Tasodifiy hikoya: Nega xohlayman?!...
Nima sababdan “Drachit” qiganday “Nimaga shunaqa qildim?” deb o’ylab qolaman? Yoki qo’zg’algan paytd...davomi

- Tinchlaning ! U bemorni
kimi bo'lasiz ? - A ? ... Ha, u qiz ... U
qiz
meni borlig'im, yomon
kunlarimda ham, ba'zi
hollarda yonimda bo'lmasa-
da, yonimdadek menga
dalda bo'lib, chin mehrni bera olgan
qadirli inson...
- Men sizga kimi bo'lasiz
dedim. U sizga qanday
ahamiyatli deb so'ramadim
shekilli. Akasimisiz,
ukasimisiz, qarindoshi yoki
do'stimisiz shuni
so'rayapman.
- Ha kechirasiz, u meni
sinfdoshim. Ismi Laylo. Ya'ni
Laylo bilan sinfdoshmiz.
Uning ahvoli yaxshimi ?! Iltimos,
menga aniq
ma'lumot ayting. Yoki uni
ko'rishimga ruhsat bering !
- Yaxshi yigit, oldin bizga
Layloning ota-onasi yoki
biron-bir qarindoshlarini chaqirib
bering. Hozir
qilinishi kerak bo'lgan eng
muhim ish shu.
- Xo'p. Faqat uni ahvoli
yaxshimi ? Menga shuni
ayting bo'ldi. Yaxshi ekanini
eshitmasam,
tinchlanolmayman. Ayting
Doktor, Laylo yashaydimi ?
- Ismingiz nima ?
- Ismim, Bahrom ...
- Bahrom, avvalo tinchlanib oling.
Ahvoli yaxshi. Faqat
ko'p qon yo'qotgan. Endi
darhol, uning Ota-onasini
buyerga chaqiring.
- Xo'p-xo'p, Xudoga
shukur, ahvoli yaxshi bo'lsa-bo'ldi.
Hozir
chaqiraman.
Bahrom, darhol Layloning
uy telefoniga qo'ng'iroq
qilib, ota-onasini
kasalhonaga chaqirdi. Baxtsiz
hodisani eshitgan
Layloning ota-onasi, tezda
Bahrom aytgan manzilga
yetib kelishdi. Layloning
onasi yig'lab, Bahromdan
nimaga bunday bo'lganini so'ray
boshladi. Bahrom
esa, qattiq hayajonlangani
va qo'rqganidan, ularga
hechnarsa deya olmadi.
Doktorlar, Layloni ota-
onasini yolg'iz gaplashib olish uchun
ikkariga
chaqirishdi. Bahrom, nima
gapligini bilmay, zalda kutib
turdi. Bir payt,
"Yo'o'o'o'o'o'q, qizalog'im,
qizalog'im, bunday bo'lishi mumkin
emas" degan
Layloning onasini baqirgan
tovushi eshitildi. Buni
eshitgan Bahrom,
yugurgancha palataga kirdi.
- Nima bo'ldi ? Laylo ? Laylo qani ? -
jon holatda
gapirdi Bahrom.
- Bir pas chiqib turing siz.
Halal bermang, - xafa
holda doktor. Bu xomush
gapirishlar, Layloning onasini dod
solib yig'lashi,
yaxshilik alomati emas
ekanligini Bahrom sezardi.
- Layloni nima qildinglar ?
Javob beringlar ! Laylo
qayerda ?! Layloooooooo ?!! - Bahrom
jahl bilan gapirar ekan,
ko'zlari namlandi.
- Bahromjon, o'g'lim,
Laylodan ayrilib qoldik... -
ko'zlarida yosh bilan, Layloning otasi
Erkin aka
mungli so'z boshladi.
- Niii-maa ??? Yolg'on,
yolg'oooon ! Bu-bu... Bu
bo'lishi mumkin emas !
Qanaqasiga axir ? Laylooo ?
Layloooooooo ?!!!
- esankirab qolgan Bahrom,
jon holatda gapirishidan
ovozi bo'g'ilib.
- Tinchlaning Bahrom.
Bunday alamli kechinmalar,
hammamizning boshimizda
bor. Allohni irodasi ekan,
sabr bersin. O'zingizni
qo'lga oling, - dalda berib
doktor.
- O'zingizni qo'lga oling ? Bunday
vaziyatda
tinchlanib bo'ladimi ? Bir
farishtadek qiz, bu dunyoni
tark etadi-yu, men
tinchlana olamanmi ?
Sizlarga o'ldi-ketdi ekanda-a ?
- Bu nima deganingiz ?
Layloni kasalhonaga olib
kelishganda, afsuski joni
uzulib bo'lgan ekan... Biz
qo'limizdan kelganicha harakat
qildik, ammo...
- Bundan chiqdi "Layloning
ahvoli yaxshi" deb, meni
aldagan ekansizlarda ? Hali
bu ishlaringiz uchun javob
berasiz ! Topib beringlar menga
Layloni !!! U bunday
qismatga loyiq emas. Nima
uchun axiiiiir, nima uchun ?
- jahl bilan gapirar ekan,
Bahromning ko'zlari alam
yoshlariga to'ldi. - Ey Ollohim, bizdan
qanday
gunoh o'tdi-ki, yuragimizni
bir parchasidan ayirding ?!
