Tasodifiy hikoya: Нилуфар якуни
Hilola meni sog'inganini endi erga tegmassdan faqatgina men b,n yurishini aytdi, men esa yo'q dedim ...davomi

"BeK" dan "Qasos" 2-qism... Yakun...

Добавил:	RIDL1994 (24.10.2014 / 11:57)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	14824
Комментарии:	Комментарии закрыты

Qo‘lim darhol to‘pponcha
solingan
cho‘ntagim tomon uzatildi, ammo
yarim yo‘lda
to‘xtab qoldi. Yotoqxona eshigi oldida
baland bo‘yli, yuzlarini ajin bosgan oq sochli
erkak
turar, uning qo‘lidagi to‘pponchaning
mili to‘g‘ri
mening qornimga mo‘ljallangandi.
Turgan gapki, avvaliga faqat to‘pponchani ko‘rdim,
keyinroq
uning ko‘ylagiga qadalgan sherif
yulduzchasini
payqadim. “Boplab qo‘lga tushdim-
ku!” – deb o‘yladim nima qilishimni bilmay
qaqqayib
turarkanman.
Baquvvatgina qariya meni diqqat bilan
ko‘zdan
kechirdi, keyin ortiqcha xavf yo‘qligiga ishonch
hosil qildi, shekilli, shoshilmay men
tomon
yura boshladi. Men xonadan qochib
chiqib, bu
la’nati shaharchadan juftakni rostlab qolishni
istardim-u, ammo turgan joyimdan
qimirlay
olmasdim, chunki u meni darhol otib
tashlashini yaxshi bilardim. Erkakning
ortida esa mening yordamimda eridan
qutulmoqchi
bo‘layotgan yosh ayol turardi.
– Juda vaqtida keldingiz, – ma’qullab
dedi erkak.
– Bu maqtovga arzigulik fazilat, yigitcha. Puxta
odamlar hozir judayam kam qolgan.
– Bu bilan nima demoqchisiz? –
hayratlanib
ming‘irladim men. – Men vaqtida
keldimmi? – Siz nima uchun kelganingizni yaxshi
bilaman,
– jilmayib bosh irg‘adi u. – Siz meni
o‘ldirgani
kelgansiz, shundaymi? To‘g‘rirog‘i,
meni o‘ldirish uchun kelganingizga ishonasiz.
– Menga qarang, – xirilladim men
tomog‘imga
turib qolgan “tosh”ni yutib yuborishga
urinib.
Men goh ko‘ylagiga sherif yulduzi qadalgan
qariyaga, goh joniga tekkan erini
o‘ldirtirish
uchun yigirma besh ming dollar
to‘lamoqchi
bo‘lgan ayolga qarardim. – Bu yerda nimalar
bo‘lyapti o‘zi, tushuntirsangiz-chi
bundoq?
U menga yaqinlashdi va yelkasi osha
ayolga
buyruq berdi: – Undan pullarni ol.
Ayol men bilan sherifning o‘rtasiga
turib
qolmaslikka uringancha yuzimdan
ko‘zini uzmay
asta yaqinlashdi va kostyumimning ichki
cho‘ntagidan hamyonimni chiqardi.
To‘g‘ri, u
men uyga kirish oldidan kamarimga
qistirib
olgan to‘pponcha haqida ham unutmadi.
– To‘xtang, – e’tiroz bildirdim men. – U
yerdagi
pullar besh mingdan ko‘proq.
O‘zimning
pullarim ham bor. – Sizniki edi, – iljaydi sherif. – Endi uniki
bo‘ldi.
– Hammasi joyida, – dedi ayol pullarni
tezgina
sanab chiqib. – Mening besh ming
dollarim va yana qo‘shimchasiga uch ming...
– Menga qaranglar! – jahl bilan xitob
qildim
men. – Bu yerda nimalar bo‘lyapti o‘zi?!
U yana kulganida, uning kulgisi
hiqildog‘imga kelganini sezdim. Doim og‘zi qulog‘iga
yetib
yuradigan nusxalarni o‘lardek yomon
ko‘raman!
– Sen haliyam hech narsani
tushunmadingmi? – ochiqchasiga mazax qildi sherif.
– Tushunmadim.
– Bu Klaraning sevimli nayrangi, –
tushuntira
boshladi u xuddi yosh bola yoki
tentak bilan gaplashayotgandek sabr-toqat bilan. –
To‘g‘ri, bu
ishdan ko‘p daromad qilmaydi, ammo
uning
uchun pullar asosiysi emas – erkinlik
va mustaqillikning his etish ko‘proq
yoqadi.
Bugungi kunda ayollar qanday
ekanligini o‘zing
bilasan. Ular erkinlikni va eriga tobe
bo‘lmaslik uchun o‘z puliga ega bo‘lishni
istashadi.
– Aytmoqchisiz-ki... – butunlay
sarosimaga
tushib qoldim men. – Bu gap-
so‘zlarning bari... – Mutlaqo to‘g‘ri, – vazminlik bilan
bosh irg‘adi
sherif. – Klarada doimo bir nechta o‘ta
qiziqarli
voqealar taxt turadi. Bunisi eng
ishonarlisi, to‘g‘ri emasmi?
Klara pullarni mehr bilan siladi va xush
