Tasodifiy hikoya: Endi nima qilaman?.. (Real hikoya) 2
Akbarali garangsib qoldi. So‘ng simillab og‘rigan yuragini siqimlarkan, quruqshab ketgan lablarini y...davomi

YOMGIR!! talablarga köra qayta bittaa bolib chiqarildi:)

Добавил:	SaLoMcHa (14.11.2014 / 11:35)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	16940
Комментарии:	Комментарии закрыты

Yomg'irning
shitirlab yog'ishidan uyg'onib ketdim. Deraza yoniga keldimda, yana o'sha
kunlarni eslay boshladim. Bundan 5 yil
oldin moviy közli, chiroyligina
qizaloq edim. Qayg'u nimaligini
bilmasdim. O'sha kechasi sochlarimni
tuni bilan jingalak qilib chiqdim. Chunki ertaga dugonamni tug'ilgan kuni edi.
Dars tugagach kafeda o'tirmoqchiydik.
Sochimni jingalak qilib turmaklashni
yoqtirardim. Ertalab uyg'onganimda
jahim chiqib ketdi: "Obbo
yomg'ir yog'ayapti, sochlarim turmagi buzulib ketadiku!" Keyin darsga kech
qolayotganim yodimga tushib qoldi.
Shosha-pisha kiyindim, baland
poshnali tufligimni kiydim-u liftni
chaqirdim. Obbo, lift ishlamayaptiku. 7-
etajdan taqillab tusha boshladim. Ko'chaga chiqqach sumkamni
ochdim. Uff, soyabonim ham qolib
ketibdiku. 7-etajga yana qayta chiqishni
öylasam yuragim orqaga tortdi. Nima
qilishga boshim qotib turganda
tog'rimdagi qip-qizil soyabon hayolimni böldi. Bir yigit qip- qizil soyabon tutib
shosha-pisha ötib ketardi. Ichimda
tovba, yigitlar ham qizil
soyabontutarkanmi deya hayron
qoldimu ortidan tezda yugurib
yetvoldim. -Iltimos yo'lni boshigacha siz bilan borib olay, soyabonm uyda
qolibdi. 7- etajga chiqishga erindim
dedim. U bo'lsa g'alati qo'pollik bilan
mayli dedi. Uning qilgan qo'polligiga
yana jahlim chiqdi. Bugun qanaqa
kun bo'ldi o'zi, ertalabdan dilxiralik. Yigitning yonida jim ketarkanman,
qiziquvchanlik kasalim xuruj qilib qoldi:
- Nega qip-qizil soyabon tutib oldiz,-
deb söradim. U bo'lsa: -Shuning uchun
ham ertalabdan asabim tarang, kichkina
singlim bor. Maktabiga soyabonimni olib ketibdiyu, menga jajji maktubcha bilan
shu soyabonni tashlab ketibdi,- dedi.
Qiziqib maktubchada nima yozilgan
ekan deb söradim. - Kechqurun menga
shirinlik olib kelmaganiz uchun jazo
sifatida soyabonigizni olib ketdim, o'zimnikini qoldirdim. Agar yana
shirinlik olib kelmasaiz, ertaga
telefonizni bekitib ketaman deb yozibdi.
Kulib yubordim, singliz judayam sho'x
ekan dedim. U ham jilmaydi. Shunda
uning yuziga boqdim-u yuragim jizillab ketdi. U juda yoqimtoy edi. Shu payt
uning telefoni jiringlay boshladi. Qizig'i
aynan mening
telefonimga qo'yilgan musiqa edi.
Kimdir bilan gaplashdida shoshgancha
qo'limga soyaboni tutqazdi: - Kechasi bilan sochingizni jingalak
qilib chiqgandiz. Yomg'ir yuvib
ketmasin,- jilmaygancha shoshib
yugurib ketib qoldi. Ortidan esa hayron
bo'lgancha qolaverdim. "Nima? Kechasi
bilan dedimi? U qayerdan bila qoldi?" Shu kundan boshlab u hayolimdan
ketmay qoldi. Uni qaysi uyda turishini
derazamdan qidira boshladim. Aniqki u
meni kuzatadi, demak menga
befarq emas. Yuragim quvonib ketardi
uni o'ylasam. Shu kundan boshlab uning qip- qizil soyabonini yonimda olib
yuradigan böldim. Bir kuni uni egasiga
qaytib berishni xohlardim. Har lahza
uni qidirardim. Bir kuni har doimgidek
o'qishdan qaytayotsam, uyim oldida bir
yigit turardi. Yuragim tez ura boshladi. Chunki bu o'sha yigit edi. Yoniga
nimagadir uyalib yaqinlashdim. Bir-
birimizga qarab soyabon degan so'zni
birga aytib yubordik. Keyin yana birga
kulib yubordik. So'ng sumkamni
ochdimda, soyabonni qo'liga tutqazdim. Rahmat aytdim. U bo'lsa,
iltimos telefoniz berib turing dedi. Nima
uchun so'rayotganini bilsam ham
