Tasodifiy hikoya: BU O'TA QIZIQ
Iltimos oxirigacha o'qing! 1. Siz birinch kechani 100% optimal o'tkazishni bilasizmi? 2. Tez bo'shanishdan qutilish mumkunmi? 3. Jinsiy qoniqmaysizmi nima qilish kerak? 4. Jinsiy a'zoingizni o'zingiz bilmagan holda qanday zararlab qo'yasiz? 5. Zaxm ? Yordam beramiz 6. Sevgan qizingiz siznikcha oldin bishqa yigitga bo'sa berganmi bilmoqchimisz? 7. Yigitingiz oldin birorta qizni o'pganmi bilmoqchimisz? 8. Ehtiros uyg'otuvchi dori preparatlari qanchalik foydali, zararli, nomi, narxi? 9. Ji...davomi

juda ham
özgacha
mahzunlik sezilardi. - Nima böldi? - Hech narsa. Kecha
unutibman, kechir azizam. Shuncha vaqtdan
beri atiga yarim daqiqaga kechikmagan yigitning
uchrashishlarini unutib qöyishi mumkinligiga qiz ishonmasdi.
Lekin ösha kuni u hech narsa demadi. Keyingi kunlarda ular yana
odatdagidek vaqtlarini xushchaqchaqlik bilan
ötkazishardi. Lekin qiz negadir yigitning közlariga boqqanida
yashirin bir ma'noni sezardi.
Yigitning doimgi tabassumi bu sirni qiz bilib olishiga imkon
bermasdi. Yigit qiz bilan köproq
vaqt birga bölishga urinardi. Soatlab yonma-yon ötirardilar... Bir
kuni qiz yana uzoq vaqt
xiyobonda yigitni kutib qoldi. Yigitdan xabar bölavermagach
ketmoqchi böldi. Lekin shu vaqtda uzoqdan yigit
körindi. - Salom, - dedi yaqin kelgach. - Nega bunaqa yuryapsiz,
oyog'ingiz og'riyaptimi? - Ha, jin ursin, velosipeddan yiqildim.
Ular odatdagidek örindiqqa ötirgan köyi, quyosh botishini
tomosha qildilar... Ösha ondayoq qizning yuragi nimadandir öta
g'ash edi.
Balki, ösha kuni qizning yuragi yigit bilan shunday sönggi bor
yonma- yon ötirganliklarini sezgandir... Ertasiga qiz yigitning
shifoxonada ekanligini eshitganida, karaxt bölib qoldi. Ming
xavotir ila tezda yetib keldi. Uni yigitning yoniga qöyishmadi.
Bilsa, yigit juda og'ir kasal ekan. Kechagi kun tongda kasali xuruj
qilgan va kasalxonaga keltirishgan ekan. - Unga yurish mumkin
emasligini aytgandik. Lekin u kechroq kasalxonadan qochib
ketibdi. Mana oqibati. U oyoqlarini
his qilmaydi. Shol... Qiz titrab ketdi. Közlariga quyilib kelayotgan
köz yoshlarini töxtata olmasdi. Xamshiraning sönggi gaplari öta
dahshatli ovoz bölib, qizning quloqlari ostida jaranglardi: U
oyoqlarini his qilmaydi... Shol... Yigit uyg'ongach qiz uning
yoniga kirdi.
Yigitning ahvolini körib, battar siqildi. U yig'lardi, yigit közlarini
shiftga tikkancha gap boshladi: - Bilasanmi, seni birinchi marta
körganimda maktabda 7- sinf eding. Öshanda pushti lenta
taqvolganding... Yigit biroz tin olgach davom etdi: - Biram
chiroylisanki... Sen bilan juda shirin hayot kechiraman deb
öylagandim... Buni qara, baribir peshonaga yozgani bölarkan... -
Bas qiling! Qiz köz yoshlariga erk berdi. Juda ham ezilib yig'lardi.
- Yig'lama. Beri kel, muhim bir gap aytaman. Qiz yigit aytgandek
qildi.
Yigit qizning yuzini silagancha shunday dedi: - Qachon hayotda
nimadandir siqilsang, kimnidir sog'insang, köz yoshlaringni
mana bunday qilib sidirib tashla, - yigit barmoqlari bilan qizning
közlaridagi yoshni artdi,- Chunki hayot gözal... Qiz shu kuni
tongga qadar yig'ladi. Ösha tunda u yigitni qanchalar sevishini
tushundi. "Men baribir umrbod u bilan qolaman",- qaror qildi qiz.
