Tasodifiy hikoya: @5/ 5-qism "Hayot lazzatlari - cheksiz gunohlar" Super ehtirosli, erotik roman. POFIGIST
Super ehtirosli, klassik va drama janridagi romanning davomi, marhamat, oqing...! [B]POFI...davomi

"BaBy" (4 - qisim)

Добавил:	SaLoMcHa (19.11.2014 / 17:58)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	15929
Комментарии:	Комментарии закрыты

-Voalaykum Assalom. Katta qiz bo'lib yuribsizmi? -u ham o'zgacha bir shodlik bilan so'zladi.
-Ollohga shukr, raxmat!!! Siz ham kotta bola bo'lyapsizmi?
-Xuddi shunday. Ro'molingiz juda yarashibdi, lekin bir xillik zeriktirmadimi? Har kuni shu ro'moldasiz? -Muhammad hamma sirlarni fosh qildi. Kuzatib yurganini oshkor etib qo'ydi.
-Yo'q, bu ro'molni men uchun juda qadrli inson tuhfa qilganda. Shuning uchun menga juda qadrli bu ro'mol. -shodon kulib javob berdi u.
-Unda yaxshi, maylimi men ham sizga bitta ro'mol bersam?
-Yo'q, sizdan ro'mol ololmayman, u kishi xafa bo'ladilar-da...
-Yo'q, xafa bo'lmas ekan, o'zi aytdi.
-Unda mayli, olganim bo'lsin.
Shundan so'ng har ikki kunda shunaqa "tasodifan" uchrashib qoladigan bo'lishdi. Bir-birini yaqindan tanib olishdi. Muhammadning otasi u tug'ilmasdanoq vafot etgani, onasi ikkalasi yolg'iz yashashi, onasiga og'irligi tushmasligi uchun ilgarilari bozorda arava surgani, keyinchalik uddaburonligi, haqqoniyligi, bilimliligi sabab universitet domlalari bir korxonaga uni ishga taklif qilishlarini maslahat bergani, hozirda o'sha korxonada ishlashi, o'qishni ham o'z vaqtida olib borayotgani haqida gapirib bergandi.
***
Ular oradan 2 yil o'tib juda ham inoqlashib ketishdi. Bir - biriga bir bora ham "Sevaman" demagan, faqat qalblaridan his qilishardi. Muhammad juda aqlli, tarbiyali yigit edi. Mubina ham borgan sari undan o'rnak olar, Muhammadga mos ravishda kun sayin o'zgarardi. Ota-onasi esa hamon taajjubda.
Shunday ajoyib kunlarning birida quvonchi ichiga sig'magan Muhammad Mubinaning yo'lida paydo bo'ldi. Juda ham sevinganidan, lablaridagi beg'ubor tabassum o'ziga yanada yarashib turardi.
-Nima bo'ldi? Tinchlikmi tilla topib olgan odamdek xursandsiz?
-Mmm bilasizmi, men juda ham xursandman.
-Qani tez menga ham aytingchi!
-Yo'q, sizga hozir ayta olmayman. Chunki oyijonimga hali bu xushxabarni aytmadim, avval oyijonimga, keyin sizga aytaman xop.
-Xop.
-0bbo, balansimda pul tugabdi-yu.
-Mana mening telefonimdan qo'ng'iroq qila qoling!
-Yo'q, men yaxshisi yo'lni narigi tomonidagi paynetga o'tib kela qolaman. Tez qaytaman, xop.
-Yo'ldan ehtiyot bo'lib o'ting!!! -havotir bilan tayinladi Mubina.
Muhammad shoshgancha yo'ldan o'tar ekan, tezlik bilan kelayotgan qop - qora Jipni payqamay qoldi. Jip qattiq sig'nal bosib, zo'rga to'xtadi. Tormozni ovozi Mubinani cho'chitib yubordi. Bu holatni ko'rib qo'rqib ketdi. Yugurgancha Muhammad tomonga bordi.
-Muhammad aka, sizga hech nima qilmadimi? -havotir bilan so'radi u. So'ng shafyor tomonga o'girilib g'azabnok nigoh bilan, -Ko'zingizga qasangiz bo'lmaydimi? -dediyu turgan joyida qotib qoldi.
-Dadajon...
-Mubina...
-Dada... Men haligi...
-Sen Muhammadjon bilan nima qilib yuribsan? Tinchlikmi qizim?
-Dada, bu bola meni kursdoshim. -dovdiragancha javob berdi u.
-Nima? Muhammadjon, bu deyman hozirda siz o'qish joyingizni o'zgartirdingizmi? Yoki senmi qizim?
-Tushunmadim dadajon?
-Bu yigit bizni firmamizni faxriku. Muhammadjon, o'g'lim sizga hech nima qilmadimi?
-Yo'q Nuriddin Nabievich, hammasi joyida. Uzur so'rayman, quvonchimni hali ichimga sig'dira olganim yo'q. Shunga ozroq e'tiborsizlik qilib qo'ydim.
-Uzurni qo'ying o'g'lim. Hammasi joyida, jonimgiz omon-ku, shunisiga shukr. Nima bo'ldi uydagilarga aytdingizmi?
-Yo'q, endi aytaman.
