Tasodifiy hikoya: Baxtimning bir kuni. Chimildiq
20.09.2016 Erta tong Shohruh hikoyasi Ertalab mahalladagi mashina signalidan uyg'onib ketti...davomi

Yow boladan ibrat olilu

Добавил:	Reketirziko (30.10.2014 / 22:44)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	10367
Комментарии:	Комментарии закрыты

"Ada, oyim nimaga
uyg'onmayaptilar?"
Jajji bolakayning
savoli shundog'am siqilib turgan
dadasining yuragini ezdi. Ög'lini
tizzasiga ötqazdida, peshonasidan
öpdi. "Oying ög'lim, rosa
charchagan. Endi bir-necha kun
uxlab, yaxshilab
dam olishi kerak" Bolakay
indamadi. 5
yoshli bolakay onasining og'ir
kasalligini ancha oldin fahmlagandi.
Shifoxonaga dadasi körishga olib
borganida, oyisi uni quchib rosa
yig'lagandi. Dadasi oying tuzalib
ketadi, keyin shifoxonadan javob
berishadi degandi. Oyisi uyga
qaytganida bola oyim tuzalibdilar
deya
rosa sevingandi. Öy-hayollari özidek
sof murg'ak bola oyisiga boshqa
sababdan javob berib
yuborishganlarini bilmasdi. Har
kungidek örniga yotarkan bolakay
osmonga qarab qölini chözdi:
"Oyimni
tuzalishiga yordam ber, Xudojon"
Bir
necha kun ötgach tunda uyg'onib
ketdi. Pildirab koridorga chiqdi.
Dadasi
balkonda sigaret chekib, kim b-ndir
telda gaplashardi. Bolakay
dadasining
hamma gaplariga ham tushunmadi-
yu
shu gaplar orasidan operatsiya,
katta
pul degan jumlalarni ilg'ay oldi. Bir
kinoda körgandi. Operatsiyada
doktorlar kasalni ukol qiladi, keyin u
tuzalib ketadi. "Oyimni ham ukol
qilishsa sog'ayib ketadilar" öyladi
bolakay. Örniga qaytib yotarkan
osmonga qarab yana qölini chözdi:
"Oyimni tuzalishiga katta pul ber,
Xudojon" Bolakayning onasining
ahvoli kundan-kun yomonlashib
borardi. U esa buni bilmasdi. U faqat
dadasining ösha kungi gaplarini
öylardi: operatsiya...katta pul...
Oxirgi kunlar bolani oyisining
yoniga
kiritmay qöyishdi. U uyiga kelib-
ketayotgan köplab qarindoshlarni
jimgina kuzatib ötirardi. Dadasi esa
bolakayga pul tutardi: Ushla ög'lim,
borib muzqaymoq olib ye... Bolakay
onasining yaqinlari b-n
vidolashyotganini tushunmasdi.
Nihoyat uni chaqirishdi. Oyisining
yoniga olib kirishdi. Közlari shishib
ketgan, oppoq choyshab yopingan
köyi chözilib yotgan oyisining
yoniga keldi. -Kel shirinim,-
oyisining hasta
ovozi eshitildi,- aqlli bola
bölyapsanmi
bog'chada? -Ha, oyijon. -Yaxshi
özimni
toychog'im... -Oyi, endi tuzalib
ketasizmi? -Hm...,-oyisi yig'lab
yubordi.
-Menga yana ertak aytib berasizmi?
- Hm... -Sizni yaxshi köraman... Eh,
bolakay... Oyisi b-n shunday sönggi
marta gaplashib turganligini
qayerdan
ham bilardi u. Bog'chadan kelganida
uyidagi odamlarning köpligidan
hayron qoldi. Hamma bolakayni
körib köziga yosh olardi. "Ada oyim
uyg'ondilarmi?", dadasining yoniga
kelib söradi u. Dadasi chökkalab
ötirib
ög'lining közlariga boqdi: "Oying
endi
uyg'onmaydi bolam,- keyin ög'lini
quchdi,- oying bizni tashlab ketdi.
Ög'il yaxshi tushunmadi, kissasini
shoshib
kovladi-yu bir siqim buklanib
ketgan
pullarni chiqardi: "Ada, doktorlarga
ayting, oyimni ukol qilishsin, oyim
tuzalib ketsa böldi, men bitta ham
muzqaymoq yemayman, faqat
ayting ada, oyimni tuzatib
berishsin...."
Ög'ilning peshonasidan öparkan
dadasining köz yoshlari uning
yuziga
tomchiladi... Onasini kömishdi. Tun
chökkach örniga yotarkan bolakay
osmonga qölini chözdi: Iltimos,
oyimni menga qaytarib ber,
Xudojon