Tasodifiy hikoya: оиласи бор келин 3 кисм
оиласи бор келин 3 кисм...davomi

Göshakni qöyishga qöydim-u, yuragim xuddi qafasidan chiqib ketayotganday urayotganini his qildim. Nima kiysam ekan? 06.02.2005 Kechadan beri özimga kelolmayman. Közimni yumganim zahot, kechagi uchrashuv köz oldimga kelaveradi. Öz vaqtida, hatto salgina ilgariroq yetib bordim u yerga. Chinor daraxtining ostida, qöllarida bir dasta oppoq atirgulllarni ushlagancha kutib turgan ekan. Meni körib yosh boladay sevinib ketdi. - Kelmaysiz deb öylagandim,- dedi jilmayib. - Nega endi? Döst tutingan bölsak, bundan buyon tez-tez uchrashib turamiz! Shundaymi? - Albatta! -shunday dediyu, biroz öylanib qoldi,- qiziq, gapirishingiz, quvnoq fe'lingiz, barisi mening Malikamga öxshab ketarkan… - Rostmi? - Rost… Faqat taqdiringiz öxshamasin ilohim. Uni chalg'itish maqsadida - Yuring, aylanaylik! -dedim quvnoqlik b-n. - Xösh, Malikam, buyursinlar, qayerga boramiz? - Ochiq fazoga! - Amringizga muntazirman! U qöllarini ko'ksiga qöyib ta'zim qildi. Ikkalamiz ham kulib yubordik. Kun juda maroqli ötdi. Hiyobon ham, undagi darxtlar ham juda go'zal edi. Kechgacha aylandik o'ziyam. Menga oilasi haqida so'zlab berdi. Aytishicha badavlat oilaning kenja farzandi ekan. Mendan ham oilam haqida so'radi. Mening oilam o'rtaholgina edi. Otam qimorga berilgan, yutqazib qo'ysa uydagi qo'liga ilingan narsani olib chiqib sotib yuboradigan odam edi. Mushtipargina onam esa, boriga qanoat qilib yo'qni yo'ndirib yashab kelayotgan ayol… Men unga bular haqida aytmadim. Negadir… Nomus qildim. Tavba, u bilan atigi ikki marta uchrashgan bo'lsakda, huddi ming yillik qadrdonlarday tutardi o'zini… Xayrlashayotib qo'llarimni bir zum tutib turdi. Men ham tortib olmadim. Bechora, uyalgandek qizarib ketdi. - Ko'rishamiz-a? -dedi yerga qarab. - Nasib etsa… qo'llarimni asta sug'urib olib, uyga qarab yugurib ketdim. Kaftlarim o't bo'lib yonardi go'yo… Onamga dugonamnikiga boraman degandim. Havotirlanib kutib turgan ekanlar. Chopib borib yuzlaridan o'pib qo'ydim. Onajonim doim ma'yus yuradigan qizlaridagi bu o'zgarishni ko'rib hayron edilar. Mening esa tinmay sakragim, baqirgim, raqsga tushgim kelardi. Hatto oqsoqligim ham yodimdan ko'tarilibdi. 10.02.2005 Kundaligimga yozmaganimga ham to'rt kun bo'libdi. Nimaniyam yozay? har kunim shodlikka, baxtga to'la bo'lsa! Yana yonimda Shavkatday do'stim bo'lsa. Do'st…uni chindanam do'stdek ko'ramanmi? Balki… 15.02.2005 Bugun Shavkat bir joyga taklif qildi. Yaqin do'stining tug'ilgan kuni ekan. Yo'q deyolmadim. Ko'zguning qarshisida turibman-u, negadir hech borgim yo'q… Begona odamlar bo'lsa… Men nima qilaman u yerda? Mayli… Borsam boraqolay, yana Shavkat xafa bo'lmasin… 17.02.2005 Qaerdanam bordim o'zi? Bekorga oyog'im tortmagan ekan. Eslasam o'z-o'zimdan uyalib ketyapman. Allaqanday ko'chalardan yurib, eskiroq bir domning uchinchi qavatiga ko'tarildik. Shavkat negadir eshikni o'z kaliti bilan ochdi. Ajablanib - Do'stingiz bu yerdamasmi? -deb so'radim. - Do'stim… hozir keladi. Bozor-o'char qilgani chiqib ketgandi. Shavkat negadir juda shoshardi. O'zini g'alati tutyapti. Birov majbulagandek ichkariga kirdim. Eskigina ikki xonali uy. Tug'ilgan kun bo'layotganga sirayam o'xshamaydi. Ichkari xonaga kirishimizni bilaman birdan… U yog'ini yoza olmayman… Shavkat ko'zlarimdan oqayotgan yoshni zo'r berib to'xtatishga urinardi. Nimalar deb ovutgani esimda yo'q. Ertaga sovchi yuboraman dedimi, to'y qilamiz dedimi? Uyga qanday yetib oldim bilmayman… 19.02.2005 Bugun yaxshilab tayyorgarlik ko'rayapman. Shavkatning oyisi kelishi