-Yaxshi, endi biz boraqolaylik. Omadingizni bersin o'g'lim, ehtiyot bo'ling!
-Raxmat!!! Ertagacha xayr Nuriddin Nabievich.
-A? -nima deyishini bilmay qoldi Mubina.
-Tez mashinaga chiq!!! Uyda gaplashamiz.
Buni ko'rgan Muhammad hech narsaga tushunmadi. Axir Mubian unga: "Dadam bir firmada qorovul bo'lib ishlaydi, oyim uy bekasi, biz hozircha ijarada turamiz, uy olishga sharoitimiz bo'lgani yo'q. Meni boshqalardan kam qilmaslik uchun tinmay mehnat qiladi dadam. Juda ham qiyinchilik ko'rgan bizni oilamiz" degandi. Mubina mashinaning orqa o'rindig'idan dadasining o'tkir nigohlariga boqar ekan, iymanibgina savol berdi:
-Dadajon, men boya e'tibor berdim. Muhammad aka bilan bir-birlaringizga quyib qo'ygandek o'xshaysizlar. Yoki biron qarindoshimizmi?
-Yo'q, -jilmaygancha javob berdi Nuriddin aka. -Hamma shunaqa so'raydi qizim.
Mubina bilmasam degandek yelkasini qisdi va nega begona bir yigit bilan ko'chada yuribsan deb tergamaganiga hayron qoldi. Dadasining kayfiyati juda ham yaxshi edi.
-Onash qizim, men hozir onang bilan gaplashib olaman. 15 daqiqada oshxonaga tushgin maylimi, onangni senga gapi bor. -deya tayinladi Mubina xonasiga chiqib ketar ekan.
-Xo'p bo'ladi dadajon. -hayron bo'lib javob berdi u.
Nuriddin aka to'rmush o'rtog'ini oldiga kirdi va bosiqlik bilan gap boshladi.
-Onasi, mana qizimiz ham ancha ulg'ayib qoldi. Bu haqda gapirish men uchun juda og'ir, ammo qizimizni kelajagi uchun ham uyat va tortinishni chetga surib ikkimiz gaplashib olaylik.
-Tushunmadim, dadasi buncha vohimali gapirasiz? Tushuntiribroq gapirsangizchi.
-Yo'q, sen havotir olma! Aslida hammasi joyida. Firmaga bir institutdan bilimli, tarbiyali bolani ish uchun taklif qilishgandi.
Uni bir oylik sinov sharti bilan firmaga qabul qildik. U bu orada o'zini ko'rsata oldi. Ancha tarbiyali, uddaburon yigit. Men xodimlarim orasida Muhammadjonni boshqacharoq yaxshi ko'raman, mehrim bo'lak shu bolaga. Nimadur tortaveradi...
-Dadasi, nimalar deyapsiz? -sirli jilmaydi Mubinaning onasi. -Kuyov tanlab bo'libsiz shekilli.
-Ha deyarli shunaqa... Bilasanmi, u ajoyib yigit.
-Qiziq, bu fikrga Mubina nima derkan?
-Mubinami? -boshini siltab, ayyorona jilmaydi otasi. -Mubina u uchun hatto meni urishib berdi ham.
-Nima? Qanaqasiga?
-Yo'q, hazil qildim. Hozir qizing chiqadi, yaxshilab gaplashib ko'r.
-Menku qizim bilan gaplashaveraman, yigitchi?
-E-e. Buyog'i ham bor-ku. Endi davomi Ollohdanda xotin aka.
-Xop dadasi, nima desangiz shu.
Onasi Mubina bilan gaplashib oldi. Mubina ming hijolat bilan Muhammadga befarq emasligini onasiga bildirdi. Hammasi yaxshi bo'lishiga, Muhammad taqdiriga yozilganiga ishona boshlagandi. Ammo bu hayot. Chalkash yo'llari biram ko'pki, yo'ldan adashadi odam.
***
Oradan bir oy o'tdi hamki, Muhammaddan darak yo'q. Har juma masjid oldida turadi, ammo u kelmaydi. Mubina hech nimani tushunmadi. "Qayerda xato qildim? Yoki o'shandan keyin dadam biron qattiq gap aytdimikinlar?"
Lekin, to'qigan yolg'onlari fosh bo'lgani haqida bir bor ham o'ylab ko'rmadi. Balki juda ko'p yolg'on gapirib turgani uchundir... U tunlari oromini yo'qotgandi. Deraza oldida uzoq ko'chaga tikilib o'tirardi. Kundaligiga nimalarnidur yozardi. Ko'ngliga hech nima sig'masdi. Qo'li hech ishga bormasdi. Fe'li ham torayib, kun sayin alamzada insonga aylanib borardi.
Muhammad o'sha kuni telefoniga pul o'tkazib, oyisiga qo'ng'iroq qilib xushxabarni aytdi.
-Assalomu Alaykum va rahmatillohu va baroakotuh. Mehribonim yaxshimisiz?
-Voalaykum Assalom o'zimni polvon bolam, Muhammadjonim. Ollohga ming qatla shukr, men yaxshiman bolajonim, o'zingiz tuzukmisiz?
-Onajon, sizni duolaringiz sabab o'g'lingizni kun sayin