berdim. Kimgadir qo'ng'iroq qildida,
tezda qaytarib berdi. So'ng xayrlashdik.
Uyga chiqdimda qo'ng'iroq qilishini intizorlik bilan kuta boshladim.
Sms habar keldi: "Salom men bir
bemorman, menga sizni bo'lajak doktor
deb aytishdi. Yordamingiz kerak".
Smsni o'qib quvonib ketdim, bilardim bu
o'sha yigit edi. So'ng javob yozdim: "Qanaqa og'ir dard ekanki, bölajak
doktor yordam berishi shart bölsa?",-
javob yozdim. So'ng u: "Qanaqa
dardligini bilmayman, lekin na uxlagani
qöyadi, na uxlamaslikka. Na ishlagani
qöyadi, na ishlamaslikka. Yordam bering qiynalib ketdim". Men: "Balki
yomg'irli kunda soyabonizni kimlargadir
berib, öziz shu tufayli kasal bölib
qolgandirsiz?" U: "Tanamga
qancha sovuq tomchilar tushsa ham
mayli edi, ammo ösha kunda "u" tufayli yuragimga yomg'irlar yog'di".Men: "Kim
ekan u dilozor?" U: "Siz..." Nima
deb javob yozishni bilmay qoldim. Shu
qadar quvonardimki, yuragim dukurini
aniq eshitib turardim. Biroz ötgach
undan yana sms keldi: "Yaxshi doktor bemorini kuttirib qöymaydi".
Men: "Qanaqa dori berish haqida öylab
qoldim" U: "Qanaqa dori bersaiz ham
mayli. Faqat sizni dori bilan ertaga
uyimiz oldidagi xiyobonda
kutaman". Keyin ertangi kun ham keldi. Do'konga kirdimda jajji yurakcha sotib
oldim. Xiyobonga bordim. U kutib
ötirgan ekan. Yoniga borib uni berdim.
U bo'lsa bunaqa soxta yurakga
tuzalmayman, menga haqiqiysi kerak
dedi. Jimgina jilmaydim so'ng u shunday dedi: - Men seni sevaman! Telbalarcha!
Seni 4 oydan beri kuzataman,
ammo so'z ochishga juratim yetmasdi.
Nima ham deya olardim. Uyalib jim
turaverdim. U sözlashda davom etdi: -
Bu yerga ko'chib kelganimizdan beri seni kuzataman. Sen ertaklardagi
erka malikalarga öxshaysan... Shu
kundan e'tiboran uchrasha boshladik.
Ularsiz Özimni bir sonyaham tassavur qilolmasdim!!!!Sevgi bu
kimnidir özingdan ortiq yaxshi körishing, unga joningni ham berishga
tayyor bölishinga va usiz hayotni
tasavvur qila olmasliging bölsa,
men judayam qattiq sevib qolgandim.
Ular shu qadar katta baxt
berayotgandiki, umrbod tugamaydi bu baxt deb öylardim. Ammo bir yil
ötmay ayrildik. Doimgidek uchrashuv
joyimizda Tohir akamni kutardim. Ular
keldilarda ha yöq, be yöq nafrat bilan yuzimga tarsaki tushirdilar. Holsiz
yerga o'tirib qoldim, labimdan qon oqardi. Shokda edim. Ular esa g'azabdan
yonayotgan ko'zlari bilan sendan
nafratlanaman, seni bunday
deb o'ylamagandim, deb baqirib
yonimdan ketib qoldilar. Aqldan
ozayozdm. Nima bo'lganini, aybim nimaligini bilmasdan, hech
narsaga tushunolmasdim. Telefon
qildim, o'chirilgan. Har kuni kutdim,
kelmasdilar. Necha marotaba ko'chada
ko'rdim, yonlariga borsam,
jerkib berdilar. Nima bo'lganini so'rasam faqat jazavaga tushardilar. Yonlariga
borishga qo'rqib ham qolgandim. Hech
bir nojöya ish qilmagandim. Kimdandir
yomon gaplar eshitgandir deb,
menga ham bu ishlari og'ir botdi. Dilim
og'rirdi. Kunlar o'ta boshladi. Uyimga sovchilar kelishdan to'xtamas,
uyimdagilar bölsa qistovga
olishardi. Nima qilishni bilmay
qolgandim. Oxiri otam sevganing bo'lsa
ayt yoki men aytgan
odamga turmushga chiqasan deb shart qo'ydilar. Yurak yutib yana Toxir
akamni ishxonalariga bordim. Shu
so'zlarni aytmoqchiydim.
Ammo ishxonalarida meni ko'rib
hammani oldida menga baqirib, so'ka
boshladilar. Közlarimdan tirqirab yosh chiqib ketdi. Azbaroyi sevganimdan,
ularni yöqotishdan qörqqanimdan,
gunohim bölmasa ham yonlariga
kelgandim. Zarracha qadrim yöq ekan.
Yuragimni nayza teshib ötgandek
böldi. Qo'limga tushgan narsani Toxir akamga otdim. Boshlariga tegib o'tirib
qoldilar. Yig'lab baqirdim: -Sizga nima
bo'ldi? Tushuntirsangiz