tabassum bilan eriga qaradi.
– Omadli oqshom bo‘ldi, Karl. Shuncha
puli bor
lapashangni hali qo‘lga tushirolmagandik. Puli
ayni menga keragicha ekan o‘ziyam!
– Yulduzni nega taqib oldingiz? –
g‘azabim
qaynab, o‘shqirdim men. – Nima, bu
sizga huquq beradimi?
– Men shu graflikning sherifiman, –
xoxolab
kuldi Karl mening hayratimdan
zavqlanib. –
Nima, u sizga bu haqda aytmaganmidi? – Yo‘q, aftidan, u menga ko‘p narsani
aytmagan,
shekilli. Agar siz sherif bo‘lsangiz...
– To‘g‘ri, men qonunni himoya qilishim
kerak.
Ammo men xotinimni ham juda sevaman, –
sherif kresloga o‘tirdi va yana
to‘pponchasini
mening qornimga o‘qtaldi. – U menga
turmushga chiqqanida, sevgidan asar
ham yo‘qligini, hamma gap mening
pullarimda
ekanini tushunganman, albatta. Men
unga
ko‘ngli tilagan narsani bajo keltirishga
va’da berganman va baholiqudrat
so‘zimning ustidan
chiqyapman.
– Seni juda sevaman, Karl, – erkalanib
so‘z qotdi
Klara, – buni bilasan-a? – Albatta, meni sevasan-da, – kulib
yubordi
sherif. – Axir men jajji o‘yinlaringni
o‘ynashing
uchun ruxsat beryapman-ku!
– Keyingi haftada Floridaga boraman, – mamnun ohangda xabar qildi ayol, u
endi
menga avvalgidek yoqimtoy
ko‘rinmay
qolgandi. – Pullarni nimaga sarflashni
hali o‘ylaganimcha yo‘q. Balki ot va itlarga
tikarman.
– Keyin-chi? – titroq kirgan ovozda
qiziqsindim
men.
– Agar sen aqlli yigit bo‘lsang, bu shahardan
tuyog‘ingni shiqillatib qolasan, – yelka
qisdi
talonchi sherif. – Boshqa chorang yo‘q.
– Afsuski, siz haqsiz, – alam bilan uning
gapini tasdiqladim men.
Menga tavoze bilan eshik tomonni
ko‘rsatishdi,
ammo nima uchundir bu yerdan chiqib
ketolmasdim. Mashinam tomon
chopish va tirik hamda ozod ekanligimdan quvonish
o‘rniga
mehmonxonaning o‘rtasida qaqqayib
turar va
goh sherifga, goh uning ustomon
xotiniga mo‘ltirardim.
Ko‘zlari chaqnab turgan Klara pullarni
o‘zining
kattakon sumkasiga joylay boshladi.
– Shoshilma, azizam, – uni to‘xtatdi
sherif. – Menimcha, besh ming menga tegishli
ekanligini
unutding, shekilli.
– Karl... – hiqilladi xotini.
– Mening besh ming dollarimni qaytar,
– buyurdi sherif qat’iy ovozda.
Klara istar-istamas eriga yaqinlashdi va
besh
taxlam pulni uning cho‘ntagiga tiqdi.
Keyin stol
ustiga 32-kalibrli to‘pponchani tashladi va
kresloning tirsak qo‘ygichiga o‘tirdi.
Bir qo‘li
bilan erining yelkasidan quchgancha,
ikkinchisi
bilan sochlarini erkalatib to‘zg‘ita boshladi.
Baxtiyor er-xotinlar jilmaygancha
menga
tikilishardi.
– Ketadigan vaqting bo‘ldi, – eslatdi
sherif. Kallamda turli xayollar g‘ujg‘on urardi.
Men
boshqa choram yo‘qligini yaxshi
bilardim. U
meni otib tashlashi va suvdan quruq
chiqib ketishi mumkin. U meni panjara ortiga
o‘tkazishi ham mumkin. Axir uning
uyiga
cho‘ntagimda to‘pponcha bilan
bostirib
kirganimni unutmaslik kerak. Klaraning
aytganlarini quloq qoqmay qaytaradi.
Faqat
o‘taketgan ahmoqqina shunchalik
aldanib
qolishi mumkin. – Bo‘pti, – dedim men. – Men ketdim.
Men eshik tomon yo‘naldim, ammo
ostona
oldiga kelganda to‘xtadim. Sherifning
qo‘lida
to‘pponcha bo‘lmaganida edi, ularni eng
namunali er-xotin deyish mumkin edi.
– Sherif, – dedim men, – umid
qilamanki,
xotiningiz hamma ikir-chikirlarni aytib
o‘tirmaydi. Ayniqsa, meni qotillikka ko‘ndirish
uchun nimalarga rozi bo‘lganini... –
Sherifning
basharasi bir zumda o‘zgarganini
ko‘rib, to ayol
gapimni bo‘lmasidan oldin tugatib olishga
shoshildim. – Bilasizmi, pul uchun
odam
o‘ldirishga tayyor kimsalar bor, ammo
ko‘pchilikka faqatgina pulning o‘zi
kamlik qiladi. Xullas, bundaylar uchun ishq-
muhabbat degan
narsa ham kerak bo‘ladi. Men
ahvolingizni