Qizalog'imni qaytarib ber,
yalinaman. Hali o'n gulidan
bir guli ham ochilmagandi qizimni, -
Layloning onasi
kuchli bosim va ayriliq
azobiga chiday olmay, shu
so'zlarni aytib hushidan
ketdi. Farzandini o'lganini
eshitgan har qanday onaizor, bunga
bardosh
berolmasligi tabiiy...
- Sabohat ? Sabohat ?!
Ko'zingni och ! Sabohaat ?!!
- Erkin aka, xotini
Sabohatga yuzlanib. Yuragi
parchalangandek bo'lib,
o'zini yo'qotgan Erkin aka
ham, ko'z yoshlarini
yashira olmadi. Qanday ham
yashirsin ? Yakka-yu
yagona, birovga zarracha ozori
yetmagan, qalbi
pokiza qizi, bu yolg'onchi
dunyoni erta tark etadi-
yu, yig'lamay olarmidi ? Eh,
bu hayotda, inson
nechog'lik ayanchli qismatlarni
ko'rmas ekan
deysiz. Eshik chekkasida
shokdan o'ziga kelib
ulgurmagan Bahrom,
o'rnidan ko'tarildi va jahl
bilan eshikni durtib chiqib ketdi.
Yo'lda mashina
saqladi va bitiruv oqshomi
o'tkazilayotgan sinfdoshini
manzilini aytib, o'sha
tomonga yurishini ta'kidladi.
Bahromning ko'zlari, bamisoli qonga
to'lgandi.
Layloning o'lganiga ishongisi
kelmasa-da, baribir
haqiqatni tan olishini
bilardi. U, Layloning o'limida
sinfdoshi Bekzodni aybdor deb
hisobladi va qalbini
unga nisbatdan nafratga
to'ldirdi. Bitiruv kechasi
o'tkazilayotgan uyga
yaqinlashar ekan,
haydovchiga shuyerda to'xtatishini
aytdi.
Mashinadan tushgan
Bahrom, darvoza oldida
sigareta tutatib turgan
Bekzod ko'rib, yanada
g'azablandi. Daraxt ortidan asta-
sekin yashirinib
borishni ma'qul ko'rdi.
Keyin, birdan kelib uni
og'zini qo'li bilan berkitdi-
da, chetroqga sudrab
tortdi. Uzoqroq joyga oborib, yerga
itarib
yubordi...
- Pastkash Bekzod,
o'ldiraman sen betarbiyani !
Nimalar qilib qo'yganingni
bilasanmi ? - O' mishqi, bu nima
qilganing ?! Nimalar deb
g'inshiyapsan o'zi ?
- Bir farishtani ko'nglini
og'ritib, bu hayotda
yashashidan mahrum qilding. Seni
o'ldiraman !
Ming lanat senga ! -
Bahrom ayamay uni ura
ketdi. Shu qadar jahl bilan
urardi-ki, Bekzodni
hammayog'i ezg'ilanib, qonga
bulg'andi. Atrof qop-
qorong'u bo'lgani uchun,
jarayon qanday
kechayotgani bilinmasdi.
Oyning bulutlar orasidan
ozgina ko'rinib turishi, biroz bo'lsa-
da atrofni
kuzatishga zamin bo'lardi.
Qarshilik ko'rsatishga
ulgurolmagan Bekzod,
yerda qimir etmay yotardi.
Bahrom, qattiq g'azablanganidan,
uni
urishdan to'xtamasdi. Bir
pasda oyog'ini osti suvdek
qonga belandi. Tobora
urishdan sekinlashayotgan
Bahrom, to'xtadi va ortiga qaytdi.
Bunchalik
shavqatsizlik bo'lishini
kutmagan Bahrom,
sinfdoshlari oldiga bormay,
to'g'ri uyiga ketdi. Soat
ham, allamahal bo'lib qolgandi.
Charchab holi
qolmagani bois, xonasiga
kiriboq, holini yo'qotdi.
Ko'zini ochganda esa, tong
otgan edi. Birdan cho'chib
uyg'ongan Bahrom, kechqurun bo'lib
o'tgan
voqealarni eslay boshladi.
"Tushummidi yoki o'ngim ?"
- shu savolni o'ziga berar
ekan, kiyimlarida qon
dog'larini ko'rgach, o'ngida
bo'lganiga ishondi. Layloni
yo'qotgani yodiga kelib,
ko'z yoshlarini yashira
olmadi... Bir payt telefoni
musiqa chala boshladi.
- Alo ? - Alo, Bahrom ?
Qayerdasan ? Shu
kechqurun qayerda eding ?
Necha marotaba telefon
qildim, ko'tarmading, -
sinfdosh o'rtog'i so'roqga tutib.
- Uzr, ayrim sabablarga
ko'ra ko'tarolmadim. Nima
gap ?
- Tez San'at (bitiruv
kechasi o'tkazilgan uy egasi)
larnikiga yetib kel.
Ahvol jiddiy. Anavi Bekzod...
Haligi... O'sha, shu
kechqurun vafot etibdi.
Aniqrog'i uni o'ldirib
ketishibdi... - Nima ??? Qachon ??!
Qanaqasiga ?!
- Bilmadim. Boshiga qattiq
jism tekgan va ezilib
ketgan deyishayapti.
O'ntaga yaqin militsiya kelgan.