Tasodifiy hikoya: Aldangan QiZ
5 - qisim...davomi

қилишни
унутибди. Шайтоний дўстлари уни
йўлдан адаштиришди. Акмал
чарчагани учунми, ёки ароқ
таъсиридами, кўзи юмила бошлади.
Кўзи ғира-шира кўрарди. Алоҳида
хонанинг эшиги очилди. Ичкаридан
бир курсдоши яланғоч қизни
қучоқлаб чиқиб келди. Акмални
уйқуси ўчди. Қизни юзини кўришга
қизиқди... Кўрди. Кўрдию турган
жойидан қайтиб ўтириб қолди.
"Наргиза”, - деб охиста пичирлади.
Ҳамма нарса кўзи олдидан тезда
ўтди. Ичган ароғини кайфи ҳам
тарқади. 5 сония ўтирган бўлса ҳам,
бу у учун узоқ вақт эди. Нима
бўлаётганини англашга ақлли
ожизлик қила бошлади. Наргиза ҳам
қотиб қолди. Нима қилишини билмай
қолди. Акмални курсдоши ҳамон уни
кўтариб турибди. У кулиб: "Мен бу
билан 6 ойдан бери учрашиб
юраман”, - деб ёнаётган ёғ устига
бензин сепди. У бу қиз Акмални
жонажон синглиси эканини қаёқдан
билсин? Акмал чидай олмади. Стол
устида турган пичоқни олиб
курсдоши томон югурди. Наргиза
тушиб, ердан кийимларини олиб,
қочди. Акмал курсдошини кўкрагига
пичоқни қайта-қайта тиқиб олди.
"Сенми менинг синглимни иффатини
бузадиган” - деди важоҳат билан.
Ҳамма ёқ қон бўлиб кетди. Ҳеч ким
нима бўлаётганини тушунмасди.
Наргиза кетиб бўлганди. Ўртада эса
кўзлари нафратга тўлган, усти боши
қон бўлган Акмал қўлида пичоқ
ушлаб турибди. Ерда эса курсдоши
жон бермоқда. Пичоқ уни юрагига
санчилганди. Ҳеч ким Акмалга яқин
йўлашга ботинолмасди. Ҳамма
қўрқаётганди. Акмал эшик томон
юриб: "Мени синглим билан ҳам
шундай иш қиласанларми?” деб
оҳиста гапириб чиқиб кетди. Энди
ҳамма нима бўлганини тушуниб
етганди. Акмал усти боши қон
аҳволда, қўлида қонли пичоқ билан
ўзи билмаган томонга қараб кетиб
борарди. Бошида турли ҳаёллар,
турли ўйлар... Номусини ёқотган
синглисидан ор қила бошлади.
Маҳалласига қайтиб борса ҳамма уни
устидан кулиб, ола қарайдигандек
туюларди. "Шарманда бўлдим.
Ҳаётим мазмуни бўлган синглим
фоҳиша бўлиб етишибди. Наҳотки
сезмадим,” - деб такрорларди. Шу
заилда тонгга қадар юрди. Юриб-
юриб ўз уйига келиб қолибди. Қўлида
ҳамон пичоқ турибди. Уни ҳаёлига
синглисини ўлдириш келди. Бу
шармандаликдан, фоҳиша
синглисидан уни мурдаси афзалроқ
деди. Эшикда қулф йўқ, демак
синглиси уйга келган. Уйга кирди.
Уни онаси кутиб олди. Эндигина
келган экан. Қўлидаги сумкасини
қўймаган ҳам. Ўғлини аҳволини
кўриб қўлидаги сумка ерга тушиб
кетди. Акмал онасига қараб: "Она сиз
мени усти бошимни кўриб ҳайрон
қолиб қўрқиб кетдингиз-а? Ҳа, мен
одам ўлдирдим. Ҳозир одам ўлдириб
келяпман. Шунинг учун усти бошим
шу аҳволда (Қўлидаги пичоқни ерга
зарб билан уриб, санчиб қўйди). Она,
агар сиз ҳозир ичимни ҳам
кўрганингизда эди... қўлингиздаги
сумка эмас, ўзингиз ерга тушиб
кетардингиз. Мени кечиринг. Биз
шарманда бўлдик (Бу пайт она ерга
чўккалаб ўтириб қолганди). Онажон
мени кечиринг. Сизга муносиб ўғил
бўла олмадим. Оқ сутингизни оқлай
олмадим. Мени кечиринг,” - деди.
Она ҳамон бир нуқтага тиклиб
ўтирарди. У нима бўлганини энди-
енди англаб етаётганди. Унинг ўғли
қотил бўлганди. Қўли қонга
беланганди. Она нега бундай
бўлганини тушунолмаётганди.
Гапиришга мажоли ҳам етмади. Зўрға
қалтираб "Нима учун?” дея олди
ҳолос. Акмал эшикка суянган ҳолда:
"Сиз иш-иш деб болаларингизни
тўлиқ тарбиясини эсдан
чиқардингиз. Сиз бизга иродани
мустаҳкамлашни ўргатмадингиз.
Нафс қули бўлиб, нима
қилаётганимизни эсдан чиқардик.
Мана оқибати. Наргизага эътибор
қилмай қўйдингиз. У фоҳиша бўлиб
кетибди. Мен уни ушлаб олдим. (Она
тамом бўлди ҳисоб, юзидан ранги
қочди.) Сиз мени кечиринг. Она, мен
одам ўлдирдим. Мени энди
қамашади. Яна бир бор берган оқ
сутингизга рози бўлинг” деди. Шу
пайт эшик тақиллаб, эшикдан
Милитсия ходимлари кириб келишди.
Акмални сўроқ қилиш учун,
маҳкамага олиб кетишди. Ерда
ўтириб, қотиб қолган онаизор ҳамон
тикилиб ўтирарди. "Ўғлимни олиб
кетманглар” - деб йиғлашга ҳам ҳоли
қолмаганди. Қанча вақт ўтирди
билмади. Сал ўзига келиб, ўрнидан
турди. Уй ичкарсига тебрана тебрана
кета бошлади. Она ичкарида қўлини
томирини кесиб, ўлиб ётган қизи
Наргизани мурдаси борлигини
билмасди... Кутилмаган зарбага
чидай олмади. Эшик остига
йиқилди... фарзандларининг
роҳатини кўраман деганди. Лекин у
доғини кўрди. Шу аламлар бир бўлиб
кўкрагида қаттиқ оғриқ бўлди. Қанча
вақтдир эшик остида ётди.
Турғазадиган ўғли энди йўқ. Оғзига
сув томизадиган қизи йўқ. Онадаги
алам ўти кўкрагида ёнди. Аллоҳдан
қилган гуноҳлари учун кечирим
сўради. У қилган хатоларини англаб
етишга улгурмади. Жони узилди...
Акмал қамоқхона дарчасидан
кираётган ёмғир томчиларини юзига
тушишидан завқланарди. Юзидан
ёмғирнинг оқиши онасининг
юзларини силашидай туйиларди.
Юзидаги ёмғир томчиларига кўз
ёшлари ҳамроҳлик қила бошлади.
Бўғзига бир нима тиқилди. Ўкириб
йиғлаб юборди. Йиғлаб ерни урарди:
"Неееегааааа? Нега ундай қилдинг.
Аҳир жонажоним эндингку! Менинг
беғуборим эдинку!!! Мен сенга
ёмонлик қилмасдимку!!! Нега онамни
ҳам олиб кетдинг? Мен йўлғиз
қолдимку...
давоми бор