Tasodifiy hikoya: bir gunoxim
Salom ismim rasul, yowim 24 da bo'ydoqman. Bu voqeaga 10 kunca bo'p qoldi. Bir kuni iwdan tungi 11 y...davomi

yigit allanechuk bo'lib ketdi. O'tli nigohini qizning iztirobli ko'zlariga tikdi.
-Ismim Muhammad. -qo'lini cho'zdi u.
-Mubina, -qiz ham jilmaygancha yigitning qo'lini siqdi.
-Tanishganimdan xursandman. Ko'ngilni eritishga juda usta ekansiz. Lekin men uchun o'zligingizdan kechib, o'zgarishingizga hojat yo'q deb o'ylayman. Erka o'sgan ko'rinasiz, oilada nechta farzandsizlar? -yigitning ketma-ket bergan savoli Mubinani shoshirib qo'ydi.
-Oilada bitta qizman. U qadar erka emasman... -yuraklari orziqib, ming hayajonlarib gapirdi. Yigitning har bir gapi mehrga yo'g'rilgandek tuyulardi Mubina uchun.
-Yaxshi, men ham oyimning yolg'iz farzandiman.
-Raxmat, raxmat sizga Muhammad. Indamay ketib qolmaganingiz uchun raxmat!!!
-Arzimaydi. Endi men ketdim, Olloh taqdir qilgan bo'lsa yana ko'rishamiz. Shungacha o'zingizni ehtiyot qiling, Ollohga omonatmiz. -u shunday dedi-yu avtobusga chiqib manziliga ravona bo'ldi. Mubina esa yuragining urishini hech kim eshitmasligi uchun ko'ksini qo'llari ila mahklam bosib turdi. U bunday hayajonni hech qachon, hech qayerda tuymagandi. Hammasi uchun Tangriga shukrona aytib, o'z uyiga yo'l oldi.
Uyida ota - onasi va yaqin qarindosh-u, kursdoshlarigacha uni kutib turishardi.
-Qizim, bu nima qilganing? Telefoningni ham xonangda qoldiribsan, kamiga aytmay ketgansan... -onasi gapira boshladi kuyunib.
-Assalomu Alaykum va Rahmatullohu va Barakotu. -shodon kulib kirib keldi Mubina. -Ming bor uzur, eski kursdoshlarim bilan ko'rishib qoldim. Chin dildan uzur so'rayman.
Ota-onasi, dugonalari hayron. Doim "Hi, Sava, Salom" deb kirib keladigan qiz... Umuman aqlga sig'maydi. Yana onasiga hisob topshirdi, ilgarilari "Bu mening ishim" deya xonasiga indamay chiqib ketardi. Bu o'zgarishning boisi ne? Hammada shu savol.
Bu ishq, bu muhabbat. Bu shunday tuyg'uki, insonni qalbini poklaydi, U shunday tuyg'uki, g'oyibdan dillarni bir-biriga bog'laydi, hijronlarda dog'laydi. Mansab, davlat tanlamaydi. Bu nochor, bu badavlat demaydi. Qalb eshigini taqillatmasdan to'ppa to'g'ri kirib keladi, exxx bu muhabbat, bu ishq... Ha... ha bu ishq...
Oradan kunlar o'tdi. Mubina kundaligiga Muhammad bilan o'tgan ilk janjalidan tortib, to tug'ilgan kundagi uchrashuvgacha hayajonga to'lib, jo'shib yozdi. Yurakchalar bilan bezadi. U endi oshiq, u endi o'zga olam mehmoni. Bu dunyo, bu yolg'onchi dunyo unga begona. Hayotda u uchun bir donagina rosti bor. Bu ham bo'lsa o'sha mag'rur Muhammad.
Kundaligini qayta-qayta o'qirdi. Tunlari kundaligini quchgancha uxlab qolardi. Muhammad sovga qilgan kitobni esa yodlab olgan. Ro'molni esa boshidan tushurmaydi. Shunday kunlarning birida darsdan qaytayotgan edi, ortidan juda tanish, juda qadrli bir ovoz uni chaqirdi:
-Mubinaxon...
-Labbay!!! -hayajon ila ortiga qarab, Muhammadni ko'rib sevinib ketdi.
-Assalomu Alaykum Muhammad aka. -sho'x jilmayib, sevinchini yashira olmay salom berdi u!!!!

Davomi bor