Ertasiga shifoxonaga kelgan qiz yigitni topolmadi. Unga yigitni
tongda Germaniyaga olib ketishganligini aytishdi. Qiz holsiz
devorga suyanib qoldi. Uning boshida
million xil hayollar aylanardi. Nega? Öylardi u. Shu mahalda unga
bir xamshira qip- qizil atirgul keltirib berdi. Qiz yigit bergan
sönggi gul bandidagi qog'ozchani titragan qöllari bilan arang
ochdi. Unda shunday yozilgandi: " Bilasanmi,
doktorlar mening tirik qolishimga deyarli umid yöq deyishdi.
Insult xavfi kundan-kun oshib borarkan. Sen meni baribir tashlab
ketmasding. Men esa sening judayam baxtli bölishingni
istayman... Men juda uzoqqa ketyapman. Bilasan-a, seni
judayam sevaman. Agar sen ham meni zarracha sevsang,
ötinaman, men uchun ham baxtli hayot kechir. Sira ham
yig'lama. Yig'laganingda meni yuragim og'riyotgan böladi.
Kelishdikmi? Men uchun esa baribir hayot gözal. Ehtimol, ertaga
uyqudan uyg'onmasman, lekin hayotim juda gözal. Chunki
unda sen borsan..." Qiz maktubni quchganicha juda uzoq
yig'ladi... Qiz ikki yil yigitning xotirasi bilan yashadi. Keyin yigit
aytganidek yashashga harakat qildi. Bir yigitga turmushga
chiqdi. Ammo uning hayollari tubida hamon eski xotiralar
hukmronlik qilardi.
Har lahzada uni yod qilib yashardi. Ög'illik bölganida, unga
yigitning ismini qöydi... Taqdir qizga hali ancha sinovlarni
tayyorlab qöygan ekan. Farzandi tug'ilgach köp ötmasdan, eri
avtohalokat tufayli dunyodan köz yumdi. Qiz tag'in
köz yoshlari tubiga g'arq böldi. 4 yil vaqt ötib ketdi. Endi qizning
hayotdagi bori ög'li va xotiralari edi. O'g'lini bog'chaga kuzatib
qo'ygach, qiz bir vaqtlar yigit bilan uchrashuv joyi bo'lgan
xiyobonga keldi. Uzoq ötirdi. "Hayot gözal"
deb, kulib turadigan yigitning qiyofasini köz oldiga keltirdi.
Oradan shuncha 8 yil ötgan bölsada, uning muhabbati bir qatra
bölsin, kamaymagandi... Uyga kelgach, yuragi sog'inchdan
boshqacha urayotganligini his qildi va özi "shirin xotiralar" deb
ataydigan qutini ochdi. Özining portreti, ösha pushti zontik,
dastxatlar... Hamma- hammasini bir-bir körib chiqdi. Uyga kirib
kelgan ög'il oyisining yig'layotganini kördi. U sekin oyisining
yoniga keldi. - Oyi, qachon hayotda nimadandir
siqilsangiz, kimnidir sog'insangiz, köz yoshlarni mana bunday
sidirib tashlang... Qiz köz yoshlarini artayotgan ög'liga hayrat
bilan tikilib qoldi. - Buni kim... kim aytdi? - Bir amaki oyingni sira
ham yig'latma dedilar, rasm chizishni
ham örgatdilar. Qizning yuragi qachonlardir yigit yomg'irli
kechada "Hayot gözal" deganidagi kabi zarbli urardi. "Nahotki u
tirik bölsa?" Qiz tonggacha mijja qoqmadi. Allohdan umidlari
puch bölib chiqmasligini söradi. Ertasi kun bog'chaga borib,
rasm murabbiyini söradi. Uni bir xonaga kuzatib qöyishdi.
Xonaga
kirgan qiz burchakda turgan yangi chizilgan suratni tanidi.
Qachonlardir tongda uyg'onganida
dökoncha devoriga chizilgan yurak shakli edi bu. Qiz judayam
hayajonlanardi. - Balki yordamim kerakdir? G'alati ovoz, qiz 8 yil
kutgan ovoz eshitildi. Ögirilganida qarshisida ösha rom qiluvchi
tabassumi bilan yigit turardi... Yigitni Berlinda 3 yil davomida
davolashgan, keyin 2 yilga yaqin nogironlik aravachasida
yashagan, nihot keyin butunlay sog'ayib ketgandi. Ular ancha
vaqt bir- birlariga termulib qoldilar. Qizning sakkiz yil oldingidek
chiroyi yigitning ösha vaqtlardagidek jozibador tabassumiga
qarshi turardi. Qiz shu yillar ichida ilk marta sevinganidan
yig'lardi. Yigit qizga yaqin keldi. - Qachondir nimadandir
siqilsang, kimnidir sog'insang, köz yoshlarni mana bunday
sidirib tashla... Keyingi jumlani ular baravariga aytishdi: - CHUNKI
HAYOT GÖZAL...