Tasodifiy hikoya: Hullas narmalniy nom topomadm...!!!!!!
Dina dan yangi hikoya ;-);-) avalam bor hammani mustaqliligimizni 25 yilligi bilan tabrikliman aby...davomi

tushimga kirib chiqadigan Dilafro'z shumi? Xayolimda bulutlar orasida suzib yuradigan Dilafro'z shumi? Hozirgina osmonda uchib yurgan Dilafro'z birdan yerga tushdi. Yo'q, yerdan ham pastroqqa tushib ketdi... Ana, u ketyapti.
Abjalning, hamma yomon ko'radigan, hamma jirkanadigan Abjalning qo'lidan tutib ketyapti! Bundan chiqdi, Abjal kecha bekorga gapirmagan, bundan chiqdi ilgariyam...
Abjal uning oppoq bilagidan tutib olar, u esa tasmadek rels ustidan dorbozlarga o'xshab ehtiyotkorlik bilan muvozanat saqlab yurib ketar edi. Go'yo bir umr shunday yuradigandek. Go'yo Abjal bir zum qo'lini qo'yin yuborsa, yiqilib ketadigandek. Bir necha qadam yurishgandan keyin u orqasiga burilib qaradi. Keyin yana... Men yuzimni chirt o'girdimu boshimni changallab qoldim.
Anchadan keyin hushim o'zimga keldi. Ro'paramda Nizom turardi. U aftimga timilib turdi-da, qandaydir quruq ohangda so'radi:
- Qalay, o'lishinga arzirkanmi?
- Senga nima! - dedim jinnilardek baqirib. - Sening nima ishing bor? Yo'qol, toshingni ter!
Ertasiga kimyo imtihonidan uch oldim. Chiqsam, maktab darvozasi oldida yaproqlarini chang bosgan olcha tagida Dilafro'z iljayib turibdi. Ko'zimga shu qadar xunuk ko'rinib ketdiki, yuzimni teskari o'girdim. Shitob bilan o'tib ketayotgan edim, charidi:
- Ergash...
- Nima? - dedim baqirib. - Abjal kamlik qilib qoldimi? Birpas sabr qilsang chiqadi! - shunday dedimu yugurib ketdim.
Keyin... hammasi tamom bo'ldi. Maktab ham. Muhabbat ham. Toshkentdek shahri azimda institutga kirishga ko'zim yetmasdi. Omadim chopdimi, yaxshi tayyorgarlik ko'rdimmi, harqalay Temir yo'l transporti injenerlari institutiga kirdim. Ora-chora Nizomdan xat kelib turardi. Ikki marta Diladro'z seni so'radi, adresingni beraymi, degan mazmunda ham yozdi. Ko'nglimda quvonchga o'xshash bir nima yilt etgandek bo'ldi-yu, o'sha zahoti so'ndi. Uning Abjal bilan yetaklashib ketayotgani, men bo'lsam ahmoqona bir alpozda temir yo'l chetida angrayib o'tirganim ko'z o'ngimga kelib, "aravasini tortsin" degan mazmunda javob yozib yubordim. Shunda ham har gal uni eslasam, yuragimning bir cheti jiz etib qo'yardi... Bora-bora jizillamaydigan bo'ldi... To'rtinchi kursni bitirgan yilim uylandim. Shunda ham qachondir ko'ngil qo'ygan kishingni unutish og'ir bo'larkan, uning qismatiga befarq qaray olmas ekansan. Dilafro'z Andijon Tibbiyot institutiga o'qiyotganidan xabarim bor edi. O'sha yili u ham turmushga chiqqanini eshitdim. Yo'q, yuragimda rashk yoki iztirob emas, o'kinchga o'xshashroq bir narsa uyg'ondi. Uyg'ondi-yu, so'ndi. Faqat bir narsaga hayron qoldim. Dilafro'z Abjalga emas, boshqa yigitga turmushga chiqibdi...
Keyin bular ham unutildi. Faqat onda-sonda tushlarimga oppoq ko'ylak kiygan Dilafro'z kiradigan bo 'ldi.
O'n sakkiz yil oz muddat emas. Dilafro'z chindan ham o'zgargan, ammo o'ktam kulgisi, quralay ko'zlarining kibirona boqishi o'sha-o'sha edi.
- Men sizni tushimda ko'rib turaman, - deb takrorladim uning ko'ziga tikilib.
- Yo'g'-e! - Dilafro'z ko'zlaridan o't chaqnab kuldi. - Nahotki?
- Bu gapni sizga yoqish uchun aytayotganim yo'q. Bor gap shu.
- Qarang-a, men shuncha harakat qilsam ham siz sira tushimga kirmaysiz.
