан улфатчилик қила
бошлади. Унда ҳам ойда бир
маротаба. Акмал олдин бундай
ўтиришларда бўлмагани учун ўзини
ноқулай сезарди. Ўтириш
тонготаргача давом этарди. Маишат
авжига чиқган пайт қизлар
чақириларди. Зиёфат энди қизлар
билан давом этарди. Қизларни
етаклаб алоҳида хоналарни банд
қилишлар бошлнарди. Акмалга бу
ҳолат бегона эди. Бу ерда ўзини
бегонадек ҳис қиларди. Олдин
қизлар билан юрмаган, қўлини ҳам
ушламаган бола эди. Қизларни
фариштадек кўрарди. Кўчада болалар
қизларга гап отса жахли чиқарди.
Айтарди, "Ахир сенларни уйингда
ҳам синглинг, ёки опанг бордир!
Уларга бегоналар гапирса сенларга
ёқадими?” - деб. Бу ерга келган
қизларни кўриб, фикри ўзгарди. "У
мени атрофимда яхши қизлар бўлган
экан. Энди - энди қизларни оласини
кўраётган эканман. Нега бу қизларни
оиласи эркин қўйиб юборган экан?
Буларни акаси, отаси йўқми? Назорат
қилмайдими? Эҳҳҳ эсиз...” деб
ўйларди. Шунақа ўтиришларни бир
иктасидан кейин, ўрганиб ҳам қолди.
Бундай қизлар у учун оддий ҳолдек
бўлиб қолди. Ҳаттоки қизлар билан
алоҳида хонага ҳам кирди. Албатта ўз
ҳоҳиши билан эмас.
Ҳамкасбларининг таклифига биноан
қизлардан бири уни таклиф қилди.
Ярим яланғоч қизга ким йўқ дерди?
Акмал минг тарбияли бўлгани билан
у ҳам йигит киши. Унда ҳам нафс
бор, эхтирос бор. Қизни ноз
карашмаларига бўйин эголмади. Қўл
ушлашиб хонага кириб кетди...
Хонадан чиқиши билан ҳамкасблари
бақир-чақир қилишди:
"Табриклаймиз! Эркак бўлдинг.
Маладес!!! Яшавор эркак!” - деб уни
мақташди. Бундай кайфу сафо
Акмалга ҳам ҳуш ёқа бошлади.
Ишдан чарчаб келиб маишат қилиш
кимга ёқмасди. Мана бугун ҳам
коллеждаги собиқ курсдошлари билан
зиёфат бор. Тонготар зиёфат. Тушлик
маҳал Акмал автобус ҳайдаб кетаётиб
бир нарса эсига тушгандек сапчиб
кетди: "Вай, Наргизага бугун
келмайман, деб айтмабманку.
Ҳавотир олмасин,” - деб синглисига
телефон қилди. Лекин синглиси
телефонини кўтармади. Онасига
телефон қилди. Онаси ҳам жавоб
бермади. "Онам бундай пайт уйғоқ
бўлардиларку. Нега жавоб
бермаяптилар, Наргиза ҳам”. - деб
ҳаёл қилди. 15 дақиқлардан кейин
Наргиза қайтиб телефон қилиб,
эшитмай қолганини айтди. Шундан
кейин Акмални кўнглидаги ғашлик
тарқади. У синглисига бугун туғилган
кун борлигини, уйга кеч келишини
айтди. Шу билан кун кеч бўлди
деганда, Акмални автобуси бузилиб
қолди. Бу ўлганни устига тепгандек
бўлди. Устахонага қайтиб келиб,
автобусини тамирлатди. Автобус
тамирдан чиқгунча ярим тун бўлиб
қолди. Роса чарчади. Уйга қайтиб
борди. Зиёфатга борадиган аҳволи
қолмади. Уйи олдига келиши билан
ҳамкасбларидан бири телефон қилиб,
нега келмаётганини сўради. Акмал
чарчаганини баҳона қилди.
Ҳамкасби гапга уста бола эди. У
Акмални келишга кўндирди. Ҳозирда
Акмални нозик жойи бўлиб қолган
"қизлар”ни ҳам келиб бўлишганини
айтди. Акмални тезроқ келиши учун:
"Ёш-ёшидан. Коллежни
студенткалари. Биттаси сени кутиб
ўтирибди. Сени роса мақтадим. Сен
келганингда ҳайдовчиман демагин.
Сени банк бошқарувчиси деб
таништирдим” деб қўшиб қўйди.
Акмал мийғида кулиб қўйди. Акмал
эшикда қулфни кўриб ажабланди.
Наргиза қаерга кетибди? Менимча
онамга ёрдам бергани кетган бўлса
керак. Мен онамга айтгандимку,
Наргизани чақирманг деб. Барибир
олиб кетибдилар,” - деб ўзига ўзи
гапирди. Ва ниҳоят айтилган жойга
етиб борди. Курсдошлари қарсак
чалиб уни келишини кутиб олишди.
Тўрдан жой бериб, олдига ароқдан
қуйиб узатишди. Акмал чарчоқ босди
қилиб ароқни битта кўтаришда ичиб
юборди. Кетидан овқат беришди.
Курсдошлари эндигина еб бўлишган
экан. Акмал ҳам тезда еб бўлди.
Хонада ярим яланғоч қизлар
йигитларни тиззасига ўтириб олиб
ниманидир гаплашиб ўтиришарди.
Кейин телефон қилган курсдошига
менга "аталгани” қани деб сўради.
Курсдоши тиржайиб "ичкарида” деб
ишора қилди. Акмал дадиллик учун
яна ароқ ичиб олди. Ичкари хонага
кирмоқчи эди курсдоши тўхтатди.
"Ҳозир у банд, вақтли келмадинг!
Сени кутиб туролмади. Ҳозир чиқиб
қолади” деди. Акмал қизларга қараб
ҳаёл суриб ўтирарди. У олдингидек
ҳаёл сурмасди. Ҳозир ўзгарган.
Ароқ ичади. Чекади. Қизлар билан
"юради”. Онасининг берган
тарбиясини унутиб бўлди ҳисоби.
Она тарбия берибдику, лекин
иродасини тарбия