kerak. Qanday yaxshi! Men bo'lsam undan shubhalanib yuribman-a! Zo'r berib stol bezatayotganimni ko'rgan onam - Qizim, kimdir keladimi? -deb so'rab qoldilar. - Birov kelishi shartmi oyi? O'zimiz ham bir bayram qilaylik! Onamga sir boy bermadim. Uyalaman axir… 20.02.2005 Kecha kechgacha kutdim sovchilarni. Balki biror ishi chiqib qolgandir oyisini? Bugun bo'lmasa ertaga kelishar… Ahir Shavkat va'da bergan-ku... 23.02.2005 Shavkat qo'ng'iroq qilmayapti… O'ziniki o'chiq… Tinchlikmikin ishqilib? Qaerda bo'lsa ham sog' bo'lsa bo'lgani… Onam "o'zgarib qolding qizim, kasal emasmisan, biror darding bölsa ayt!" dedilar. qanday aytaman… 24.02.2005 Men qaerdaman? Nimalar bo'ldi özi? Bu shör peshonamga shu ham bormidi? Hammasini eslashga harakat qilishim kerak… Kutubxonadan chiqqanimda soat kechki olti edi. Bugun ancha kech qolib ketdim. Onam havotir olib ötirgandir deb, tramvayga ötirmay taksi to'xtata qoldim. Qoramtir Neksiya mashinasi shundoqqina oldimga kelib töxtadi. Tezgina o'tirib oldim-u, manzilimni aytdim. Kabinada mendan tashqari yana bir odam bor ekan. Qop-qora, yana közlari g'ilay… Biram qörqinchli! Mashina oynalari qoraytirilgan ekan. Buning ustiga tashhari qorong'u, ko'cha yaxshi körinmasdi. E'tibor berib qarab, umuman boshqa tarafga ketayotganimizni sezdim. Qörqib baqirib yubordim. 13:41 - Hoy! Men sizga… U yog'ini ayta olmadim. haligi qo'rqinchli odam qandaydir qo'lansa isli lattani og'zi-burnimga yopgani esimda. U yog'i esimda yo'q. Hozir nimqorong'u zax bir xonada yotibman. Nima qilsam ekan? Kim o'zi ular! Mendan nima istashadi? Nega hech kim menga javob bermaydi, nega? Onam bechora… havotir olayotgandir… Otam hamma yerni izlab yurgandir… Yaxshiyam kundaligim yonimda, yo'qsa hozir siqilib o'lib qolardim… Qo'rqib ketyapman… Kimdir kelyapti… 01.03.2005 Bugun ancha o'zimga keldim. Besh kundan beri behush ekanman. Nega o'zimga keldim? Undan ko'ra o'lib ketsam ham mayli edi… 02.03.2005 Bugun hammasini bir boshdan eslashga qaror qildim. O'sha kuni, qorong'u xonada yotganimda, mashinadagi ko'rganim, qilay odam kirib keldi. Kirgan zahoti yoqasiga yopishib baqira ketdim. - Hayvon! Marazlar, meni qayerga olib keldilaring! Hozir hammangni o'ldiraman! Hali… G'ilay menga tarsaki tortib yubordi. Yerga yuztuban yiqilib tushdim. - Qanjiq! -u sochlarimdan tortqilab turqazdi. - Qani yur buyoqqa! Men yana gapirishdan qo'rqib, oqsoqlana-oqsoqlana u qayerga desa yuraverdim. Biz uzun, qorong'u yo'lak bo'ylab yurib ketdik. Kattakon qora charm eshik harshisiga kelganda, g'ilay xunuk ovozda bo'kirdi. - To'xta! Kir! Eshikni ochib meni ichkariga itarib yubordi. O'zi esa shu zaqoti g'oyib bo'ldi. Boshimni ko'tardim- u, qo'rqib ketdim. Kattakon xonada, uzun stol atrofida uchta semiz kishi o'tirar, uchalasining ham boshi kal, qop-qora ko'zoynak taqib olishgandi. Ular ko'zoynak ostidan menga shunday tikilishardi-ki… - Qani yaqinroq kelchi… - O'rtadagi baqaloq aftidan, ularning kattasi bo'lsa kerak, gavdasiga umuman yarashmagan ovozda chiyilladi. - Nimaga meni bu yerga olib keldilaring?! - so'radim o'zimda jur'at topib. - Yaqinroq kel dedik senga! Kattaning yonidagi baqaloq og'zidan so'lak sachratib vishilladi. Men qo'rib sekingina ularning yoniga bordim. - I-e! -dedi chetdagisi - Oqsoq ekan-ku! - Otasi bu haqda indamagandi! Ustimdan birov bir chelak muzdek suv quyib yuborgandek bo'ldi. "Otasi" dedimi? Naxot … - Nima dedingiz?! - Otang seni qimorda yutqazib qo'ydi! -dedi o'rtadagisi. - Yolg'on!!! - Ishon, cho'loq! Endi bu yoqi o'zingga boqliq… Agar aqlli qiz bo'lsang, ish bitgach, qo'yib yuboramiz.