Bu gapni u yarim hazil bilan aytdi. Biroq, mening ko'z o'ngimda yana o'sha sovuq manzara jonlandi. Uning Abjal bilab yetaklashib ketganiyi, men ayanchli qiyofada termilib qolganim. Harchand o'zimni tutishga urinsam ham bunday pallada aytish mumkin bo'lmagam eng ahmoqona gap og'zimdan chiqib ketdi:
- Abjalni hech ko'rasizmi?
U yarq etib qaradi.
- Kimni-i-i? - dedi cho'zib.
Kuldim.
- Abjalni-da! Esingizdan chiqdimi?
Dilafro'z ko'zimga uzoq, sinovchan tikilib turdi-da, negadir istehzoli kuldi.
- Boshimga uramanmi uni?! - dedi qoshini chimirib.
Esankirab qoldim.
- Axir o'shanda...
Dilafro'zning ko'zlarida sezilar-sezilmas iztirob sharpasi soya solib o'tgandek bo'ldi. Biroq, zum o'tmay kulimsirab so'radi:
- Doktorlik ishingiz bitib qoldimi?
- Siz... siz qayoqdan bildingiz? - dedim battar hayratlanib.
- Men shunaqa bilag'onman! - Uning gap ohangida yashirin istehzo bor edi. - Hammasini bilaman! Qachon nomzodlik dissertatsiyasini yoqlaganingizni, Guli bilan to'yingiz o'n to'rtinchi iyun, shanba kuni bo'lganini. To'ng'ich og'lingiz may oyida tug'ilganini... Xotiningiz xamshira bo'lib ishlashini... Aytaveraymi? - U kuldi. Ammo bu safar kulgusida o'ktamlik yo'q edi. Buni o'zi ham sezdi shekilli, yuzini o'girib, boshini quyi soldi...
Vujudim birdan bo'm-bo'sh bo'lib qoldi. Samolyot gamon guvillab uchib borar, nazarimda mening qalbimda ham allanima guvillab junbushga kelgan edi...
Nimaga u sening hayotingni miridan-sirigacha biladi? Ilmiy ishingniyam, qachon uylanganingniyam... Nimaga? Nega u Abjalning nomini eshitganda ijirg'andi? Demak, Abjaldan nafratlanar ekanda?! Xo'sh, o'shanda ko'prik ustida o'zingni ayanchli qiyofada qolib ketganingni o'ylaysan-u nega Dilafro'zni o'ylamaysan? O'shanda Dilafro'z uchun, maktabning eng go'zal, eng mag'rur qizi uchun o'zi eng yomon ko'rgan, o'zi jirkanadigan odam bilan qo'l ushlashib ketish oson bo'lmagandir? Kim uchun qildi bu ishni? Shoshma... o'shanda rels ustida amallab muvozanat saqlab keyayotganida nima uchun orqasiga qayta-qayta termilib qaradi? Balki o'shanda uning ko'zlarida ingragan iztirobini payqamay qolgandirsan? Balki ertasiga maktab darvozasi oldida seni kutib turganida hammasini tushuntirmoqchi bo'lgandir? Sen bo'lsang, uni haqorat qilib, jo'na qolgansan. U shundayam seni kechirgan. Bo'lmasa, nima uchun Nizomdan qayta-qayta surishtirdi seni? Nimaga sen bilan uchrashishni tiladi? Nimaga? Nimaga xotiningdan tortib bolangning tug'ilgan kunigacha biladi? Nimaga? Nimaga?
Bir-biridan achchiq, bir-biridan armonli savollar ketma-ket yopirilib kelar, samolyot motorining guvillashi, miyamda charx urayotgan savollar - hammasi aralash-quralash bo'lib vujudimni larzaga solar, Dilafro'z bo'lsa hamon nariyoqqa qarab o'tirar edi. Meni uning yuzidagi ifodani aniq ko'rmasdim. Ammo, ko'rmasam ham o'zimning bepisandligim tufayli, o'zimning befahmligim tufayli shuncha paytdan buyon payqamay kelgan tuyg'ularni endi aniq sezib turardim. Faqat... faqat endi kech bo'lgandi. Ajab, sendek "olim", sendek "zukko" erkakning bir ayol qalbini tushunishi uchun o'n sakkiz yil kerak bo'libdi! O'shandayam tasodifan, to'satdan... Demak, shuncha yillardan beri bejiz tushlaringga kirmagan ekan-da?
Sen bo'lsa... Sen galvars bo'lsa...
Dilafro'z hamon boshini quyi solib, nariyoqqa qarab o'tirar, nazarimda u yana o'sha oq, oppoq bulutlar orasida uchib yuradigan malakka aylanib qolgandi...

Muallif: O'tkir Hoshimov